Δικαιωμα στην "αρνηση"

Αν και μου είχε αρέσει ο Θεσσαλικός κύκλος, θα έλεγα ότι ο Κώστας (που αναμφίβολα ξέρει να γράφει και να πετυχαίνει το στόχο του, περισσότερο από όσο οι υπόλοιποι εδώ μέσα) πέτυχε στην παρομοίωση.
Σίγουρα οι καλές ιδέες του the wall τελείωσαν νωρίς, και φυσικά ανήκαν στον μοναχικό Waters, καθώς οι άλλοι ως συνήθως ήταν διεκπεραιωτές.
Και σαφώς έπρεπε να είναι μονός δίσκος ή έστω 1 1/4

Το πρόβλημα που έχω εγώ με το Λύμπε είναι ότι ορισμένα τα πετυχαίνει 100% και συμφωνώ, ενώ σε άλλα συμβαίνει το αντίθετο.
Ως συνήθως το κέντρο δεν οδηγεί πουθενά...συνεπώς δεν υφίσταται (γιά μας τους δυο)


Γιά τους blondie ισχύουν τα γνωστά, απλώς

αντικαταστήστε τρύπιο μπλουτζήν, με τρύπια φούστα τζην...
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Δικαιωμα στην "αρνηση"

Δημήτριος Ντοκατζής said:
( Παρόλα αυτά χίλιες φορές καλύτερο από τους Blondie ) :flipout: ....
Click to expand...

φυσικά συμφωνώ Ντοκ, το είπα για να δώσω μεγαλύτερη έμφαση. Και γιατί οι Blondie είναι μιάς χρήσεως και το ξέρουν και δεν πήγαν να περάσουν ποτέ σαν κάτι παραπάνω απ αυτό.
 
Re: Απάντηση: Δικαιωμα στην "αρνηση"

Πέτρος Μακρής said:
ποια ειναι τα 2 καλα τραγουδια του the wall?
Click to expand...

για μένα, το ένα είναι το comfortably numb, που το θεωρώ και ανάμεσα στα καλύτερα πράγματα που έκανε ποτέ ο Waters :award:
2ο - με απόσταση...- θα έλεγα ίσως το The Trial
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Δικαιωμα στην "αρνηση"

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
για μένα, το ένα είναι το comfortably numb, που το θεωρώ και ανάμεσα στα καλύτερα πράγματα που έκανε ποτέ ο Waters :award:
2ο - με απόσταση...- θα έλεγα ίσως το The Trial
Click to expand...

ευχαριστω για την απαντηση.
 
Re: Απάντηση: Δικαιωμα στην "αρνηση"

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
για μένα, το ένα είναι το comfortably numb, που το θεωρώ και ανάμεσα στα καλύτερα πράγματα που έκανε ποτέ ο Waters :award:
2ο - με απόσταση...- θα έλεγα ίσως το The Trial
Click to expand...



the trial ?-bye-


μπρρρρ

στην πυρά !:violent-smiley-030:



από μένα another brick pt I
run like hell (καλά αυτό είναι αλλουνού)
good bye blue sky
 
O Busoni απάντησε επακριβώς σε αυτό πού έγραψα και το κατάλαβε απολύτως οπότε δεν έχω να προσθέσω κάτι.
Συμφωνώ επίσης με το σχόλιο τού Μaverick,όπως και με την ξεκάθαρη και οριοθετημένη τοποθέτηση τού Τζίμη.
Οταν δεν γουστάρω την ξανθειά γκόμενα που κάθεται απέναντι,λέω δεν την γουστάρω και τέρμα.Οταν ανοίγω thread για να εξηγήσω γιατί δεν την γουστάρω και μάλιστα μιλάω και για το δικαίωμά μου να μην την γουστάρω,το πράγμα δείχνει ότι μάλλον δεν είμαι σίγουρος εάν την γουστάρω ή πιθανώς κάτι με έλκει αλλά το αρνούμαι ή δυσκολεύομαι να το παραδεχτώ.Με άλλα λόγια όταν κάνω θέμα κάτι που δηλώνω ότι δεν θεωρώ ως θέμα τότε μάλλον υπάρχει θέμα.
Εμένα δεν μού αρέσει το metal.
Δεν ανοίγω thread για να μιλήσω για το δικαίωμά μου να μην μού αρέσει το metal,ούτε μπουκάρω σε thread πού έχει φίλος τού metal για να δηλώσω τήν απαρέσκειά μου στο είδος και μάλιστα να καπελώσω και αυτόν που το γουστάρει απαξιωνοντάς τον.Κάθομαι απ´έξω.
Το παραπάνω σχόλιο δεν απευθύνεται στον φίλο mdvq,αλλά είναι απλά αφορμή το thread του.
Επιμένω να αρνούμαι απο οποιονδήποτε είναι άσχετος ή ακόμα χειρότερα ημιμαθής σε ένα είδος,να προσπαθεί να ´ελέγξει´με το ζόρι το μουσικό αυτό είδος με διάφορα συνδικαλιστικά επιχειρήματα.Οταν δεν αρέσει κάτι ή δεν μπορεί να γίνει κατανοητό,απλά μπορεί να δηλωθεί αυτό και τέρμα.
Γιατί απο την μεριά μου έχω ένα επιχείρημα μόνον.Πόσο μού αρεσει το μουσικό είδος που ασχολούμαι και πόσο έχω εντρυφήσει σε αυτό.Οπως κάποιος άλλος σε άλλο.Οπότε προτιμώ να μήν μπλέκει κάποιος στα πόδια μου εάν η διάθεσή του είναι απλά να ´φτύσει´χωρίς να γνωρίζει.Διαφωνίες μπορούν να υπάρχουν μεταξύ ανθρώπων που ασχολούνται με όμορα είδη.Το πόσες διαφωνίες μπορεί να έχουμε ο Ντέμιαν ,ο Λύμπε,ο Σπύρος και εγώ όταν μιλάμε για κλασσική,δεν το φαντάζεστε.Αλλά υπάρχει ο κοινός τόπος τού ότι πιστεύουμε (υποκειμενικά πάντα)ότι ξέρουμε 5 πραγματα για το είδος.Αυτή η απαραίτητη συνθήκη επιτρέπει συμφωνίες αλλά και σοβαρές διαφωνίες.Το ίδιος ισχύει για κάποιους που ασχολούνται με άλλα είδη.

Απο εκεί καί πέρα φυσικά έχει δικαίωμα κάποιος να τού αρέσει ο νινο και όχι ο Mahler.Και εγώ απο την μεριά μου τον κατατάσω αναλόγως και δεν ασχολούμαι μαζί του σε θέματα μουσικής.
 
Last edited:
Μολονότι η κουβέντα είναι συμπαθητική και έχει εμφανώς προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών 'συγχωριανών' και φίλων, εν τούτοις δυσκολεύομαι να καταλάβω το σκοπό της.

Το δικαίωμα να μη μας αρέσει κάτι είναι αυτονόητο και δε χρειάζεται καμία νομιμοποίηση. Η απόπειρα εξασφάλισης 'αντικειμενικής' θεμελίωσης -π.χ. τι είναι αριστούργημα; καταρρίπτεται το αριστούργημα απ' τη στιγμή που δεν μας αρέσει; - αφενός αδικεί το δικαίωμα αυτό και αφετέρου οδηγεί στην άσκηση ενός άλλου δικαιώματος, αυτού στο λάθος.

Με άλλα λόγια το γούστο μας από μόνο του δεν είναι ικανό να προσδώσει ή να αφαιρέσει αξία από οποιαδήποτε αξιολογική μας κρίση - για μουσική, για πολιτική, για κινηματογράφο κλπ. - η οποία υπόκειται με τη σειρά της στην κρίση των άλλων. Το πότε εκφράζουμε αυτήν την κρίση και υπό ποιες συνθήκες, είναι θέμα χαρακτήρα, συγκρότησης, αλλά και διάθεσης της στιγμής.

Πριν από λίγο καιρό στο Μέγαρο παρακολουθούσα μια συναυλία που τελείωνε με το έργο του Ρίχαρντ Στράους "Η ζωή ενός Ήρωα". Με το τέλος της παράστασης έσπασα κυριολεκτικά τα νεύρα στην παρέα μου -αλλά και στους γύρω υποθέτω- με το να επαναλαμβάνω σε όλους τους τόνους το πόσο αντιπαθώ αυτό το έργο, πόσο ανερμάτιστο και στομφώδες είναι, πως τολμούσε ο Στράους και ειρωνευόταν τον Μπραμς όταν ο ίδιος έγραφε τέτοιες σαχλαμάρες κλπ. Η γνώμη μου για το έργο δεν έχει αλλάξει. Εκείνη τη στιγμή όμως στο Μέγαρο, έλεγα πα-πα-ριές. Η απολυτότητα του παραληρήματος μου δεν μπορούσε να κρύψει την έλλειψη σοβαρότητας εκ μέρους μου και τη φαιδρή επίδειξη γνώσεων.

Αν ξαναχρειαστεί να πω ή να γράψω τη γνώμη μου για το συγκεκριμένο έργο, θα το κάνω περιοριζόμενος να αναφέρω τι δεν μου αρέσει σε αυτό. Έχοντας την αυτοσυνείδηση του μουσικού αναλφαβητισμού μου, δεν θα επιχειρήσω να το παίξω μουσικολόγος της αποκαθήλωσης. Αντίστροφα, όταν διαβάζω λιβελλογραφήματα από πολλά βαρείς μουσικολόγους -π.χ. του Ταρούσκιν για την 7η του Σοστακόβιτς- προσπαθώ να εντοπίσω τη βάση των επιχειρημάτων τους, τα αντιπαραθέτω στο μυαλό μου με τα δικά μου, ψάχνω και άλλες απόψεις, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχω σκοπό να βγάλω άχρηστο τον Ταρούσκιν -δεν με ενδιαφέρει αυτό- αλλά να καταλάβω εγώ καλύτερα γιατί μου αρέσει το έργο. Και αυτό μου αρκεί.
 
Δαμιανός Δημητριάδης said:
Αν ξαναχρειαστεί να πω ή να γράψω τη γνώμη μου για το συγκεκριμένο έργο, θα το κάνω περιοριζόμενος να αναφέρω τι δεν μου αρέσει σε αυτό. Έχοντας την αυτοσυνείδηση του μουσικού αναλφαβητισμού μου, δεν θα επιχειρήσω να το παίξω μουσικολόγος της αποκαθήλωσης.
Click to expand...

Για να μπορείς να το λές αυτό μάλλον έχεις καταλάβει πολύ περισσότερα.:worshippy:
 
Μιλάμε λοιπόν για τη μάχη μεταξύ του υποκειμενικού και του αντικειμενικού (με αμφιβολία για το αν αυτό υπάρχει καν).

Νομίζω ότι δε μπορούμε να μετρήσουμε την μουσική αξία ενός έργου με βάση τις δικές μας συναισθηματικές αναταράξεις. Οι συνθήκες των πρώτων ακροάσεων είναι συνήθως καθοριστικές για την αντιμετώπιση ενός έργου ή ενός ολόκληρου είδους. Αλλού προσθέτουμε (λόγω συναισθηματικής φόρτισης, ιδεολογίας, εντυπωσιασμού), αλλού αφαιρούμε (λόγω έλλειψης γνώσεων, διάθεσης, συμφωνίας). Εξάλλου, οι φράσεις "υποτιμημένος" και "υπερτιμημένος" αποδεικνύουν και τη σημασία του λεγόμενου peer pressure, της πίεσης που ασκεί η γνώμη των άλλων.

Η αποτίμηση της καλλιτεχνικής αξίας ενός έργου προφανώς δεν είναι ο σκοπός της ακρόασης ενός έργου. Καμιά φορά το ξεχνάμε αυτό και μπαίνουμε στα χωράφια των μουσικολόγων. Δεν έχω καμία αμφοβολία ότι πολλοι "ερασιτέχνες" (με πολλά εισαγωγικά) ακροατές καλύπτουν και με το παραπάνω τα σχετικά προσόντα, αλλά ο στόχος είναι διαφορετικός. Πάντως, οι σχετικές γνώσεις είναι χρήσιμες, μεταξύ άλλων, και για να μπορούμε να καταλάβουμε και να εξηγήσουμε τι μας αρέσει και τι όχι σε ένα έργο - το πολύ σημαντικό θέμα που έθεσε ο Δαμιανός.

Για μένα, πάντως, το αντικειμενικό (στο μέτρο που αυτό είναι διαμορφωμένο) αποτελεί έναν μπούσουλα. Αναγνωρίζω ότι δε μπορώ να κατανοήσω όλη τη "λευκή λίστα", ούτε μπορώ να απαρνηθώ κάποιες από τις καταχωρήσεις της "μαύρης". Απλά, προσπαθώ με τον καιρό να γεμίζω την προσωπική μου λίστα με περισσότερα "άσπρα" από ό,τι "μαύρα".
 
Απάντηση: Re: Δικαιωμα στην "αρνηση"

Δ. Παναγιωτίδης said:
Δεν το έχω γράψει, αλλά οι από κοινού ακροάσεις με τον Ντοκ (ιδίως, αλλά και άλλους φίλους και γνωστούς), διανθίζονται όλη την ώρα από κοσμητικά επίθετα, ύβρεις και επαίνους ένθεν κακείθεν και, τολμώ να πώ ότι, σε πολλές περιπτώσεις, πέραν της εμφανούς διάθεσης ειρωνίας και περιφρόνησης γιά το που ο καθένας ακούμπησε τον οβολό του ή αναλίσκει τις πολύτιμες ώρες των ακροάσεων, τελικά και οι δυό μας έχουμε αναθεωρήσει αρκετά αξιώματα....
Click to expand...


Τωρα που το εγραψες και ετσι οπως το εγραψες τεινω να πιστεψω οτι ...ναι κατι μπορει να ανατρεψει τις πεποιθησεις σου.
Απλα εχει σημασια ποιος το λεει και πως το λεει.
Δηλ αν σου εχω εμπιστοσυνη και εκτιμω την γνωμη σου τοτε εχει νοημα να με πεις ασχετο ,να με ταρακουνησεις και να αρχισω να ασχολουμε με κατι που το ειχα αφησει στην ακρη.
Και ,που ξερεις,να βρω αυτο ισως τελικα εχω χασει.

Συμφωνω βεβαια απολυτα με το φιλο Σπυρο Σουρλα, οτι οταν δεν εχεις ασχοληθει με ενα ειδος μουσικης καλο ειναι να δηλωνεις απλα οτι δεν σου αρεσει και να αποφευγεις τις περαιτερω σαλτσες ,γιατι εκτιθεσαι κιολας!!!!
 
καλά τώρα....

οι γενικεύσεις καλό είναι να είναι περιορισμένες.

Ο Mahler δεν μου αρέσει.
Μου αρέσει όμως ο Rimsky Korsakov, o Satie, o Ravel ...

τι να κάνουμε δηλαδή ?
δεν μπορούμε να πούμε τη γνώμη μας....?

Διαφωνώ κάθετα.
Αν θέλει κάποιος και μπορεί να με πείσει γιά τον Mahler είναι ευπρόσδεκτος.
Ας έρθει να με πάρει από το χέρι και να μου δείξει.

Αμα θέλει να απαξιώνει τον συνομιλητή του θα εισπράξει μιά από τα ίδια.



Πάω να ακούσω νίνο....
 
νινο: ο, αρσενικό, ψευδώνυμο. Όνομα τραγουδιστή που προέκυψε από εκπομπή τηλεοπτικής πραγματικότητας....


ό,τι πρέπει γιά διαχειριστές μουσικής που ακούνε Santana και κάνουν διαρκώς το λάθος να το δηλώνουν.....
 
Δημήτριος Ντοκατζής said:
τι είναι το vivo ?
Click to expand...

Αφού τέθηκαν οι όροι υποκειμενικό και αντικειμενικό, το νίνο (...με αντικειμενικά κριτήρια (...πωλήσεις)) είναι 5 στα 5. Αριστούργημα!
Εκτός και αν κάποιος μου εξηγήσει το αντίθετο.-bye-
 
Re: Απάντηση: Δικαιωμα στην "αρνηση"

Τσάκωνας Βασίλης said:
Αφού τέθηκαν οι όροι υποκειμενικό και αντικειμενικό, το νίνο (...με αντικειμενικά κριτήρια (...πωλήσεις)) είναι 5 στα 5. Αριστούργημα!
Εκτός και αν κάποιος μου εξηγήσει το αντίθετο.-bye-
Click to expand...


Υπάρχει μια διαφορά: Το νίνο δεν το αγοράζει η κοινότητα των μουσικόφιλων, αλλά η μάζα.
Επίσης, ένα μεγάλο ποσοστό των αγοραστών αποτελείται από 15άχρονα κοριτσάκια.

Οπότε και στατιστικά να το πάρουμε, το δείγμα είναι αναξιόπιστο...


@ Στέργιο: Καλός είναι ο Μαργαρίτης. Εδώ άλλοι ακούνε Isis...:flipout: (αυτό είναι καρφί, για ξέρετε ποιον!)
 
Top Bottom