Γύρω στο 82...

ναι ρε σείς . Απόψεις λέμε και γενικεύουμε . Κι έτσι καταλαβαίνουμε πάλι ακόμη περισσότερα πράγματα για το "άβυσσος η ψυχή του μουσικόφιλου" . Εγώ π.χ θα έλεγα ότι το ίδιο αδιάφορο μου ήταν το 82 και ο Παπακωνσταντίνου και ο Λοϊζος ( τότε πέθανε ε ; ) :flipout: . Δυστυχώς είναι ακόμη - ειδικά ο τελευταίος :AFADF0:.
 
Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Δύο σου έχω πάρει. Ηδη.
το ένα παίζει και στο Now Playing σήμερα.
για το άλλο "εκσπερμάτιζε" προσφάτως ο Κουν ;)
Click to expand...

γιά να πάω να δώ....

ελπίζω γιά το δεύτερο να μην εννοείς literally....:grinning-smiley-043

Σοβαρά μιλάω 25-27 είμαι χάμω...:grinning-smiley-043
 
cum ?:grinning-smiley-043
Κουν βρε....:grandpa:

Και συ κανονισε να βρεθούμε.
Να ακούσω τι στο καλό είναι η Μόνικα και να σου φέρω 82....
 
Χειμώνας 82/83. Νύχτες στη Θεσσαλονίκη γεμάτες υγρασία. Κρύες νύχτες. Η "Αλλαγή" ηλεκτρίζει ακόμα την ατμόσφαιρα πρίν την αποφορτίσει για τα καλά τα επόμενα χρόνια. Άγχος! Τι θα κάνω στην ζωή μου; Θα περάσω σε καμιά σχολή; Πέρασε άλλη μια βδομάδα και βιβλίο δεν άνοιξα. Τα σιχαίνομαι τα σχολικά βιβλία. Νοιώθω ότι δε με αφορούν. Με βασανίζει κι ένας έρωτας...

Νέες παρέες, μαζώξεις σε σπίτια, κιθάρες, τραγούδι. Πολύ τραγούδι και πολύ "Φοβάμαι". Τόσο πολύ που το overdose είναι σίγουρο. Δεν με πείραξε όμως ούτε στο στομάχι ούτε πουθενά. Έτσι μπήκε μέσα μου αυτός ο δίσκος και τον θεωρώ τόσο οικείο μέχρι σήμερα.

Χθές που διάβασα στα πεταχτά (ακόμα δεν έχω ιντερνετ στο σπίτι) την παρουσίαση του Μήτσου συνειδητοποίησα δύο πράγματα:
Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι είναι ροκ αυτός ο δίσκος. Για μένα ήταν ένας δίσκος που έφερνε την μυρωδιά της ελληνικής πραγματικότητας. Μιας κάποιας πραγματικότητας έστω της εποχής του. Και σήμερα μου φέρνει την μυρωδιά εκείνης της εποχής. 25 χρόνια πίσω.... Αλλά δεν έχουν πάντα νόημα οι ταμπέλες.
Επίσης ποτέ δεν τον άκουσα κάπου μόνος. Ήταν της παρέας. Δέκα χρόνια υπήρχε κρυμένος μέσα στην δισκοθήκη μου μα ακόμα χθές δεν ήμουν σίγουρος ότι τον είχα. Βρε μπας και.... έλεγα όταν διάβαζα το αφιέρωμα. Ναι, χθές ανακάλυψα ότι τον έχω και τον άκουσα για πρώτη φορά και μόνος. Άρωμα εποχής. Όμορφα ήταν μα δεν ξέρω τι άλλο να πω...
Σίγουρα θα υπάρχει πάντα μέσα μου και σίγουρα δεν μπορώ να σταθώ "αντικειμενικά" απέναντί του.

Τον Πανούση δεν τον θεώρησα ποτέ μουσικό. Μου είναι αδιάφορος και οριακά αντιπαθής. Αυτό το δισκάκι όμως είχε την πλάκα του. Δεν το έχω και δεν θα το αγοράσω. Θα το βρώ όμως από ....κάπου και θα το ακούσω ξανά. Δεν θα με χαλάσει.
 
Re: Απάντηση: Γύρω στο 82...

Βαγγέλης Σ. said:
Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι είναι ροκ αυτός ο δίσκος.
Click to expand...

Ίσως ήταν και jazz rock ή και fusion ή γενικά ανένταχτος.

Απλά κατηγοριοποιήθηκε γιά τις ανάγκες του αφιερώματος και λόγω της προϊστορίας των μουσικών ή επειδή υπάρχουν ηλεκτρικά όργανα.
 
Για μενα που τοτε περνουσα τις πορτες του Γυμνασιου καπου στην ελληνικη επαρχια -λιγα ακουσματα, δυσκολο να το ψαξεις παραπανω- οι δισκοι του Βασιλη (ετσι τον λεγαμε ολοι μας και ακομα τον λεμε) ηταν βαλσαμο στην ψυχη μας.
Δεν τον κρινω με βαση τα μεταγενεστερα ακουσματα μου αλλα με βαση αυτα που τοτε μου προσφερε.
Πραγματικα τραγουδια της παρεας, μας συντροφευσαν σε ολο τον σχολικο μας βιο και τους ευχαριστω (μαζι και τους δημιουργους των τραγουδιων) για ολα. :grinning-smiley-043:grinning-smiley-043
Μια που αναφερθηκαν φυσικα τα "ΖΕΣΤΑ ΠΟΤΑ" να πω οτι τον θεωρω από τους καλυτερους ελληνικους δισκους που εγιναν ποτε!
 
Απο τον Πανούση προτιμώ τον Μάρκο Σεφερλή...
Μικροαστός χαβαλετζής τής πλάκας και ´αναρχικός´τής δεκάρας μέ στενότατες σχέσεις μέ την Εξουσία.Μιά φορά το 80 έκανα το λάθος και πήγα σέ παράστασή του και έφυγα σκεπτόμενος τί ´παραμύθα´πουλάει στο πόπολο μέ τήν κοινότυπη σάτιρά του.
Θεωρώ πώς τον πήρα χαμπάρι απο τότε, και ουδέποτε ασχολήθηκα σοβαρά μαζί του..
Μουσικά τον θεωρώ εντελώς ατάλαντο.
Ο Βασιλάκης έχει καλή φωνή αλλά μέχρις εκεί.
Στο σπίτι δεν υπήρξε ποτέ οτιδήποτε δικό του.
Γιά τον ´Τζιμάκο τόν Εκαλιώτη´ ούτε το διανοήθηκα.Εχω ´χτίσει ´δισκοπωλεία μέ τις αγορές μου αλλά γι´αυτόν ούτε πεντάρα τσακιστή.
 
Εγώ πάντως, τον Τζιμάκο τον παρακολουθώ συνέχεια και δεν χάνω παράσταση του.
Αν θεωρούμαι πόπολο που μου πουλάει ο Τζιμάκος, δεν με νοιάζει.
Σημασία έχει ότι μου αρέσει και σαν μουσικός και σαν φωνή αλλά και σαν show που δεν μου μένει άντερο απ τα γέλια.
Το ότι είναι Εκαλιώτης Σπύρε, παίζει κανέναν ρόλο?
ΥΓ Θεωρώ επίσης και τον Σεφερλή εξαιρετικό κωμικό (τον γνωρίζω και προσωπικά), άσχετα αν κούρασε με τις συνεχόμενες εκπομπές του.
 
Re: Απάντηση: Γύρω στο 82...

Δημήτρης Θ. said:
Εγώ πάντως, τον Τζιμάκο τον παρακολουθώ συνέχεια και δεν χάνω παράσταση του.
Θεωρώ επίσης και τον Σεφερλή εξαιρετικό κωμικό (τον γνωρίζω και προσωπικά), άσχετα αν κούρασε με τις συνεχόμενες εκπομπές του.
Click to expand...

Καλά, εσύ θεωρείς και το βάζελο μεγάλη ομάδα, οπότε...σε κατανοούμε :flipout:
 
Δημήτρης Θ. said:
Εγώ πάντως, τον Τζιμάκο τον παρακολουθώ συνέχεια και δεν χάνω παράσταση του.
Αν θεωρούμαι πόπολο που μου πουλάει ο Τζιμάκος, δεν με νοιάζει.
Σημασία έχει ότι μου αρέσει και σαν μουσικός και σαν φωνή αλλά και σαν show που δεν μου μένει άντερο απ τα γέλια.
Το ότι είναι Εκαλιώτης Σπύρε, παίζει κανέναν ρόλο?
ΥΓ Θεωρώ επίσης και τον Σεφερλή εξαιρετικό κωμικό (τον γνωρίζω και προσωπικά), άσχετα αν κούρασε με τις συνεχόμενες εκπομπές του.
Click to expand...

Eνας ατάλαντος εκαλιώτης πού πουλάει ´αναρχία´και φτηνό χιούμορ αρκεί, γιά να τον έχω πετάξει στά σκουπίδια απο τότε πού βγήκε και μάλιστα όταν όλες οι ´προοδευτικές φυλλάδες´τον ηρωωοποιούσαν.
Το Εκαλιώτης είναι ένα απο τά συστατικά.
Απο μόνον του δεν αρκεί.
Μαζί μέ τα υπόλοιπα φτάνει και περισσεύει.
 
Μάρκος....:grinning-smiley-043

πάντως γιά τον Τζιμάκο, ο πρώτος δίσκος ήταν μοναδικός.
Μετά...θα σας γελάσω
 
Σπύρο, σήμερα συμφωνώ σε ότι λες για τον Τζιμάκο,
αλλά τότε ήμουν στην τρίτη γυμνασίου
(εκείνα τα χρόνια δε μετρούσαμε με χρόνια αλλά με τάξεις σχολείου...)

Τη φτηνή, δήθεν αντιεξουσιαστική του σάτιρα την έφαγα, θεωρούσα ότι χτυπούσε το κατεστημένο (τρομάρα μου...) Εφηβεία βλέπεις...

Πάντως είμαι και λίγο αδιόρθωτος, τον πρώτο δίσκο το θεωρώ ακόμα καλό :D
 
Re: Απάντηση: Γύρω στο 82...

Σπύρος Σούρλας said:
Eνας ατάλαντος εκαλιώτης πού πουλάει ´αναρχία´και φτηνό χιούμορ αρκεί, γιά να τον έχω πετάξει στά σκουπίδια απο τότε πού βγήκε και μάλιστα όταν όλες οι ´προοδευτικές φυλλάδες´τον ηρωωοποιούσαν.
Το Εκαλιώτης είναι ένα απο τά συστατικά.
Απο μόνον του δεν αρκεί.
Μαζί μέ τα υπόλοιπα φτάνει και περισσεύει.
Click to expand...

Σπυρο θα μου επιτρεψεις να εχω αντιθετη γνωμη....

το συστημα τις περισσοτερες φορες σπαει απο μεσα προς τα εξω,,,
ειναι δυσκολοτερο πιστευω να κριτικαρεις κατι για το οποιο δεν ξερεις
καν πως λειτουργει και πως δουλευει...

αυτο νομιζω οτι εκανε και ο Πανουσης ειδικα τα πρωτα χρονια....

μετα εφτιαξε το δικο του "ατυπο" συστημα το οποιο πηρε διαστασεις απο μονο του..

οι παντες τα τελευταια 50 τουλαχιστον χρονια ψαχνουμε για ηρωες....
ο Πανουσης εχω την εντυπωση οτι ηξερε πολυ καλα οτι σε ενα τετοιο κοσμο,,
αυτος που θα την δει αντι-ηρωας θα αποκτησει το δικο του φανατικο κοινο,,
το οποιο μπορει να ειναι και περισσοτερο "αφοσιωμενο",,

ετσι και εγινε...

το κακο ειναι οτι καμια μα καμια "επανασταση" δεν εχει επιβιωσει με τις
"πραξεις" του οιονδηποτε καλλιτεχνη...

ουτε ο Lennon δεν το καταφερε αυτο....

χωρις βεβαια να θελω να πω οτι ο Πανουσης ξεκινησε καποια επανασταση...
απλα ηταν παντα το κατι διαφορετικο...
παντα ενοχλουσε τους φαρισαιους ρασοφορους,,και αυτος ηταν ενας λογος που ηταν ενα κλικ ποιο πανω στην εκτιμιση μου απο καποιους αλλους,.

η υποκρισια σχεδον παντα μπορει να χτυπηθει με το ιδιο νομισμα...

με εναν υποκριτη και κατ επεκταση μηδενιστη,που δειχνει προς τα εξω
οτι ο φοβος που μας κραταει ολους με σκυμμενο το κεφαλι,,δεν ειναι
κυριο χαρακτηριστικο της υπαρξης του...
 
Ηλία και εγώ έχω Κατσιμιχαίους σπίτι και πολλούς άλλους πού σήμερα τούς έχω καταχωνιασμένους και τούς δωρίζω ευχαρίστως.
Απλά στον ´Τζιμάκο´δεν τσίμπησα.
Ολοι πού την ψάχνουμε στην μουσική έχουμε περάσει απο διάφορα μουσικά είδη,τραγουδιστές,συγκροτήματα και οτι άλλο θές..
Οπότε δεν κατηγορώ κανέναν ,ούτε και τον εαυτό μου φυσικά γιά το τί αγόραζα τί άκουγα ή και ακόμα σε ποσες πατάτες πέφτω στα σημερινά είδη πού προτιμώ.
Υγεία και όρεξη νάχουμε.:smile::smile:
Υ.Γ
Ως και Yes άκουγα κάποτε.:flipout::flipout:











καρφάκι γιά μερικούς καλούς φίλους απ´εδώ μέσα.....:flipout::flipout:
 
Top Bottom