Έκθεση αρχείων «Βασίλης Καλαφάτης (1869-1942)»
Σελίδες από την ιστορία της μουσικής της Διασποράς
στο Τελλόγλειο.
Αφιέρωμα στο έργο ενός συνθέτη της ελληνικής Διασποράς της Ρωσίας και ενός από τους πιο σημαντικούς δασκάλους σύνθεσης, πιανίστα και μαέστρου της Αγίας Πετρούπολης, του ελληνικής καταγωγής Βασίλη Καλαφάτη, διδάσκαλου του Ντ. Σοστακόβιτς, αποτελεί η έκθεση αρχειακού υλικού από το προσωπικό του αρχείο, που εγκαινιάζεται στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ. την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2007, στις 8 μ.μ.
Τυπωμένα και χειρόγραφα έργα του Βασίλη Καλαφάτη, από τα 138 που συνέθεσε στη διάρκεια της ζωής του (1869-1942), ο πλήρης κατάλογος των έργων του, αφίσες, εφημερίδες, περιοδικά, προσωπική αλληλογραφία, προγράμματα από συναυλίες φοιτητών του, φωτογραφίες προσωπικές, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη μουσική ζωή της Αγίας Πετρούπολης για μια περίοδο περίπου εκατό ετών, εκτίθενται στο Τελλόγλειο ανοίγοντας μια νέα σελίδα στην ιστορία της μουσικής της Διασποράς.
Παρότι τα τελευταία χρόνια έργα του Β. Καλαφάτη έχουν παρουσιαστεί τόσο από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών όσο και από την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, το συνθετικό του έργο παραμένει άγνωστο στην Ελλάδα.
Ο Βασίλης Καλαφάτης γεννήθηκε το 1869 στην πόλη Ευπατορία της Κριμαίας. Ήταν γιος του δασκάλου και εμπόρου Παύλου Καλαφάτη. Η μητέρα του, επίσης ελληνίδα ήταν το γένος Χρυσικοπούλου. Πήρε τα πρώτα μαθήματα πιάνου σε ηλικία 8-9 ετών. Σπούδασε πιάνο και σύνθεση στη γενέτειρά του αρχικά. Σε ηλικία 18 ετών συνέθεσε τα πρώτα κομμάτια για πιάνο και το Ντουέτο για δυο βιολιά, που δεν έχουν διασωθεί. Το 1892 εγκαταστάθηκε στην Αγία Πετρούπολη, όπου φοίτησε στο Ωδείο της πόλης υπό την καθοδήγηση του Ν. Α. Ρίμσκι Κόρσακοβ. Σπούδασε διεύθυνση ορχήστρας και παιδαγωγικά και πήρε το δίπλωμα σύνθεσης το 1900. Από το 1901 άρχισε να διδάσκει στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης, όπου αφιέρωσε τρεις από τις πιο δημιουργικές δεκαετίες της ζωής του. Από το 1908 διορίστηκε «ανώτερος διδάσκαλος» στο μάθημα της Ειδικής Αρμονίας. Το 1912 εξελέγη ως καθηγητής Σύνθεσης. Δεκάδες αναγνωρισμένοι συνθέτες, θεωρητικοί και διευθυντές ορχήστρας, ορισμένοι παγκοσμίου φήμης, σπούδασαν μαζί του.
Το 1911 εξέδωσε το λεξικό «Ο συνοδοιπόρος του μουσικού», από τα πρώτα στο είδος του στη Ρωσία. Τη μεγαλύτερη διάκρισή του ως συνθέτης την έλαβε το 1928 για το συμφωνικό του έργο Legende, που βραβεύτηκε από την Columbia σε διαγωνισμό για τα 100 χρόνια από το θάνατο του Σούμπερτ. Το 1929 βγήκε στη σύνταξη, σύμφωνα με την κόρη του Λυδία «τον απέλυσαν επειδή δίδασκε με τον παλιό τρόπο». Το 1936 ο Καλαφάτης φαίνεται πως θυμήθηκε την ελληνική του καταγωγή και προσαρμόζει τη Σαμιώτισσα σε έργο για δύο αντρικές φωνές και πιάνο. Έπαινος του απονεμήθηκε και στο διαγωνισμό σύνθεσης στο πολιορκημένο από τους Γερμανούς Λένινγκραντ, στις 5 Νοεμβρίου 1941, δύο μόλις μήνες πριν από το θάνατό του. Το έργο του μελέτησε ο γιος του Ανατόλι, που διέσωσε και το αρχείο του, το οποίο αργότερα πουλήθηκε σε παλαιοπωλείο στο Μοναστηράκι, απ’ όπου το αγόρασε το Εργαστήριο Ελληνικής Μουσικής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου που το μετέφερε στην Κέρκυρα.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι 31 Ιανουαρίου 2008.
Ώρες λειτουργίας έκθεσης: Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή, 09:00-14:00, Τετάρτη, 09:00-21:00, Σάββατο-Κυριακή 10:00-18:00.
To minyma se "greeklish".
Σελίδες από την ιστορία της μουσικής της Διασποράς
στο Τελλόγλειο.
Αφιέρωμα στο έργο ενός συνθέτη της ελληνικής Διασποράς της Ρωσίας και ενός από τους πιο σημαντικούς δασκάλους σύνθεσης, πιανίστα και μαέστρου της Αγίας Πετρούπολης, του ελληνικής καταγωγής Βασίλη Καλαφάτη, διδάσκαλου του Ντ. Σοστακόβιτς, αποτελεί η έκθεση αρχειακού υλικού από το προσωπικό του αρχείο, που εγκαινιάζεται στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ. την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2007, στις 8 μ.μ.
Τυπωμένα και χειρόγραφα έργα του Βασίλη Καλαφάτη, από τα 138 που συνέθεσε στη διάρκεια της ζωής του (1869-1942), ο πλήρης κατάλογος των έργων του, αφίσες, εφημερίδες, περιοδικά, προσωπική αλληλογραφία, προγράμματα από συναυλίες φοιτητών του, φωτογραφίες προσωπικές, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη μουσική ζωή της Αγίας Πετρούπολης για μια περίοδο περίπου εκατό ετών, εκτίθενται στο Τελλόγλειο ανοίγοντας μια νέα σελίδα στην ιστορία της μουσικής της Διασποράς.
Παρότι τα τελευταία χρόνια έργα του Β. Καλαφάτη έχουν παρουσιαστεί τόσο από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών όσο και από την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, το συνθετικό του έργο παραμένει άγνωστο στην Ελλάδα.
Ο Βασίλης Καλαφάτης γεννήθηκε το 1869 στην πόλη Ευπατορία της Κριμαίας. Ήταν γιος του δασκάλου και εμπόρου Παύλου Καλαφάτη. Η μητέρα του, επίσης ελληνίδα ήταν το γένος Χρυσικοπούλου. Πήρε τα πρώτα μαθήματα πιάνου σε ηλικία 8-9 ετών. Σπούδασε πιάνο και σύνθεση στη γενέτειρά του αρχικά. Σε ηλικία 18 ετών συνέθεσε τα πρώτα κομμάτια για πιάνο και το Ντουέτο για δυο βιολιά, που δεν έχουν διασωθεί. Το 1892 εγκαταστάθηκε στην Αγία Πετρούπολη, όπου φοίτησε στο Ωδείο της πόλης υπό την καθοδήγηση του Ν. Α. Ρίμσκι Κόρσακοβ. Σπούδασε διεύθυνση ορχήστρας και παιδαγωγικά και πήρε το δίπλωμα σύνθεσης το 1900. Από το 1901 άρχισε να διδάσκει στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης, όπου αφιέρωσε τρεις από τις πιο δημιουργικές δεκαετίες της ζωής του. Από το 1908 διορίστηκε «ανώτερος διδάσκαλος» στο μάθημα της Ειδικής Αρμονίας. Το 1912 εξελέγη ως καθηγητής Σύνθεσης. Δεκάδες αναγνωρισμένοι συνθέτες, θεωρητικοί και διευθυντές ορχήστρας, ορισμένοι παγκοσμίου φήμης, σπούδασαν μαζί του.
Το 1911 εξέδωσε το λεξικό «Ο συνοδοιπόρος του μουσικού», από τα πρώτα στο είδος του στη Ρωσία. Τη μεγαλύτερη διάκρισή του ως συνθέτης την έλαβε το 1928 για το συμφωνικό του έργο Legende, που βραβεύτηκε από την Columbia σε διαγωνισμό για τα 100 χρόνια από το θάνατο του Σούμπερτ. Το 1929 βγήκε στη σύνταξη, σύμφωνα με την κόρη του Λυδία «τον απέλυσαν επειδή δίδασκε με τον παλιό τρόπο». Το 1936 ο Καλαφάτης φαίνεται πως θυμήθηκε την ελληνική του καταγωγή και προσαρμόζει τη Σαμιώτισσα σε έργο για δύο αντρικές φωνές και πιάνο. Έπαινος του απονεμήθηκε και στο διαγωνισμό σύνθεσης στο πολιορκημένο από τους Γερμανούς Λένινγκραντ, στις 5 Νοεμβρίου 1941, δύο μόλις μήνες πριν από το θάνατό του. Το έργο του μελέτησε ο γιος του Ανατόλι, που διέσωσε και το αρχείο του, το οποίο αργότερα πουλήθηκε σε παλαιοπωλείο στο Μοναστηράκι, απ’ όπου το αγόρασε το Εργαστήριο Ελληνικής Μουσικής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου που το μετέφερε στην Κέρκυρα.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι 31 Ιανουαρίου 2008.
Ώρες λειτουργίας έκθεσης: Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή, 09:00-14:00, Τετάρτη, 09:00-21:00, Σάββατο-Κυριακή 10:00-18:00.
To minyma se "greeklish".