Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Τα σόσιαλ μίντια και το 99% των ιστοσελίδων είναι ένας βόθρος...

Τι απογοήτευση για όσους από εμάς είχαν ενθουσιασθεί με τις προοπτικές του μέσου (διαδίκτυο) και την υποτιθέμενη επικράτηση της απόλυτης δημοκρατίας ... Κατάντησε καταραμένη δημοκρατία...

Η επικράτεια των σκατόψυχων.
Που μόνο δημοκρατία δεν είναι.
 
Τα σόσιαλ μίντια και το 99% των ιστοσελίδων είναι ένας βόθρος...

Τι απογοήτευση για όσους από εμάς είχαν ενθουσιασθεί με τις προοπτικές του μέσου (διαδίκτυο) και την υποτιθέμενη επικράτηση της απόλυτης δημοκρατίας ... Κατάντησε καταραμένη δημοκρατία...

Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Η επικράτεια των σκατόψυχων.
Που μόνο δημοκρατία δεν είναι.
https://youtu.be/PES_mn3Q5_Q

https://youtu.be/OqriFtr2k-k

https://youtu.be/vqXdLhQiYbc

Υπάρχει και doc για τον εξαιρετικό Άαρον που δεν είναι πια μαζί μας.

Και όταν βλέπεις ότι ακαδημαϊκα ιδρύματα όπως το ΜΙΤ (που θα έπρεπε να τα δίνουν δωρεάν όλα σε όλους) είναι ουσιαστικά επιχειρήσεις συμφέροντων καταλαβαίνεις πόσο βαθιά έχει ριζώσει ο καπιταλισμός.

Κάποια στιγμή η Google ήθελε να σκαναρει και να δώσει ελεύθερα βιβλία που είχαν εκδοθεί πριν από x χρόνια και μετά. Στην Αμερική είχε πάρει το οκ. Οι "πολιτισμένοι" Ευρωπαίοι όμως την σταμάτησαν... Δεν κάνει μόνο η Αμερική μεγάλα λάθη. Το συμφέρον κυριαρχεί σε όλα τα πολιτικά και κοινωνικά συστήματα, είτε δύση, είτε ανατολή.

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Άαρον_Σουόρτς?wprov=sfla1

https://youtu.be/gpvcc9C8SbM
 
Δεν ξέρω τι γράφουν τα social για το Λανθιμα γιατι δεν τα παρακολουθω, ουτε με ενδιαφέρει στο ελάχιστο τι γράφουν.

Το ερωτημα αν είναι υπερεκτιμημένος κάποιος δεν έχει νόημα αν δεν καθορίζεται, υπερεκτιμημένος απο ποιόν?
πχ υπερεκτιμημένος απο την British Academy of Film and Television Arts.
οκ

οχι επειδή δεν μου αρέσει εμένα, σημαίνει ότι είναι υπερεκτιμημένος
αυτό είναι παράλογο
 
Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Το ερωτημα αν είναι υπερεκτιμημένος κάποιος δεν έχει νόημα αν δεν καθορίζεται, υπερεκτιμημένος απο ποιόν?
πχ υπερεκτιμημένος απο την British Academy of Film and Television Arts.
οκ

οχι επειδή δεν μου αρέσει εμένα, σημαίνει ότι είναι υπερεκτιμημένος
αυτό είναι παράλογο


σωστος !
 
.

Ο αγγελοπουλος ειχε Μαλβινα και Ραφα :a0210:
ο Λανθος ποιους εχει ?

Ολα αυτα που εσουραν τοτε η Μαλβινα και ο Ραφαηλιδης μπορουν να αποδωθουν σημερα αυτουσια σε εκεινους που κραζουν το Λανθιμο.
Πιστευω να το καταλαβαινεις αυτο.
Αλλαξε μονο το ονομα του δημιουργου και ξαναδες το βιντεο.
 
Ολα αυτα που εσουραν τοτε η Μαλβινα και ο Ραφαηλιδης μπορουν να αποδωθουν σημερα αυτουσια σε εκεινους που κραζουν το Λανθιμο.
Πιστευω να το καταλαβαινεις αυτο.
Αλλαξε μονο το ονομα του δημιουργου και ξαναδες το βιντεο.

ελα μας ταπαν κι αλλοι αυτα ..... μπερδευεστε
ο Αγγ εκανε ταινιες ελληνικες απο την Ελλαδα ηταν Ελληνας
ο Λανθος τι σχεση εχει με την Ελλαδα εκτος απο το ονομα
 
επανερχόμαστε στο ΠΙΚΠΑ με το διφορούμενο έργο του Straw Dogs

Η αγέλη των «αχυρένιων σκυλιών» θα οσμιστεί την αίσθηση αδυναμίας και τον φόβο του Ντέιβιντ και, λειτουργώντας αγελαία και σαρκοβόρα, θα αρχίσει να σφίγγει τον κλοιό γύρω του, μέσα από προειδοποιητικές πράξεις βίας που θα οδηγήσουν σε μια ραγδαία κλιμάκωση. Αποκορύφωμα της ασκούμενης βίας, αλλά και της αίσθησης αφόρητης αμηχανίας στην οποία μας υποβάλλει η ταινία, είναι η διάσημη σκηνή βιασμού της Έιμι, η οποία είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων την εποχή που προβλήθηκε η ταινία στις αίθουσες.

Ο Πέκινπα, ενώ μας προετοιμάζει για μια αναμφισβήτητη επιβολή σωματικής εξουσίας, με σαφή όρια μεταξύ θύτη και θύματος (άρα και με σαφή αντανάκλαση ηθικού και συναισθηματικού φορτίου στα μάτια μας), μεταπηδά αιφνιδίως σε μια αίσθηση βασανιστικού διφορούμενου. Διότι είναι σχεδόν αδύνατον να αποφανθεί κανείς με βεβαιότητα περί του κατά πόσο η Έιμι συναινεί σιωπηλά ή απολαμβάνει ένοχα την επίθεση που δέχεται.

Ο Πέκινπα, έχοντας φροντίσει να παρασύρει τόσο εμάς όσο και όλους τους χαρακτήρες του, σε βαλτώδη και βαθιά νερά, καθιστά ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει σημείο επιστροφής, αφήνοντας μια διαπεραστική κραυγή απαισιοδοξίας για τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό. Η άγρια αυτή κατηφόρα θα κορυφωθεί σε ένα ντελιριακό ξεκαθάρισμα λογαριασμών, σε ένα ντεμαράζ μαχών μιας πολιορκίας, χορογραφημένης σε ρυθμική και τονική εντέλεια. Ο Ντέιβιντ αποκτά βιβλική και επική υπόσταση, κινούμενος μεταξύ του Δαβίδ και του Οδυσσέα που ξεπαστρεύει έναν προς έναν τους μνηστήρες που επιβουλεύονται την ιδιοκτησία και τη σύζυγό του.

Straw Dogs (1971)
http://cinedogs.gr/reviews/straw-dogs/#sthash.p2EFXxRX.bytF5avh.dpbs

Προσωπικά την σκηνή βιασμού την βρήκα επιτηδευμένα διφορούμενη, και την βία χειριστική.
Γνωρίζω οτι σε κάποιους αρέσουν τα δυσοίωνα, η απαισιοδοξία αλλα και τα χειριστικά.

Θα πρότεινα το αριστουργηματικό
An Elephant Sitting Still (2018)
https://www.imdb.com/title/tt8020896/

το οποιο δεν ειναι χειριστικό και πολύ πιο γνήσια απαισιόδοξο για τον ανθρώπινο πολιτισμό απο το straw dogs,
μετά την ολοκληρωση της ταινίας, ο σκηνοθέτης, εθεσε τέλος στην ζωή του.

επειδή ομως δεν εχει αυτή την επιτήδευση και την χειριστική βία,
(η βία και η απαισιοδοξία στο An Elephant Sitting Still ειναι πάντα περιρρέουσα στην ατμόσφαιρα, δεν υπάρχει ουτε ένα ηλιόλουστο πλάνο)
ίσως να μην αρέσει.

Αλλα σίγουρα αξίζει μια 4ωρη προσπάθεια προβολής, δημιουργώντας έτσι μια ακομα πιο αποπνικτική και τραγική ατμόσφαιρα.

Εχει κυκλοφορήσει ήδη.
 
έπεσα τυχαία σε μια λίστα του ελληνικής καταγωγής Andrew Sarris που ηταν ενας απο τους γνωστότερους κριτικούς.

αρκετά δαντελωτές επιλογές και με σχετικά μικρό ενδιαφέρον για τα δικά μου γούστα (αν και εχει εξαιρετικές επιλογές απο Ευρώπη, Ασία και Αφρική),
ειμαι σχεδόν σίγουρος ομως, οτι οι επιλογές του θα αρέσουν πολύ σε κάποιους εδω.

Andrew Sarris Top 10 From 1958 to 2005
 
Σου απαντω εδω, ως πιο ταιριαστο νημα...

Tην ειδες την ευνομουμενη?γραψε τιποτα

το gravity ok ειναι υπαρξιακο δραμα ,εχει την βιρτουοζικη κινηματογραφιση αλλα τις κανει τις παραχωρησεις του ο Αλφονσο κυριως σεναριακα
το netflix νομιζω τον αφηνει πιο ελευθερο

Πρωτα απ'ολα, ξεχνας το weird... Αν εξαιρεσεις μια σκηνη χορου που ειναι πιο weird και απο την αντιστοιχη του Κυνοδοντα.
Ειναι σαφως η πιο mainstream (ή συμβατικη αν θες) ταινια του. Να ξεκαθαρισω οτι δεν το λεω αρνητικα. Χαιρομαι που δοκιμαζει τις δυναμεις του σε κατι τελειως διαφορετικο απο αυτο που του αρεσε να κανει. Το κανει και αυτο εξαιρετικα,αποδεικνυοντας ετσι οτι δεν ειναι "one trick pony".

Μετα το Ελαφι παντως επιστρεφει το χιουμορ του. Εξισου βιτριολικο οπως το θυμομαστε...

Στα της σκηνοθετικης του δουλειας:
-Kαδρα, κινησεις της καμερας κλπ ειναι για αλλη μια φορα ευφυεστατα. Καποιες σκηνες ειναι αναφορας. Παρ'ολο που δεν ειναι τοσο "καλογυαλισμενο" οσο το Ρομα, τολμω να πω οτι εξυπηρετει τους σκοπους του εξισου καλα. Πραγμα που πετυχαινει και με τη γενικευμενη χρηση του παραμορφωτικου φακου. Στο τρειλερ ειχα πιστεψει οτι αντιγραφει τον Κιουμπρικ, αλλα τελικα το αποτελεσμα ειναι μοναδικο και εντελως ολοδικο του.
-Ο τροπος με τον οποιο καθοδηγει τις (εξαιρετικες ομολογουμενως) πρωταγωνιστριες του ειναι απιστευτος. Υπαρχουν σκηνες που παγωνει την καμερα στα προσωπα τους (ιδιως της Στοουν και της Κολμαν) και οι εναλλαγες των εκφρασεων τους σου σηκωνουν την τριχα. Μιλαμε και στο επιπεδο των ερμηνειων για μια δουλεια εντελως διαφορετικη απο αυτες που μας εδινε μεχρι τωρα, αλλα εξισου καλα καμωμενη. Επισης υπαρχουν καποιες σκηνες που η καμερα ακολουθει τις πρωταγωνιστριες του στην κινηση τους, οι οποιες βγαζουν τοση ενταση και δυναμη, που μονο απο Ζουλαφσκι εχω δει αντιστοιχες.

Οσο για αυτα που μου "ειπε" η ταινια, επισης θεωρω οτι εχει κανει σπουδαια δουλεια, αλλα δε θα επεκταθω γιατι καθενας βλεπει διαφορετικα πραγματα. Το τελος παντως ειναι εκπληκτικο.

Συνολικα και σαν φανμποι (που θα ελεγαν και μερικοι-μερικοι) της προτερης δουλειας του, δε θεωρω οτι ειναι ο,τι καλυτερο εχει κανει. Ειναι ομως αλλη μια αποδειξη του ποσο σπουδαιος δημιουργος ειναι και χαιρομαι που εξακολουθει να μη με απογοητευει στο παραμικρο σε καθε νεα ταινια του. Περιμενω με ανυπομονησια το επομενο προτζεκτ του!
 
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

ελα μας ταπαν κι αλλοι αυτα ..... μπερδευεστε
ο Αγγ εκανε ταινιες ελληνικες απο την Ελλαδα ηταν Ελληνας
ο Λανθος τι σχεση εχει με την Ελλαδα εκτος απο το ονομα

Κοίτα, αν πιστεύεις ότι οι Έλληνες σκηνοθέτες πρέπει να σε κάνουν να κοιμάσαι στην καρέκλα σου, προφανώς και δεν είναι Έλληνας. Κατα τα άλλα, ο Αστακός που είδα έχει πολλές επιρροές απο Αγγελόπουλο στην τεχνική του (ακίνητη κάμερα, μεγάλα μονόπλανα, αφήγηση voice over απο τους χαρακτήρες, κλπ.) Δεν καταλαβαίνω γιατί δε σου αρέσει ο Λάνθιμος.
 
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Σου απαντω εδω, ως πιο ταιριαστο νημα...



Πρωτα απ'ολα, ξεχνας το weird... Αν εξαιρεσεις μια σκηνη χορου που ειναι πιο weird και απο την αντιστοιχη του Κυνοδοντα.
Ειναι σαφως η πιο mainstream (ή συμβατικη αν θες) ταινια του. Να ξεκαθαρισω οτι δεν το λεω αρνητικα. Χαιρομαι που δοκιμαζει τις δυναμεις του σε κατι τελειως διαφορετικο απο αυτο που του αρεσε να κανει. Το κανει και αυτο εξαιρετικα,αποδεικνυοντας ετσι οτι δεν ειναι "one trick pony".

Μετα το Ελαφι παντως επιστρεφει το χιουμορ του. Εξισου βιτριολικο οπως το θυμομαστε...

Στα της σκηνοθετικης του δουλειας:
-Kαδρα, κινησεις της καμερας κλπ ειναι για αλλη μια φορα ευφυεστατα. Καποιες σκηνες ειναι αναφορας. Παρ'ολο που δεν ειναι τοσο "καλογυαλισμενο" οσο το Ρομα, τολμω να πω οτι εξυπηρετει τους σκοπους του εξισου καλα. Πραγμα που πετυχαινει και με τη γενικευμενη χρηση του παραμορφωτικου φακου. Στο τρειλερ ειχα πιστεψει οτι αντιγραφει τον Κιουμπρικ, αλλα τελικα το αποτελεσμα ειναι μοναδικο και εντελως ολοδικο του.
-Ο τροπος με τον οποιο καθοδηγει τις (εξαιρετικες ομολογουμενως) πρωταγωνιστριες του ειναι απιστευτος. Υπαρχουν σκηνες που παγωνει την καμερα στα προσωπα τους (ιδιως της Στοουν και της Κολμαν) και οι εναλλαγες των εκφρασεων τους σου σηκωνουν την τριχα. Μιλαμε και στο επιπεδο των ερμηνειων για μια δουλεια εντελως διαφορετικη απο αυτες που μας εδινε μεχρι τωρα, αλλα εξισου καλα καμωμενη. Επισης υπαρχουν καποιες σκηνες που η καμερα ακολουθει τις πρωταγωνιστριες του στην κινηση τους, οι οποιες βγαζουν τοση ενταση και δυναμη, που μονο απο Ζουλαφσκι εχω δει αντιστοιχες.

Οσο για αυτα που μου "ειπε" η ταινια, επισης θεωρω οτι εχει κανει σπουδαια δουλεια, αλλα δε θα επεκταθω γιατι καθενας βλεπει διαφορετικα πραγματα. Το τελος παντως ειναι εκπληκτικο.

Συνολικα και σαν φανμποι (που θα ελεγαν και μερικοι-μερικοι) της προτερης δουλειας του, δε θεωρω οτι ειναι ο,τι καλυτερο εχει κανει. Ειναι ομως αλλη μια αποδειξη του ποσο σπουδαιος δημιουργος ειναι και χαιρομαι που εξακολουθει να μη με απογοητευει στο παραμικρο σε καθε νεα ταινια του. Περιμενω με ανυπομονησια το επομενο προτζεκτ του!
χιλιοευχαριστουμε
 
Στο τρειλερ ειχα πιστεψει οτι αντιγραφει τον Κιουμπρικ...

Εμπνευση πηρε,και καλα εκανε.Θυμαμαι στο Κουρδιστο Πορτοκαλι το ποσο αποπνικτικη ατμοσφαιρα εφτιαχνε ο ευρυγωνιος στους κλειστους χωρους.
Το ιδιο πετυχαινει και ο Λανθιμος εδω.
 
Εγώ πάλι είμαι σε δίλημμα

Μου άρεσε και ο Κουαρόν και ο Λάνθιμος,για διαφορετικούς λόγους ο καθένας και μη με βάλετε να διαλέξω με την καμμία.

Είναι τόσο διαφορετικές σχολές και προσεγγίσεις,που για εμένα είναι σταφύλια με καρπούζι (τα λατρεύω και τα δύο:)).

Πιο "sentimental" ο Κουαρόν,πιό οξύς και "direct" o Λάνθιμος.

και οι δυό έχουν τις αδύναμες στιγμές τους και αντίστοιχα τις δυνατές τους.
-
και για να μην είμαι υπερβολικός ,καμμία δεν θεωρώ "αριστούργημα"

Απλώς είναι δύο πολύ καλές ταινίες που κοντράρονται φέτος και που ξεπερνούν αρκετά τις αντίστοιχες περσινές (με εξαίρεση την Δουνκέρκη ίσως)
 
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Εγώ πάλι είμαι σε δίλημμα

Μου άρεσε και ο Κουαρόν και ο Λάνθιμος,για διαφορετικούς λόγους ο καθένας και μη με βάλετε να διαλέξω με την καμμία.

Είναι τόσο διαφορετικές σχολές και προσεγγίσεις,που για εμένα είναι σταφύλια με καρπούζι (τα λατρεύω και τα δύο:)).

Πιο "sentimental" ο Κουαρόν,πιό οξύς και "direct" o Λάνθιμος.

και οι δυό έχουν τις αδύναμες στιγμές τους και αντίστοιχα τις δυνατές τους.
-
και για να μην είμαι υπερβολικός ,καμμία δεν θεωρώ "αριστούργημα"

Απλώς είναι δύο πολύ καλές ταινίες που κοντράρονται φέτος και που ξεπερνούν αρκετά τις αντίστοιχες περσινές (με εξαίρεση την Δουνκέρκη ίσως)

Τι Δουνκερδη γιατί;
Την ξεπερνάνε ή όχι;
 
MV5BZjhkNzVkYjAtMGMzMi00Y2JjLWFkMzgtNjQ3Mzk2YThhZWExXkEyXkFqcGdeQXVyNjc5Mjg0NjU@._V1_UX182_CR0,0,182,268_AL_.jpg


Border (2018)



horrible.jpg
 
Χτυπήσαμε χρυσό με τον αγαπητό Jugu Abraham και το blog του "Movies that make you think" οπως και με τον The Film Sufi και 782 άλλα site και blog.

"A man writes because he is tormented, because he doubts.
He needs to constantly prove to himself and the others that he's worth something.
And if I know for sure that I'm a genius? Why write then? What the hell for?"

--"The Writer" in Andrei Tarkovsky's Stalker (1979)

Jugu Abraham, the sole author of the blog "Movies that make you think," is an Indian who has worked with UN-sponsored international organizations for over 20 years, specializing in resource mobilization for international non-profit agricultural research.

From 1978 to 1985, he was a film critic with the Hindustan Times group of publications, New Delhi, India, and continues to write from time to time on good quality international cinema. The internet portal IMDb has honored him with several badges, including one for "top reviewer" (See http://www.imdb.com/user/ur0574035/?ref_=nv_usr_prof_0 ). He considers himself to be fortunate to have met and interviewed some of the stalwarts of cinema, dance and drama from diverse parts of the world. His education spans physics, literature, aesthetics, management, and mass communication.

Born in Uganda, he has traveled to some 50 countries. He is currently living in Trivandrum, Kerala, India.

Στις λίστες του εχει πολλές ταινίες των τελευταίων ετών που αγάπησα και φυσικά μερικές που διαφωνώ.

μερικές που συμφωνώ και θεωρώ μικρά/μεγάλα αριστουργήματα ή εστω εξαιρετικές ταινίες.

The Third Murder. (2017) (Japan) dir. Hirokazu Kore'eda
Shoplifters. (2018) (Japan) dir. Hirokazu Kore'eda.
Hannah. (2017) (Italy) dir. Andrea Pallaoro
Manta Ray (aka Kraben rahu). (2018) (Thailand) dir. Phuttiphong Aroonpheng
Dogman. (2018) (Italy) dir. Matteo Garrone
An Elephant Sitting Still. (2018) (2018) (China) dir. the late Bo Hu
The Square. (2017) (Sweden) dir: Ruben Ostlund.
On Body and Soul. (2017) (Hungary) dir: Ildiko Enyedi.
Loveless. (2017) (Russia) dir: Andrei Zvyagintsev.
I, Daniel Blake (2016) (UK) dir. Ken Loach.
Graduation (Bacalaureat) (2016) (Romania) dir. Cristian Mungiu
Knight of Cups (2015) (USA) dir. Terrence Malick
Land and Shade (2015) dir. CΓ©sar Augusto Acevedo (Colombia)
The Pearl Button (2015) feature length documentary--dir. Patricio GuzmΓ‛n (Chile)
An/Sweet Red Bean Paste (2015) dir. Naomi Kawase (Japan)
Mr Turner (2014) dir. Mike Leigh (UK)
The Measure of a Man (2015) dir. StΓ©phane BrizΓ© (France)
Embrace of the Serpent (2015) dir. Ciro Guerra.(Colombia/Argentina/Venezuela)
Rams (2015) dir. GrΓ*mur HΓ‛konarson (Iceland)
Cemetery of Splendor (2015,Thailand)
Dheepan (2015, France)
Leviathan (2014) dir. Andrei Zvyagintsev (Russia)
Still the Water (2014) dir. Naomi Kawase (Japan)
Winter Sleep (2014) dir. Nuri Bilge Ceylan (Turkey)
Wild Tales (2014) dir. Damian SzifrΓ³n (Argentina)
Two Days, One Night (2014) dir. Jean-Pierre and Luc Dardenne (Belgium/France/Italy)
Difret (2014) dir. Zeresenay Mehari (Ethiopia)
Mandariinid (Tangerines). dir. Zaza Urushadze (Estonia/Georgia)
To the Wonder. dir. Terrence Malick (USA)
La grande bellezza (The Great Beauty). dir. Paolo Sorrentino (Italy/France)
Jagten (The Hunt). dir. Thomas Vinterberg (Denmark)
Short Term 12. dir.Destin Cretton (USA)
The Act of Killing (Denmark/Indonesia),
Stray Dogs (Taiwan)
The Major (Russia)
Ilo Ilo (Singapore)
Bad Hair (Venezuela)
A Touch of Sin (China)
Blue is the Warmest Color (France)
Post Tenebras Lux (After Darkness, Light). dir: Carlos Reygadas (Mexico/France/Germany/The Netherlands).
Pieta. dir: Kim Ki Duk (South Korea)
Beyond the Hills. dir: Cristian Mingiu (Romania/France/Belgium)
Amour (Love). dir: Michael Haneke (Austria/France/Germany)
The Tree of Life (Terrence Malick) (USA)
Elena (Andrei Zvyagintsev) (Russia)
Once Upon a Time in Anatolia (Nuri Bilge Ceylan) (Turkey/Bosnia and Herzogovina)


και μερικές που διαφωνώ,
μάλιστα τις περισσότερες τις θεωρώ κακές εκτος απο τις 2 τελευταίες που θεωρώ μέτριες.

Youth (2015)
Francofonia (2015)
Locke (2013) dir. Steven Knight (UK)
Heli (Mexico)
This Must Be the Place. dir: Paolo Sorrentino (Italy/France/Ireland)
Cesare deve morire (Ceasar Must Die). dir: Paolo and Vittorio Tavianni
Life of Pi. dir: Ang Lee (USA)

εξαιρετικές επιλογές εχει και στο best 100 του
The Author's Best 100 Movies

Ηδη ψάχνω πολλές απο αυτές που δεν έχω δει.
thanks dude!

ΥΓ και επειδή προτείνει το Runaway Train (1985) .. Andrei Konchalovsky θα το δώ
:p
 
ψευδομαι ασύστολα..

το The Major (Russia)
δεν μου ειχε αρέσει πάει σε αυτά που διαφωνώ

και το La grande bellezza (The Great Beauty). dir. Paolo Sorrentino (Italy/France)
πάει στα μέτρια 7/10
 
Θες να πεις ότι δεν το έχεις δει;:huh2::bang:


Ελπίζω να αστειεύεσαι!

Ισως πρίν πολλά χρόνια.. αλλα δεν θυμάμαι τίποτα. (οχι οτι θυμάμαι τα παραπάνω...)
Και ίσως δεν μου αρέσει γιατί άρεσε στον κ.Γάλεν και σε εσάς
:p

αλλα σίγουρα εχουμε καποια κοινά που μας αρέσουν, μερικά τα θεωρουμε και αριστουργήματα
πχ Days of Heaven, The last picture show, 2001: A Space Odyssey κ.α.