To τελευταίο των Fates δεν το έχω ακούσει,αλλά δεν μου κάνει εντύπωση αυτό που λες.Πιο πάνω έκανες αναφορά στο κλασσικό μέταλ..Ποτέ δεν ήμουν φαν ..Αλλά υπάρχουν οι τρανταχτες εξαιρέσεις στο μυαλό μου..Στο τώρα, ελπίζω να έχεις ακούσει το τελευταίο Fates Warning..Σκοτώνει...Ένα άλλο που σκοτώνει (στην κυριολεξία) είναι το τελευταίο των Caligula's Horse...Ξέρεις ότι δεν είναι το είδος μου αλλά το συγκεκριμένο το τσίμπησα με κλειστά μάτια σε βινυλιούμπα κιόλας ..Το αναφέρω επειδή (και) στα φωνητικά το iq είναι πολύ υψηλό..Δεν θα σου λείψει ο μακαρίτης.
Αν δεν το έχεις ακούσει κάντο τώρα. Και πες μου εντυπώσεις..
ΥΓ..Και τα δύο παραπάνω πατούν και με τα δύο πόδια στο progressive αλλά το Caligula's Horse έχει καταφέρει το ακατόρθωτο..Να ακούγεται ποιοτικό και mainstream ταυτόχρονα..
40 χρόνια καριέρα και ελάχιστα πράγματα έχουν βγάλει που τα λες αδιάφορα.Ο συμπατριώτης μας μεγάλη επιτυχία δεν έκανε ποτέ αλλά συνθετικά ελάχιστοι στο είδος τον κοιτάζουν στα μάτια.
Αν και κλασσικό μέταλ ήταν καθαρά μέχρι το Awaken The Guardian.Aπό το No Exit και μετά δεν ξανακοίταξε πίσω.Και καλά έκανε...
Θα τα ακούσω Σπύρο.Θενξ....
