Σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες υπήρχαν υλικά αντικείμενα που έδιναν κύρος στον κάτοχό τους.
Από τα πορφυρά ενδύματα, τα αραβικά άλογα, τα εξωτικά φρούτα, τη ζάχαρη, μέχρι τα ακριβά αυτοκίνητα και τα iphone.
Βέβαια όλοι οι κάτοχοι πάντα προτάσσουν κάποιον πρακτικό λόγο να δικαιολογήσουν τις αγορές τους, προεχόντως στον εαυτό τους αλλά και στους άλλους.
Αυτό γίνεται διότι αν και τα status symbols είναι επιθυμητά από όλους, εν τούτοις ο λόγος απόκτησής τους απλά για να "ξεχωρίζει" κάποιος δεν είναι κοινωνικά αποδεκτός.
Πχ ποτέ κανείς κάτοχος Φερράρι δεν θα πει ότι την πήρε για να επιδειχθεί. Αντίθετα, θα ισχυριστεί ότι θαυμάζει τα μηχανικά της μέρη ή τον σχεδιασμό της, ή ότι λατρεύει να την οδηγεί μόνος σε σκοτεινούς απόμερους δρόμους. Η αλήθεια όμως είναι ότι η προστιθέμενη αξία των ακριβών αντικειμένων πόθου, είναι σε μεγάλο μέρος της ακριβώς το ίδιο το γεγονός ότι είναι δύσκολο να αποκτηθούν από όλους. Για τον λόγο αυτόν πχ το raspberry αν και πρωτοποριακό σε τιμή και δυνατότητες δεν θα γίνει ποτέ status symbol, όπως και οι διακοπές στην ωραιότερη παραλία της Χαλκιδικής ποτέ δεν θα έχουν την ίδια κοινωνική "αξία" με τις διακοπές στην Μύκονο ή την Ελούντα.
Φυσικά, και για να προλάβω τον Τάκη, τα status symbols όντως έχουν και πραγματικά πλεονεκτήματα και κατά κανόνα είναι ανώτερα σε κάποια ή όλα χαρακτηριστικά από τα ανταγωνιστικά προιόντα ή υπηρεσίες. Εν τούτοις η αξία αυτή δεν είναι αναλογική με την προσλαμβανόμενη κοινωνικά αξία τους, η οποία είναι και ο παράγων τιμολόγησής τους.
Πρέπει δε να σημειωθεί ότι τα πράγματα λειτουργούν και αντίστροφα : εάν η apple πουλούσε το iphone 7 έναντι 400 ευρώ πχ, η κοινωνική του αξία αυτόματα θα υποβαθμιζόταν απλά και μόνο διότι θα είχε περισσότερους κατόχους.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των αντικειμένων "κύρους" είναι ότι δημιουργούν φανατικούς οπαδούς και πολεμίους, αποκτώντας έτσι μία υπόσταση μεταφυσική πάνω από την υλική τους χρησιμότητα.
