Nομίζω κάπου είχα διαβάσει πως ένα από τα τραγούδια της θανούσης ήταν Νο 1 background music στα γραφεία τελετών. Παίζει νάναι και σωστό.
Απλως διαβάζοντας αυτό το θρεντ πείθομαι όλο και περισσότερο για την ορθότητα αυτού που ξεστόμισε ο Derrida : "Ποτέ δεν θα διαθέτουμε αρκετή αυθεντία για να δώσουμε προτεραιότητα σε μία ερμηνεία έναντι μιας άλλης" .
Από τον Parsons έως τον Luhmann η κοινωνιολογική θεωρία έχει επεξεργαστεί με επιτυχία την θεωρία των κοινωνικών συστημάτων . Κάθε σφαίρα κοινωνικής δραστηριότητας αντιλαμβάνεται τον κόσμο μέ τους δικούς της όρους μέσα από τα συμβολικά γενικευμένα μέσα επικοινωνίας . Αυτά τα μέσα , ως τρόποι κατανόησης των συμβάντων μέσα στην κοινωνία , αναπτύσσονται εντός ανεξάρτητων κοινωνικών υποσυστημάτων ως δυαδικοί κώδικες τους οποίους εφαρμόζουν τα υποσυστήματα στο περιβάλλον τους για να το νοηματοδοτήσουν . Οι κώδικες αυτοί έχουν πάντα μία θετική και μία αρνητική πλευρά .Στο υποσύστημα "μουσική" ο δυαδικός κώδικας είναι μ'αρέσει / δεν μ' αρέσει. Οι αξίες "καλό" , "κακό" , "πρωτοποριακό" , "επαναστατικό" κ.ο.κ. δεν εμπλέκονται στον συγκεκριμένο κώδικα , γιατί θα τον αλλοίωναν , παρά μόνον ως προγράμματα που δίνουν περιεχόμενο στον κώδικα και μέσω της πλαστικότητας τους επιτρέπουν την εισαγωγή αξιών στον κώδικα.
Μετά από αυτά . Δεν μου αρέσει η Χιούστον , η Πάρτον , η Τζόουνς , ο αρχικός Σπρίνγκστην , η Μαντόνα . Ως "προγράμματα" βάλτε ότι θέλει ο καθένας σας ( ξεφωνίστρες , βαρετές , αδιάφορες , κακές , αγριοφωνάρα , θορυβώδεις , κ.ο´κ. ). Ο δε τελευταίος Tom Jones είναι εκπληκτικός ( βλ. και σχετικό νήμα μου )
