Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: H άνοδος της τηλεόρασης, o θάνατος του λαικ
Διαφωνώ. Θα έπρεπε να γράψεις πχ.....μπύρα στο σπιτι ή μπύρα στο bar .....αυτή είναι αντίστοιχη σύγκριση.
Ένα επιχείρημα έχετε οι χομοσινεμάκηδες και εσύ το πέταξες στον κάλαθο.
Λέει "ο και καλά πιουριστας" της εικόνας "την εικόνα που έχω στο σπίτι δεν την βρίσκω σε κανένα κινηματογράφο"...
Η μπύρα στο σπίτι και στο μπαρ έχει το ίδιο όνομα και την ίδια γεύση.
Μόνο η τιμή αλλάζει.
Σοβαρά τώρα...
Όταν κάποιος είναι Σπιτόγατος ( εγώ πχ είμαι ) όλα μπορεί να τα κάνει από το σπίτι του ( μα όλα ......).
Μπορεί πχ να μην θέλει να βγαίνει έξω για φαγητό και με παρέα..
Σου λέει θα παραγγείλω και θα μου έρθει σπίτι.
Να'τος με την μια Home Restaurant...
Σου λέει που να τρέχω καλοκαιριάτικα στην θάλασσα με τόσο κόσμο...
Θα φτιάξω μία πισίνα και τσουπ να σου και Home Beach.
Σκέφτεται να βγει έξω να χτυπήσει καμια τσουπρα ....
Έλα μωρε αφού έχω και από αυτά τα τηλέφωνα...
Όλα τα παραπάνω υποδηλώνουν πολύ, λίγη , ή καθόλου κοινωνικότητα αλλά η επίσκεψη σε ένα κινηματογράφο δεν είναι αυτό η αν θες όχι μόνο αυτό που γράφεται παραπάνω.
Στην πραγματικότητα η κοινωνικότητα είναι το λιγότερο
Είναι πολλά μικρά πράγματα που κάνουν κάτι μεγάλο.
Είναι η μεγάλη αίθουσα
Η αναμονή στο γκισέ για τα εισιτήρια και τον ποπ κορν, η κουβεντούλα πριν αρχίσει η ταινία για το τι να περιμένουμε , το γέμισμα της αίθουσας σιγά σιγά από κόσμο κάθε ηλικίας , το πρώτο χαμηλωμα των φώτων και τα τρέιλερ με τις επερχόμενες ταινίες, το πλήρες σβήσιμο των φωτων, το logo intro του studio ( χμμ μου έχει λείψει που πλέον δεν βάζουν τα sound intro DD και DTS)... και , και, και....
Ακόμα και η μυρωδιά..
Αυτό το μεγάλο δεν φτιάχνεται στο σπίτι ανάμεσα στα μπιμπελο, στα αόριστα καδρακια της διακόσμησης ,τους καναπέδες και το τραπεζάκι με τα σουβερ.
Είναι εκεί έξω.
Το βλέπεις το νιώθεις και πηγαίνεις να το ζήσεις.
Αν δεν το νιώθεις απλά το προσπερνάς