Αυτή η θέση προϋποθέτει αποδοχή υπερβατικής δύναμης στον ιερέα η οποία έρχεται σ'αυτόν ερήμην του και δρα ερήμην του.
Αν κάποιος συμβιβάζεται μ'αυτό έχει καλώς.
Όμως , με μπακαλίστικη ίσως λογική, αν ο ιερέας είναι διάμεσος μιας δύναμης καλού δεν θα έπρεπε να είναι και ο ίδιος καλός;
Κι εδώ προϋποτίθενται παραδοχές περί εξαγνιστικής δύναμης η οποία μέσω του ιερέα φθάνει στον μετανοούντα. Μόνο με αυτές τις παραδοχές στέκει ο παραλληλισμός του Βλάσση.
Η μεταμέλεια όμως είναι εσωτερική διεργασία για την οποία ,σε κάποιους αρκεί μόνο η ενδοσκόπηση χωρίς άλλες αναφορές.
Τέλος πάντων , το φτωχό μου μυαλό αδυνατεί να δεχθεί ότι ο κάθε ιερέας που βιάζει κοριτσάκια ξεχειλίζει θείας ενέργειας ή θείας χάρης η οποία φθάνει στον εξομολογούμενο ή και σε κάθε άλλου μυστηρίου συμμετέχοντα.
Αν είναι έτσι γιατί πολλοί ''ψάχνονται'' με γέροντες όπως ο Παΐσιος ή ο Γαβριήλ αφού η χάρη του θεού μπορεί να έρθει και μέσω του πιθανού ιερέα - βιαστή της ενορίας τους;
Εγω δεν είπα τίποτε. Απλώς μετέφερα στο φόρουμ όσα άκουσα από τον ίδιο τον γέροντα. Τίποτε παραπάνω.