Dracula: A Love Tale (2025)

Προσπαθεί αντιγράφοντας το αναίσχυντα. Μόνο στο τρέιλερ είδα ολόκληρες σεκάνς ξεπατικωμένες από το Δράκουλα του Κοπόλλα. Προβλέπω να τρώει μήνυση για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας.
Eιναι η συνηθεια του να τρωει μυνησεις. Ειναι στο χομπυ του.
Καποτε επαιρνε σεναρια που του εστελναν και εκανε ταινιες χωρις να αναφερει τους συγγραφεις.
Και εδω κοντα οπου μενω αρχισε να κανει περιπου τα ιδια οσον αφορα την (τεραστειαααα...) ιδιοκτησια του μεχρι που σε καποια στιγμη ο δημος εστειλε μπουλντοζα.
Ειναι ατομο που δεν ξερω γιατι την εχει δει οτι ολα του ανηκουν γιατι ειναι ο παπας του Γαλλικου σινεμα.
Αλλα ακουσα αγορασε αυτη την φορα τα δικαιωματα απο τους εχοντες πνευματικα δικαιωματα.

Να ξερετε οταν ακουτε φιλμ με το ονομα Δρακουλας εχουν πληρωθει δικαιωματα.
Οταν ακουτε Νοσφερατου ειναι φιλμ χωρις πληρωμη δικαιωματων στους δικαιοματοουχους.
Το πρωτο Νοσφερατου, αυτο του Μουνραου, εγινε γιατι η χηρα που ειχε τα δικαιωματα εναντιονοταν κατηγορηματικα να του δωσει τα δικαιωματα. Ετσι αλαξε το ονομα σε Νοσφερατου, και η υποθεση διαδραματιζεται στην Γερμαια αντι την Αγγλια.

Αλλα η αληθεια ειναι οτι απο το τρεηλερ που ειδα, μαλλον παλι δεν αντεξε. Να αντιγραψει ιδεες αλλων. Και μενα μου θυμησε Κοπολα αλλα με πολυ υποδεεστερη μην πω χυδαια αισθητικη.
Ηδη στην αρχη...ο ιερεας ειναι με αμφια καθολικου. Τοσο κολημενος και αρπα-κοαλς ο τυπος.

Ενταξει καποτε εκανε δυο καλα φιλμ. Πλεον οτι κανει ειναι εν α φλοπ. Και για το κοινο εξ αλλου.
 
Ενταξει καποτε εκανε δυο καλα φιλμ. Πλεον οτι κανει ειναι εν α φλοπ. Και για το κοινο εξ αλλου.
3,5 καλά φιλμ θα έλεγα: Nikita, Leon, 5ο Στοιχείο και Ιωάννα της Λωραίνης (αυτό είναι το μισό). Μετά από αυτά, το χάος.
 
Και κατι ακομα, η ιστορια αγαπης ειναι μερος του βιβλιου. Αλλα ειναι μερος του. Δεν ειναι Η υποθεση.
Ειναι η αιτια της ιστοριας, αλλα η ιστορια δεν ειναι να βρει ο Βλαντ την τυπισσα και να ζησουν αυτοι καλα και ειμς καλυτερα.

Η ιστορια ειναι πως να καταπολεμηθει ενα κακο που εχει εισβαλει σε ενα χωρο που δεν το γνωριζε και που μοιαζει υπερβατο. Και πως η αγαπη απο τη μια το παθος της καταστροφης απο την αλλη μπορει να ερθουν αντιμετωπα. Και ενω το πρωτο φαινεται ασθενες και το δευτερο σχεδον παντοδυναμο.

Η ουσια της ιστοριας ειναι το κυριο ερωτημα που απασχολουσε παντα τους ανθρωπους. Το απολυτο κακο. Το "πολυτροπον".
 
3,5 καλά φιλμ θα έλεγα: Nikita, Leon, 5ο Στοιχείο και Ιωάννα της Λωραίνης (αυτό είναι το μισό). Μετά από αυτά, το χάος.
Το πεμπτο στοιχειο (συγνωμη για αυτους που το αγαπουν και ξερω ειναι πολλοι) το θεωρω παιδιαστικο.
Για τα αλλα συμφωνω.
 
Η δουλεια τους ειναι το κερδος

Τα υπολοιπα τα υποθετετε οσοι δεν καταλαβαινετε πως λειτουργουν.
Το ιδιο ισχυει και τους Ελληνες καναλαρχες γι' αυτο εχει καταντησει σκουπιδι η ελληνικη τηλεοραση και την παρακολουθουν ελαχιστοι.
Ευτυχως ομως στον παγκοσμιο κινηματογραφο υπαρχουν φωνες οπως η δικη μου και τοσων αλλων, αλλιως θα υπηρχαν μονο Ναθ
σ'αυτον τον ντουνια να χειροκροτουν και να δικαιολογουν καθε μπουρδα που μας πασαρουν.
Και μαντεψε, θα πηγαιναν για λουκετο.
 
Πάει πολύς καιρός που διάβασα το βιβλίο αλλά νομίζω ότι το θυμάμαι καλά: Δεν υπάρχει ιστορία αγάπης μεταξύ Μίνας Μάρεϊ και Κόμη. Ο Κόμης βλέπει τη φωτογραφία της ανάμεσα στα πράγματα του Χάρκερ, την ορέγεται και την αποπλανεί με τις υπερφυσικές του δυνάμεις. Όλα τα άλλα είναι προσθήκες του Κοππόλα.
 
  • Like
Reactions: Cicadelic Ranger
Το ιδιο ισχυει και τους Ελληνες καναλαρχες γι' αυτο εχει καταντησει σκουπιδι η ελληνικη τηλεοραση και την παρακολουθουν ελαχιστοι.
Ευτυχως ομως στον παγκοσμιο κινηματογραφο υπαρχουν φωνες οπως η δικη μου και τοσων αλλων, αλλιως θα υπηρχαν μονο Ναθ
σ'αυτον τον ντουνια να χειροκροτουν και να δικαιολογουν καθε μπουρδα που μας πασαρουν.
Και μαντεψε, θα πηγαιναν για λουκετο.


Eιμαστε πολλοι και σας εχουμε :p
 
  • Haha
Reactions: Λάκης
Πάει πολύς καιρός που διάβασα το βιβλίο αλλά νομίζω ότι το θυμάμαι καλά: Δεν υπάρχει ιστορία αγάπης μεταξύ Μίνας Μάρεϊ και Κόμη. Ο Κόμης βλέπει τη φωτογραφία της ανάμεσα στα πράγματα του Χάρκερ, την ορέγεται και την αποπλανεί με τις υπερφυσικές του δυνάμεις. Όλα τα άλλα είναι προσθήκες του Κοππόλα.
Απ'οτι θυμαμαι και γω, ο ερωτας και η αρχικη αγαπη του Δρακουλ, μετα την καθοριστικη damnation του μετατρεπεται σε παθος. Αυτο που θελει να παρει μαζι του αυτον που θελει στην κατασταση τπου. Το ιδιον του διαβολου δηλαδη. Οποτε γι'αυτο και στην προηγουμενη αναρτηση μου "Και πως η αγαπη απο τη μια το παθος της καταστροφης απο την αλλη μπορει να ερθουν αντιμετωπα" Δεν προκειται για αγαπη οταν θελεις να συρεις τον αλλον στην αιωνια καταδικη.
Συμφωνω οτι ο Κοππολα εδωσε αυτη την ροπη στην ιστορια του βιβλιου, και αφου το εκανε και μπραβο του, με μεγαλειωδη τροπο, ουσιαστικα εκλεισε αυτην την προοπτικη.
Μετα την ξενανοιξε ο αλλος με το μετριωτατο "Ο ανειπωτος δρακουλας", ξαναβρασμενη σουπα με μετριοτατο ταλεντο.
Και τωρα την ξαναζεσταινει (την ιδια σουπα) ο Μπεσσον.
Αυτο ειναι ολο.
Αλλα να δουμε μεχρι ποτε.