ΓΙΝΑΜΕ ΑΚΟΜΗ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ...ΠΕΘΑΝΕ Ο ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ...

DIPIE

DIPIE

AVClub Fanatic
13 July 2007
17,261
[TABLE="width: 100%"]
[TR]
[TD="class: articleTitlos, align: left"]Απεβίωσε ο Χρόνης Μίσσιος[/TD]
[/TR]
[TR]
[/TR]
[/TABLE]


missios_chronis_350_1.jpg
Καλό ταξίδι Χρόνη...
Έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας Χρόνης Μίσσιος στα 82 του χρόνια. Ο συγγραφέας του «Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς» άφησε την τελευταία του πνοή σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο της Αθήνας, ενώ «πάλεψε» με τον καρκίνο αρκετά χρόνια.


ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ (1930): Βιογραφικό Σημείωμα, εργογραφία, βιβλιογραφία


Προστέθηκε από 24grammata
2missiosjpg-119x150.jpg

Ο Χρόνης Μίσσιος γεννήθηκε στην Καβάλα. Οι γονείς του ήταν καπνεργάτες και το επάγγελμά τους άσκησε και ο ίδιος από παιδική ηλικία. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε σς γερμανικής κατοχής, παιδί ακόμη, εντάχτηκε στην Αντίσταση και το 1947 καταδικάστηκε σε θάνατο για τη συμμετοχή του στον εμφύλιο πόλεμο. Τελικά δεν εκτελέστηκε, έμεινε όμως φυλακισμένος ως το 1953 και από το 1962 έζησε εξόριστος στη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη. Σε διάφορες φυλακές έζησε και κατά τη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας. Η ελεύθερη ζωή του άρχισε ουσιαστικά ξανά μετά τη μεταπολίτευση. Σήμερα ζει μακρυά από την Αθήνα και συμμετέχει σε ενέργειες προστασίας του περιβάλλοντος, ενώ πραγματοποίησε και τηλεοπτικές εκπομπές με θέμα την προστασία της ελληνικής πανίδας. Στο χώρο της λογοτεχνίας εμφανίστηκε σε μεγάλη ηλικία το 1985 με το βιβλίο …Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς, αυτοβιογραφικό κείμενο γραμμένο σε συνειρμική και λαϊκή γλώσσα που εντάσσεται στην παράδοση της απομνημονευματογραφίας. Μετά την επιτυχία του πρώτου του βιβλίου ο Μίσσιος οδηγήθηκε σε μια παραγωγή της αρχικής μεθόδου του και έγραψε τρία ακόμη βιβλία, που εντάσσονται στο χώρο της λογοτεχνίας κυρίως χάρη στην έντονη δραματικότητά τους, η οποία επιβάλλεται μέσω της λιτής – και γι’ αυτό δραστικότατης – απεικόνισης συγκλονιστικών γεγονότων.
1. Τα στοιχεία αντλήθηκαν από τυνθήκες φτώχιας αρχικά στη γενέτειρά του και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη. Για οικονομικούς λόγους δε μπόρεσε να τελειώσει ούτε το δημοτικό σχολείο (έφτασε μέχρι τη δεύτερη τάξη). Κατά τη διάρκεια τηο δημοσίευμα Κούρτοβικ Δημοσθένης, «Χρόνης Μίσσιος», Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς· Ένας κριτικός οδηγός, σ.150-151. Αθήνα, Πατάκης, 1995.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
• Ζερβός Θεοτόκης, Κριτική για το …Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς, Πόρφυρας35 (Κέρκυρα), 6/1986, σ.314.
• Κούρτοβικ Δημοσθένης, «Χρόνης Μίσσιος», Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς· Ένας κριτικός οδηγός, σ.150-151. Αθήνα, Πατάκης, 1995.
• Παπαπέτρου Ανάστος, «…πεθαίνοντας μετά το θάνατο του ονείρου», Διαβάζω143, 7/5/1986 σ.63-64.
• Σταυρόπουλος Κώστας, Κριτική για το …Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς, Πόρφυρας46 (Κέρκυρας), 7-9/1988, σ.296-304.
• Τσακνιάς Σπύρος, «Χρόνης Μίσσιος, …Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς», Η λέξη55, 6/1986, σ.659-662 (τώρα και στον τόμο Επί τα ίχνη, σ.121-127. Αθήνα, Σοκόλης, 1990).
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις)
• …Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς. Αθήνα, Γράμματα, 1985.
• Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε; Αθήνα, Γράμματα, 1988.
• Τα κεραμίδια στάζουν. Αθήνα, Γράμματα, 1991.
• Το κλειδί είναι κάτω απ’ το γεράνι. Αθήνα, Γράμματα, 1996.


Μιά συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=338700



Αλλη μία http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/xronis-missios-h-koinonia-deixnei-na-exei-pathei-egkefaliko
 
Last edited:
Χρόνης Μίσσιος:''Ξέρεις τι είπε ο Δαντόν πριν τον καρατομήσουν; «Τα βήματα της ανθρώπινης ιστορίας είναι οι ταφόπετρες των ρομαντικών». Κατάλαβες; Και μέσα σε όλη την πορεία της ιστορίας, οι μόνοι που έσωσαν την αθωότητά τους ήταν αυτοί που σκοτώθηκαν νωρίς, πριν γίνουν εξουσία. Γιατί, σου λέω, ότι η εξουσία είναι το χειρότερο, είναι το τρομακτικότερο εφεύρημα του ανθρώπου''...Aισχύλειος στήν ουσία του...Η πώς θα συνδυασθεί η εξουσία με την δικαιοσύνη...


Ελαφρύ το χώμα..
 
Δυστυχως ο τοπος φτωχαινει πραγματικα οταν φευγουν απο τη ζωη ανθρωποι σαν τον Χρονη Μισσιο
Ισως βεβαια τον<τιμησουν> με το να αναφερουν το γεγονος με 10¨ στα ΜΜΕ
 
Last edited:
Δεν τον γνώριζα.

Σήμερα διάβασα γιαυτόν. Ταλαιπωρημένος πολύ...!!
Με την πρώτη ευκαιρία θα διαβάσω το σπουδαίο όπως φαίνεται βιβλίο του.

Καλό του ταξίδι.
 
Ο λογος του απλος και στοχευμενος,ασυμβιβαστος...καλο του ταξιδι.

Μόλις έκλεινε η φυλακή κι ετοιμαζόμασταν να φάμε, γκράγκα γκρούγκα οι σιδεριές, πλακώνανε τα καρακόλια. Ξέραμε ότι έρχονται να πάρουν για εκτέλεση. Άνοιγαν, που λες, το κελί απ’ το οποίο ήθελαν να πάρουν κάποιον, μας είχαν παστωμένους πέντ’ έξι σε κάθε κελί, που ήταν φτιαγμένο για έναν άνθρωπο, άσ’ τα, άνοιγαν που λες το κελί, στέκονταν στην πόρτα, και μας κοιτάζανε. Όλοι τώρα ήμαστε μελλοθάνατοι, ε; και ξέραμε ότι κάποιον από μας θα πάρουν. Κοιτάζανε που λες μια το χαρτί και μια εμάς… Αυτή η ιστορία μπορεί να κράταγε από πέντε λεπτά ως και ένα τέταρτο. Ύστερα, αφού έκριναν πως σιτέψαμε, λέγανε, ας πούμε, Γιώργο, έλα -μας ήξεραν, βλέπεις, και με τα μικρά μας ονόματα, οι χαμούρες. Τέλος, σηκωνόταν να πούμε ο Γιώργος, άφηνε το γράμμα του -όλοι μας είχαμε ένα γράμμα έτοιμο για τους δικούς μας- αγκαλιαζόμασταν, φιλιόμασταν, και την ώρα που έβγαινε από την πόρτα λέγανε, για στάσου μια στιγμή, α, λάθος, δεν είσαι συ, είναι ο Παύλος… Χαμούρες, σου λέω, εντελώς άνανδροι. Άλλες φορές πάλι, γράφανε σ’ ένα χαρτάκι τα ονόματα αυτών που θα ‛παιρναν το βράδυ για εκτέλεση, το έδεναν σ’ ένα σπαγκάκι και το ‛σερναν μέσα στο προαύλιο. Όλοι ήμασταν θανατηφόροι. Ε, άντε να μη συρθείς από πίσω να δεις αν είναι τ’ όνομά σου γραμμένο στο χαρτάκι… Εμείς φεύγαμε από το προαύλιο και κλεινόμασταν στα κελιά μας. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι είχαν παιδιά, είχαν φίλους, αγαπούσαν ίσως κάποιους ανθρώπους… Τι να πεις… Αλλά σου έλεγα για τις λαχτάρες που έκανα στη μάνα μου. Όταν, που λες, είσαι για εκτέλεση, έχεις κάθε μέρα επισκεπτήριο. Ε, ήρθε η κακομοίρα η μάνα μου την πρώτη μέρα να με δει. Για να πάω στο στρατοδικείο, μου είχαν φέρει ένα κοστούμι του αδερφού μου, γιατί εγώ δεν είχα καλά ρούχα. Αφού είδα τη μάνα μου, την αγκάλιασα, της λέω, κοίτα να δεις, αύριο που θα ‛ρθεις, να μου φέρεις τα παλιά μου τα ρούχα να φορέσω, γιατί, ε, αφού μεθαύριο θα μας σκοτώσουν, να μην πάει τζάμπα και το κουστούμι. Μπαμ η μάνα μου, κάτω, ξερή. Κάναμε επισκεπτήριο μαζί με τον Μαύρο, οπότε μου σφυρίζει μια σφαλιάρα, και μου λέει, τι λες, ρε τσόγλανε, στη μάνα σου, είναι κουβέντες αυτές; Όχι, δεν το ‛κανα επίτηδες, τα είχα χαμένα και γω ο φουκαράς, δεν ήξερα τι να της πω όπως σπάραζε στην αγκαλιά μου… Τέλος, χέσ’ τα. Το κακό είναι πως ποτέ δεν μπόρεσα να της εξηγήσω μερικά πράγματα, όπως να πούμε πόσο πολύ την αγαπούσα και τι καταφύγιο ήταν για μένα στα μεγάλα μου ζορίσματα… Αλλά έτσι είναι πάντα, ποτέ δεν προλαβαίνουμε να πούμε τα πιο ουσιαστικά πράγματα, και το καταλαβαίνουμε μόνο σα χαθούμε.

(ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ "...ΚΑΛΑ, ΕΣΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕΣ ΝΩΡΙΣ" Εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ) Πηγή: www.lifo.gr
 
"Σήμερα αν η αριστερά δεν καταφέρει να συνθέσει τις αντιθέσεις της,δεν θα καταφέρει ποτέ να παίξει έναν σημαντικό ρόλο στα πράγματα."

Χ.Μίσσιος
 
Ας είναι τουλάχιστον ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει, καθώς αυτός ο κόσμος στο παρελθόν του έδειξε την απάνθρωπη φύση του.
 
«Για πρώτη φορά, ζω σε μια κοινωνία, η οποία δείχνει να 'χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα!», δήλωνε πριν από περίπου ένα χρόνο στο tvxs.gr και την Κρυσταλλία Πατούλη, ο Χρόνης Μίσσιος. Ο αντιστασιακός, αγωνιστής της Αριστεράς και συγγραφέας άφησε την τελευταία του πνοή σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο της Αθήνας, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/xronis-missios-h-koinonia-deixnei-na-exei-pathei-egkefaliko
 
Η πρωτη επαφη μου με το λογο του ηταν σε μια απο τις σπανιες τηλεοπτικες του εμφανισεις,
καμμια δεκαπενταρια χρονια πριν. Θυμαμαι ακομα ποση εντυπωση μου ειχε κανει.
Ημουν καλεσμενος σε ενα φιλικο σπιτι και ειχα παρατησει τους παντες για να τον ακουσω.
Αυτα που ελεγε και ο τροπος που τα ελεγε σε εκαναν να μην θες να χασεις ουτε κουβεντα του.
Περα απο την αξια του εργου του, πιστευω πως αυτοι που τον γνωρισαν απο κοντα εγιναν
απο τη γνωριμια αυτη περισσοτερο ανθρωποι. Τον ευχαριστουμε για ολα οσα εδωσε.
 
Ευχομαι να ειναι ελαφρυ το χωμα,και το εργο του να αντηχει στα μυαλα των Ελληνων.Δεν ειμαι εξοικειωμενος με αυτο,ομως ο Πατερας μου το θαυμαζε,και αυτο μου λεει πολλα..Στο καλο..
 
Last edited:
σας ευχαριστω για το θαυμασιο αφιερωμα
στον υπεροχο αυτον ανθρωπο

να ξερετε υπαρχουν πολλοι σαν κι αυτον
αλλα δεν μας αφηνουν δεν πρεπει να τους γνωρισουμε ....

καλο δρομο Χρονη !

.
 
Top Bottom