Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

το ειδα πριν δυο ημερες
και πηρα τροφη απο μοντερνο κινηματογραφικο ρεαλισμο

απο που ?
απο ενα ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ εξω απο ενα μουσειο

:worshippy::worshippy:
Ποιο είδες άνθρωπε γριφε;

Θα τις δεις τώρα όλες του Σουηδού;
Το play και το force majeure δες τα σίγουρα..
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Ποιο είδες άνθρωπε γριφε;
αφου το γραφω με μεγαλα γραμματα !

Θα τις δεις τώρα όλες του Σουηδού;
Το play και το force majeure δες τα σίγουρα..
τις εχω δει, αλλα εδω ανεβαινει ψηλα ο πυχης

και ελεγα οτι δεν μπορει αλλο ο σουηδος ..
 
το ειδα πριν δυο ημερες
και πηρα τροφη απο μοντερνο κινηματογραφικο ρεαλισμο

απο που ?
απο ενα ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ εξω απο ενα μουσειο

:worshippy::worshippy:

Δυο μερες σου πηρε να γραψεις γι'αυτο?
Απαραδεκτος
 
500_BD_box_348x490_original.jpg


672_BD_box_348x490_original.jpg

Απο Rosellini και το νεο-ρεαλισμό, τα Paisan και Rome open city ειναι αριστουργήματα..
αλλα τα αριστουργήματα του μετά τον νεο-ρεαλισμό σε τσακίζουν, Europe '51 και Journey to Italy το οποιο θεωρείτε και το πρώτο δείγμα μοντέρνου κινηματογράφου.

σε όσους αρέσε ο Βοσκός του Παπατάκη, και τα αριστουργήματα του Dreyer προτείνω οπωσδήποτε το Europe '51.

Reception and significance[edit]
Journey to Italy performed badly at the box office, and was largely a critical failure.[17] It had a profound influence, however, on "New Wave" filmmakers working in the 1950s and 1960s. As described six decades later by film critic John Patterson, "French critics at the Cahiers du CinΓ©ma – the likes of Jean-Luc Godard, Jacques Rivette, FranΓ§ois Truffaut and Claude Chabrol – all saw it as the moment when poetic cinema grew up and became indisputably modern. Journey To Italy is thus one wellspring of the French New Wave. A film convulsed by themes of sterility, petrification, pregnancy and eternity, it finds its echo in such death-haunted Nouvelle Vague masterpieces as Chabrol's Le Boucher and Truffaut's La Chambre Verte."[18] Filmmaker Martin Scorsese talks about the film and his impressions of it in his own film My Voyage to Italy (1999).[1]

Today, Journey to Italy is generally regarded as a landmark film. Critic Geoff Andrew referred to it as "a key stepping stone on the path to modern cinema" in its shift away from neorealism,[19] and A. O. Scott notes Rossellini's "way of dissolving narrative into atmosphere, of locating drama in the unspoken inner lives of his characters";[20] because Alex and Katherine are not developed through a conventional plot but instead spend lengthy amounts of time in boredom and dejection, the film is frequently cited as a major influence on the dramas of Michelangelo Antonioni and later works about modern malaise.[21] The film is ranked 41st in the 2012 survey of film critics conducted by Sight & Sound magazine, under the auspices of the British Film Institute.[5] It is ranked 71st in an overall aggregation of several "greatest films" surveys.[22]

https://en.wikipedia.org/wiki/Journey_to_Italy#Reception_and_significance
 
Last edited:
.

Oταν η μεγαλοφυια ενός κινηματογραφιστη φωτογραφου
συναντα μια ιδιοφυια στο απόγειο της
τοτε οι χαρακτηρες των ανθρωπων γινονται πραγματικοι
τα κορεσμενα φωτα νεον με τα χρωματιστα κοντραστ δημιουργουν την τελεια ατμοσφαιρα των 50ς
οι διαλογοι γινονται μαγικοι
και το μελοδραμα απογειωνεται με την
συγκλονιστικη ερμηνεια 4 ηθοποιων

και όταν όλα αυτά είναι τοσο καλα ρυθμισμενα
φευγω από την κινηματογραφικη αιθουσα με αισθηση ευτυχιας
ΔΕΚΑ ΣΤΑ ΔΕΚΑ

ασ βαλω και εγω μια μεγαλη μεγαλη φωτο ...


%CE%B1.jpg



.
 
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

.

Oταν η μεγαλοφυια ενός κινηματογραφιστη φωτογραφου
συναντα μια ιδιοφυια στο απόγειο της
τοτε οι χαρακτηρες των ανθρωπων γινονται πραγματικοι
τα κορεσμενα φωτα νεον με τα χρωματιστα κοντραστ δημιουργουν την τελεια ατμοσφαιρα των 50ς
οι διαλογοι γινονται μαγικοι
και το μελοδραμα απογειωνεται με την
συγκλονιστικη ερμηνεια 4 ηθοποιων

και όταν όλα αυτά είναι τοσο καλα ρυθμισμενα
φευγω από την κινηματογραφικη αιθουσα με αισθηση ευτυχιας
ΔΕΚΑ ΣΤΑ ΔΕΚΑ

ασ βαλω και εγω μια μεγαλη μεγαλη φωτο ...


%CE%B1.jpg



.

ο τιτλος του νήματος δεν ειναι "Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο"
σμικροποιείτε το ίδιο σας το νήμα;
:p

επειδή όμως δεν υπάρχει μεγαλύτερος ειδικός για τον woody και επειδή, θέλωντας και μη,
κάποια στιγμή θα κάνω ενα αφιέρωμα στο έργο του, ζητώ ταπεινά την γνώμη σας, ποιες ταινίες του ξεχωρίζετε;

αν απαντησετε ρητορικά.. να καεί η τηλεορασάρα του Gal'en..

(για να πάρει καινούργια λόγο εγγυησης..)
 
loveless.jpg


still απο το loveless..

ο ηθοποιός παραμερίζεται στην σκοτεινή άκρη του κάδρου και δίνει έμφαση στο κερματισμένο άδειο χώρο.
 
στο ποιο πανω post δεν βλεπω εμφαση στο κερματισμενο αδειο χωρο
βλεπω μια κακη φωτογραφια οπου ο χωρος μπορει να ειναι και αδειος αλλα και γιοματος

πηγαινε να δεις Στοραρο για να απολαυσεις τι παιγχνιδια κανει μονο με το φως
 
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

στο ποιο πανω post δεν βλεπω εμφαση στο κερματισμενο αδειο χωρο
βλεπω μια κακη φωτογραφια οπου ο χωρος μπορει να ειναι και αδειος αλλα και γιοματος

πηγαινε να δεις Στοραρο για να απολαυσεις τι παιγχνιδια κανει μονο με το φως
αυτό είναι καλό.

Μακάρι να φτάσουμε στην ηλικία σου και να παρακολουθούμε κινηματογραφο έστω και με τη μισή αγάπη που έχεις για τον κινηματογράφο... ακόμα και αν συμπασχουμε με λίγο αστιγματισμό ή μυωπία.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

ο τιτλος του νήματος δεν ειναι "Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο"
σμικροποιείτε το ίδιο σας το νήμα;
μενω στο "και οχι μονο"τι ηθελες να τον βαλω διπλα στα Δουγκερκια ?
εδω εχει και πολυ μοναξια και του αρεσει

επειδή όμως δεν υπάρχει μεγαλύτερος ειδικός για τον woody και επειδή, θέλωντας και μη,
κάποια στιγμή θα κάνω ενα αφιέρωμα στο έργο του, ζητώ ταπεινά την γνώμη σας, ποιες ταινίες του ξεχωρίζετε;

αν απαντησετε ρητορικά.. να καεί η τηλεορασάρα του Gal'en..

(για να πάρει καινούργια λόγο εγγυησης..)[/QUOTE]
.

δεν ειμαι ειδικος
και επειδη αξιζει μια καινουργια Ολεντ ο κυριος Γαλεν απανταω ρητορικα
Σημερα αυτο αυριο εκεινο οπως τα παιδια μας ...
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

αυτό είναι καλό.

Μακάρι να φτάσουμε στην ηλικία σου και να παρακολουθούμε κινηματογραφο έστω και με τη μισή αγάπη που έχεις για τον κινηματογράφο... ακόμα και αν συμπασχουμε με λίγο αστιγματισμό ή μυωπία.

θα φθασεις και δεν θα σε νοιαζει ο αστιγματισμο η μυωπια γιατι εχεις πολυ μεγαλη οθονη !
οχι σαν την ταπεινη TV του Γαλεν και την δικια μου
 
201_BD_box_348x490_original.jpg


To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

ονειρικό!

υποκλίνομαι στην μεγαλειώδης ευαισθησία και κομψότητα του Vittorio De Sica

μπήκε στην λίστα με τις αγαπημένες όλων των εποχών..

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.
 
Last edited:
Mιας και πηγες παλι την κουβεντα σε μεταμοντερνα κλπ, πες μας... ειναι το κατωθι μοντερνιστικο ή οχι?
Ποσα πραγματα απο αυτα που κανει το κλιπακι τα εχει κανει ο Γκονταρ?
Απο ποιο σημειο και μετα το να σπας ηθελημενα καποιους κινηματογραφικους κανονες παυει να ειναι μοντερνιστικο και περναει τα ορια της παρωδιας?
Και εν τελει, μηπως ειναι (εστω και λιγο) ο κινηματογραφικος μοντερνισμος μια παρωδια του ιδιου του μεσου?

 
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Mιας και πηγες παλι την κουβεντα σε μεταμοντερνα κλπ, πες μας... ειναι το κατωθι μοντερνιστικο ή οχι?
Ποσα πραγματα απο αυτα που κανει το κλιπακι τα εχει κανει ο Γκονταρ?
Απο ποιο σημειο και μετα το να σπας ηθελημενα καποιους κινηματογραφικους κανονες παυει να ειναι μοντερνιστικο και περναει τα ορια της παρωδιας?
Και εν τελει, μηπως ειναι (εστω και λιγο) ο κινηματογραφικος μοντερνισμος μια παρωδια του ιδιου του μεσου?



how from here, morning morning?

σίγουρα δεν ειμαι ειδικός για να σου απαντήσω. αν θέλεις σοβαρές απαντήσεις ισως βρεις προς criterion forum, mubi.
εχω να δω Γκοντάρ πάνω απο 8 χρόνια..

όντως κάποιοι αμφισβητούν τον Γκοντάρ γιατί δεν τους αρέσει ή δεν τον καταλαβαίνουν.
το θέμα ειναι οτι ο Γκοντάρ (οχι σε όλες τις ταινίες του) κάνει δοκιμιακό κινηματογράφο και όπως και τα δοκίμια, "διαβάζεται" πιο δύσκολα.

πχ ενας φίλος, λεει οτι ο Γκονταρ έχει λογοτεχνική γραφή.
Ο Ραφαηλίδης σε ενα κείμενο του, λέει ακριβώς το αντίθετο, οτι στις ταινίς του εχει πετάξει οποιαδήποτε λογοτεχνικό στοιχείο.

Εγώ τείνω προς τον Ραφα. Οχι γιατί ήταν πιο "ειδικός" απο τον φίλο μου (οπου συμφωνουμε σε πολλα πχ Apichatpong, Ulrich Seidl, Djibril Diop MambΓ©ty κ.α.)
αλλα γιατι και εγω πιστεύω/είδα το ίδιο. πχ εκμεταλεύεται πολύ τα κινηματογραφικά στοιχεία, χρηση ήχου ή ελλειψη, editing, κοίταγμα στην κάμερα κτλ παρά θέλει να πεί μια συγκεκριμένη ιστορία.. δηλαδή μεσα απο αυτά, αναδεικνύει μια πιο κινηματογραφική γραφή πχ σε ενα διάλογο μιας γυναίκας με εναν άντρα κόβει ξαφνικά τον ήχο της ομιλίας για να δηλώσει την έλλειψη επικοινωνίας.