ο Πλαμερ στην συγκεκριμενη ταινια νομιζω οτι δεν ειχε και πολυ χρονο για να γυρισει τις σκηνες και ομως παιζει λες και ηταν Γκετι απο τα γενοφασκια του.
Μιας και συζητηθηκε η θεση της γυναικας στο συμπαν του Φορντ στο Cheyenne Autumn (1964) αλλαζει απο τα συνηθησμενα,μια δασκαλα αψηφωντας τις προκαταληψεις,τις προηγουμενες διαμαχες κλπ στηριζει εμπρακτα μια ομαδα Σαγιεν μεχρι που τους ακολουθει στην οδυσσεια τους με κινδυνο της ιδια της της ζωης,ενας αξιωματικος που την αγαπα καταφερνει να δει μεσα απο τα ματια της οτι προεχει η ανθρωπινη ζωη και να ξεπερασει και αυτος τις δικες του προκαταληψεις,ενας υπουργος στο γραφειο του χωρις να χει εικονα,με καλες προθεσεις ,δεχεται τις πιεσεις εταιριων χρηματιστων κλπ να απομονωθουν οι Σαγιεν για να διατηρηθουν τα κερδη τους,τα μμε τους σιγονταρουν,
υπενθυμιζοντας μας οτι η πιεσεις των ελιτ προς την εξουσια δεν ξεφυτρωσαν ξαφνικα,αλλα προεκυψαν απο την απαρχη των γεννησεων νεων δημοκρατιων,η γραφειοκρατια,οι αγκυλωσεις ,η μη γνωση της πραγματικοτητας στο επικεντρο των γεγονοτων,διαστρεβλωνουν την αληθεια και την πληρωνουν ανθρωπινες ζωες.
Αλλο ενα πολιτικο γουεστερν του φορντ με χαρακτηριστικα επους,εγχρωμο και φυσικα καλαισθητο,οι αντιθεσεις των κοκκινων βραχων με τον μπλε ουρανο και την κιτρινη αμμο,και το παντα αριστοτεχνικα στημενο κυριως θεμα του,εν αντιθεσει με το Λιμπερτι Βαλανς που ακομα και οι λιγες εξωτερικες σκηνες ειναι γυρισμενες σε στουντιο,εδω οι πιο πολλες ειναι εξωτερικες και τα καταφερνει εξισου περιφημα.
Βλεποντας τον Φορντ σημερα,πολλες τις ειχα δει παλιοτερα,απολαμβανω πιο πολυ την κινηματογραφηση και πολυ λιγοτερο την δραματουργια ενω παλιοτερα το αντιθετο.
