Γενικές κι αφηρημένες σκέψεις περί μουσικής

Η μουσική είναι υπέροχη αλλά σε συνδιασμό με την ταινία....δεν ξέρω πολύ underground...
 
ΠΕΤΡΑΛΙΑΣ ΝΙΚΟΣ said:
Ποιά είναι η αιτία της σύλληψης ενός έργου;
Η έμπνευση, η προέλευσή της και η φύση της.

Για μένα είναι η έλλειψη.
Έλλειψη ελευθερίας, έλλειψη τρόπου έκφρασης, έλλειψη εύρεσης απαντήσεων, έλλειψη αποδοχής, ισορροπίας, επικοινωνίας, επαφής, νοσταλγία, απόρριψη, έρωτας.
Ίσως να μην είναι τυχαίο που σε "σκοτεινές" αλλά "ξεκάθαρες" περιόδους, προσωπικές ή κοινωνικές, γεννιούνται (κατά τη γνώμη μου) τα καλύτερα έργα-τραγούδια.
Ίσως να μην είναι πάλι τυχαίο που σε "μέτριες" και "χλιαρές" περιόδους τα ψάχνουμε με το σταγονόμετρο.
Ποιός ο λόγος δημιουργίας όταν όλα είναι "βολεμένα" κι έχουν μπει σε μια σειρά; Ακόμη χειρότερα, όταν αυτό γίνει και συνήθεια;
Η απόλυτη πληρότητα δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ, αυτό που την υποκαθιστά είναι η συνήθεια του (λίγο άνω του) μετρίου. Ποιός να ρισκάρει να το χάσει και για ποιό λόγο?
Αυτό το "μούδιασμα" ίσως είναι αναγκαίο για να μην υπάρχουν ελλείψεις...
Click to expand...

Θα διαφωνήσω εδώ μαζί σου Νίκο, κι αυτό είναι βέβαια καθαρά προσωπική μου άποψη.

Αναφέρεσαι σε περιόδους "σκοτεινές" ή "βολέματος", αλλά μην ξεχνάς ότι η μουσική είναι έργο ενός και μόνο δημιουργού, άρα δεν εμπίπτει σε περιόδους γενικότερα. Είναι θέμα καθαρά εσωτερικό και διάθεσης για δημιουργία.
Μια περίοδος εσωτερικής ηρεμίας δεν αποκλείει την σύνθεση μεγάλων έργων ή τη συγγραφή σπουδαίων στίχων, θα ήταν αφορισμός να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο.

Αντιθέτως, ο ακροατής, στις "δύσκολες και σκοτεινές" περιόδους είναι αυτός που αναζητά είτε κάτι να τον αφυπνίσει, είτε φτάνοντας στο άλλο άκρο κάτι να τον κάνει να ξεφύγει μη σκεπτόμενος, πράγμαπου είναι και η συνήθης τακτική των easy listeners.

Τα "ερεθίσματα", τα "μουδιάσματα" οι "συνήθειες" και τα "βολέματα" είναι για τους μετρίους, αλλά όταν μιλάμε για μεγάλους μουσικούς δεν έχουν θέση, απλούστατα γιατί ένα μεγάλο πνεύμα στην πραγματικότητα δεν εφησυχάζει ποτέ (χωρίς αυτό να αποκλείει μια στατική περίοδο βέβαια).

Εμείς ως ακροατές έχουμε το δύσκολο έργο του να μην επαναπαυόμαστε αλλά αντιθέτως να αναζητούμε πάντα με τον ένα και μοναδικό τρόπο:
ακούγοντας και εξερευνώντας συνεχώς τη μουσική και τους μουσικούς.
 
Κάλλη Συνοδινού said:
Θα διαφωνήσω εδώ μαζί σου Νίκο, κι αυτό είναι βέβαια καθαρά προσωπική μου άποψη.

Αναφέρεσαι σε περιόδους "σκοτεινές" ή "βολέματος", αλλά μην ξεχνάς ότι η μουσική είναι έργο ενός και μόνο δημιουργού, άρα δεν εμπίπτει σε περιόδους γενικότερα. Είναι θέμα καθαρά εσωτερικό και διάθεσης για δημιουργία.
Μια περίοδος εσωτερικής ηρεμίας δεν αποκλείει την σύνθεση μεγάλων έργων ή τη συγγραφή σπουδαίων στίχων, θα ήταν αφορισμός να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο.

Αντιθέτως, ο ακροατής, στις "δύσκολες και σκοτεινές" περιόδους είναι αυτός που αναζητά είτε κάτι να τον αφυπνίσει, είτε φτάνοντας στο άλλο άκρο κάτι να τον κάνει να ξεφύγει μη σκεπτόμενος, πράγμαπου είναι και η συνήθης τακτική των easy listeners.

Τα "ερεθίσματα", τα "μουδιάσματα" οι "συνήθειες" και τα "βολέματα" είναι για τους μετρίους, αλλά όταν μιλάμε για μεγάλους μουσικούς δεν έχουν θέση, απλούστατα γιατί ένα μεγάλο πνεύμα στην πραγματικότητα δεν εφησυχάζει ποτέ (χωρίς αυτό να αποκλείει μια στατική περίοδο βέβαια).

Εμείς ως ακροατές έχουμε το δύσκολο έργο του να μην επαναπαυόμαστε αλλά αντιθέτως να αναζητούμε πάντα με τον ένα και μοναδικό τρόπο:
ακούγοντας και εξερευνώντας συνεχώς τη μουσική και τους μουσικούς.
Click to expand...

Κάλλη, αυτό που λέω είναι ότι αφενός σε κάποιες περιόδους και υπό κάποιες συνθήκες παρατηρείται "έξαρση" στις Τέχνες λόγω εξωτερικών ερεθισμάτων (μετανάστευση, καταπίεση, στέρηση ελευθερίας, δήθεν) -> (ρεμπέτικα, blues, punk, ελληνική rock σκηνή) είτε ως μόνος τρόπος έκφρασης είτε ως αντίδραση κι αφετέρου υπάρχουν οι "προσωπικές" περίοδοι του κάθε καλλιτέχνη, όπου εκεί δεν έχει νόημα να εξετάσουμε τα ερεθίσματα. Σαν κοινό στοιχείο εγώ βρίσκω την έλλειψη (τελείως προσωπική αίσθηση). Στους "μεγάλους" αυτός ο "μη εφησυχασμός" που λες με μια άλλη θεώρηση είναι μια μόνιμη περίοδος, αν και πιστεύω ότι έχει ασυνέχειες. Άραγε γι' αυτούς είναι δώρο ή κατάρα?
 
Last edited:
Ρε μανία με τα ναρκωτικά.....
δώρο του διαβόλου είναι....είσαι κι εξυπνος πως σε παραπλάνησε έτσι κι εσένα....:HTEHETH63:

Πότε θα το πάρεις απόφαση οτι τα ναρκωτικά υποκαθιστουν την απουσία νοήματος που έχει ο καθένας για τη ζωή κι ετσι λειτουργουν ως μια ψευδαίσθηση της αλήθειας....!!!????!!!!:ADFAD2::ADFAD2:
 
Απάντηση: Re: Γενικές κι αφηρημένες σκέψεις περί μουσικής

Stephania Gk. said:
Ρε μανία με τα ναρκωτικά.....
δώρο του διαβόλου είναι....είσαι κι εξυπνος πως σε παραπλάνησε έτσι κι εσένα....:HTEHETH63:

Πότε θα το πάρεις απόφαση οτι τα ναρκωτικά υποκαθιστουν την απουσία νοήματος που έχει ο καθένας για τη ζωή κι ετσι λειτουργουν ως μια ψευδαίσθηση της αλήθειας....!!!????!!!!:ADFAD2::ADFAD2:
Click to expand...

1.Γιατί να αφήνει ο καλός Θεός τον κακό διάβολο να δίνει ναρκωτικά?
2.Που ξέρεις τι κάνουν τα ναρκωτικά?
3.Ο λόγος που τα ανέφερα είναι ότι πολλοί συνθέτες (βάλτε ότι άλλο θέλετε) είχαν την όποια έμπνευση τους μέσα από ουσίες (ναρκωτικά, ποτό)
 
1. Ο Θεός μας δώρισε το αυτεξουσιο...ξεκινάει από πολύ παλιά(προπατορικό αμάρτημα)-Είμαστε επομένως υπεύθυνοι και θύματα των επιλογών μας.
2. Εχω κάνει 2 εργασίες με θεμα τα ναρκωτικά τοσο στην σφηβική ηλικια όσο και στην ενηλική ζωή (και στις 2 περιπτώσεις οι λόγοι που τα ξεκινάει κάποιος είναι εσωτερικος διχασμός, πλάνη και υπερβολική ευαισθησια)
3. Γνωρίζω κι εγω γι'αυτους τους συνθέτες και όχι μόνο, αλλά αυτο δεν μπορεί να λειτουργήσει σε καμία περίπτωση ως θέσφατο...
 
Last edited:
1. Άντε πάλι με το κωλόμηλο :D
2. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την εργασία σου, τα συμπεράσματα σου είναι παιδικά.
3. Σεβαστή η άποψη σου, επέτρεψε μου να αμφιβάλω.
 
Τη σέβομαι, φτάνει να μη χαρακτηρίζεις παιδικές -δίχως καν να τις έχεις διαβάσει- μελέτες του Πανεπιστημιου με ελληνόγλωσση+ξενόγλωσση βιβλιογραφία, στατιστικά δεδομένα και προσωπικές εμπειρίες ναρκομανών που ξετυλίγουν την ''αρχή του τέλους'' τους.
 
Απάντηση: Re: Γενικές κι αφηρημένες σκέψεις περί μουσικής

Stephania Gk. said:
Τη σέβομαι, φτάνει να μη χαρακτηρίζεις παιδικές -δίχως καν να τις έχεις διαβάσει- μελέτες του Πανεπιστημιου με ελληνόγλωσση+ξενόγλωσση βιβλιογραφία, στατιστικά δεδομένα και προσωπικές εμπειρίες ναρκομανών που ξετυλίγουν την ''αρχή του τέλους'' τους.
Click to expand...

Τα συμπεράσματα είναι παιδικά.
 
Top Bottom