Γενικές κι αφηρημένες σκέψεις περί μουσικής

Re: Απάντηση: Γενικές κι αφηρημένες σκέψεις περί μουσικής

Λιμανιού γιά τούς γαύρους τουλάχιστον περικαλώ.:grandpa::flipout::flipout:-bye-

Μιας και η ομαδικη μου ταυτοτητα ειναι κιτρινη δυσκολευομαι με τη λεξη... :BDGBGDB55:
 
:offtopic:
Η λέξη τσιμπούσι είναι από τις πιο αγαπημένες μου. Παραπέμπει πάντα σε γαλατικό χωριό και πολλά, μα πολλά αγριογούρουνα, οπότε ψηφίζω υπέρ της (αν και δε θα συμμετάσχω).
:offtopic:
 
Re: Απάντηση: Γενικές κι αφηρημένες σκέψεις περί μουσικής

Δικός μας είσαι: εδώ μέσα, είμαστε όλοι μας μία ομάδα :grinning-smiley-043

Τι να κανω βρε Κωστα... you can't teach an old dog new tricks

Η προθέσεις του συνθέτη θα παραμείνουν, στην καλύτερη περίπτωση ομιχλώδεις. Άσε που πιθανότατα, δεν αποτελούν και μια παγιωμένη και αμετάβλητη οντότητα, αλλά κάτι πολύπλευρο και ζωντανό, που εξελίσσεται μαζί τους και κάθε φορά αλλάζει το εστιακό του βάθος. Εδώ ο μακαρίτης ο Μητρόπουλος έλεγε πως δύο ερμηνείες του ίδιου ερμηνευτή δεν είναι ποτέ ίδιες, φαντάσου να μιλάμε για συνθέσεις.

Αν σε ενδιαφέρουν όντως οι προθέσεις του συνθέτη η συμβουλές μου είναι οι ακόλουθες:

1. Εμπιστεύσου τ' αυτιά σου και την καρδιά σου.
2. Διάβασε για το συνθέτη, τη δημιουργία και την περίοδο, αλλά όχι εγκυκλοπαιδικά. Προσπάθησε να δεις αν μπορείς να σχηματίσεις τομή με τα βιώματα σου.
3. Άκουσε τα έργα πολλές φορές, καθώς περνούν τα χρόνια και αλλάζεις. Και τέλος:
4. Εμπιστεύσου τ' αυτιά και την καρδιά σου.

Και για να γινω και on topic αυτες οι γραμμες ειναι οτι ακριβως θα ηθελα και εγω να πω αλλα ποτε δεν θα μπορουσα να το εκφρασω τοσο καλα...
Ισως να εβαζα και ενα ακομα:

5. Εμπιστεύσου τ' αυτιά και την καρδιά σου.

:grinning-smiley-043
 
Απάντηση: Re: Γενικές κι αφηρημένες σκέψεις περί μουσικής

Χωρις να παραξηγηθω...

Πιστευω οτι η λεξη τσιμπουσι (το εκλαϊκευμενο συμποσιο) δεν ειναι καθολου "προστυχη".
Αντιλαμβανομαι την υπερβολη της, αλλα ας μην ξεχναμε οτι, οι περισσοτεροι εδω μεσα ειμαστε "μαυρα προβατα", με δεδομενη τη ροπη προς την καταστροφη και την υπερβολη και οχι "παρθενες" καποιου κολεγιου... Ετσι τουλαχιστον θελω να πιστευω και για αυτο σεβομαι πολυ αυτη την κατηγορια, λογω αυτης της "παστας" των ανθρωπων της.
Το ξεσκισμα της σαρκας γινεται μεσα απο ακραιες καταστασεις και οχι απο φιλικες συνεστιασεις, απο τις τελευταιες λειπει το παθος...

Δεν φοβηθηκα ποτε μια λεξη, everything lays in the eye of the beholder...

Πανκιά με γραβάτες ρε
 
Και μένα πάντως το "τσιμπούσι" δε μου αρέσει σαν λέξη.
Θα προτιμούσα, "συμπόσιο" ...



"Το συμπόσιο, δεν πρέπει να θεωρείται απλό γεύμα αλλά τελετή μυσταγωγική στους τύπους και φιλοσοφική στις αρχές της, με κύριο σκοπό την στενώτερη σύσφιξη των δεσμών που συνδέουν τους συμμετέχοντες.
Η αρχαία σοφία δεν ήθελε να γίνονται τέτοια συμπόσια για απλή ευχαρίστηση αν δεν συπληρώνανε την εξέλιξη της γνώσης και της διδασκαλίας..."

από ένα βιβλίο...:grandpa: :D
 
Απάντηση: Re: Γενικές κι αφηρημένες σκέψεις περί μουσικής

"Το συμπόσιο, δεν πρέπει να θεωρείται απλό γεύμα αλλά τελετή μυσταγωγική στους τύπους και φιλοσοφική στις αρχές της, με κύριο σκοπό την στενώτερη σύσφιξη των δεσμών που συνδέουν τους συμμετέχοντες.
Η αρχαία σοφία δεν ήθελε να γίνονται τέτοια συμπόσια για απλή ευχαρίστηση αν δεν συπληρώνανε την εξέλιξη της γνώσης και της διδασκαλίας..."

από ένα βιβλίο...:grandpa: :D

Θέλεις να πεις ότι στις συναθροίσεις μας δεν γίνονται τα παραπάνω;
:angry:













τουλάχιστον στο περίπου..... :D
 
"Το συμπόσιο, δεν πρέπει να θεωρείται απλό γεύμα αλλά τελετή μυσταγωγική στους τύπους και φιλοσοφική στις αρχές της, με κύριο σκοπό την στενώτερη σύσφιξη των δεσμών που συνδέουν τους συμμετέχοντες.
Η αρχαία σοφία δεν ήθελε να γίνονται τέτοια συμπόσια για απλή ευχαρίστηση αν δεν συπληρώνανε την εξέλιξη της γνώσης και της διδασκαλίας..."

από ένα βιβλίο...:grandpa: :D

Πιστεύω οτι πρόκειται για "απλό γεύμα".
Και κανείς δεν θα παραβρεθεί μόνο για "απλή ευχαρίστηση".
Δεν ξέρω όμως κατά πόσο θεωρήται εξέλιξη της "γνώσης και της διδασκαλίας " μια συζήτηση - ας πούμε - για το Krautrock from Hell.



Αστειεύομαι βέβαια στα προηγούμενα μηνύματα , ωστόσο και εγώ και οι υπόλοιποι πιστεύω, θεωρούν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα τη συνεύρεση με τους εκτός Αθηνών φίλους της κατηγορίας.
 
Δεν πρόκειται να ακούσεις κανένα Magnepan δυστυχώς..
Το Studio Genesis που είναι ο αντιπρόσωπος, δεν πρόκειται να κατέβει
στην έκθεση...

Συγγνώμη για το :offtopic:

Λογικό να μην ξανακατέβει, μετά την περσινή πανωλεθρία :grinning-smiley-043

Επίσεις συγνώμη γαι το οφτόπικ.
 
>> Και επειδη δικαιολογιες τυπου, "μα εγω δεν ξερω να χορευω" ειναι πολυ φτηνες, παρτε και τις οδηγιες μου:

#ποστ 7:

Αυτο απευθυνονταν στους ετοιματζηδες που βγαζουν ευκολα συμπερασματα. Περιορισμενο attention-span που λεγαμε. Η συγκεκριμενη σημερα ειναι με πλαστικες και δε λεει να μεγαλωσει. The real thing is here, Μουσικη και Xορος αρρηκτα δεμενα:

http://www.youtube.com/watch?v=hkVa8L8A0Q8
 
Και μένα πάντως το "τσιμπούσι" δε μου αρέσει σαν λέξη. Θα προτιμούσα, "συμπόσιο" ή "συνεστίαση " ...

Κοιταχτε, δεν ειναι θεμα ...Δημοτικης, αυτο που παω να πω ειναι οτι ενα νημα "τσιμπουσι" μαζευει 3000 θεασεις και δεν ξερω ποσα reply κι ενα νημα με σπανιας ομορφιας κειμενο συμφορουμιτων μαζευει 3. Και ειναι η Μουσικη Κατηγορια, οχι η Καφε. Κανεις μια ανακοινωση, μια συνεννοηση στο κινητο και τελειωσε. Πετανε αραγε ετσι τη σκουφια τους και για καλη μουσικη εδω μεσα; Αλλα ειμαι τελικα μαλλον σε λαθος κατηγορια και αυτες οι παρατηρησεις φαινεται ενοχλησαν παρα πολυ, αποχωρω. -bye-
 
Last edited:
Θα προσπαθήσω να αποτυπώσω σύντομα ακόμη μια σκέψη, γενικά για την Τέχνη, εξειδικευμένη εδώ για τη Μουσική.
Ποιά είναι η αιτία της σύλληψης ενός έργου;
Η έμπνευση, η προέλευσή της και η φύση της.

Για μένα είναι η έλλειψη.
Έλλειψη ελευθερίας, έλλειψη τρόπου έκφρασης, έλλειψη εύρεσης απαντήσεων, έλλειψη αποδοχής, ισορροπίας, επικοινωνίας, επαφής, νοσταλγία, απόρριψη, έρωτας.
Ίσως να μην είναι τυχαίο που σε "σκοτεινές" αλλά "ξεκάθαρες" περιόδους, προσωπικές ή κοινωνικές, γεννιούνται (κατά τη γνώμη μου) τα καλύτερα έργα-τραγούδια.
Ίσως να μην είναι πάλι τυχαίο που σε "μέτριες" και "χλιαρές" περιόδους τα ψάχνουμε με το σταγονόμετρο.
Ποιός ο λόγος δημιουργίας όταν όλα είναι "βολεμένα" κι έχουν μπει σε μια σειρά; Ακόμη χειρότερα, όταν αυτό γίνει και συνήθεια;
Η απόλυτη πληρότητα δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ, αυτό που την υποκαθιστά είναι η συνήθεια του (λίγο άνω του) μετρίου. Ποιός να ρισκάρει να το χάσει και για ποιό λόγο?
Αυτό το "μούδιασμα" ίσως είναι αναγκαίο για να μην υπάρχουν ελλείψεις...


http://www.youtube.com/watch?v=YQWszrZHBPI
 
Last edited:
Παναγιά μου....τι videoclip είναι αυτο?!!
...μου ''φτιάξε'' τη μέρα...:frown:
...black and death..φοβάμαι...