- 23 June 2006
- 10,240
O σπουδαιότερος -κ.τ.γ.μ.- ζωγράφος του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, έφυγε πλήρης ημερών ...
Η ζωγραφική του, ένα κράμα παράτολμης έκθεσης της αδυναμίας, ανάκρουσης της αγένειας, αγκαλιάς καταλυτικής ανθρωπιάς και αγάπης για τις ''δεν παλεύονται, μεγάλε'' αποκλίσεις ... Ζωγραφική που δεν την ένοιαζαν οι μέσοι όροι, αλλά μόνον αυτή η ''οικεία προσδοκία'' ότι η τέχνη θα κάνει πιο υποφερτή την ζωή μας....
Νοιώθω υπερτυχερός, που τύχη ιλαρή με είχε πάει στην Tate τον Δεκ. του 2008, να δω την μεγαλύτερη έκθεση του... Να νοιώσω, απέναντι σε κάθε πίνακα, ότι κρυφακούω τους ψιθύρους μίας μυστικής σέχτας που επανεπεξεργάζεται σχέδια για την επάνοδο της αισθαντικότητας, της κατανόησης, της αποδοχής και εν τέλει της συμπάθειας για τον άνθρωπο και τα δεινά του ...
Γειά σου βρε Λούτσιαν...
