Απάντηση: Ford v Ferrari (2019)
Διονύση βασικά είναι Shellby & Milles vs χαρτογιακάδων της Ford.
Και καλως κατα τη γνωμη μου.Οι Αμερικάνοι οταν λενε ιστοριες για πρωτοπόρους που παλευουν εναντια σε θεους και δαιμονες,είναι στα καλυτερά τους.
Διαβασα μια κριτική για την ταινα,στην οποια ο γραφων αναπολούσε την χαμένη τέχνη του action drama,τον μεγαλύτερο θεμέλιο λίθο του αμερικάνικου σινεμά.
Όλες οι σπουδαίες ταινίες του Αμερικάνικου κινηματογράφου ήταν action dramas απο τα μεγαλα γουεστερν,τα φιλμ νουαρ,τα crime thriller-όρεξη να'χουμε να μετράμε genres-ταινίες δηλαδή που η δράση είναι θεμελιώδης στη δραματουργία μια ταινίας και στην σκιαγράφηση των χαρακτήρων μεσα απο τις πράξεις (και άρα τις δράσεις τους).
Τέτοια ταινία είναι τούτη εδώ.Με τα λαθάκια της και τις υπερβολές της,αλλά εν τέλει...who cares,καθώς εχει δυο εξαιρετικούς χαρακτήρες παιγμένους αψογα (η υπερβολή του Μπέιλ στην αρχη ηρεμεί όσο περνάει η ώρα),ωραίους διαλόγους,σφιχτοδεμένη αφήγηση που δεν κρεμάει πουθενά (με αποτέλεσμα 150 λεπτα να περνανε νερό και να θέλεις κι αλλο) και το κυριότερο αναδεικνύει τη σχέση ανθρώπου-μηχανή σε σχεδόν ερωτική (κάτι που κουβαλάμε όλοι οι petrolheads φαντάζομαι) .
Γιατί τέτοια ήταν αυτή η σχέση ιδιαίτερα γι'αυτους τους πρωτοπόρους τρελούς οραματιστές που το μόνο που τους ενδιέφερε (όπως δείχνει στο υπέροχο φινάλε του αγώνα) ήταν το πως θα κάνουν το σχεδόν τέλειο αυτοκίνητό τους ακόμα καλύτερο,έχοντας δώσει την ψυχή τους σε αυτό,ισως γιατι θελουν να καλυτερέψουν πρωτα απ'ολα αυτην.
Και οι άσχετοι (ως συνήθως) χαρτογιακάδες να πανε να......
Χαιρομαι πολύ που η αρχική μου εκτίμηση ήταν λάθος.
Και έτσι μετά από το Grand Prix,το Le Mans,το Winning,το Rush,και μερικά εξαιρετικά ντοκυμαντερ,έχουμε άλλη μια καλή ταινία να χαζεύουμε οι petrolheads,όταν μας πιάνει σύνδρομο στέρησης χαζεύοντας ένα ακόμα άθλιο πρωτάθλημα F1.
Not bad...
