Εθνική Λυρική Σκηνή




3 παραστασεις ακομα της Καρμεν στον Ιουλιο
 


πεμπτη παρασκευη και κυριακη 3 τελευταιες παραστασεις.
 

σεπτεμβριος


οκτωβριος
 

 
 

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.
 
Αξιώθηκα επιτέλους με τόσα χρόνια καθυστέρηση να δω όπερα στην καινούρια Λυρική, με την ευκαιρία της "ξαναζεσταμένης" Μποέμ της παραγωγής του 2007. Είχα πάει αρκετές φορές στην αίθουσα, αλλά λόγω κακού timing (τα καλοκαίρια που είμαι Ελλάδα η Λυρική μεταφέρεται στο Ηρώδειο), είχα δει μόνο άσχετες συναυλίες.

Με καθυστέρηση λοιπόν, δηλώνω εκστασιασμένος, που μετά την απαράδεκτη (ακουστικά) αίθουσα της Ακαδημίας, έχουμε επιτέλους ένα λυρικό θέατρο με σωστή ακουστική που απελευθερώνει τους τραγουδιστές να κάνουν αυτό που ξέρουν, και δίνει ένα εκπληκτικό/εκρηκτικό balance με την ορχήστρα χωρίς να καταπίνει τίποτα, και ευελιξία για σκηνικά, φωτισμούς, κλπ. Τις οθόνες μπροστά σου για το λιμπρέτο τις αφήνω για το τέλος, εξαιρετικό και αυτό, και τόσο αναγκαίο.

Κάτι που με παραξένεψε είναι η εκδοχή της Λυρικής περί συμπερίληψης, που μεταφράστηκε σε επί σκηνής 2 άτομα να μεταφράζουν σε νοηματική ολόκληρη την παράσταση, μαζί με έξτρα υπότιτλους (πέρα από αυτούς στα καθίσματα), που εκτός από το λιμπρέτο είχαν και περιγραφή της μουσικής (πχ. παιχνιδιάρικο θέμα ξύλινων που οδηγεί σε κορύφωση). Επειδή ομολογουμένως είμαι απολύτως άσχετος με θέματα ΑΜΕΑ, αναρωτιέμαι ποιο το νόημα του να υπάρχει νοηματική τη στιγμή που υπάρχουν υπότιτλοι, υπάρχει κάποια κάποια πάθηση που δεν επιτρέπει σε κωφούς να διαβάζουν, αλλά τους επιτρέπει να βλέπουν νοηματική; Ρωτάω επειδή -ομολογουμένως- οι δυο άνθρωποι στη σκηνή ήταν μοιραία ξένοι ως προς το θέαμα και τη σκηνοθεσία, και έστω και ελάχιστα σε έβγαζαν από όλη την ψευδαίσθηση που τόσο σημαντική είναι στο θέατρο. Αν υπάρχει όντως τέτοια ανάγκη το βουλώνω, αλλά επειδή τελευταία (ειδικά εκεί που είμαι) βλέπω να γίνονται πράγματα για τα προσχήματα και όχι για την ουσία, μοιραία αναρωτήθηκα.
 


Με στόχο την ανεμπόδιστη οπτικοακουστική παρακολούθηση για όλες, όλους και όλα, η Εθνική Λυρική Σκηνή αυτήν τη χρονιά αυξάνει σημαντικά τον αριθμό των παραστάσεων που θα παρουσιαστούν σε συνθήκες καθολικής προσβασιμότητας σε Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος και Εναλλακτική Σκηνή.

Οι φετινές υπηρεσίες ισότιμης γλωσσικής και αισθητηριακής πρόσβασης είναι ένα ακόμα αποφασιστικό βήμα προς τη σταδιακή καθιέρωση της καθολικής πρόσβασης στο σύνολο των παραγωγών της ΕΛΣ.

Στις επιλεγμένες παραστάσεις –σε συνεργασία με την ATLAS E.P.– έχει προβλεφθεί η ύπαρξη θέσεων για Κ/κωφούς και βαρήκοους ανθρώπους που χειρίζονται την Ελληνική Νοηματική Γλώσσα (ΕΝΓ), για ανθρώπους που χρησιμοποιούν τους υπέρτιτλους (CAPS) οι οποίοι καλύπτουν όλο το ακουστικό κανάλι, καθώς και για τυφλούς ανθρώπους και ανθρώπους με περιορισμένη πρόσβαση στο οπτικό κανάλι επικοινωνίας, που θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν την υπηρεσία ακουστικής περιγραφής (AD). Οι σκύλοι οδηγοί τυφλών είναι επίσης ευπρόσδεκτοι.
 


Με στόχο την ανεμπόδιστη οπτικοακουστική παρακολούθηση για όλες, όλους και όλα, η Εθνική Λυρική Σκηνή αυτήν τη χρονιά αυξάνει σημαντικά τον αριθμό των παραστάσεων που θα παρουσιαστούν σε συνθήκες καθολικής προσβασιμότητας σε Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος και Εναλλακτική Σκηνή.

Οι φετινές υπηρεσίες ισότιμης γλωσσικής και αισθητηριακής πρόσβασης είναι ένα ακόμα αποφασιστικό βήμα προς τη σταδιακή καθιέρωση της καθολικής πρόσβασης στο σύνολο των παραγωγών της ΕΛΣ.

Στις επιλεγμένες παραστάσεις –σε συνεργασία με την ATLAS E.P.– έχει προβλεφθεί η ύπαρξη θέσεων για Κ/κωφούς και βαρήκοους ανθρώπους που χειρίζονται την Ελληνική Νοηματική Γλώσσα (ΕΝΓ), για ανθρώπους που χρησιμοποιούν τους υπέρτιτλους (CAPS) οι οποίοι καλύπτουν όλο το ακουστικό κανάλι, καθώς και για τυφλούς ανθρώπους και ανθρώπους με περιορισμένη πρόσβαση στο οπτικό κανάλι επικοινωνίας, που θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν την υπηρεσία ακουστικής περιγραφής (AD). Οι σκύλοι οδηγοί τυφλών είναι επίσης ευπρόσδεκτοι.

Ωραία όλα αυτά, και συμφωνώ απόλυτα με το πνεύμα της πρωτοβουλίας, αλλά δε μου λύνει την απορία παραπάνω, το γιατί η νοηματική είναι αναγκαία παρά την ύπαρξη υπότιτλων (που υπάρχουν έτσι κι αλλιώς χωρίς να σε αποσπούν από τα σκηνικά δρώμενα).
 
  • Like
Reactions: ln()
Δεν νομιζω οτι θα δημοσιοποιουσαν αναλυτικα το σκεπτικο μιας τετοιας αποφασης.

Ειδικα για εναν τετοιο οργανισμο που εχει ολα τα ....καλα μιας δημοσιας υπηρεσιας.
 
Ελπίζω να δούμε μια ωραία παράσταση!

View attachment 241960
Η παράσταση ωραία. Δεν μπορώ να πω ότι με καθήλωσε όμως. Δύο ενστάσεις είχαμε (κοινές, εγώ και η γυναίκα μου).
1. Το κοστούμια θα μπορούσε να είναι πιο ποιοτικά, πιο επιτηδευμένα (δεν μπορώ δηλαδή να πω ότι το να βγαίνει ο τενόρος με κάλτσα και πλαστική σαγιονάρα από τον κινέζο συνάδει μα μια τέτοιου επιπέδου παράσταση!)
2. Οι υπότιτλοι!!! Προβάλλονται στην πλάτη της μπροστινής καρέκλας σε οθόνη μικρή 6 ιντσων περίπου με αποτέλεσμα να μην μπορείς να παρακολουθείς ταυτόχρονα την παράσταση και να διαβάζεις και τους υπότιτλους.
Θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα εκ μέρους της εταιρείας να προβάλλονται υπότιτλοι ή υπέρτιτλοι επί της σκηνής (όπως στον κινηματογράφο δηλαδή).
Αυτά τα ολίγα...
 
Η παράσταση ωραία. Δεν μπορώ να πω ότι με καθήλωσε όμως. Δύο ενστάσεις είχαμε (κοινές, εγώ και η γυναίκα μου).
1. Το κοστούμια θα μπορούσε να είναι πιο ποιοτικά, πιο επιτηδευμένα (δεν μπορώ δηλαδή να πω ότι το να βγαίνει ο τενόρος με κάλτσα και πλαστική σαγιονάρα από τον κινέζο συνάδει μα μια τέτοιου επιπέδου παράσταση!)
Αυτό δυστυχώς θεωρείται "σκηνοθετική άποψη".Υπάρχουν και χειρότερα, πίστεψε με.
 
  • Haha
Reactions: Music matters...
Αξιώθηκα επιτέλους με τόσα χρόνια καθυστέρηση να δω όπερα στην καινούρια Λυρική, με την ευκαιρία της "ξαναζεσταμένης" Μποέμ της παραγωγής του 2007. Είχα πάει αρκετές φορές στην αίθουσα, αλλά λόγω κακού timing (τα καλοκαίρια που είμαι Ελλάδα η Λυρική μεταφέρεται στο Ηρώδειο), είχα δει μόνο άσχετες συναυλίες.

Με καθυστέρηση λοιπόν, δηλώνω εκστασιασμένος, που μετά την απαράδεκτη (ακουστικά) αίθουσα της Ακαδημίας, έχουμε επιτέλους ένα λυρικό θέατρο με σωστή ακουστική που απελευθερώνει τους τραγουδιστές να κάνουν αυτό που ξέρουν, και δίνει ένα εκπληκτικό/εκρηκτικό balance με την ορχήστρα χωρίς να καταπίνει τίποτα, και ευελιξία για σκηνικά, φωτισμούς, κλπ. Τις οθόνες μπροστά σου για το λιμπρέτο τις αφήνω για το τέλος, εξαιρετικό και αυτό, και τόσο αναγκαίο.

Κάτι που με παραξένεψε είναι η εκδοχή της Λυρικής περί συμπερίληψης, που μεταφράστηκε σε επί σκηνής 2 άτομα να μεταφράζουν σε νοηματική ολόκληρη την παράσταση, μαζί με έξτρα υπότιτλους (πέρα από αυτούς στα καθίσματα), που εκτός από το λιμπρέτο είχαν και περιγραφή της μουσικής (πχ. παιχνιδιάρικο θέμα ξύλινων που οδηγεί σε κορύφωση). Επειδή ομολογουμένως είμαι απολύτως άσχετος με θέματα ΑΜΕΑ, αναρωτιέμαι ποιο το νόημα του να υπάρχει νοηματική τη στιγμή που υπάρχουν υπότιτλοι, υπάρχει κάποια κάποια πάθηση που δεν επιτρέπει σε κωφούς να διαβάζουν, αλλά τους επιτρέπει να βλέπουν νοηματική; Ρωτάω επειδή -ομολογουμένως- οι δυο άνθρωποι στη σκηνή ήταν μοιραία ξένοι ως προς το θέαμα και τη σκηνοθεσία, και έστω και ελάχιστα σε έβγαζαν από όλη την ψευδαίσθηση που τόσο σημαντική είναι στο θέατρο. Αν υπάρχει όντως τέτοια ανάγκη το βουλώνω, αλλά επειδή τελευταία (ειδικά εκεί που είμαι) βλέπω να γίνονται πράγματα για τα προσχήματα και όχι για την ουσία, μοιραία αναρωτήθηκα.
Διαφωνώ. Νομίζω ότι ο ήχος της αίθουσας της <Λυρικούλας > όπως την λέγαμε στην Ακαδημίας (αναφέρομαι μόνον στον ήχο) ήταν εξαιρετικός. Κατά τα άλλα φυσικά το Νιάρχος είναι καλύτερο. Το Ηρώδειο έχει πολύ μέτριο ήχο ίσως αυτό θυμάσαι.
 
2. Οι υπότιτλοι!!! Προβάλλονται στην πλάτη της μπροστινής καρέκλας σε οθόνη μικρή 6 ιντσων περίπου με αποτέλεσμα να μην μπορείς να παρακολουθείς ταυτόχρονα την παράσταση και να διαβάζεις και τους υπότιτλους.
Στο "Ολύμπια" προβάλλονταν επάνω από την σκηνή και ήταν ιδανικά.
 
  • Like
Reactions: Music matters...
Διαφωνώ. Νομίζω ότι ο ήχος της αίθουσας της <Λυρικούλας > όπως την λέγαμε στην Ακαδημίας (αναφέρομαι μόνον στον ήχο) ήταν εξαιρετικός. Κατά τα άλλα φυσικά το Νιάρχος είναι καλύτερο. Το Ηρώδειο έχει πολύ μέτριο ήχο ίσως αυτό θυμάσαι.

Ήταν διαβόητο το Ολύμπια για τον κακό του ήχο. Σε μια προηγούμενη ζωή, μεταξύ 2000-2010 που δούλευα στα μουσικά πράγματα της χώρας, είχα τραγουδήσει πολλές φορές, ο πνιχτός της ήχος ήταν τελείως ακατάλληλος για τέτοια μουσική. Τη λέγαμε "τάφο του Ινδού", για χαβαλέ μεταξύ μας. Φυσικά τελικά στο κοινό δεν ακουγόταν τόσο άσχημα, αφού ξελαρυγγιαζόμασταν επί σκηνής, και οι μαέστροι μάλλον έλεγχαν ανάλογα και την ορχήστρα, αλλά απείχε φοβερά από τον ορισμό του ιδανικού. Έχω την εντύπωση ότι με το πέρασμα του στον Δήμο Αθηναίων πριν κάποια χρόνια έγινε μια υποτυπώδης ανακαίνιση (και ακουστική) και έστρωσε κάπως.
 
Στο "Ολύμπια" προβάλλονταν επάνω από την σκηνή και ήταν ιδανικά.
Πρέπει οπωσδήποτε να το αλλάξουν αυτό!

Οι υπότιτλοι στα καθίσματα είναι στάνταρ πρακτική στις μεγάλες όπερες ανά τον κόσμο, διότι αφενός δεν σου αποσπούν την προσοχή αν δε θέλεις, αφετέρου επιτρέπουν και πολλαπλές γλώσσες, μην ξεχνάμε ότι δεν είναι μόνο Έλληνες αυτοί που θα παρακολουθήσουν παράσταση.

Προσωπικά, επειδή το στόρυ στις όπερες λίγο πολύ το γνωρίζουμε (κι αν δεν τον γνωρίζουμε, αρκεί μια ολιγόλεπτη έρευνα πριν την παράσταση), προτιμώ να αφήνομαι στην μαγεία και την ψευδαίσθηση που σου χαρίζει η μουσική, το τραγούδι και οι φωτισμοί, και να μη διαβάζω τίποτα. Εξάλλου, η εξέλιξη του στόρυ είναι φοβερά αργή (σε κάθε πράξη γίνονται 2-3 πράγματα το πολύ), οπότε δε χρειάζεται προσήλωση!