Game of Thrones: Στενόμυαλες Σκέψεις για το Series Finale
Πλησιάζουμε λοιπόν στο φινάλε της 8ης και τελευταίας σεζόν του Game of Thrones. Ενός τηλεοπτικού ταξιδιού που ξεκίνησε πριν 8+ χρόνια, έναν Απρίλη του 2011, και το οποίο αναμένεται να τελειώσει και επίσημα την ερχόμενη εβδομάδα (μέχρι να αρχίσουν να βγαίνουν τα spin-offs, έστω). Είναι δεδομένο πως οι συζητήσεις γύρω από την τελευταία σεζόν δίνουν και παίρνουν σε όλα τα ίντερνετς: άλλοι εκθειάζουν, άλλοι εξεγείρονται όντες έξαλλοι, άλλοι κλαίνε, άλλοι γελάνε, ο καθένας έχει τις απόψεις του και τις υπεραμύνεται μέχρις εσχάτων. Και αυτό θα συνεχιστεί τουλάχιστον μέχρι την κυκλοφορία της επόμενης σειράς που θα καταλήξει να γίνεται εξίσου υπερδημοφιλής, ή ίσως και για πάντα.
Αυτή η στιγμή φαντάζει ιδανική για να παρατεθούν κάποιες σκέψεις και απόψεις ως προς το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της τηλεοπτικής μεταφοράς του κόσμου που σκάρωσε ο George ΆρΆρΆρΆρΆρ Martin, αλλά και κάποια συμπεράσματα για το τηλεοπτικό μέλλον του Fantasy Genre γενικότερα, όπως αυτό διαμορφώνεται στον απόηχο της σειράς. Προφανώς και τα όσα θα ακολουθήσουν δεν θα φανούν και ιδιαιτέρως πρωτότυπα για την πλειοψηφία των αναγνωστών, ίσως μάλιστα να φανεί ως απλή επισήμανση των απολύτως προφανών (βbeating a dead horseβ θα το λέγαμε στο χωριό μου). Όμως οφείλω να τα παραθέσω παρ’όλα αυτά, αν μη τι άλλο για να ξεδώσω αλλά και για να δώσω ένα άλφα closure σε εμένα τον ίδιο πρώτα απ’όλα, στο τέλος αυτού του 8ετούς ταξιδιού.
Ned Stark
Φαντάζει σα να έχουν περάσει αιώνες από το πρώτο επεισόδιοβ¦
Ας βγάλουμε πρώτα από τη μέση κάποια απαραίτητα Disclaimers:
-ΠΡΟΦΑΝΩΣ ακολουθούν Spoilers για την 8η σεζόν μέχρι και το 5ο επεισόδιο, αλλά και γενικόλογες θεωρίες για το τελευταίο επεισόδιο (οι οποίες λογικά θα επαληθευθούν).
-Αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να συμφωνεί ή να διαφωνεί. Οι παρακάτω σκέψεις εξακολουθούν να είναι προσωπικές και να με εκφράζουν 100%.
-Επειδή το διάβασα και αυτό ως απάντηση στην όποια κριτική δέχεται η σειρά: το επιχείρημα βαν δεν σας άρεσε η σειρά τότε φτιάξτε εσείς άλλη καλύτερηβ είναι διανοητικά λειψό σε τόσα πολλά επίπεδα και αγνοεί θεμελιώδεις λειτουργίες της καταναλωτικής κοινωνίας μας, όπως το γεγονός πως οτιδήποτε παράγεται και καταναλώνεται υπόκειται σε κριτική από τους καταναλωτές. Συνεπώς το χρέος μας ως καταναλωτές δεν είναι να καταπίνουμε αμάσητο ως άβουλοι fanboys οτιδήποτε μας πλασάρεται, ούτε βνα φτιάχνουμε καλύτερα προϊόνταβ από τους παραγωγούς, αλλά να επισημαίνουμε το πότε τα προϊόντα που παράγονται για εμάς δεν φτάνουν στα standards μας. Το οποίο είναι και η πεμπτουσία του να διατηρείς ένα site που ασχολείται με game reviews, τώρα που το σκέφτομαι, αλλά ας το αφήσουμε στην άκρη αυτό για το παρόν κείμενο. To sum up, μην αναπαράγετε τέτοιου είδους επιχειρήματα γιατί απλά θα υποστείτε χλεύη, και δικαιολογημένα.
-To ίδιο με το παραπάνω ισχύει και για το αντεπιχείρημα βαπλά γκρινιάζετε γιατί δεν επαληθεύτηκαν οι θεωρίες σαςβ αλλά και για το βαν δεν σας αρέσει, μην την βλέπετεβ. Ότι γουστάρουμε θα κάνουμε, και θα εκφράζουμε την άποψή μας με τρόπο γλαφυρό κι απόλυτο. ΑΝΤΕ ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΕ.
-Το ότι βοι εξελίξεις στη σειρά ανέτρεψαν τις προσδοκίες μαςβ ως γεγονός από μόνο του, ΔΕΝ είναι by default κάτι θετικό, και είναι τραγελαφικό να χρησιμοποιείται τόσο έντονα ως τέτοιο. Μπορεί κάποιος να πάει σε ένα εστιατόριο, να παραγγείλει μια μπριζόλα και ο σερβιτόρος αντί της μπριζόλας να του φέρει μια γαβάθα κοπριά. Οι προσδοκίες του ανατράπηκαν, σίγουρα, αλλά δεν το λες και θετικό. Κάπως έτσι θεωρώ πως είναι το κλίμα στην τελευταία σεζόνβ¦ αλλά περισσότερα για αυτό στην πορεία.
Kind of forgot about the Iron Fleet
10/10 BEST SERIES WRITING EVER. Άξιος ο μισθός τους.
Το επίπεδο γραφής μετά την 4η σεζόν σημειώνει κατακόρυφη πτώση.
Όπως πολύ εύστοχα αναφέρθηκε και στο αντίστοιχο thread του φόρουμ μας, το GoT ως συγγραφικό πόνημα και ως τηλεοπτική σειρά μέχρι και την 4η σεζόν του (λίγο-πολύ δηλαδή στο σημείο που ξεπέρασε το original material και το τηλεοπτικό σενάριο άρχισε να γράφεται αποκλειστικά από τους David Benioff and D.B. Weiss) αρχικά έγινε δημοφιλές ως ένας άκρως αξιόλογος και πρωτότυπος βεξομοιωτής Βυζαντινισμούβ όπου οι κλασικοί αρχετυπικοί ιδεαλιστές ήρωες σφάζονταν ύπουλα στο γόνα λόγω των μηχανορραφιών των ευγενών και όπου οι γκρίζοι πραγματιστές βΜακιαβελιστέςβ επιβίωναν και ευημερούσαν, σε πλήρη αντίθεση δηλαδή με το τι γίνεται συνήθως σε τηλεοπτικές παραγωγές ή στις ταινίες.
Από την 5η σεζόν και έπειτα όμως, κάτι φάνηκε να αλλάζει. Character development που είτε δεν κατέληγε πουθενά είτε δεν λαμβάνονταν καν υπόψιν στις εξελίξεις, plot holes με το τσουβάλι, ερασιτεχνικό writing του σεναρίου και των διαλόγων, plot armor των δημοφιλών χαρακτήρων που απλά δεν έλεγαν να πεθάνουν, πλήρως παράλογες αλλά βολικές εξελίξεις (όπως το ότι συγκεκριμένοι χαρακτήρες τηλεμεταφέρονταν και πραγματοποιούσαν τον περίπλου του Westeros αστραπιαία 2-3 φορές ανά μισάωρο), ασταμάτητο fan service και βOMG EPICβ High Fantasy σκηνικά εις βάρος της ποιότητας, της λογικής και του ρεαλισμούβ¦ και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Η σειρά πλέον είχε τόση δυναμική και τόση απήχηση που εξακολουθούσε να γιγαντώνεται και να παρακολουθείται μαζικά, χάνοντας όμως σταδιακά λίγη-λίγη τη μαγεία και τον ωμό βρεαλισμόβ των πρώτων σεζόν.
Έξτρα disclaimer: όποιος εγείρει το αντεπιχείρημα βναι, ζητάτε ρεαλισμό σε μια fantasy σειράβ εξακολουθεί να είναι ελεεινός κρετίνος που απλά δεν πιάνει πως βρεαλισμόςβ δεν σημαίνει 100% πίστη στις συνθήκες και στους φυσικούς κανόνες της πραγματικής ζωής, αλλά το ότι κάτι βγάζει νόημα να ομοιάζει με την βπραγματικότηταβ και να στέκει υπό το context των συνθηκών του εκάστοτε fantasy κόσμου. Το να υπάρχουν δράκοι και ζόμπι στη σειρά πχ, είναι ρεαλιστικό με βάση το context του fantasy κόσμου. Στον αντίποδα, το να φτιάχνει ο Euron Greyjoy β1000 πλοίαβ από την ανύπαρκτη ξυλεία των Iron Islands ενώ τηλεμεταφέρεται μετά από μισή ώρα στην άλλη άκρη του κόσμου με αυτά τα πλοία έτοιμα πίσω του, ή το να περνάει ο Σαμ τη μισή μάχη στο Winterfell κλαψουρίζοντας ενώ του ορμάνε 50 ζόμπι από παντού αλλά να καταφέρνει να επιζήσει, είναι σκηνικά-ορισμοί του βμη ρεαλιστικούβ.
Στην 8η σεζόν, πιάσαμε επισήμως πάτο.
Ισχύει πως, εδώ που φτάσαμε, όπως είχε γίνει αντιστοίχως και στο Lost, δύσκολα θα γινόταν να συγγράψουν series finale που να ικανοποιούσε τους πάντες, ή έστω και την πλειοψηφία. Εν προκειμένω όμως οι Benioff και Weiss έχουν ξεπεράσει τους εαυτούς τους: αφού αποξένωσαν τους φανς των βιβλίων από την 5η σεζόν και έπειτα με το να ρημάξουν καθιερωμένα plotlines, το Lore και τους χαρακτήρες, κατάφεραν να στρέψουν εναντίον τους και μερίδα (μικρή, μεγάλη, δεν ξέρω, αλλά υπαρκτή μερίδα με βάση τους σχολιασμούς που πετυχαίνει κανείς ονλάην) των τηλεοπτικών φανς με την άκρως βεβιασμένη και ερασιτεχνική απόδοση των εξελίξεων στην τελευταία σεζόν.
IT JUST WORKS
Αυτό το meme θα καταλήξει να θεωρείται το τηλεοπτικό αντίστοιχο του βIT JUST WORKSβ.
Από πού να το πρωτοπιάσει κανένας:
Από τα άπειρα τακτικής φύσεως σφάλματα που είδαμε στην Μάχη του Winterfell και τα οποία έχουν χιλιοαναλυθεί ανά το ίντερνετ;
Από το ότι βη αιώνια νύχταβ για την οποία ακούγαμε από την πρώτη σεζόν, εν τέλει ήταν απλά το αποκορύφωμα του 3ου επεισοδίου και μετά η ζωή συνεχίστηκε κανονικά;
Από το ότι το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον και οι επιδιώξεις του Night King και του στρατού του, που παρουσιάζονταν ως οι απόλυτες απειλές για τον κόσμο του Westeros, δεν εμβαθύνονται καθόλου παρά μόνο με την ασαφή ατάκα βθέλει να διαγράψει την ιστορία του κόσμουβ που πετάει ο Bran;
Από το ότι οι συγγραφείς διαγράφουν έτσι απλά τις προφητείες που αποτελούν τη ραχοκοκκαλιά ολόκληρης της σειράς, προσθέτοντας μάλιστα τον γελοίο διάλογο στο επεισόδιο 4 όπου βτην λένεβ εμμέσως στους φανς και τους προτρέπουν να μην ασχολούνται ιδιαίτερα με το ζήτημα;
Από το ότι τα μισά από τα 6 επεισόδια της σεζόν αναλώνονται σε ανούσιο καβλάντισμα ανάμεσα στους χαρακτήρες, ενώ στον αντίποδα θεμελιώδεις εξελίξεις όπως η μεταστροφή της Ντενέρις στην σκοτεινή πλευρά της δύναμης (το οποίο γεγονός από μόνο του ως σεναριακή εξέλιξη είναι εξαιρετικό, το δίχως άλλο) βξεπετιούνταιβ και πραγματοποιούνται μέσα σε ένα 20λεπτο; Και δεν ισχυρίζομαι πως δεν υπήρχαν δείγματα γραφής για την τρέλα στις προηγούμενες σεζόν, αλλά το ότι, με βάση το pacing στις τελευταίες 2 σεζόν, η τρέλα της φαίνεται να πηγαίνει από το 0,1% στο 100% μέσα σε κυριολεκτικά μισό επεισόδιο.
Από το τρομερό μνημείο συγγραφικής δεινότητας βDany kinda forgot about the Iron Fleetβ που πέταξε ένας εκ των συγγραφέων για να δικαιολογήσει μία εκ των πολλών σεναριακών τρυπών;
Από τα μαγικά wallhax βέλη των Scorpions του Euron που καταφέρνει να στοχεύσει τον Rhaegal 3/3 εν κινήσει και πίσω από βράχια χωρίς να γίνει αντιληπτός;
Από το ότι τα παραπάνω Scorpions που έσπειραν το χάος ως το 5ο επεισόδιο, ξαφνικά υπέστησαν nerf και έπαυσαν να λειτουργούν και κατατροπώθηκαν έτσι απλά από τον Drogon;
Από το ότι οι Ντοθράκι ως δια μαγείας τελικά ζουν και δεν αφανίστηκαν κατά το ανούσιο charge προς το στρατό των νεκρών;
Από τις πράξεις χαρακτήρων όπως ο Βάρυς, ο Τζέιμι, ο Τύριον ή και η ίδια η Ντενέρις, οι οποίες πάνε εντελώς κόντρα στο όποιο character development είχαν ως εκείνο το σημείο και αναιρούν τη δουλειά που έριχναν επί 7 σεζόν;
Από το ότι και οι ίδιοι οι ηθοποιοί εκφράζουν πλέον ανοιχτά την απογοήτευσή τους για την πορεία που πήρε η σειρά;
Από ένα σημείο και μετά παύει να είναι θέμα προσωπικού γούστου β κάποια πράγματα κάνουν ΚΑΡΑ-ΜΠΑΜ, και δεν γίνεται να μην επισημανθούν. Προφανώς επαφίεται στην κρίση του καθενός το αν θα αφήσει αυτά τα πράγματα να επηρεάσουν την απόλαυση ή όχι της σειράς β και, πέραν των παραπάνω, οφείλει να επισημανθεί πως τα περισσότερα επεισόδια της σεζόν, σκηνοθετικά τουλάχιστον, ήταν από καλά έως άψογα. Αλλά όσον αφορά το περιεχόμενο και όχι τόσο το βαισθητικό αποτέλεσμαβ, για εμένα προσωπικά, η παρακολούθηση της 8ης και τελευταίας σεζόν έχει σχεδόν διαδικαστικό χαρακτήρα: βάντε, εδώ που φτάσαμε, ας το τελειώσουμεβ¦β. Και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί η σειρά είχε το υπόβαθρο και τις προοπτικές για να μνημονεύεται ως κάτι ΠΟΛΥ περισσότερο απ’ότι βαπλά ένα ακόμα Lostβ, ένα ακόμα σύγχρονο τηλεοπτικό φαινόμενο που κατάφερε να ξενερώσει τους πάντες στο φινάλε του.
Τώρα που το σκέφτομαι, η 8η σεζόν Game of Thrones έχει καταφέρει να ξεπεράσει ακόμα και το Lost σε αθλιότητα β τουλάχιστον στο Lost, παρά την παρόμοια πτωτική τάση στις ύστερες σεζόν, η τελευταία σεζόν διατηρούσε το ενδιαφέρον και το σασπένς μέχρι και το προτελευταίο επεισόδιο πριν φας την κρύα ξενέρα του φινάλε. Εν προκειμένω οι προσδοκίες έχουν ήδη πέσει τόσο χαμηλά που φτάσαμε στο τελευταίο επεισόδιο και απλά λες, άντε, μια ψυχή που είναι να βγειβ