To προηγούμενο φθινόπωρο σε κατάστημα της Θεσσαλονίκης, όχι πολύ κεντρικό, παρατήρησα άνδρα μεγάλης ηλικίας, ο οποίος αποδείχθηκε στη συνέχεια Βούλγαρος, χωρίς να σημαίνει κάτι αυτό, να ψειρίζει συσκευασία με εργαλείο και να αφαιρεί τη μπαταρία. Σε σχετική παρατήρησή μου, δεν έδωσε καν σημασία, οπότε κάλεσα το παιδί με τα μαύρα και κατευθυνθήκαμε στο ταμείο για τα περαιτέρω. Εκεί κατάλαβα ότι ήταν Βούλγαρος και η ατυχία του ήταν ότι γνωρίζω βουλγαρικά του μίλησα στα βουλγαρικά επομένως το κατάστημα μπορούσε να προχωρήσει στις νόμιμες ενεργειες. Αλλιώς θα χρειαζόταν διερμηνέα.
Αυτούς τους ψιλικατζήδες βοηθά το γεγονός ότι τα καλάθια είναι στο βάθος, προσωπικό υπάρχει μόνο στα ταμεία και ο σεκουριτάς προτιμά να βρίσκεται κοντά στα ταμεία και να λήγει τις υποθέσεις κι όχι να κάνει τη δουλειά του.
Πάντως το μεγαλύτερο κλέψιμο γίνεται στα καλσόν και στα στα γυναικεία σλιπ, η δυσκολία ελέγχου προφανής, γι αυτό και σπανίως πλέον φέρνουν τέτοιο εμπόρευμα.
