Πολλοί/ες συνφορουμίτες επικαλούνται μια γνώση εκ των έσω την οποία εγώ ομολογώ δεν έχω. Η άποψη που έχω σχηματίσει προέρχεται ως επί το πλείστων από ελληνικά ΜΜΕ που θα τα τοποθετούσα ως ήπια κεντροαριστερά. Όπως για παράδειγμα την αποστολή και τα συχνά άρθρα της Χριστίνας Πάντζου για τη Βενεζουέλα στην Ελευθεροτυπία, αλλά και το προ ετών Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα του Κούλογλου το οποίο ήταν αφιερωμένο στο αμερικανοκίνητο πραξικόπημα κατά του Τσάβεζ γύρω στο 2000. Και πολλά άλλα ρεπορτάζ και άρθρα τα οποία τώρα δεν τα ανακαλώ στη μνήμη.
Ως δεδομένο παίρνω:
1) ότι ο Τσάβεζ εκλέγεται εδώ και παραπάνω από 10 χρόνια με εκλογές που έχουν τη σφραγίδα νομιμότητας των διεθνών παρατηρητών. Οι μόνοι που φωνάζουν είναι αυτοί που τις έχουν χάσει (σύνηθες). Και αυτοί είναι που είχαν κινηθεί πραξικοπηματικά κατά το παρελθόν.
2) Έχει μειώσει σε μεγάλο βαθμό τον αναλφαβητισμό και αισθητά τη φτώχεια χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει πολύ δρόμο ακόμα.
3) Έχει κάνει συμβούλια σε κάθε γειτονιά τα οποία έχουν πολλές αρμοδιότητες για τα του οίκου τους.
4) Για τα ιδιωτικά ΜΜΕ της Βενεζουέλας θα επιμείνω, εκτός αν πολλά από τα εγχώρια ΜΜΕ που έχουν αναδείξει το θέμα είναι εξαγορασμένα από το μηχανισμό προπαγάνδας του Τσάβες.
5) Ο Τσάβες είναι λαϊκιστής και μάλιστα μεγάλος. Αυτό δεν τον κάνει αναγκαστικά και δικτάτορα.
6) Όταν μία νέα πρόταση εξουσίας ανατρέπει παγιωμένες καταστάσεις πάντα υπάρχουν άτομα που ξεβολεύονται και ο καθείς ερμηνεύει τα γεγονότα από τη δική του πλευρά.
Εν ολίγοις, προτιμώ να πιστεύω αυτά που διαβάζω (πάντα με κριτικό τρόπο) από σχετικά έγκυρα εγχώρια και ξένα ΜΜΕ, παρά ανώνυμες φωνές στο διαδίκτυο (όπως άλλωστε είναι και η δική μου).
Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, δεν αποκλείω στο μέλλον να αναθεωρήσω, είτε από προσωπική εμπειρία είτε αν προκύψουν νέα έγκυρα στοιχεία που θα ανατρέπουν τις μέχρι τώρα αντιλήψεις μου.
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.