"Ενας Αμερικάνος Φίλος"

Re: "Ενας Αμερικανος Φίλος"

νομίζω πλέον είμαστε αρκετά ώριμοι να δεχόμαστε τις ιδιαιτερότητες των άλλων.
Ειλικρινά, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις κομματιών και μόνο, δεν τον πάω τον boss. Αλλά δεν κέρδισε χωρίς λόγο τον τίτλο αυτό.
Φυσικά από το born to run, κύλισε πολύυυυυυυ νερό στ αυλάκι
Μπούλης...τώρα, μάλλον όχι.
αλλά μην ξεχνάτε είχαμε thread φτυσιμάτων.

Εγώ θα σημειώσω γιά άλλη μιά φορά, ότι ακόμα ένα οχυρό του "δεν ήμουν καλός στα Νέα Ελληνικά" έπεσε. Πανηγυρικά.
 
Απάντηση: "Ενας Αμερικανος Φίλος"

Springsteen has long had the nickname "The Boss," a term which he was initially reported to dislike but now seems to have come to terms with, as he sometimes jokingly refers to himself as such on stage. The nickname originated when a young Springsteen, playing club gigs with a band in the 1960s, took on the task of collecting the band's nightly pay and distributing it amongst his bandmates

Για δες τι βρίσκεις όταν ψάχνεις..
 
Re: "Ενας Αμερικανος Φίλος"

Γιώργο, ευχαριστούμε για την θαυμάσια παρουσίαση '
ήταν μέσα στα πρώτα cd που αγόρασα πριν από 21 περίπου χρόνια ( το βινύλιο δεν το πρόφτασα λόγω ηλικίας) ακουγόταν άθλια όπως η συντριπτική πλειοψηφία της πρώτης γενιάς , ελπίζω το remaster να λέει κάτι , το θεωρώ άνισο lp.
 
Απάντηση: "Ενας Αμερικανος Φίλος"

<<REWIND

Τα πρώτα βήματα
O Bruce Springsteen γεννήθηκε στο New Jersey to 1949. O πατέρας του ήταν οδηγός λεωφορείου και η μητέρα του υπάλληλος σε γραφείο. Απο το καθολικό σχολείο που φοιτούσε αρχικά, έφυγε για κάποιο δημόσιο οπου ούτε εκεί πολυγούσταρε, πάντως αποφοίτησε αν και δεν παρέστη στην τελετή αποφοίτησης. Πήγε για λίγο στο κολλέγιο αλλά τα παράτησε.
Αφού είδε τον Elvis στην τηλεόραση, ζήτησε την πρώτη κιθάρα, μετά ήρθε μια καλύτερη και κάπως έτσι βρέθηκε να παίζει στα πρώτα του συγκροτήματα.
Μετά απο πολλές εμφανίσεις εδώ και εκεί απέκτησε μια σχετική φήμη τράβηξε την προσοχή των κατάλληλων ανθρώπων και βρέθηκε με συμβόλαιο στην Columbia να ηχογραφεί τον δύο πρώτους του δίσκους

Greetings from Asbury Park N.J. (1973)

51M0W0W79GL._SS500_.jpg


***



Τhe wild, the innocent & the E street shuffle (1974)

51X8dY66CsL._SS500_.jpg


***1/2 +

Folk-rock , κυρίως αλλά και με πινελιές funk, country, latin, jazz, R&B στοιχείων. Αρκετά ωραία τραγούδια. Ξεχωρίζω: Blinded by the light (μεγάλη επιτυχία η διακευή του αργότερα απο τους Manfred Mann), Spirit in the night, For you, Growing up, Lost in the Flood απο το πρώτο και Ε Street shuffle, Sandy, Rosalita, Kitty’s back, N.Y.C Serenade, Incident of 57th
απο τον δεύτερο, που είχε πολύ καλές ενορχηστρώσεις, καθώς επίσης και παραγωγή.
 
Απάντηση: "Ενας Αμερικανος Φίλος"

Γιώργος Κουνελάκης said:
<<REWIND

Τα πρώτα βήματα
O Bruce Springsteen γεννήθηκε στο New Jersey to 1949. O πατέρας του ήταν οδηγός λεωφορείου και η μητέρα του υπάλληλος σε γραφείο. Απο το καθολικό σχολείο που φοιτούσε αρχικά, έφυγε για κάποιο δημόσιο οπου ούτε εκεί πολυγούσταρε, πάντως αποφοίτησε αν και δεν παρέστη στην τελετή αποφοίτησης. Πήγε για λίγο στο κολλέγιο αλλά τα παράτησε.
Αφού είδε τον Elvis στην τηλεόραση, ζήτησε την πρώτη κιθάρα, μετά ήρθε μια καλύτερη και κάπως έτσι βρέθηκε να παίζει στα πρώτα του συγκροτήματα.
Μετά απο πολλές εμφανίσεις εδώ και εκεί απέκτησε μια σχετική φήμη τράβηξε την προσοχή των κατάλληλων ανθρώπων και βρέθηκε με συμβόλαιο στην Columbia να ηχογραφεί τον δύο πρώτους του δίσκους

Greetings from Asbury Park N.J. (1973)

51M0W0W79GL._SS500_.jpg


***



Τhe wild, the innocent & the E street shuffle (1974)

51X8dY66CsL._SS500_.jpg


***1/2 +

Folk-rock , κυρίως αλλά και με πινελιές funk, country, latin, jazz, R&B στοιχείων. Αρκετά ωραία τραγούδια. Ξεχωρίζω: Blinded by the light (μεγάλη επιτυχία η διακευή του αργότερα απο τους Manfred Mann), Spirit in the night, For you, Growing up, Lost in the Flood απο το πρώτο και Ε Street shuffle, Sandy, Rosalita, Kitty’s back, N.Y.C Serenade, Incident of 57th
απο τον δεύτερο, που είχε πολύ καλές ενορχηστρώσεις, καθώς επίσης και παραγωγή.
Click to expand...

Oι Manfred Mann τό είπαν πολύ χειρότερα από τόν μάστορα..Μού θυμίζεις τά εγκαταλελειμένα μου βινύλλια ρέ σύ...:bigcry::bigcry:
 
Απάντηση: "Ενας Αμερικανος Φίλος"

Σπύρος Σούρλας said:
Oι Manfred Mann τό είπαν πολύ χειρότερα από τόν μάστορα..Εγώ συμφωνώ, ο Nikos διαφωνείΜού θυμίζεις τά εγκαταλελειμένα μου βινύλλια ρέ σύ...:bigcry::bigcry:Τα δικά μου δεν είναι. Τους κάνω παρέα :flipout: :flipout:
Click to expand...

..
 
Απάντηση: "Ενας Αμερικανος Φίλος"

Βρέ George δέν συγκρίνω τον Bruce μέ αυτούς..Αυτοί ήταν ψευτο προγκ-πόπ:flipout::flipout:

Ακούω ακόμα τό Nebraska πού τό ξανααγόρασα,όπως και μέρος τού River..
Θεωρώ επίσης τό Devils&dust ιδιαίτερα εσωτερικό δίσκο σέ σχέση μέ τόν συρφετό πού κυκλοφορεί...
Είμαι ´παρωχημένων εποχών ´δέν λέω αλλά ο τύπος είναι φορές πού μού ´λέει´
 
Re: "Ενας Αμερικανος Φίλος"

1. Γιώργο είσαι άπαικτος φίλε. Για την διάθεση σου, για τον χρόνο που αφιέρωσες, για την χρυσαφένια καρδιά σου

2. Ομολογώ ότι κατά την προσωπική εκτίμηση μου, ο μπος είναι άνισος στο σύνολο της καριέρας του. Κάποια πράγματα (τα πολύ κλειστά του, Nebraska, River, και το κατ' εμέ καλύτερο του ''the ghost of tom joad'') είναι υπέροχα και τάχω σε περίοπτη θέση στην καρδιά και δισκοθήκη μου. Κάποια άλλα είναι λίγο πανηγυρτζίδικα για το γούστο μου. Όπως δεν μου άρεσαν και κάποια ακροβατικά (κωλοτούμπες, χορός με νεανίδες, κλπ. ) που έκανε στις τουρνέ όταν ήταν στα εμπορικά του ύψη .

3. Δεν έγραψα στα 'θαψίματα'. Πιστεύω όμως ακράδαντα και τόχω γράψει πολλές φορές ότι η ιστορία, ιδιαίτερα όταν υπάρχει και ικανή χρονική απόσταση, σπανιότατα σφάλλει. Όσοι έμειναν στην ιστορία ως βασιλιάδες (Presley, Brown, BB King, κλπ.) ή πανμέγιστοι (Beatles, Stones, Kinks, κλπ. ) συνηθέστατα το αξίζουν πέρα από κάθε προσωπική ή ψευτοσυλλογική μικροψυχία. Μπορεί σε εμάς, για χίλιους δύο λόγους να μην μας αρέσουν (συνήθως εξωγηπεδικούς λόγους, πχ. δεν μου αρέσουν οι τάδε γιατί τους άκουγε και ο πρώτος γκόμενος της δικιάς μου, κλπ. ) αλλά αντικειμενικά είναι κορυφαίοι και έχουν την θέση στο πάνθεον της μουσικής που τους αξίζει.
Είναι γελοίο να λέμε '...δεν είναι μεγάλος ο Ντύλαν....' . Αυτόν θα τον θυμούνται και όταν τόσο εμάς όσο και διάφορες άλλες μουσικάρες που γουστάρουμε θα μας έχει φάει η μαρμάγκα....... Αν τώρα δεν μας αρέσει γιατί κάποτε του την βάρεσε και το έπαιξε χριστιανός, ή γιατί κάποια ανθυπο-φήμη τον έβγαλε έμπορο όπλων, ή ή ή, αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο .
 
Last edited:
Απάντηση: Re: "Ενας Αμερικανος Φίλος"

Δημοκηδής said:
3. Δεν έγραψα στα 'θαψίματα'. Πιστεύω όμως ακράδαντα και τόχω γράψει πολλές φορές ότι η ιστορία, ιδιαίτερα όταν υπάρχει και ικανή χρονική απόσταση, σπανιότατα σφάλλει. Όσοι έμειναν στην ιστορία ως βασιλιάδες (Presley, Brown, BB King, κλπ.) ή πανμέγιστοι (Beatles, Stones, Kinks, κλπ. ) συνηθέστατα το αξίζουν πέρα από κάθε προσωπική ή ψευτοσυλλογική μικροψυχία. Μπορεί σε εμάς, για χίλιους δύο λόγους να μην μας αρέσουν (συνήθως εξωγηπεδικούς λόγους, πχ. δεν μου αρέσουν οι τάδε γιατί τους άκουγε και ο πρώτος γκόμενος της δικιάς μου, κλπ. ) αλλά αντικειμενικά είναι κορυφαίοι και έχουν την θέση στο πάνθεον της μουσικής που τους αξίζει.
Είναι γελοίο να λέμε '...δεν είναι μεγάλος ο Ντύλαν....' . Αυτόν θα τον θυμούνται και όταν τόσο εμάς όσο και διάφορες άλλες μουσικάρες που γουστάρουμε θα μας έχει φάει η μαρμάγκα....... Αν τώρα δεν μας αρέσει γιατί κάποτε του την βάρεσε και το έπαιξε χριστιανός, ή γιατί κάποια ανθυπο-φήμη τον έβγαλε έμπορο όπλων, ή ή ή αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο .
Click to expand...

Δεν μπορω να συμφωνησω περισσοτερο. Εγραψες:SFGSFGSF:
 
Απάντηση: Re: "Ενας Αμερικανος Φίλος"

Δημοκηδής said:
3. Δεν έγραψα στα 'θαψίματα'. Πιστεύω όμως ακράδαντα και τόχω γράψει πολλές φορές ότι η ιστορία, ιδιαίτερα όταν υπάρχει και ικανή χρονική απόσταση, σπανιότατα σφάλλει. Όσοι έμειναν στην ιστορία ως βασιλιάδες (Presley, Brown, BB King, κλπ.) ή πανμέγιστοι (Beatles, Stones, Kinks, κλπ. ) συνηθέστατα το αξίζουν πέρα από κάθε προσωπική ή ψευτοσυλλογική μικροψυχία. Μπορεί σε εμάς, για χίλιους δύο λόγους να μην μας αρέσουν (συνήθως εξωγηπεδικούς λόγους, πχ. δεν μου αρέσουν οι τάδε γιατί τους άκουγε και ο πρώτος γκόμενος της δικιάς μου, κλπ. ) αλλά αντικειμενικά είναι κορυφαίοι και έχουν την θέση στο πάνθεον της μουσικής που τους αξίζει.
Είναι γελοίο να λέμε '...δεν είναι μεγάλος ο Ντύλαν....' . Αυτόν θα τον θυμούνται και όταν τόσο εμάς όσο και διάφορες άλλες μουσικάρες που γουστάρουμε θα μας έχει φάει η μαρμάγκα....... Αν τώρα δεν μας αρέσει γιατί κάποτε του την βάρεσε και το έπαιξε χριστιανός, ή γιατί κάποια ανθυπο-φήμη τον έβγαλε έμπορο όπλων, ή ή ή, αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο .
Click to expand...



και απο μενα ...:SFGSFGSF:

.
 
Re: "Ενας Αμερικανος Φίλος"

Δημοκηδής said:
Δεν έγραψα στα 'θαψίματα'. Πιστεύω όμως ακράδαντα και τόχω γράψει πολλές φορές ότι η ιστορία, ιδιαίτερα όταν υπάρχει και ικανή χρονική απόσταση, σπανιότατα σφάλλει.
Click to expand...

Yπεκφεύγεις Σπύρο: δεν ζητήθηκε η άποψη της …Ιστορίας παραδίπλα αλλά αυτή εκάστου εξ ημών. Καταλαβαίνω απόλυτα να πείς πως δεν μιλάς για πράγματα που δεν σου αρέσουν.
Αλλά κι εμείς που μιλήσαμε δεν το κάναμε για να αλλάξουμε την Ιστορία: δεν ζυγίσαμε ποιος είναι μεγάλος και ποιος όχι -ποιοι είμαστε άλλωστε- μιλήσαμε επί του προσωπικού οι περισσότεροι. Εχοντας πάντα συναίσθηση πως βρισκόμαστε μεταξύ φίλων και παρεξηγήσεις δεν χωράνε εδώ, ειδικά σε θέματα γούστου που, για μένα, είναι περίπου ιερό.
Το αντικειμενικό δεν ξέρω κατά πόσο έχει θέση εδώ. Εμένα δεν με αφορά Εγώ πιστεύω πως πολλές φορές, η ιστορία αποφασίζει ανάποδα. Και, εν πάσει περιπτώσει, πέρα από την επίσημη εκδοχή της, εμένα με ενδιαφέρουν και όλα τα παραλειπόμενα.
Μια παρέα είμαστε, μιλάμε άκρως υποκειμενικά -εγώ τουλάχιστον- γι αυτά που μας αρέσουν ή δεν μας αρέσουν και, προσωπικά, φροντίζω όσο γίνεται να μην ξεπετάω κανέναν από αυτούς που μπαίνουν στον κόπο να διαβάσουν και να τεκμηριώνω όσο γίνεται τα δικά μου πως και γιατί. Αν κάποιος διαφωνεί, εγώ δεν έχω πρόβλημα: κι εγώ διαφωνώ με πάρα πολλούς εδώ μέσα από τους οποίους μερικοί είναι και (πολύ) φίλοι μου. Αν τώρα νιώθει και προσβεβλημένος επειδή διαφωνούμε, γι αυτό δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Eγώ το διασκεδάζω πάρα πολύ να ξεστρατίζω από την πεπατημένη των charts και από τα Πάνθεα και να βρίσκω και άλλες φωνές που δεν κατάφεραν/καταφέρνουν να συντονισθούν με τα συλλογικά vibes των ανθρώπων γύρω τους. Τους …Εξωκοινοβουλευτικούς. Υπάρχουν κι αυτοί που η ιστορία τους προσπέρασε, ή που δεν έχει ακόμα αποφασίσει, ή που τους κατέταξε στις …ιδιάζουσες περιπτώσεις. Αυτοί με ενδιαφέρουν κύρια εμένα. Κάθε που ανακαλύπτω έναν τέτοιον, νιώθω σαν να βρήκα θησαυρό. Κατά κανόνα, αυτοί πολλές φορές μου αποδείχθηκαν και πιο αυθεντικοί για τα γούστα μου και πολύ πιο ανθεκτικοί σε βάθος χρόνου. Η δε επιρροή τους, συνηθέστατα, υπήρξε άκρως δυσανάλογη της θέσης τους στο …πάνθεο.
Τώρα, αν κάποιοι εδώ, βρούν κάτι ενδιαφέρον σ αυτά τα απόπαιδα, ακόμα καλύτερα. Αν όχι, εγώ δεν θέλω να πείσω κανέναν για το ειδικό τους βάρος. Ούτε να το μετρήσω σε σχέση με αυτό άλλων, πιο καταξιωμένων.
Εγώ λέω “υπάρχει κι αυτό” – και σ όποιον αρέσει.

Ο Νταλάρας μπορεί να μονοπωλεί το Πάνθεον 40 χρόνια τώρα. Χάρισμά τους σε όσους τον αγαπούν.
Εμένα όμως, μου αρέσει πιο πολύ ο Ακης Πάνου. ;)
 
Re: "Ενας Αμερικανος Φίλος"

Τελικά Κώστας και Δημοκηδής (χρόνια πολλά προκαταβολικά) έδωσαν δυό τεκμηριωμένες απόψεις.

Πολύ μου αρέσει όταν διαβάζω τέτοια..
Πολλές φορές είναι πράγματα που θέλεις να πεις, αλλά κάποιος άλλος τα έχει πιό τακτοποιημένα στο κεφάλι του...
 
Re: "Ενας Αμερικανος Φίλος"

άρα ο Σπύρος κατατάσσεται με βούλα στους υπεκπεφυγότας ? (άραγε το είπα σωστά ?)
 
Απάντηση: "Ενας Αμερικανος Φίλος"

Μα, ουσιαστικα μιλουν για διαφορετικα πραγματα. Ο μεν λεει πως αυτοι που εμειναν στην ιστορια, καλως εμειναν, ενω ο Κ.Λ. λεει πως και αλλοι θα επρεπε να εχουν μεινει στην ιστορια, ειτε μαζι με τους πρωτους, ειτε στη θεση τους. Και οι δυο εχουν δικιο.
 
Top Bottom