- 21 June 2006
- 5,455
Λέγαμε να το κάνουμε εδώ και καιρό, αλλά συνεχώς το αναβάλαμε.
Τα καταφέραμε πάντως να συναντηθούμε και μετά από μια μπύρα σ ένα ύποπτο στέκι ων Εξαρχείων, βρεθήκαμε στο φιλόξενο σπίτι του Ηλία.
Παρέα μας έκαναν εξαιρετικά νησιώτικα αποστάγματα (Zivania, φοβερό Κυπριακό ποτό, να το δοκιμάσετε οπωσδήποτε
).
Αρχικά κάναμε έναν περίπατο στον ψυχεδελικό κήπο των Vocokesh , μια μπάντα που πρέπει να έχει μελετήσει προσεκτικά τη Γερμανική Πρωτοπορία της δεκαετίας του εβδομήντα. Το Electric Indian Blues είναι ένας δίσκος όπου ενυπάρχουν το Kraut και το progressive σε μεγάλα, χορταστικά και περιπετειώδη τρακς.
Στον πολύχρωμο μουσικό καμβά τους βρίσκονται διάσπαρτες ανατολίτικες πινελιές, τα σιτάρ και τα καμπανάκια. Πολύ όμορφο επίσης το "οικολογικό " εξώφυλλο του δίσκου. Θέλω πολύ να το ξανακούσω ..
Και ακριβώς μετά τα έντονα ηχοχρώματα των Vokocesh o βινυλιολάτρης Μπάιρα έβαλε στο Λουξμαν την πρώτη πλευρά του Α Sufi and α killer.
Ο τύπος τελικά είναι πάνκης. Δυναμιτιστής. Πετάει μια μπόμπα και τινάζει τα πάντα στον αέρα. Ανακατεύει ότι βρεί μπροστά του. Κόβει, ράβει, δανείζεται, κλέβει, τα μπουρδουκλώνει όλα μαζί, τσοντάρει και την εκρηκτική ιδιοσυγκρασία του και μας σερβίρει το Α Sufi and a killer.
Στα αυλάκια των τεσσάρων πλευρών του δίσκου του, σουλατσάρουν διάφοροι υποχθόνιοι τύποι, από τον Τρικυ ως τον Λύντον. Ο τύπος είναι ανατροπέας. Και διασαλευτής. Την καϋμένη τη Σούζη τη βιάζει βάναυσα ο αλήτης. Αν και εδώ που τα λέμε, δεν πρέπει να της κακόπεσε, τα έχει τα χρονάκια της η κυρία.
Μετά τον παλαβιάρη ιερόσυλο, ανέβηκε στο πλατώ η τέταρτη, η «μεγάλη» πλευρά του Four Letter Monay Afternoon, των Out of Focus. Η καλύτερη στιγμή της ακρόασης. Ιεροτελεστία πραγματική, ταξίδι σ ένα χαοτικό ψυχεδελικό κόσμο. Τα 70s, τα πραγματικά 70s , σε μια από τις παραγωγικότερες περιόδους. Προς το τέλος της βραδιάς ο Ηλίας δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να βάλει να ακούσουμε και μερικά κομμάτια το ομώνυμο δεύτερο καταπληκτικό άλμπουμ τους. Για τους OoF βέβαια ότι και γράψω θα είναι λίγο, θα επανέλθω όμως μελλοντικά...
Αργότερα, το αλκοολ έκανε τη δουλειά του. Θυμάμαι (αχνά) να διερωτώμεθα εαν όλα τα ECM είναι όλα ίδια όπως έλεγε και ένας φίλος απ τα παλιά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί Tibbets μου έφερε στο μυαλό κάτι από το Legend of the seven dreams (κάνουν άραγε οι ρακές περίεργους συνειρμούς ? ).
Ακόμα, το Initiate να έχει μια κρυμμένη ομορφιά και ν αφήνει μια στιφή γεύση, ωστόσο η επιθυμία να ακούσω και τα υπόλοιπα μένει για την ώρα ανεκπλήρωτη.
Θυμάμαι ακόμα ότι είδαμε κάτι περίεργες σκηνές από ταινίες , ντυμένες με ήχους του Morricone. Crime and Dissonance, η διπλή συλλογή από τη σκοτεινή, την άγνωστη πλευρά του γερο- Ennio. Σα να βρίσκεσαι στο αλλόκοτο περιβάλλον κάποιας ταινίας του Argento . Ένα must. Περισσότερα θα πεί ο Γιώργης που το έχει ξεψαχνίσει.
Πάντως εγώ έμεινα άφωνος …
Παίδες, ήταν απίστευτο το meeting.
Μαζεύω από σήμερα κιόλας υλικό και οργανώνω ακρόαση.
Σας αγαπάω τρελά…
Τα καταφέραμε πάντως να συναντηθούμε και μετά από μια μπύρα σ ένα ύποπτο στέκι ων Εξαρχείων, βρεθήκαμε στο φιλόξενο σπίτι του Ηλία.
Παρέα μας έκαναν εξαιρετικά νησιώτικα αποστάγματα (Zivania, φοβερό Κυπριακό ποτό, να το δοκιμάσετε οπωσδήποτε
).
Αρχικά κάναμε έναν περίπατο στον ψυχεδελικό κήπο των Vocokesh , μια μπάντα που πρέπει να έχει μελετήσει προσεκτικά τη Γερμανική Πρωτοπορία της δεκαετίας του εβδομήντα. Το Electric Indian Blues είναι ένας δίσκος όπου ενυπάρχουν το Kraut και το progressive σε μεγάλα, χορταστικά και περιπετειώδη τρακς.
Στον πολύχρωμο μουσικό καμβά τους βρίσκονται διάσπαρτες ανατολίτικες πινελιές, τα σιτάρ και τα καμπανάκια. Πολύ όμορφο επίσης το "οικολογικό " εξώφυλλο του δίσκου. Θέλω πολύ να το ξανακούσω ..
Και ακριβώς μετά τα έντονα ηχοχρώματα των Vokocesh o βινυλιολάτρης Μπάιρα έβαλε στο Λουξμαν την πρώτη πλευρά του Α Sufi and α killer.
Ο τύπος τελικά είναι πάνκης. Δυναμιτιστής. Πετάει μια μπόμπα και τινάζει τα πάντα στον αέρα. Ανακατεύει ότι βρεί μπροστά του. Κόβει, ράβει, δανείζεται, κλέβει, τα μπουρδουκλώνει όλα μαζί, τσοντάρει και την εκρηκτική ιδιοσυγκρασία του και μας σερβίρει το Α Sufi and a killer.
Στα αυλάκια των τεσσάρων πλευρών του δίσκου του, σουλατσάρουν διάφοροι υποχθόνιοι τύποι, από τον Τρικυ ως τον Λύντον. Ο τύπος είναι ανατροπέας. Και διασαλευτής. Την καϋμένη τη Σούζη τη βιάζει βάναυσα ο αλήτης. Αν και εδώ που τα λέμε, δεν πρέπει να της κακόπεσε, τα έχει τα χρονάκια της η κυρία.
Μετά τον παλαβιάρη ιερόσυλο, ανέβηκε στο πλατώ η τέταρτη, η «μεγάλη» πλευρά του Four Letter Monay Afternoon, των Out of Focus. Η καλύτερη στιγμή της ακρόασης. Ιεροτελεστία πραγματική, ταξίδι σ ένα χαοτικό ψυχεδελικό κόσμο. Τα 70s, τα πραγματικά 70s , σε μια από τις παραγωγικότερες περιόδους. Προς το τέλος της βραδιάς ο Ηλίας δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να βάλει να ακούσουμε και μερικά κομμάτια το ομώνυμο δεύτερο καταπληκτικό άλμπουμ τους. Για τους OoF βέβαια ότι και γράψω θα είναι λίγο, θα επανέλθω όμως μελλοντικά...
Αργότερα, το αλκοολ έκανε τη δουλειά του. Θυμάμαι (αχνά
) να διερωτώμεθα εαν όλα τα ECM είναι όλα ίδια όπως έλεγε και ένας φίλος απ τα παλιά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί Tibbets μου έφερε στο μυαλό κάτι από το Legend of the seven dreams (κάνουν άραγε οι ρακές περίεργους συνειρμούς ? ). Ακόμα, το Initiate να έχει μια κρυμμένη ομορφιά και ν αφήνει μια στιφή γεύση, ωστόσο η επιθυμία να ακούσω και τα υπόλοιπα μένει για την ώρα ανεκπλήρωτη.
Θυμάμαι ακόμα ότι είδαμε κάτι περίεργες σκηνές από ταινίες , ντυμένες με ήχους του Morricone. Crime and Dissonance, η διπλή συλλογή από τη σκοτεινή, την άγνωστη πλευρά του γερο- Ennio. Σα να βρίσκεσαι στο αλλόκοτο περιβάλλον κάποιας ταινίας του Argento . Ένα must. Περισσότερα θα πεί ο Γιώργης που το έχει ξεψαχνίσει.
Πάντως εγώ έμεινα άφωνος …
Παίδες, ήταν απίστευτο το meeting.
Μαζεύω από σήμερα κιόλας υλικό και οργανώνω ακρόαση.
Σας αγαπάω τρελά…
