Εκτελέσεις 9ης Συμφωνίας Beethoven

σε ποια εταιρεία βγαίνει η εν λόγω?
ακούγεται πολύ tempting
 
Μια και ψάχνομαι αυτό τον καιρό για έκδοση με όλες τις συμφωνίες του Beethoven, σκέφτηκα να επαναφέρω το thread. Προς το παρόν η ελκυστικότερη, από πλευράς συντελεστών/τιμής/πακέτου, είναι αυτή του Klemperer σε έκδοση της EMI

282.jpg


To πρόβλημα είναι οτι δεν την έχω ακούσει(τα samples στο site της hmv δεν μου φτάνουν για να βγάλω συμπερασμα). Η έκδοση που, προς το παρόν, μου αρέσει περισσότερο ειναι αυτή του Gardiner, κυρίως για το νεύρο της, τις έντονες αντιθέσεις μεταξύ forte και piano και το tempo. Από την άλλη, τον Klemperer τον έχω ακούσει μόνο στα "Κατα Ματθαίον" του Bach, όπου είναι πραγματικά μεγαλοπρεπής. Θα ήθελα λοιπόν τη γνώμη σας για τη συγκεκριμένη έκδοση, κυρίως οσο αφορά σε:
1. "ομοιότητα" με την ερμηνεία του Gardiner(πχ tempo, υφος κλπ)
2. ποιότητα ηχογράφησης

Βεβαια καταλαβαίνω ότι οι γνώμες, όπως και οι προτιμήσεις, είναι προσωπικές, εντούτοις θα εκτιμούσα μερικά σχόλια.
 
Αρχίζοντας από το δεύτερο πρακτικό ερώτημα θα έλεγα ότι ηχητικά δεν υστερεί σε τίποτα, έχει όλα τα φόντα να είναι απολαυστική.

Όσο για τη σύγκριση με άλλες, όπως είχα γράψει και στην αρχή του thread, ταπεινή μου άποψη είναι ότι η εκτέλεση του Klemperer είναι αξεπέραστη.

Αυτές που έχω και συγκρίνω είναι με Bernstein, Giulini, Karajan, Furtwangler, Harnoncourt, Walter και των δύο παραπάνω που αναφέραμε.

Θα έλεγα σε χοντρές γραμμές ότι ο Gardiner είναι πιο "νευρικός" (ίσως πιο ζωντανός κατ' άλλους) και σαφώς πιο γρήγορος χωρίς όμως να είναι υπερβολικός ή κουραστικός. Αυτά που έχει γράψει ο Σπύρος για την ορχήστρα με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο αλλά προσωπικά θεωρώ ότι ο ρυθμός είναι το Α και το Ω του συγκεκριμένου έργου.
Αν ήταν να διαλέξω τη δεύτερη κατά σειρά εκτέλεση θα διάλεγα τον Furtwangler. Γενικά οι γρήγορες ερμηνείες δεν μου κάθονται καλά...
 
Last edited:
Ο Κλέμπερερ είναι μεγαλοπρεπής αλλά πολύ δομημένος.Και η Philarmonia Chorus στο τελευταίο μέρος ασύγκριτη.
Επιμένω για Klemperer live του 1957,πού έχω αναφέρει στο αρχικό μου πόστ.
Ο Furtwangler είχε μιά προσωπική εμμονή με τον Μπετόβεν.
Σαν να ήθελε να γίνει το alter ego τού συνθέτη,σάν να ήθελε να επιβληθεί και να ενδοβάλλει ο μέτριος σαν συνθέτης Βίλχελμ τον Λουδοβίκο μέσω τής διεύθυνσης τών έργων του.
Για μένα πρέπει η εκτέλεση τού 1951 να υπάρχει στην δισκοθήκη,αλλά δεν θα την επέλεγα.
Καλύτερο adagio απο τον Κάραγιαν τού 1977.
Ο Fricsay ανεβαίνει διαρκώς στην εκτίμησή μου.
Σαφώς ο Gardiner στην πρώτη πεντάδα.
Σε καμιά δεκαριά μέρες θα σάς πώς και για τον Ανατολικογερμανό Abentroth.Τον ´περιμένω ´να καταφτάσει.
Επίσης ο Sinopoli.
Ολα αυτά εντελώς υποκειμενικά ασφαλώς ,γιατί σε λίγο που θα μπεί ο Δαμιανός θα πεί Mπαίμ:grandpa: .Ενώ εγώ εκεί ...μπάμ και κάτω.:flipout:
:flipout:
 
Δαμιανός Δημητριάδης said:
Ευχαριστώ Σπύρο που με γλίτωσες από τον κόπο να το γράψω! :p
Click to expand...

Δεν υπήρχε περίπτωση να κοιμηθώ μέχρι να απαντούσες.:flipout: :flipout:
Ευτυχώς απάντησες σχετικά ενωρίς.:grandpa:
Υ.Γ
Πάντως σου οφείλω τίς Βαλκυρίες και την 5η τού Mahler με Βάλτερ.:grinning-smiley-043
Οι ωραιότερες διαφωνίες άλλως τε συμβαίνουν όταν υπάρχει κοινός τόπος....
 
Χεχε... ωραια :)
Ε δομημένος πρέπει να είναι! Η μορφολογία της συμφωνίας ειναι όμοια με αυτή της σονάτας, η οποία είναι αυστηρή.(Υποθέτω βέβαια ότι ο Beethoven δεν θα νοιαζόταν και πολύ γι αυτό, όπως έκανε και στις σονάτες βεβαιως βεβαιώς, αλλά έτερον εκάτερον).

Οπότε ο Klemperer έφυγε για παραγγελία από τους γιαπωνέζους ;)
 
Στέκομαι λίγη ώρα μπροστά στο πληκτρολόγιο προσπαθώντας να συνέλθω για να μοιραστώ τα συναισθήματά μου με κάποιους που μας συνδέουν διαδικτυακά κάποιες κοινές ανησυχίες σε διάφορο βαθμό τον καθένα.

Μόλις άκουσα το Scherzo και το finale από την 9η με τον Gardiner (έγραψα σχετικά και στο Now Playing).
Στο scherzo ήμουν μπροστά στον υπολογιστή και διάβαζα το παρόν νήμα.
Λίγα λεπτά αφού άρχισε το Finale και μπήκαν οι σολίστες, αυθόρμητα ''παλουκώθηκα'' σε θέση ακρόασης μπροστά στα ηχεία και σε σοβαρή ένταση.
Απομόνωση από το περιβάλλον, ηχητική (εκτός της μουσικής ) και οπτική.
Το ρίγος στη ραχοκοκκαλιά και τα βούρκωμα στα μάτια σταδιακά υποχωρεί τώρα που γράφω τούτες τις γραμμές...
Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο και η ερμηνεία του Gardiner (δε νομίζω, ήταν πρώτο άκουσμα) σίγουρα όμως ήταν το μεγαλείο της Μουσικής του Beethoven.
Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε άλλους αυτό το αίσθημα γλυκιάς κόπωσης μετά από μεγαδόσεις μεγαλειώδους Τέχνης (Μουσική για την περίπτωσή μου...).
Ο χρόνος σταματά , περνάς σε έναν άχρονο κόσμο και ίσως πλησιάζεις το Θείο...
Η επάνοδος στη πεζή πραγματικότητα σε βρίσκει εξαγνισμένο, ανάλαφρο, αθώο...

Έπρεπε να έχω φύγει εδώ και μισή ώρα...
Ποιός νοιάζεται , στιγμές σαν κι αυτές που έζησα πριν λίγο είνα όαση στην έρημο της φτηνής μας πραγματικότητας...

Δεν ξέρω ,μπορεί να γράφω αρλούμπες σε στυλ άρλεκιν αλλά προσπαθώ να περιγράψω τα πολύ δυνατά αισθήματα που με κατέκλυσαν , όσο ακόμη είμαι υπό την επήρρειά τους...
Αργότερα όταν η επάνοδος θα έχει ολοκληρωθεί πιθανώς να μην έχω το θάρρος να τα γράψω...

Δεν ξαναδιαβάζω τι έχω γράψει...
Πατάω ''submit reply'' και σηκώνομαι να φύγω
 
Απάντηση: Re: Εκτελέσεις 9ης Συμφωνίας Beethoven

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Συμφωνώ σε όλα - εκτός από το ότι η πραγματικότητά μας είναι "φτηνή". Δεν είναι. Καθόλου.
Click to expand...

Τρείς μικρές προτάσεις που αποτυπώνουν και το δικό μου Πιστεύω.Εύγε Κώστα.:grinning-smiley-043
Οπως διαφωνώ με το οτι η ευτυχία δεν μας αξίζει.Οχι διάολε,μας αξίζει και με το παραπάνω !

Υ.Γ.Διονύση δεν γράφεις αρλούμπες,κάποια στιγμή οταν βιώσω και εγώ την επόμενη μέθεξή μου ελπίζω να μη βαρεθώ-για άλλη μια φορά- να γράψω τα συναισθήματά μου..
 
Τώρα σε σχέση με την πραγματικότητα ρε παιδιά τι να πω... δεν ξέρω. :blink: Ο καθένας φτιάχνει τη δική του. Γνώμη μου είναι πάντως, πως αν είμαστε ικανοποιημένοι από την πραγματικότητα, η Τέχνη μας είναι συνήθως περιττή ή διακοσμητική, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. :rolleyes:
 
Re: Απάντηση: Εκτελέσεις 9ης Συμφωνίας Beethoven

Δαμιανός Δημητριάδης said:
Γνώμη μου είναι πάντως, πως αν είμαστε ικανοποιημένοι από την πραγματικότητα, η Τέχνη μας είναι συνήθως περιττή ή διακοσμητική, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. :rolleyes:
Click to expand...

Αλλο η ικανοποιητική πραγματικότητα κι άλλο η φτηνή.
Εγώ με το "φτηνή" διαφωνώ: πιστεύω πως είναι πάρα πολύ πλούσια. Σε ερεθίσματα, σε συναισθήματα, σε σκέψεις...σε όλα.

Τα "Γράμματα σ ένα Νέο Ποιητή" του Ρίλκε, είναι ένα από τα βιβλία που με έχουν σημαδέψει. Ο συγγραφέας κάνει μιά εκπληκτική πραγματεία πάνω στο θέμα.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Εκτελέσεις 9ης Συμφωνίας Beethoven

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Εγώ με το "φτηνή" διαφωνώ: πιστεύω πως είναι πάρα πολύ πλούσια. Σε ερεθίσματα, σε συναισθήματα, σε σκέψεις...σε όλα.
Click to expand...

Κώστα είχα καταλάβει πως δίνεις αυτό το περιεχόμενο, αλλά από τη θέση του στο κείμενο του Διονύση πιστεύω πως η κριτική του είναι στο νόημα της πραγματικότητας, αν ευσταθεί μια τέτοια αφαίρεση. Η κριτική της πραγματικότητας ως πεζή καθημερινότητα σε αντιπαράθεση με την ανύψωση ως επακόλουθο του βιώματος του έργου Τέχνης.

Λατρεύω τα γράμματα σε έναν νέο ποιητή. Γερνάω όμως και δεν μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου το εδάφιο που αναφέρεσαι. :blush: Θα του ξαναρίξω μια ματιά.
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Εκτελέσεις 9ης Συμφωνίας Beethoven

Δαμιανός Δημητριάδης said:
Η κριτική της πραγματικότητας ως πεζή καθημερινότητα σε αντιπαράθεση με την ανύψωση ως επακόλουθο του βιώματος του έργου Τέχνης.
.
Click to expand...

Ακριβώς αυτό ήθελα να εκφράσω Δαμιανέ!


ΥΓ
Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα...
;)
 
Απάντηση: Re: Εκτελέσεις 9ης Συμφωνίας Beethoven

Skakinen said:
.....

.........
Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε άλλους αυτό το αίσθημα γλυκιάς κόπωσης μετά από μεγαδόσεις μεγαλειώδους Τέχνης (Μουσική για την περίπτωσή μου...).
Ο χρόνος σταματά , περνάς σε έναν άχρονο κόσμο και ίσως πλησιάζεις το Θείο...
Η επάνοδος στη πεζή πραγματικότητα σε βρίσκει εξαγνισμένο, ανάλαφρο, αθώο...

...........
Click to expand...


Ναι, έτσι γίνεται. Είναι σαν να έχεις τρέξει ...μίλια! Και με τον Gardiner, ωχ!
Αλλά κακά τα ψέματα, όλο και περισσότερο με κερδίζει ο εγγλέζος και η παρέα του με την γρήγορη πλην άψογη άρθρωση τους.
 
Top Bottom