Καλό όπως και άλλες που έκανε μετά (εγω γουσταρα και τον Ιρλανδο).
Αλλά τελευταία μεγάλη ταινία - για μένα- ήταν το Καζίνο.
Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο
- Thread starter Stellios papa
- Start date
Αλλά τελευταία μεγάλη ταινία - για μένα- ήταν το Καζίνο.
Από τότε που διάβασα ότι κακοποιούσε σεξουαλικά τις κόρες του δε θέλω ούτε τη φάτσα του να βλέπω, όχι ταινίες του.
O τυπος ηταν ψυχασθενης με ολη τη σημασια της λεξης, αλλα και μεγαλος καλλιτεχνης με ολη επισης τη σημασια της λεξης.
Αυτο που λες Κωστα ειναι μονο μια απο τις ακραιες και απανθρωπες πραξεις στις οποιες τον οδηγησε η κατασταση του. Οποιος δεν ξερει, καλυτερα να μην το ψαξει!
Σε καταλαβαινω μεν απολυτως γιατι ετσι αισθανομαι κι εγω για μεγαλους καλλιτεχνες που ηταν ή ειναι μικροι ανθρωποι. Για καποιο λογο ομως ενω αρνουμαι κατηγορηματικα πλεον να δω τις ταινιες για παραδειγμα καποιων σπουδαιων σκηνοθετων επειδη τους απεχθανομαι σαν ανθρωπους, στην περιπτωση των ηθοποιων δε μου βγαινει η ιδια αρνηση. Ισως γιατι ο ηθοποιος βαζει σε μια ταινια μονο την ερμηνεια του, ενω ο σκηνοθετης ειναι αυτος που δινει στην ταινια το νοημα που αυτος θελει και το περναει μεσω αυτης στο θεατη. Και οσο σπουδαια και δυνατη αν ειναι μια ερμηνευτικη προσεγγιση δε θεωρω οτι μπορει να περασει οσα περναει ο σκηνοθετης με την κινηματογραφικη γλωσσα. Δε μπορει εξισου ευκολα να διαμορφωσει αποψεις για παραδειγμα. Και αυτο κανει τη δικη του δουλεια λιγοτερο επικινδυνη (κατ'εμε παντα)
Αnyway, τη φωτο την ειδα μπροστα μου και ειπα να τη βαλω γιατι περαν του οτι δεν την ειχα ξαναδει, ηθελα να υπενθυμισω την απιστευτη σχεση αγαπης-μισους δυο τεραστιων μορφων του σινεμα (και με επιασε αμεσως ο Πανος!
)
Δεν ξερω τι σκεφτεται καθενας οταν την πρωτοβλεπει... εγω σκεφτηκα να κοιταξω τα χερια και των δυο, να δω αν κουβαλουσαν κανενα ξυραφι!
Αυτο που λες Κωστα ειναι μονο μια απο τις ακραιες και απανθρωπες πραξεις στις οποιες τον οδηγησε η κατασταση του. Οποιος δεν ξερει, καλυτερα να μην το ψαξει!
Σε καταλαβαινω μεν απολυτως γιατι ετσι αισθανομαι κι εγω για μεγαλους καλλιτεχνες που ηταν ή ειναι μικροι ανθρωποι. Για καποιο λογο ομως ενω αρνουμαι κατηγορηματικα πλεον να δω τις ταινιες για παραδειγμα καποιων σπουδαιων σκηνοθετων επειδη τους απεχθανομαι σαν ανθρωπους, στην περιπτωση των ηθοποιων δε μου βγαινει η ιδια αρνηση. Ισως γιατι ο ηθοποιος βαζει σε μια ταινια μονο την ερμηνεια του, ενω ο σκηνοθετης ειναι αυτος που δινει στην ταινια το νοημα που αυτος θελει και το περναει μεσω αυτης στο θεατη. Και οσο σπουδαια και δυνατη αν ειναι μια ερμηνευτικη προσεγγιση δε θεωρω οτι μπορει να περασει οσα περναει ο σκηνοθετης με την κινηματογραφικη γλωσσα. Δε μπορει εξισου ευκολα να διαμορφωσει αποψεις για παραδειγμα. Και αυτο κανει τη δικη του δουλεια λιγοτερο επικινδυνη (κατ'εμε παντα)
Αnyway, τη φωτο την ειδα μπροστα μου και ειπα να τη βαλω γιατι περαν του οτι δεν την ειχα ξαναδει, ηθελα να υπενθυμισω την απιστευτη σχεση αγαπης-μισους δυο τεραστιων μορφων του σινεμα (και με επιασε αμεσως ο Πανος!
)Δεν ξερω τι σκεφτεται καθενας οταν την πρωτοβλεπει... εγω σκεφτηκα να κοιταξω τα χερια και των δυο, να δω αν κουβαλουσαν κανενα ξυραφι!
Α και επειδη καλο ειναι να μην ξεχνιομαστε μονο στα παλια αλλα να βλεπουμε και νεα πραγματα που αξιζουν... Αυριο βγαινει στις αιθουσες το Past Lives της Σελιν Σονγκ (η προσφατη ταινια εναρξης των Νυχτων Πρεμιερας) και δε μπορω παρα να το συστησω ανεπιφυλακτα σε ολους τους σινε-φιλους εδω μεσα. Μια πιο (Αμερικανο)Κορεατικη ματια στην τριλογια του Λινκλειτερ. Να ληφθει υποψη οτι το ειδος δεν ειναι στις μεγαλες μου συμπαθειες, οποτε για να το προτεινω, κατι εχει κανει (πολυ) καλα η Σονγκ, αλλα και οι τρεις ηθοποιοι της.
καθίστε καλά και μην πειράζετε τον Στέλιο.Δύο έχει βγάλει για τον Μπομπ, Σπυρο με το πρώτο να είναι καλύτερο imho...
Δεν θυμάσαι ε?
Εμ, δίκιο έχεις τόσα χρόνια έχουν περάσει....
O τυπος ηταν ψυχασθενης με ολη τη σημασια της λεξης, αλλα και μεγαλος καλλιτεχνης με ολη επισης τη σημασια της λεξης.
Αυτο που λες Κωστα ειναι μονο μια απο τις ακραιες και απανθρωπες πραξεις στις οποιες τον οδηγησε η κατασταση του. Οποιος δεν ξερει, καλυτερα να μην το ψαξει!
Σε καταλαβαινω μεν απολυτως γιατι ετσι αισθανομαι κι εγω για μεγαλους καλλιτεχνες που ηταν ή ειναι μικροι ανθρωποι. Για καποιο λογο ομως ενω αρνουμαι κατηγορηματικα πλεον να δω τις ταινιες για παραδειγμα καποιων σπουδαιων σκηνοθετων επειδη τους απεχθανομαι σαν ανθρωπους, στην περιπτωση των ηθοποιων δε μου βγαινει η ιδια αρνηση. Ισως γιατι ο ηθοποιος βαζει σε μια ταινια μονο την ερμηνεια του, ενω ο σκηνοθετης ειναι αυτος που δινει στην ταινια το νοημα που αυτος θελει και το περναει μεσω αυτης στο θεατη. Και οσο σπουδαια και δυνατη αν ειναι μια ερμηνευτικη προσεγγιση δε θεωρω οτι μπορει να περασει οσα περναει ο σκηνοθετης με την κινηματογραφικη γλωσσα. Δε μπορει εξισου ευκολα να διαμορφωσει αποψεις για παραδειγμα. Και αυτο κανει τη δικη του δουλεια λιγοτερο επικινδυνη (κατ'εμε παντα)
Αnyway, τη φωτο την ειδα μπροστα μου και ειπα να τη βαλω γιατι περαν του οτι δεν την ειχα ξαναδει, ηθελα να υπενθυμισω την απιστευτη σχεση αγαπης-μισους δυο τεραστιων μορφων του σινεμα (και με επιασε αμεσως ο Πανος!
Δεν ξερω τι σκεφτεται καθενας οταν την πρωτοβλεπει... εγω σκεφτηκα να κοιταξω τα χερια και των δυο, να δω αν κουβαλουσαν κανενα ξυραφι!
Συνήθως πιστόλι κουβαλούσε ο σκηνοθέτης....
Δεν ξέρω για τον Χερτζογκ, είμαι-σχεδόν-σίγουρος όμως ότι το κουβαλούσε ο Blake Edwards όταν σκηνοθετούσε τον Peter Sellers....
Aχχχ αυτες οι σχεσεις σκηνοθετη-πρωταγωνιστη.Δεν ξέρω για τον Χερτζογκ, είμαι-σχεδόν-σίγουρος όμως ότι το κουβαλούσε ο Blake Edwards όταν σκηνοθετούσε τον Peter Sellers....
Για καποιο λογο μου θυμισατε το διδυμο Λιν-Ο Τουλ! Εκει να δεις αγαπη!!!
Αγαπη μονο
Greta Lee ! ! και μετα οι αλλοι δυο .....μπραβο νεαρε αλλα οταν γραφουμε για ταινιαρες δεν τις περναμε ετσι αναμεσα στο σου και το λου
Last edited:
Που το ξέρεις ότι είναι ταινιαρα; Αφού δεν το έχεις δει ακόμη! Στο φλυτζάνι σου το διάβασες;
Επιβεβαιώνω πάντως. Είναι όντως ταινιαρα!
Και πράγματι η Γκρέτα είναι υπέροχη, αλλά όπως θα δεις και οι παρτενέρ της δεν υστερούν καθόλου!
νεαρε Galen με προσβαλες
θα σου αποδειξω οτι την εχω δει πριν απο σενα
και θα βγεις να ανακαλεσεις
και θα σεβεσαι παντα τον γεροντα
θα σου αποδειξω οτι την εχω δει πριν απο σενα
και θα βγεις να ανακαλεσεις
και θα σεβεσαι παντα τον γεροντα
Φυσικά.
Απόλυτος σεβασμός και υπόκλιση στο γέροντα Παπαΐσιο, που τα βλέπει πριν καν έρθουν στα φεστιβάλ.
Ρισπεκτ!
Απόλυτος σεβασμός και υπόκλιση στο γέροντα Παπαΐσιο, που τα βλέπει πριν καν έρθουν στα φεστιβάλ.
Ρισπεκτ!
king2009
Supreme Member
- 5 December 2008
- 4,257
Το past lives έχει λίγες μέρες που το είδα είναι μοναδικό. Περάστε και από το θέμα ποια ταινία είδατε οι περισσότεροι γράφουμε κυρίως εκεί.
Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Plein Temps ή αγγλιστί Full Time.
Μια διαζευγμένη μητέρα 2 παιδιών προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με την καθημερινότητά της, τη δουλειά της, τη νταντά των παιδιών κλπ.Όλα αυτά ενώ οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς απεργούν και η μετακίνηση από και προς το Παρίσι όπου εργάζεται γίνεται όλο και πιο δύσκολη...
Βαριόσαστε και μόνο που το διαβάζετε;
Ακούγεται σαν περιγραφή ταινίας του Ελληνικού Κινηματογράφου της δεκαετίας του 80, ή σαν τις ταινίες που έβαζε η ΕΡΤ τότε και δεν έβλεπε κανείς;
Κάνετε λάθος. Ουσιαστικά πρόκειται για θρίλερ, από τα πιο αγωνιώδη που έχω δει τα τελευταία χρόνια, σου πιάνεται η ψυχή κυριολεκτικά. Ο κακός που κατατρέχει την ηρωίδα δεν είναι ο Jason, ή κάποιος δαίμονας από το υπερπέραν, ούτε κάποιος παρανοϊκός δολοφόνος, είναι κάτι πολύ χειρότερο. Η ταινία είναι μόλις 80 λεπτά, αλλά εμένα μου φάνηκε σαν 3 ώρες και μετά ήθελα επειγόντως να δω μια πολεμική ταινία για να συνέλθω. (Τελικά είδαμε απλά ένα ακόμη επεισόδιο Blue Bloods.) Εκπληκτική η πρωταγωνίστρια Laure Calamy, που κάποιοι ίσως τη θυμούνται απο την υπέροχη σειρά Dix pour cent ως ερωτοχτυπημένη και ελαφρόμυαλη γραμματέα.
Μια διαζευγμένη μητέρα 2 παιδιών προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με την καθημερινότητά της, τη δουλειά της, τη νταντά των παιδιών κλπ.Όλα αυτά ενώ οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς απεργούν και η μετακίνηση από και προς το Παρίσι όπου εργάζεται γίνεται όλο και πιο δύσκολη...
Βαριόσαστε και μόνο που το διαβάζετε;
Ακούγεται σαν περιγραφή ταινίας του Ελληνικού Κινηματογράφου της δεκαετίας του 80, ή σαν τις ταινίες που έβαζε η ΕΡΤ τότε και δεν έβλεπε κανείς;
Κάνετε λάθος. Ουσιαστικά πρόκειται για θρίλερ, από τα πιο αγωνιώδη που έχω δει τα τελευταία χρόνια, σου πιάνεται η ψυχή κυριολεκτικά. Ο κακός που κατατρέχει την ηρωίδα δεν είναι ο Jason, ή κάποιος δαίμονας από το υπερπέραν, ούτε κάποιος παρανοϊκός δολοφόνος, είναι κάτι πολύ χειρότερο. Η ταινία είναι μόλις 80 λεπτά, αλλά εμένα μου φάνηκε σαν 3 ώρες και μετά ήθελα επειγόντως να δω μια πολεμική ταινία για να συνέλθω. (Τελικά είδαμε απλά ένα ακόμη επεισόδιο Blue Bloods.) Εκπληκτική η πρωταγωνίστρια Laure Calamy, που κάποιοι ίσως τη θυμούνται απο την υπέροχη σειρά Dix pour cent ως ερωτοχτυπημένη και ελαφρόμυαλη γραμματέα.
σωστος,, εδω ειναι για λιγους περιεργους σαν τον γερο παπαισιο αλλα το past lives ειναι για εδω