Growing Up with the Rolling Stones

Απάντηση: Re: Απάντηση: Growing Up with the Rolling Stones

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
για τον Gram όντως έχεις δίκιο: ήσσονος σημασίας. και από ταλέντο...λίγα πράγματα.
Click to expand...

Λέει ο Keith :"Οσο για το μέγεθος της επιρροής του ο Gram ήταν σαν τον Jimi Hendrix- ο Jimi όμως έθρεψε μιά γενιά κακούς κιθαρίστες που γούσταραν τα πολλά εφέ" :flipout:
 
Re: Απάντηση: Growing Up with the Rolling Stones

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
μάλλον και στα Ντύλαν και Band έχεις μείνει με τις παλιές κόπιες και δεν μπορείς να τα επανεκτιμήσεις. :flipout:
γιατί έχουν βγεί και εκεί remasters.

για τον Gram όντως έχεις δίκιο: ήσσονος σημασίας. και από ταλέντο...λίγα πράγματα.
Click to expand...



αυτό πρέπει να το προσυπογράψω με δυό χέρια και δυό πόδια και με το στόμα...
Όντας εδώ και μιά εβδομάδα δωρεοδόχος (χάρη στον ΚΛ) τριών εξαιρετικών remasters του 2000 των band...η πρώτη μου ερώτηση ήταν:πόσο καλύτερα μπορεί να είναι τα toshiba σε σχέση με τα remasters του 2000 με σχεδόν 80% επί πλέον έξτρα υλικό....
Έχοντας αναμνήσεις από τους band από τα ελληνικά βυνίλια και τις κασσέτες μας του 70, τα αυτί μου δέχτηκε με ευγνωμοσύνη την μαστορική εργασία των εξαιρετικών μηχανικών.


Πού να ακούσεις Μήτσο το big pink....-bye-
 
Ξέρω πώς τά ´περί ορέξεως κολοκυθόπιττα´,αλλά για μένα και όσο μεγαλώνω ,θεωρώ πώς ο πραγματικός ´Λοξίας´και ουσιαστικά επαναστάτης και συχνά κόντρα στό ρεύμα-ότι και να σημαίνει αυτό-ήταν ο Dylan.
Προσωπικά τον βάζω πλέον πάνω απο Stones,Βeatles και λοιπούς.
Για μένα σε αυτόν επιστρεφω πολυ πιό ευχάριστα.
Πρώτα σε αυτόν και μετά στούς Stones.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Growing Up with the Rolling Stones

supersonic said:
αυτό πρέπει να το προσυπογράψω με δυό χέρια και δυό πόδια και με το στόμα...
Όντας εδώ και μιά εβδομάδα δωρεοδόχος (χάρη στον ΚΛ) τριών εξαιρετικών remasters του 2000 των band...η πρώτη μου ερώτηση ήταν:πόσο καλύτερα μπορεί να είναι τα toshiba σε σχέση με τα remasters του 2000 με σχεδόν 80% επί πλέον έξτρα υλικό....
Έχοντας αναμνήσεις από τους band από τα ελληνικά βυνίλια και τις κασσέτες μας του 70, τα αυτί μου δέχτηκε με ευγνωμοσύνη την μαστορική εργασία των εξαιρετικών μηχανικών.


Πού να ακούσεις Μήτσο το big pink....-bye-
Click to expand...

τέσσερα - πέντε χρόνια με ξέρετε και απ' εδώ μέσα και έξω αλλά δεν με καταλαβαίνετε ...το παράπονο μου είναι αυτό.-bye-
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Growing Up with the Rolling Stones

Δημήτρης Ν. said:
τέσσερα - πέντε χρόνια με ξέρετε και απ' εδώ μέσα και έξω αλλά δεν με καταλαβαίνετε ...το παράπονο μου είναι αυτό.-bye-
Click to expand...



κάνεις λάθος....:grandpa:
σε καταλαβαίνουμε απόλυτα γι αυτό και σε 'ανεχόμαστε":grinning-smiley-043

Απλά πολλές φορές είναι φυσιολογικό να θέλει κανείς να δείξει στον άλλον τι αισθάνεται και να τον φέρει στην ίδια διάθεση, πράγμα δυστυχώς ανέφικτο.

Αντε τώρα εγώ να σου δώσω να καταλάβεις τι βάλσαμο στην ψυχή είναι το Rambiln boy του Charlie Haden, που παρεμπιπτόντως είναι "τι ξέρεις γιά τον Charlie Haden ? - ΚΑΜΜΙΑ σχέση" και με δεδομένο ότι δεν σου άρεσε το beyond the Missouri Sky...

Οπότε μην γκρινιάζεις. Ακούς (κυριολεκτικά) με διαφορετικό τροπο και προσέγγιση τη μουσική και το ίδιο (διαφορετικά δηλ) κάνουμε όλοι μας. το μόνο παρήγορο είναι ότι μπορούμε να πιούμε καφέ μαζί και στα 10 κομμάτια να συναντηθούμε στα 2-3 και στο δρόμο να θεωρήσουμε τίμιες προσπάθειες (ε, καλά όχι πάντα :grinning-smiley-043) τα άλλα 8-7 που δεν μας άγγιξαν στο ευαίσθητο σημείο μας.
 
πάντως θα έρθω με τα τέσσερα να ακούσω το exile του ludwig αν και πιό πιθανό να βρεθώ αύριο στο μετρό και να το τσιμπήσω.
 
Re: Απάντηση: Growing Up with the Rolling Stones

Γιώργος Κουνελάκης said:
Όταν ξαναγίνω χαϊφιντελάς θα μου τα υπενθυμίσετε αυτά που πρέπει να έχω απο remasters, γιατί χάνω τη μπάλα; :operator:
Click to expand...

εδώ μανα μου, σε μένα, στον πρώτο διδάξαντα, που όταν μιλάγα στο πάλαι ποτέ avforum γιά remasters με κοίταζαν σαν outcast από τον πλανήτη Πλούτωνα...-bye-
 
Τσ τσ, μα να μην μπορείτε πλέον να εκτιμήσετε τις χάρες ενός σωστά κακοτυπωμένου βινυλίου :grandpa:
Και παρασύρετε και μας εις τον κρημνόν :antlers:
:flipout:
 
πάντως και το Music from the big Pink που έβαλα σήμερις , σε βινύλιο , με φάνηκε ρηχό , χωρίς ορμή , δύναμη , impact κλπ. Κι είναι και 180άρι για τα 50( ή 25 ) χρόνια ΕΜΙ.
Ευτυχώς ξανάβαλα το Exile και δύο Steely Dan και συνήρθα
 
Απάντηση: Re: Growing Up with the Rolling Stones

supersonic said:
πάντως θα έρθω με τα τέσσερα να ακούσω το exile του ludwig αν και πιό πιθανό να βρεθώ αύριο στο μετρό και να το τσιμπήσω.
Click to expand...

πρόσεξε να είναι Ludwig. Βέβαια δεν θάναι Toshiba και Ludwig ( έχουν διαφορές - τάπαμε αλλού ) αλλά μην πάρεις κανα άλλο θλιβερό ριμάστερ
Τοshiba+Ludwig στο Αμαζον 75.99 και not in stock!!!!
 
Ειδα εχτες το Stones in Exile, Κωστα. Το ξαναπαιζουν την Κυριακη στις 6μιση, στον Δαναο. ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, πηγαινε να το δεις!!!!

σ.σ. θα ηθελα αυτο το ντοκυμαντερ να ασχολιοταν λιγο περισσοτερο με το δημιουργικο κομματι του δισκου, αλλα δεν πειραζει.
 
Re: Απάντηση: Growing Up with the Rolling Stones

petros_m said:
Ειδα εχτες το Stones in Exile, Κωστα. Το ξαναπαιζουν την Κυριακη στις 6μιση, στον Δαναο. ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, πηγαινε να το δεις!!!!
Click to expand...

ευχαριστώ πολύ Πέτρο.

ψάχνω εδώ και χρόνια να δώ το 'Cocksucker Blues', ταινία σινεμά-βεριτέ του μεγάλου Robert Frank για την τουρνέ των Stones στην Αμερική το 1972, αμέσως μετά το Exile. Δεν τον άφησαν οι ίδιοι να την κυκλοφορήσει τότε, σήμερα βρίσκω μόνο κάτι 10λεπτα στο you-tube.
Πόρνες στη Βαβυλώνα: γκρούπις, dealers, πρέζα...όλα τα ...καλά.
αλλά η ματιά του Robert Frank είναι συγκλονιστική.

'On their first viewing of the film the Stones quickly came to the conclusion that although the film was very good, if it was released in United States it could very likely prohibit them from getting work visas in the future.' - you tube
 
Re: Απάντηση: Growing Up with the Rolling Stones

Δημήτρης Ν. said:
πάντως και το Music from the big Pink που έβαλα σήμερις , σε βινύλιο , με φάνηκε ρηχό , χωρίς ορμή , δύναμη , impact κλπ. Κι είναι και 180άρι για τα 50( ή 25 ) χρόνια ΕΜΙ.
Ευτυχώς ξανάβαλα το Exile και δύο Steely Dan και συνήρθα
Click to expand...

Όπως ξέρεις όλοι δεν ξέρουν να φτιάχνουν δίσκους και το βαρύ βινύλιο από μόνο του δεν λέει τίποτα, αν δεν έγιναν όλα τα προηγούμενα, μετά την ηχογράφηση, όπως πρέπει Λ.Σ.
 
Απέκτησα πρόσφατα τον δίσκο και γιαυτό γράφω τώρα. Για μένα, που ήμουν έφηβος στη δεκαετία 60, οι Stones είχαν τελειώσει με το Let it Bleed. Μάλιστα μου το είχε στείλει από Αμερική πριν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα, μαζί με το Let it Be κ.α. ένας φίλος από την Αμερική.
Αργότερα θεώρησα ως αξιόλογο και το Sticky Fingers και εκεί τελικά θεώρησα ότι τέλειωσαν οι Stones.
To Exile το 'γνώριζα' μόνο από τις διαφημίσεις του ραδιοφώνου και ίσως από κάποιους φίλους που το είχαν. Ποτέ δεν με τράβηξε. Τώρα λοιπόν που το απέκτησα μεταχειρισμένο, σε πρώτη Αγγλική χάραξη και εκτύπωση, το άκουσα τρεις φορές σε μια βδομάδα και πάλι δεν με συγκίνησε. Καμία απολύτως σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμς. Από τους δύο δίσκους, νομίζω ότι ο δεύτερος είναι καλού επιπέδου και μου δίδεται η εντύπωση σαν να είναι δύο διαφορετικά πράγματα που κυκλοφόρησαν μαζί σε διπλό άλμπουμ. Ακόμη και ο ήχος του δεύτερου είναι καλύτερος. Λ.Σ.
 
Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους μεγάλωσαν μαζί τους. Σε όσους, μέσα από τα άλμπουμ τους βρήκαν ένα καταφύγιο, μιά καινούργια οπτική γωνία πάνω στην καθημερινότητα και, συνεπακόλουθα, τη δική τους κοσμοθεωρία.
Δύο διασκευές του (I Can't Get No) Satisfaction τραγουδισμένες από γνήσια bastard offsprings τους.
Στην πρώτη (1978), το κομμάτι έχει έρθει "τα μέσα, έξω" κι ο Bob Casale διεκπεραιώνει τους στίχους σαν καυλωμένο προσκοπάκι.
Στη δεύτερη (2000), η εκδοχή της Cat Power αποπνέει μιά θανατερή μετα-οργασμική μελαγχολία.
Είμαι σίγουρος ότι οι Strolling Bones χαμογελάνε ευχαριστημένοι. Περήφανοι για τα παιδιά τους.


To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.


To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.
 
Top Bottom