Γύρω στο 82...

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

Re: Απάντηση: Γύρω στο 82...

στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου ;

Πέσαν όλα τα ταμπού..

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Γύρω στο 82...

στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου ;

"αχα-μπούχου αχα-μπούχου αχα-μπούχου αχα-μπα
χα χα χα χα χα χα χα χα" - αυτό έλεγε.

μα την Παναγία, δεν κάνω πλάκα.

 

[Φίλιππος Φ.]

Ναι, βέβαια. Οι πιο παλιοί τον θυμόμαστε να κάνει φωνητικά στο "Τούμπου-Τούμπου-Ζα" του Μαρκόπουλου. :speechless-smiley-0
Συμβολή δεν θα το έλεγα. Φωνητικά στη Σπυριδούλα έκανε, όλος ο ήχος ήταν οι Σπυρόπουλοι. Το "Εν Λευκώ" δεν το συζητώ. Κατά τη γνώμη μου δεν άξιζε ούτε το βινύλιο πάνω στο οποίο ήταν χαραγμένο. Περί ορέξεως ουδείς λόγος βέβαια.

Απο τους "Δάμων και Φιντίας" (με τον Δεληγιαννίδη των Olympians) και τα Μπουρμπούλια (μαζί με τους Τσιλογιάννη και Ντάλα) εννοούσα εγώ, αλλά ... ας γίνει κι έτσι Κώστα μου, de gustibus non est disputandum....

Κι ας αντιφάσκεις - εν μέρει - μιας και τα κομμάτια του ΦΛΟΥ ήταν - συνθέσεις και στίχοι - δικά του. Χωρίς αυτά οι Αφοι Σπυρόπουλοι δεν θα έβγαζαν τον ήχο που έβγαλαν ...

Είναι σα να μου λές οτι ο Ντύλαν δεν κάνει μία, επειδή οι Guns'N'Roses εκτέλεσαν το "Knocking on Heaven's Door" καλύτερα ....

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Γύρω στο 82...

"αχα-μπούχου αχα-μπούχου αχα-μπούχου αχα-μπα
χα χα χα χα χα χα χα χα" - αυτό έλεγε.

μα την Παναγία, δεν κάνω πλάκα.

μεγάλες στιγμές
μ' επιασε ρίγος....

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

κανείς δε μπορεί να πεί το "Knocking..." καλύτερα από τον Μπομπ Ντύλαν.
Πιο κλαψιάρικα το είπε ο Warren Zevon, στον τελευταίο του δίσκο - αλλά ως εκεί.

να δεχθώ όλα όσα λές για τον ΦΛΟΥ.
Δεν Φτάνει αυτό για να μιλάμε για μεγάλη προσφορά και συμβολή.

 

[Φίλιππος Φ.]

κανείς δε μπορεί να πεί το "Knocking..." καλύτερα από τον Μπομπ Ντύλαν.
Πιο κλαψιάρικα το είπε ο Warren Zevon, στον τελευταίο του δίσκο - αλλά ως εκεί.

να δεχθώ όλα όσα λές για τον ΦΛΟΥ.
Δεν Φτάνει αυτό για να μιλάμε για μεγάλη προσφορά και συμβολή.

ΟΚ ... Δε θα το συνεχίσω, αν και σε αυτή την τελευταία παράγραφο μου δίνεις έναυσμα για πολύ μεγάλη κουβέντα....

(Π.χ. αν οι Blind Faith ας πούμε του ενός και μοναδικού LP ήταν αρκετοί σαν συμβολή για το φαινόμενο των super bands, και άλλα παρεμφερή και fftopic

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

(Π.χ. αν οι Blind Faith ας πούμε του ενός και μοναδικού LP ήταν αρκετοί σαν συμβολή για το φαινόμενο των super bands, και άλλα παρεμφερή και fftopic

μα δεν προχώρησαν τίποτα, δεν ξεστράτισαν από καμμία πεπατημένη, ούτε οι μέν ούτε ο δε.
αν μιλήσουμε εδώ για "τεράστια συμβολή και προσφορά στην έκφανση του ροκ´ν´ρολ ήχου", για κάτι άλλους Τι θα έπρεπε να πούμε;

έπειτα: μιλάμε για μιά σταθερή παρουσία 30 περίπου χρόνων στην ελληνική σκηνή. το απόσταγμα όλης αυτής της πορείας αυτού του σπουδαίου εικονοκλάστη είναι ένας δίσκος;

 

[Δημήτρης Ν.]

άλλωστε οι Blind Faith δεν έκαναν κάτι διαφορετικό από αυτό που ήδη είχαν κάνει οι Cream , n'est -ce pas ?

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Γύρω στο 82...

άλλωστε οι Blind Faith δεν έκαναν κάτι διαφορετικό από αυτό που ήδη είχαν κάνει οι Cream , n'est -ce pas ?

More of the Same. και η ιστορία, συνήθως, επαναλαμβάνεται σαν φάρσα...

 

[Φίλιππος Φ.]

Re: Απάντηση: Γύρω στο 82...

άλλωστε οι Blind Faith δεν έκαναν κάτι διαφορετικό από αυτό που ήδη είχαν κάνει οι Cream , n'est -ce pas ?

Η διαφορά ήταν στο οτι οι Cream "έδωσαν" στους Blind Faith και τον Ginger Baker μαζί με τον Clapton. Εν τω μεταξύ, ο Rick Grech (μπασίστας στους Family) ήταν ηχηρότερη μεταγραφή για τους Blind Faith απο αυτήν του Bruce στους Cream (μπασίστα των Manfred Mann). Τέλος, ο Winwood ως κινητήρια δύναμη στους Traffic ήταν σχεδόν "μια ομάδα μόνος του"....

Τρίο το ένα, κουαρτέτο το άλλο, και ταυτόχρονα η πρώτη φορά που 2 ηγετικά στελέχη μεγάλων συγκροτημάτων βρίσκονται στο ίδιο σχήμα (Clapton και Winwood). Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος της μόλις 7 μηνών ζωής τους σαν supergroup.

Τεσπά, εγώ σαν φανατικός των Traffic δεν μπορώ να εκφέρω αντικειμενική γνώμη ....

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Γύρω στο 82...

Η διαφορά ήταν στο οτι οι Cream "έδωσαν" στους Blind Faith και τον Ginger Baker μαζί με τον Clapton. Εν τω μεταξύ, ο Rick Grech (μπασίστας στους Family) ήταν ηχηρότερη μεταγραφή για τους Blind Faith απο αυτήν του Bruce στους Cream (μπασίστα των Manfred Mann). Τέλος, ο Winwood ως κινητήρια δύναμη στους Traffic ήταν σχεδόν "μια ομάδα μόνος του"....

Τρίο το ένα, κουαρτέτο το άλλο, και ταυτόχρονα η πρώτη φορά που 2 ηγετικά στελέχη μεγάλων συγκροτημάτων βρίσκονται στο ίδιο σχήμα (Clapton και Winwood). Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος της μόλις 7 μηνών ζωής τους σαν supergroup.

Τεσπά, εγώ σαν φανατικός των Traffic δεν μπορώ να εκφέρω αντικειμενική γνώμη ....

ωραία αυτά τα ιστορικά που αναφέρεις , αλλά δεν παύουν να είναι ιστορικά και μόνον . Η αισθητική και δημιουργική διαφοροποίηση των μεν αpό τους δε ποιά ήταν όμως ;

( και μην νομίζεις , μ' αρέσουν όλοι , τα έχω όλα , αλλά προτιμώ τους Traffic )

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Γύρω στο 82...

ταυτόχρονα η πρώτη φορά που 2 ηγετικά στελέχη μεγάλων συγκροτημάτων βρίσκονται στο ίδιο σχήμα (Clapton και Winwood).

ξεχνάς τους CSN&Y.
το ειδικό βάρος του Grech είναι πολύ μικρότερο από αυτό του Jack Bruce - σύγκρινε απλά τις πορείες τους και θα δείς.

 

[Φίλιππος Φ.]

Re: Απάντηση: Γύρω στο 82...

ξεχνάς τους CSN&Y.
το ειδικό βάρος του Grech είναι πολύ μικρότερο από αυτό του Jack Bruce - σύγκρινε απλά τις πορείες τους και θα δείς.

Δεν ακούμπησα την άλλη μερια του Ατλαντικού επίτηδες....

O Grech ήταν κατα γενική ομολογία καλύτερος μουσικά απο τον Bruce. Οι δε πορείες δεν λένε πάντα την αλήθεια. Παράδειγμα ο Chris Wood των Traffic...
To 90% των νέων, αν τους ρωτήσεις πές μου ποιός είναι ο καλύτερος φλαουτίστας των 70s θα σου πεί "ο Ian Anderson", άσχετα αν ο Wood ήταν μουσικά καλύτερος...

Πάντως οι Blind Faith έδωσαν το πάντρεμα του Clapton-esque στύλ του blues ("Presence of the Lord") με τις πιο ελεύθερες r&b φόρμες του Winwood ("Sea of Joy", "Can't find my Way Home").

Αλλωστε ο ίδιος ο Clapton σε συνεντευξή του χρόνια αργότερα είχε πει οτι αυτο ήταν που έψαχνε... να απομακρυνθεί απο το "commercially driven blues" στύλ των Cream και να πάει σε κάτι πιο "ελεύθερο"...

Πάντως μου αρέσει που ανταλλάσσονται απόψεις πάνω σε τέτοια ονόματα ...

 

[supersonic]

λίγο τα μπερδέψαμε ?
υπέροχος ο Wood, αλλά τι σχέση έχει με τον πολυγραφότατο και πολυτάλαντο Ian ?

Επίσης ο Bruce είναι ιερό τέρας.
Οι άνθρωποι με τους οποίους έχει παίξει, και οι συνάδελφοι μουσικοί που τον αναγωρίζουν γεμίζουν τόμο της Δομής...
Ο Gretch ενας καλός session σχεδόν μουσικός...

 

[Φίλιππος Φ.]

λίγο τα μπερδέψαμε ?
υπέροχος ο Wood, αλλά τι σχέση έχει με τον πολυγραφότατο και πολυτάλαντο Ian ?

Επίσης ο Bruce είναι ιερό τέρας.
Οι άνθρωποι με τους οποίους έχει παίξει, και οι συνάδελφοι μουσικοί που τον αναγωρίζουν γεμίζουν τόμο της Δομής...
Ο Gretch ενας καλός session σχεδόν μουσικός...

Μα ήμουν νομίζω πολύ συγκεκριμένος στο τί ακριβώς συνέκρινα μεταξύ Anderson και Wood ! Μόνο την ικανότητα ως φλαουτίστες και τίποτε άλλο !

Το ίδιο αφορά και τους Bruce και Grech : Μονο την ικανότητά τους στο μπάσσο. Τιποτε περι προσωπικότητας δεν έθιξα !

Και ναι, η πορεία του Bruce είναι σαφώς μεγαλύτερη απο του Grech. Αλλά μήπως είναι ο μοναδικός καλός μουσικός που ΔΕΝ γίνεται μεγάλο όνομα ?

Και ο Eric Clapton είναι πολύ μεγαλύτερο όνομα απο τον Joe Satriani ας πούμε. Παρ' όλα αυτά, το οτι τον ξέρουν και οι πέτρες δεν σημαίνει αυτόματα οτι είναι και καλύτερος κιθαρίστας ...

Τέλος πάντων ... αλλού κατέληξε το πράγμα ...

 

[supersonic]

να με συγχωρείς...
έστω και ως φλαουτίστας και οι δυό καλοί, αλλά ο Ιαν καλύτερος, κατ εμέ και ίσως όχι μόνο.

Τώρα αυτό με τον Σατριάνι...:BDGBDGB53:
το αλεπουδάκι την αλεπού ?
και μάλιστα τη γριά ?
εκτός αν η καλωσύνη στην κιθάρα μετριέται με τις νότες/sec...

Τεσπα κουβέντα κάνουμε

 

[Φίλιππος Φ.]

να με συγχωρείς...
έστω και ως φλαουτίστας και οι δυό καλοί, αλλά ο Ιαν καλύτερος, κατ εμέ και ίσως όχι μόνο.

Τώρα αυτό με τον Σατριάνι...:BDGBDGB53:
το αλεπουδάκι την αλεπού ?
και μάλιστα τη γριά ?
εκτός αν η καλωσύνη στην κιθάρα μετριέται με τις νότες/sec...

Τεσπα κουβέντα κάνουμε

Μάλλον δεν έπρεπε να θίξω θέμα τεχνικής αρτιότητας, όχι μόνο σε κιθαρίστες αλλά και γενικότερα ... Συνειδητοποιώ οτι εύκολα θα μπορούσε να ξεκινήσει flaming war !!

Εκτός κι αν συγκρίνω τον Fausto Papetti με τον Κατσαρό στο alto σαξόφωνο

(Αν ξεκινήσει πόλεμος και μ' αυτό, τότε ΟΛΟΙ ΜΑΣ είμαστε αθεράπευτοι !)

 

[Γιώργος Κουν.]

Απάντηση: Re: Γύρω στο 82...

... Συνειδητοποιώ οτι εύκολα θα μπορούσε να ξεκινήσει flaming war !!

Μπαά,
που τέτοια τύχη....
πάνε πια οι καλές εκείνες εποχές.. :grandpa:
με τα ωραία χωσίδια, (που λέει ο Μουκ) :slapface: :argue: :violent-smiley-030:
Τώρα, μόνο κανένα τζούφιο βαρελότο κι αυτό είναι όλο..

 

[Stergito]

Μάλλον επειδή πλέον μάθαμε ο ένας τον άλλο...

 

[Φίλιππος Φ.]

Re: Απάντηση: Re: Γύρω στο 82...

Μπαά,
που τέτοια τύχη....
πάνε πια οι καλές εκείνες εποχές.. :grandpa:
με τα ωραία χωσίδια, (που λέει ο Μουκ) :slapface: :argue: :violent-smiley-030:
Τώρα, μόνο κανένα τζούφιο βαρελότο κι αυτό είναι όλο..

Αααααχχχχχχ... που είναι εκείνες οι εποχές που είχαμε πόλεμο για τα συγκροτήματα ... Θυμάμαι στο "Ροκ Κλαμπ" του Πετρίδη στο Α' Πρόγραμμα την κόντρα ανάμεσα στους οπαδούς των Deep Purple και αυτούς των It's a Beautiful Day....

Αιτία η πατρότητα του Child In Time (Bombay Calling για τους 2ους...)

Επίσης τον πόλεμο για το καλυτερο τραγούδι της 10ετίας 70-80 (εγώ πάντως, το Stairway To Heaven που κέρδισε, το ψήφισα !), την κόντρα μεταξύ Simple Minds και U2....

(μεταξύ μας, θα γούσταρα να κάνουμε καμμιά τέτοια κόντρα, σε πολιτισμένα όμως πλαίσια ...)