Απο τον διαδικτυακό τόπο της Καθημερινής
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_25/11/2006_206601 παραθέτω το άρθρο ως έχει....
Ξανά για το Πάντειο
Της Χριστινας Κοψινη
Σαν βροχή πέφτουν οι προτάσεις για την αναβάθμιση του καταρρέοντος ελληνικού πανεπιστημίου. Ομως καμία πρόταση δεν αναφέρεται στην ενδημούσα διαφθορά, αλλά και στις δυνατότητες εξυγίανσης με τις δικές του δυνάμεις. Δηλαδή, μια σημαντική παράμετρος της σημερινής πανεπιστημιακής κρίσης αγνοείται. Δυστυχώς, η πολιτεία, αν και διαλαλεί σε όλους τους τόνους την αξιωματική της θέση για κάθαρση, αποφεύγει να πάρει ενεργό μέρος στα φαινόμενα της πανεπιστημιακής διαφθοράς που, δυστυχώς, πολλαπλασιάζονται.
Η αρκετά γνωστή υπόθεση των καταχρήσεων που διαπιστώθηκαν στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και η παραπομπή 18 ατόμων –εκ των οποίων 4 πανεπιστημιακοί– με απευθείας κλήση στο Ακροατήριο για κακουργηματικές πράξεις, ίσως αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η εξέλιξη της δίκης που κλείνει ένα χρόνο εξελίσσεται σε φαρσοκωμωδία, αναδεικνύοντας τις ευθύνες της πανεπιστημιακής κοινότητας και της πολιτείας. Μάλιστα το Πάντειο, στο τέλος, αντί να εισπράξει έστω και μέρος των πόρων που του υπεξαίρεσαν κάποιοι εκ των έσω (σύμφωνα με τον δειγματοληπτικό έλεγχο η κατάχρηση αγγίζει τα 8 εκατ. ευρώ) θα πληρώσει κι από πάνω. Διότι σε αυτήν την πολύκροτη δίκη το Πανεπιστήμιο δεν έχει δικηγόρους, αλλά πληρώνει δικηγόρους, οι οποίοι μάλιστα φαίνεται ότι αγνοούν ένα χρόνο μετά τη δικογραφία. Κατ’ αρχάς, το καλοκαίρι του 2005 η υπόθεση ανατέθηκε σε δόκιμο ποινικολόγο έναντι αμοιβής 150.000 ευρώ. Ο δικηγόρος ασχολήθηκε με τη δικογραφία πέραν των 4 μηνών, όταν ο αρμόδιος (πάρεδρος ή επίτροπος) του Ελεγκτικού Συνεδρίου αρνήθηκε να εγκρίνει τη δαπάνη ως υπερβολική. Ο δικηγόρος άσκησε αγωγή κατά του Παντείου και του επιδικάστηκε το ποσό των 50.000 ευρώ. Ακολούθησε η ανάθεση σε άλλο γραφείο, το οποίο φρόντισε να επιμερίσει το ποσό σε 3 διαφορετικές συμβάσεις.
Η ακροαματική διαδικασία άρχισε τον Νοέμβριο του 2006. Ακόμη κι αυτή η υποτονική κατά πολλούς παρουσία των δικηγόρων του Παντείου σταματά όταν το Ελεγκτικό Συνέδριο αρνείται και πάλι να καταβάλει τις συμβατικές αμοιβές. Πρακτικά, από τα μέσα Ιουνίου το Πανεπιστήμιο στερείται νομικού παραστάτη και η μόνη στήριξη παρέχεται από τον πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Φυσικά οι δικηγόροι και πάλι θα διεκδικήσουν τις αμοιβές τους. Μάλιστα την απουσία πολιτικής αγωγής κατήγγειλε στις 11 Οκτωβρίου σε ανακοίνωσή της και η Σύγκλητος. Τελικώς, η Πρυτανεία, μπροστά στο ενδεχόμενο νέου σκανδάλου, σχεδόν ένα χρόνο μετά την έναρξη της δίκης, διόρισε νέο δικηγόρο. Ο τελευταίος δεν έχει παρακολουθήσει την ακροαματική διαδικασία, δεν γνωρίζει την υπόθεση και δεν ζήτησε έστω και τύποις την αναβολή της για να ενημερωθεί.
Τα ερωτήματα από αυτήν τη μοναδική υπόθεση συμπυκνώνονται στο εξής ένα: Ποιος ή ποιοι δεν θέλουν να ολοκληρωθεί ομαλά η δίκη και να πάψει ο διασυρμός του Πανεπιστημίου; Συμπαιγνία, αδιαφορία ή σχεδιασμένη τακτική. Οι διανοούμενοι με τη λεπταισθησία που τους διακρίνει περί άλλα θα αγορεύουν, αλλά οι καθημερινοί άνθρωποι, που δεν γνωρίζουν την πολυσημία των λέξεων, μπορούν και βγάζουν τα συμπεράσματά τους.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_25/11/2006_206601 παραθέτω το άρθρο ως έχει....
Ξανά για το Πάντειο
Της Χριστινας Κοψινη
Σαν βροχή πέφτουν οι προτάσεις για την αναβάθμιση του καταρρέοντος ελληνικού πανεπιστημίου. Ομως καμία πρόταση δεν αναφέρεται στην ενδημούσα διαφθορά, αλλά και στις δυνατότητες εξυγίανσης με τις δικές του δυνάμεις. Δηλαδή, μια σημαντική παράμετρος της σημερινής πανεπιστημιακής κρίσης αγνοείται. Δυστυχώς, η πολιτεία, αν και διαλαλεί σε όλους τους τόνους την αξιωματική της θέση για κάθαρση, αποφεύγει να πάρει ενεργό μέρος στα φαινόμενα της πανεπιστημιακής διαφθοράς που, δυστυχώς, πολλαπλασιάζονται.
Η αρκετά γνωστή υπόθεση των καταχρήσεων που διαπιστώθηκαν στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και η παραπομπή 18 ατόμων –εκ των οποίων 4 πανεπιστημιακοί– με απευθείας κλήση στο Ακροατήριο για κακουργηματικές πράξεις, ίσως αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η εξέλιξη της δίκης που κλείνει ένα χρόνο εξελίσσεται σε φαρσοκωμωδία, αναδεικνύοντας τις ευθύνες της πανεπιστημιακής κοινότητας και της πολιτείας. Μάλιστα το Πάντειο, στο τέλος, αντί να εισπράξει έστω και μέρος των πόρων που του υπεξαίρεσαν κάποιοι εκ των έσω (σύμφωνα με τον δειγματοληπτικό έλεγχο η κατάχρηση αγγίζει τα 8 εκατ. ευρώ) θα πληρώσει κι από πάνω. Διότι σε αυτήν την πολύκροτη δίκη το Πανεπιστήμιο δεν έχει δικηγόρους, αλλά πληρώνει δικηγόρους, οι οποίοι μάλιστα φαίνεται ότι αγνοούν ένα χρόνο μετά τη δικογραφία. Κατ’ αρχάς, το καλοκαίρι του 2005 η υπόθεση ανατέθηκε σε δόκιμο ποινικολόγο έναντι αμοιβής 150.000 ευρώ. Ο δικηγόρος ασχολήθηκε με τη δικογραφία πέραν των 4 μηνών, όταν ο αρμόδιος (πάρεδρος ή επίτροπος) του Ελεγκτικού Συνεδρίου αρνήθηκε να εγκρίνει τη δαπάνη ως υπερβολική. Ο δικηγόρος άσκησε αγωγή κατά του Παντείου και του επιδικάστηκε το ποσό των 50.000 ευρώ. Ακολούθησε η ανάθεση σε άλλο γραφείο, το οποίο φρόντισε να επιμερίσει το ποσό σε 3 διαφορετικές συμβάσεις.
Η ακροαματική διαδικασία άρχισε τον Νοέμβριο του 2006. Ακόμη κι αυτή η υποτονική κατά πολλούς παρουσία των δικηγόρων του Παντείου σταματά όταν το Ελεγκτικό Συνέδριο αρνείται και πάλι να καταβάλει τις συμβατικές αμοιβές. Πρακτικά, από τα μέσα Ιουνίου το Πανεπιστήμιο στερείται νομικού παραστάτη και η μόνη στήριξη παρέχεται από τον πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Φυσικά οι δικηγόροι και πάλι θα διεκδικήσουν τις αμοιβές τους. Μάλιστα την απουσία πολιτικής αγωγής κατήγγειλε στις 11 Οκτωβρίου σε ανακοίνωσή της και η Σύγκλητος. Τελικώς, η Πρυτανεία, μπροστά στο ενδεχόμενο νέου σκανδάλου, σχεδόν ένα χρόνο μετά την έναρξη της δίκης, διόρισε νέο δικηγόρο. Ο τελευταίος δεν έχει παρακολουθήσει την ακροαματική διαδικασία, δεν γνωρίζει την υπόθεση και δεν ζήτησε έστω και τύποις την αναβολή της για να ενημερωθεί.
Τα ερωτήματα από αυτήν τη μοναδική υπόθεση συμπυκνώνονται στο εξής ένα: Ποιος ή ποιοι δεν θέλουν να ολοκληρωθεί ομαλά η δίκη και να πάψει ο διασυρμός του Πανεπιστημίου; Συμπαιγνία, αδιαφορία ή σχεδιασμένη τακτική. Οι διανοούμενοι με τη λεπταισθησία που τους διακρίνει περί άλλα θα αγορεύουν, αλλά οι καθημερινοί άνθρωποι, που δεν γνωρίζουν την πολυσημία των λέξεων, μπορούν και βγάζουν τα συμπεράσματά τους.
