Fresh air. Προτάσεις


Το παραπάνω κομμάτι που ξαγκίστρωσε από τους πρόσφατους ωκεανούς ενδιαφέρουσας Αμερικάνα η λατρεμένη μου (ένα μάτσο φρεσκοφουρνισμένα άσωτα μπασταρδάκια από τον φούρνο επιγόνων του Νηλ Γιανγκ, πασπαλισμένα με τις ενορχηστρωτικές επιλογές της καλύτερης φάσης των Γκαλέξικο με το στριγκό μπάντζο και την αχνιστή τρομπέτα) είναι μια ακόμη απόδειξη ότι ουδέποτε θα σταματήσει να παράγεται καλή, τραγανή, αναστάσιμη και ανασταίνουσα, απογειωτική μουσική, όπως η φύση ουδέποτε θα σταματήσει να τσαμπουνάει καινούργια καλοκαίρια, λεμονανθούς, μάτια, χέρια, στήθια … και όσο η σειριακή ακολουθία τσογλαναρίας γατζώνεται στο επόμενο άρρητο βραχάκι της, τόσο η δεξαμενή του ρ’ν’ρ θα αναπληροί τα αναλωθέντα… το μόνον που χρειάζεται είναι μερικά οργανάκια και τρεις τζούρες στέρηση … και το πρώτο ποτηράκι βερμούτ που θα ζεστάνει την καρδιά του ξεκομμένου, οδηγώντας τον επιτέλους στο πρώτο σετ ανεπανόρθωτων λεονταρισμών, στην προσπάθεια να διεκδικήσει το κορίτσι, τον δρόμο, την γκοφρέ επανάσταση, να υποδυθεί τον εσταυρωμένο, έστω και με fake ακάνθινο στεφάνι, συνδιαλλασσόμενος κρυφά με τον όποιο διάβολο ελπίζοντας σε ακραίες συναισθηματικά μίζες, αδέξια ψηλαφώντας τα όρια αποποίησης της μιζέριας, προβάροντας αιώνια τον ρόλο του σαν σύντροφος της ίδιας του της μοναξιάς ….
… τα άτιμα τα υλικά, αν και πεπερασμένα, επαρκώς χαρτογραφημένα και πολλαπλώς χωνεμένα, όταν πέσουν στην μαρμίτα με τους home made αισθαντικούς ζωμούς των δημιουργών και στην συνέχεια παντρευθούν με τα οσφρητικά και γευστικά φίλτρα των δεκτών συνεχίζουν να παράγουν αναρίθμητους νέους συνδυασμούς ανατριχίλας, να προκαλούν αναπάντεχες μη ελεγχόμενες εκρήξεις που κατεδαφίζουν και τους πλέον σκληρόπετσους ψυχισμούς, καμουφλαρισμένες πίσω από το ρυθμικό ταπ-ταπ του ποδιού που ακολουθεί την γραμμή από κείνο το μπαγάσικο μπασάκι ….
 
Last edited:
Λοιπόν. ...
Εγραψες ενα κατεβατό νααα με το συμπαθειο.
Πες στ αλήθεια. ..
Να πατησω το βελακι η οχι?
Θα ανταποκριθεί το κομμάτι στο κατεβατό?
 
Απάντηση: Re: Fresh air. Προτάσεις

Λοιπόν. ...
Εγραψες ενα κατεβατό νααα με το συμπαθειο.
Πες στ αλήθεια. ..
Να πατησω το βελακι η οχι?
Θα ανταποκριθεί το κομμάτι στο κατεβατό?

μεινε στο κειμενο ειναι ωραιο
τα υπολοιπα τα εχεις ξανακουσει ....
 
Λοιπόν. ...
Εγραψες ενα κατεβατό νααα με το συμπαθειο.
Πες στ αλήθεια. ..
Να πατησω το βελακι η οχι?
Θα ανταποκριθεί το κομμάτι στο κατεβατό?

Το κομμάτι ναι, chief. Είναι καλό, να πατήσεις το βελάκι.
Θεωρώ ότι η Marilyn επέλεξε :a0210: το καλύτερό τους τραγούδι, στην καλύτερή του εκτέλεση, τουλάχιστον απ' ότι δικό τους άκουσα στο u tube
 
Το παραπάνω κομμάτι που ξαγκίστρωσε από τους πρόσφατους ωκεανούς ενδιαφέρουσας Αμερικάνα η λατρεμένη μου (ένα μάτσο φρεσκοφουρνισμένα άσωτα μπασταρδάκια από τον φούρνο επιγόνων του Νηλ Γιανγκ, πασπαλισμένα με τις ενορχηστρωτικές επιλογές της καλύτερης φάσης των Γκαλέξικο με το στριγκό μπάντζο και την αχνιστή τρομπέτα) είναι μια ακόμη απόδειξη ότι ουδέποτε θα σταματήσει να παράγεται καλή, τραγανή, αναστάσιμη και ανασταίνουσα, απογειωτική μουσική, όπως η φύση ουδέποτε θα σταματήσει να τσαμπουνάει καινούργια καλοκαίρια, λεμονανθούς, μάτια, χέρια, στήθια … και όσο η σειριακή ακολουθία τσογλαναρίας γατζώνεται στο επόμενο άρρητο βραχάκι της, τόσο η δεξαμενή του ρ’ν’ρ θα αναπληροί τα αναλωθέντα… το μόνον που χρειάζεται είναι μερικά οργανάκια και τρεις τζούρες στέρηση … και το πρώτο ποτηράκι βερμούτ που θα ζεστάνει την καρδιά του ξεκομμένου, οδηγώντας τον επιτέλους στο πρώτο σετ ανεπανόρθωτων λεονταρισμών, στην προσπάθεια να διεκδικήσει το κορίτσι, τον δρόμο, την γκοφρέ επανάσταση, να υποδυθεί τον εσταυρωμένο, έστω και με fake ακάνθινο στεφάνι, συνδιαλλασσόμενος κρυφά με τον όποιο διάβολο ελπίζοντας σε ακραίες συναισθηματικά μίζες, αδέξια ψηλαφώντας τα όρια αποποίησης της μιζέριας, προβάροντας αιώνια τον ρόλο του σαν σύντροφος της ίδιας του της μοναξιάς ….
… τα άτιμα τα υλικά, αν και πεπερασμένα, επαρκώς χαρτογραφημένα και πολλαπλώς χωνεμένα, όταν πέσουν στην μαρμίτα με τους home made αισθαντικούς ζωμούς των δημιουργών και στην συνέχεια παντρευθούν με τα οσφρητικά και γευστικά φίλτρα των δεκτών συνεχίζουν να παράγουν αναρίθμητους νέους συνδυασμούς ανατριχίλας, να προκαλούν αναπάντεχες μη ελεγχόμενες εκρήξεις που κατεδαφίζουν και τους πλέον σκληρόπετσους ψυχισμούς, καμουφλαρισμένες πίσω από το ρυθμικό ταπ-ταπ του ποδιού που ακολουθεί την γραμμή από κείνο το μπαγάσικο μπασάκι ….

Υποθέτω ότι μου επιτρέπεις να χρησιμοποιήσω το παραπάνω κείμενο για το παρακάτω κομμάτι..Δες το σαν αλλαγή στα εσωτερικά decks...Αν δεν, το παίρνω πίσω..Έτσι απλά..

Υπάρχει θέμα κατά τα αλλά..Η αναζήτηση της αρτιότητας ανάμεσα σε χιλιοπαιγμένα κλισέ κάνει όλη την διαφορά...
Όλοι μας έχουμε μια απόλυτα ''τακτοποιημένη'' πλευρά στο εγκέφαλό μας μέσα που κάποια στιγμή θα βγει στην επιφάνεια...Με τον έναν η με τον άλλο τρόπο..
Μπορεί να ξεφεύγω από την ουσία του νήματος αλλά η χρονική παρέκκλιση των δυο,η λιγότερων χρόνων (2012 κυκλοφόρησε),είναι αμελητέα σε σχέση με την ηλικία της γης.....
Πρόσφατα ανακάλυψα ότι μπροστά μας στέκεται η απουσία της αθανασίας,σαν ένα τείχος από ψυχές που δεν πρόλαβαν να απελευθερώσουν την απεραντοσύνη που κρύβουν μέσα τους...
Εντάξει..Το επόμενο βήμα είναι να πιάσω τις σπάτουλες και να στοκάρω το ταβάνι,κάτι που θέλω να κάνω από καιρό...Αμέσως μετά θα ριξω ένα καλό βάψιμο στο χρώμα του πάγου...

http://www.youtube.com/watch?v=7qd7WYJEa3o
 
To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Artist: Mehliana (Brad Mehldau + Mark Guiliana )
Track: Just Call Me Nige
Album: Taming the Dragon

Mουσικές για πιο *προοδευτικούς* jazz-ίστες.