first time ever I saw your face ....

Κομματάρα, το έχει πει και η κουτσή Μαρία, ουδείς όμως όπως ο τεράστιος Γουίλι Νέλσον ... και ξέρεις, μου θυμίζει ότι παρότι είμαι 'σοφός' και παίζω στα δάχτυλα την προπαίδεια του ''εξαμαρτείν'', αν υπήρχε ένας άνθρωπος για τον οποίο θα έφθανα στο ν+1, ανακηρυσσόμενος από τους τρίτους πρωταθλητής χαζομάρας, αυτός είσαι εσύ... είτε σε αυτήν, είτε στις επόμενες ζωές, ως μονοκύτταρος, φυτικός, ζωικός, αρθρόποδο, whatever οργανισμός... πάντα θα έβγαζα άκρα, πρόσκαιρες προεκβολές, ψευτοπόδ-ι-α, βλεφαρίδες μαστίγια, θα εξεδυόμουν χίλιους παλαιούς σκελετούς ίσα ίσα για να σε πλησιάσω και να σε αιχμαλωτίσω με το πάθος μου ... να ξεπεράσω τις ερήμους κοινωνώντας το μάννα-σώμα σου, να θεοποιηθώ μεθώντας με το νέκταρ-αίμα σου... να εισβάλλω με οφιοειδείς κινήσεις στα σπλάχνα σου και να ερωτοπλοκώ από μέσα προς τα έξω ... να στραγγίξω κάθε υδροστατικό υγρό σου, να μην μείνει για καμμιά άλλη κουφάλα ...

http://www.youtube.com/watch?v=NDiu57xxTrc
 
http://www.youtube.com/watch?v=lYOEianEZh8

...θέλω μαλακά αλλά με την επιμονή βακτηρίου, την αμετάκλητη πίστη της βροχής να κατοικήσω μέσα σου ... να απορροφήσω τα αρθρικά υγρά από τους θύλακες σου, να σφογγίσω τις βλέννες από τους ιστούς σου, να πανηγυρίσω στο συκώτι σου, να ντυθώ με το περιόστεο σου... θα είναι αδύνατον να με αποβάλλεις, θα ζεις με την ασθένεια μου...
 
Last edited by a moderator:
http://www.youtube.com/watch?v=XZTeavJ9frA&NR=1&feature=endscreen

"Καλοκαίρι για σένα, εγώ να είμαι
Όταν οι μέρες του Καλοκαιριού περάσουν!
Και μουσική σου ακόμα, όταν η Οριόλη
Και το Νυχτοχελίδονο—σωπάσουν!

Για ν’ ανθοφορώ για σε, τον τάφο θα τον δρασκελίσω
Και τους ανθούς μου πάνω σου θε να σκορπίσω!
Παρακαλώ σε δρέψε με—
Ανεμώνη—
Λουλούδι σου—για πάντα κι απ’ το πάντα πιο!"
 
...δεν μπορώ να σκεφθώ άλλο πλάσμα με την χάρη της χελιδόνας, χέρια λεπτεπίλεπτες φτερούγες, στήθη σέπαλα να στερεώνουν τις μυστικές νύχτες, πόδια πλεγμένα από σερπαντίνες διασκεδαζόντων εκπτώτων αγγέλων ... για σένα θα απαρνιόμουν τις χίλιες διαθέσεις της βροχής, τις αναπάντεχες μυρουδιές του χώματος, τα νωχελικά ξυπνήματα της όστριας που θα φέρει τις γλυκόπιοτες σπηλιάδες ... θα απεμπολούσα τα δικαιώματα μου στην ηδονική τέρψη της μουσικής, στο άγγιγμα του πιο βελουδόφλουδου φρούτου, στο ρόδισμα του ανοιξιάτικου ήλιου ... δεν θα σε αντήλλασσα ούτε με την απογευματινή ηδυπάθεια του καλοκαιριού, ούτε με τα μυστικά των μελλόντων να συμβώσι ... δεν θα υπέκυπτα ούτε σε προσφορές αναδρομικής νιότης, με μπουκέτα άτσαλων εφηβικών σκιρτημάτων... δικαιώνεις την ζωή μου σαν άξιο πέρασμα, σαν τελεολογική ανταλλαγή ...

Δώστα Μπράιαν ...

http://www.youtube.com/watch?v=TLQQRUdF6sA

και επειδή μερακλώθηκα που επιτέλους ανέβηκε και η συγκεκριμένη λάιβ βέρσιον με την τρομπέτα του κοντού ... δύο σε ένα απόψε ...

http://www.youtube.com/watch?v=H1pktCd47cM
 
Last edited:
http://www.youtube.com/watch?v=D_9U75hWbVU

Αδικημένο, όσον αφορά την δημοφιλία του- κομμάτι ... θρυμματισμένο όσο και τα τέλη των καλοκαιριών, με τα θραυσματίδια να παρασύρονται από σιωπηλούς θολούς νεροσυρμούς, χωρίς πρόθεση προφανούς κατάληξης...
 
Αγαπητε Σπυρο
δεν ξερω τι να πρωτοθαυμασω
τα υπεροχα οπτικα μουσικα ακουσματα που μας προσφερεις
η τις ανατρεπτικες υπεροχες περιγραφες σου ....


Y.Γ τυχερη μουσικη κατηγορια
εναν Δημοκηδη δεν μπορουσε να εχει και η κινηματογραφικη σελιδα .....

.
 
Δημοκηδής said:
...
α, βρε Μπράιαν φιλαράκι, μείναμε μόνοι μας ... χωρίς κουράγια ...και όλα μαύρα ... πάντα το ξέραμε, όμως ...
Click to expand...
Οι "ποιητές" είναι από τη φύση τους ευαίσθητοι και ευάλωτοι. Βέβαια, είναι υποχρέωση των φίλων τους, της ΜΟΝΗΣ σταθερής αξίας της ζωής τους, να υποδηλώνουν την παρουσία τους την πρέπουσα στιγμή, να αποδιώχνουν την αίσθηση της μοναξιάς τους και να τους κρατούν το χέρι στις περιπλανήσεις της ταξιδιάρικης και ανήσυχης ψυχής τους...
:ernaehrung004:
 
Σπύρο, δεν είσαι μόνος...

http://www.youtube.com/watch?v=vqbnTLGc-go

Ο αέρας είναι παράξενος,
ένα άγνωστο αεράκι φυσάει
από βαθιά μέσα στο δάσος
νομίζω ότι θα πάω να δω

Τι είναι αυτό πίσω μου
σε σκιές όπου δεν φυσάει ο άνεμος
ένα φοβισμένο λουλούδι που κλαίει,
χωρίς απαλή αύρα

Κλαίει για το φως του ήλιου,
που άφησε πίσω η σκιά του
κλαίει για τη δροσιά
του ανέμου που δεν αισθάνθηκε ποτέ

Η μέρα γίνεται όλο και μεγαλύτερη
σκοτεινιάζει αργά τώρα
το φεγγάρι μια ασήμι φυσαλίδα
που όλα τα παρακολουθεί

Απόλαυση! Απόλαυση!
Ο λύκος της βελούδινης τύχης ξεκινάει την εύθυμη πτήση του!
Καληνύχτα! Καληνύχτα!
Ταξιδεύει στην ομορφιά της αργυρο-λαμπερής βραδιάς!
Απόλαυση!
...​
 
Last edited:
Η μοναξιά είναι ένα τίμημα ... σε κάποιες περιπτώσεις τελικά, δεν απαιτείται να καταβληθεί ... είναι όταν ο άλλος είναι θεός, είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και της ζωής ... και αποφασίζεις ότι δεν μπορείς χωρίς να τον υμνείς 24/7 αυτόν το πριβέ θεό σου, όσο και να παίρνεις τα μέτρα σου δεν είναι δυνατόν να αυτο-ακρωτηριάζεσαι, χρειάζεσαι πάνω από κάθε τι να κατηχείς και να κατηχείσαι την λυτρωτική αυτή θρησκεία που είναι εν τέλει ζωτική για την ίδια σου την ανθρωπιά, για την ίδια την ύπαρξη ζωής που να αξίζει να ζήσεις ....

https://www.youtube.com/watch?v=G5XWfQeeaPc
 
Top Bottom