Πάντως εδώ, σαν πρωτάρης και... νεοέλληνας, έσπευσα να αγοράσω το βιβλίο που ζήτησαν σε ένα μάθημα (115$ απ'το Amazon). Ντροπιασμένος συνειδητοποίησα τις επόμενες μέρες ότι ήμουν ένας από τους ελάχιστους στο αμφιθέατρο που είχα κάνει κάτι τέτοιο. Οι περισσότεροι, είτε το διάβαζαν στις βιβλιοθήκες, είτε το δανείζονταν από κάποιον περσινό φοιτητή, είτε το νοίκιαζαν από το amazon και άλλα καταστήματα, είτε το αγόραζαν σε ηλεκτρονική μορφή, είτε μεταχειρισμένο με τα μισά λεφτά. Και μιλάμε για ένα απ'τα καλύτερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ, με δίδακτρα που φτάνουν τα 30 χιλιάρικα ετησίως αν δεν έχεις υποτροφία. Παρ'όλα αυτά, δεν πετάνε τα λεφτά τους χωρίς λόγο. Φωτοτυπίες δεν παίζουν, αλλά δεν υπάρχει και λόγος, όταν είναι εύκολο να κάνεις ένα από τα παραπάνω. Ευτυχώς για τα υπόλοιπα βιβλία ακολούθησα κι εγώ αυτή τη μέθοδο κάνοντας τη δουλειά μου σαν άνθρωπος και όχι ξεφραγκιαζόμενος.
Όσο για τη δική μας συνήθεια του να καίμε τα βιβλία πανηγυρικά μετά το τέλος της χρονιάς, την αφήνω ασχολίαστη, κάτι τέτοια επιβεβαιώνουν έναν καθηγητή εδώ που μας έλεγε ότι η Παιδεία δεν πρέπει να είναι δωρεάν, πρέπει να'χει ένα κόστος, έστω και συμβολικό, έστω και 100 δολλάρια το εξάμηνο, για να σου θυμίζει πόσο πολύτιμη είναι για σένα, και να μην τη θεωρείς αυτονόητη.
Όσο για τα βιβλία ξένων γλωσσών, είναι γνωστή η απάτη. Απλά είναι λίγο πιο οφθαλμοφανής σε μας, διότι η φροντιστηριακή βιομηχανία γλωσσών είναι υπερανεπτυγμένη στην Ελλαδίτσα. Όπως συνηθίζω να λέω βέβαια... αν ήξερε ο κόσμος πόσο εύκολο είναι να μάθεις ξένες γλώσσες μόνος σου, και ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ αγγλικά, θα γλύτωνε ΠΑΑΡΑ πολλά λεφτά. Αλλά που.
