Re: Street Photography
Τώρα που πάλιωσα λίγο στο φόρουμ θα μου επιτρέψετε μια ανάρτηση λίγο off topic αλλά είναι μια street φωτογραφία που θα ήθελα να βγάλω.
Έχουν περάσει σχεδόν δεκαπέντε χρόνια από τότε που ήμουν φοιτητής στη Θεσσαλονίκη.
Ακόμη θυμάμαι στο καθημερινό μου δρομολόγιο περνώντας μπροστά από την Ιατρική σχολή να κοντοστέκομαι
και να διαβάζω το στιχάκι που ήταν γραμμένο στον εξωτερικό τοίχο του αμφιθεάτρου με σπρέι και με μεγάλα μαύρα γράμματα:
"Ο όρκος του Ιπποκράτη είναι παραμύθα ο μόνος όρκος είναι το Χρήμα"
Μια φράση προφητική για τη ζωή πολλών από τους εκκολαπτόμενους τότε νεαρούς γιατρούς.
Στα χρόνια που ακολούθησαν συχνά οι προσωπικές μου εμπειρίες αλλά
και τα βιώματα συγγενών και φίλων επαλήθευσαν με σκληρό τρόπο την προφητεία που είχε γράψει ο άγνωστος στον τοίχο.
Ο όρκος αποδείχτηκε ένα κακό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους.
Πολλοί γιατροί από υπηρέτες του συνανθρώπου τους κατάντησαν δούλοι του χρήματος.
Βλέποντας όμως σήμερα αυτή τη φωτογραφία ένα χαμόγελο αισιοδοξίας σχηματίστηκε στα χείλη μου.
Αναγνώρισα στα πρόσωπα αυτών των ΓΙΑΤΡΩΝ τους ιππότες και τις νεράιδες του παραμυθιού που σκοτώνουν τον κακό δράκο.
Όλους αυτούς που κρατώντας τα στηθοσκόπια τους σαν μαγικά ραβδιά διώχνουν μακριά τη θλίψη και τον πόνο.
Στα χέρια τους οι βελόνες μεταμορφώνονται σε ξίφη που τρυπούν κάθε αρρώστια.
H αγάπη που δίνουν έχει μεγαλύτερη αξία από όλα τα χρήματα του κόσμου και η καρδιά τους ζυγίζει πιο πολύ από όλο το χρυσάφι της γης.
Γιατί η ανθρωπιά δεν αγοράζεται με ευρώ και δεν μετριέται με αριθμούς σε τραπεζικούς λογαριασμούς.
Και τους ευχαριστώ όχι μόνο γιατί θεραπεύουν τα μαρτυρικά κορμάκια αυτών των παιδιών
αλλά γιατί με την προσφορά τους θεραπεύουν και τις δικές μας ψυχές.
Ο Θεός να τους δίνει δύναμη.
