Heartbreak Hotel

[Δημοκηδής]

δεν μας λες αν, με τις απανωτές ακροάσεις μεταλλάσσονται και οι απόψεις σου για τον δίσκο,

γιατί, εάν όχι, τότε έχω καιρό να δω τέτοιο μαζοχιστή ......

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Heartbreak Hotel

δεν μας λες αν, με τις απανωτές ακροάσεις μεταλλάσσονται και οι απόψεις σου για τον δίσκο,

γιατί, εάν όχι, τότε έχω καιρό να δω τέτοιο μαζοχιστή ......

δόξα τω θεώ , δεν είμαι ( 9/10 )

 

[Δημήτρης Ν.]

κι εκείνο το Janitor of Lunacy. Την τρίτη φορά που το άκουσα μου σηκώθηκαν οι τρίχες .

 

[Δημήτρης Ν.]

. Και πάλι μεγάλη κουβέντα δεν λέω , αλλά προς το παρόν πήρε την θέση του δίπλα στο The Drift του Scott Walker . Ποιό είναι χειρότερο , δεν μπορώ να πω με σιγουριά .

Αλλη μιά μ@λ@κία , που ελπίζω να μην μου την κρατήσετε εναντίον μου , μιά και η εκφορά της έγινε πάνω στην αδικαιολόγητη βιασύνη μου . Τι δουλειά έχει ο Φάντης με το ρετσινόλαδο , ήτοι τι δουλειά έχει η αριστουργηματική κατάθεση μιάς , έστω και προβληματικής , ψυχής , με τα καραγκιοζιλίκια του Scott Walker ? Τι δουλειά έχει το επώδυνο existensial angst της Nico με τον φιγουρατζή , γελαντζί "αβαγκαρντίστα" Walker? Και για να μην μακρηγορώ, τι δουλειά έχει το δήθεν , η κενού περιεχομένου πατσαβούρα του Scott , με το απολύτως αυθεντικό και ως εκ τούτου μεγαλειώδες της Nico ?

Συγγνώμη και πάλι για τον ατυχή παραλληλισμό . Errare humanum est .

 

[Γιώργος Πολυχρονίδης]

...Τι δουλειά έχει ο Φάντης με το ρετσινόλαδο , ήτοι τι δουλειά έχει η αριστουργηματική κατάθεση μιάς , έστω και προβληματικής , ψυχής , με τα καραγκιοζιλίκια του Scott Walker ? Τι δουλειά έχει το επώδυνο existensial angst της Nico με τον φιγουρατζή , γελαντζί "αβαγκαρντίστα" Walker? Και για να μην μακρηγορώ, τι δουλειά έχει το δήθεν , η κενού περιεχομένου πατσαβούρα του Scott , με το απολύτως αυθεντικό και ως εκ τούτου μεγαλειώδες της Nico ?

Συγγνώμη και πάλι για τον ατυχή παραλληλισμό . Errare humanum est .

Δημήτρη μήπως υπερβάλλεις λίγο για τον Walker?

 

[Σπύρος Σούρλας]

Το circus είναι 135 λεπτά σπουδαίας μουσικής.Ο μάγκας είναι κάτι παραπανω απο αειθαλής.
Το πρώτο c.d. μοιάζει πιό οικείο αλλά το δεύτερο μου φάνηκε πιό σημαντικό ,μουσικά.
Aπο το πρώτο ,το Venus In Furs σε εισάγει στο κλιμα μαγικά.Συγκλονιστική ερμηνεία στο The Ballad of Cable Hogue.Set me free,Woman,Magritte και Femme Fatale ξεχωρίζουν .
Το δευτερο c.d. συνολικά ,υψηλής αισθητικής.Mercenaries,Style it Takes,Pablo Picasso/Mary Lou,Heartbreak Hotel,Walking the Dog,σε καθηλώνουν.
Φοβερή παράσταση γενικά..

 

[Σπύρος Σούρλας]

Και επι τη ευκαιρία ´χτύπησα ´και το Camera Obscura της Nico σε παραγωγή Cale,και το βρήκα περισσότερο απο καλό.
Πάθαμε overdose στην επέτειο,απο Cale ,αλλά άξιζε..........

 

[Δημοκηδής]

Ντοκ, προσπάθησες να δώσεις αντίστοιχες απανωτές ακροάσεις και στο 'ντριφτ' ;

ή τα συμπεράσματα σταμάτησαν στην πρώτη ακρόαση ;

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

το Μercenaries πάντως, στην εκτέλεση που το έχει ο Cale εδώ, είναι για μένα το πραγματικό tour-de-force του δίσκου. Παληά ήταν art metal, τείχος από λάμες, τώρα είναι απλά εκπληκτικό.

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Heartbreak Hotel

Ντοκ, προσπάθησες να δώσεις αντίστοιχες απανωτές ακροάσεις και στο 'ντριφτ' ;

ή τα συμπεράσματα σταμάτησαν στην πρώτη ακρόαση ;

τελικά τι με θες μαζοχιστή ή όχι ;

( υπόσχομαι ότι θα το βάλω σήμερα το βράδυ με τα ακουστικά )

( πέμπτη φορά για το desertshore , μαζί με τον chief , σήμερα σπίτι μου -θα σας τα πεί αναλυτικά - και συμφωνήσαμε ότι πρόκειται για μεγάλη ´Τέχνη . Αντίστοιχη του Tales και των King Crimson που ακούσαμε ομοίως )

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Πάντως εγώ με αυτό το Drift έχω θέμα. Το ψάχνω καιρό. Τώρα το Πάσχα θα δέσει. Τάρταρα.

 

[Δημήτρης Ν.]

πάντως εγώ πιστός στην υπόσχεση που έδωσα στον Δημοκηδή και τελικά , ως απεδείχθη απόλυτα μαζοχιστής , αφού άντεξα μέχρι και το 8ο κομμάτι από το The Drift , το άκουσα χθες βράδυ εκ νέου. Η γνώμη μου είναι χειρότερη από την προηγούμενη φορά . Δεν χρειάζεται να λέμε τα ίδια και πάλι , έτσι το μονο που έχω να προσθέσω είναι ότι η "αβαντγκαρντ" είναι το καταφύγιο των απανταχού ατάλαντων τσαρλατάνων , άλλως η κολυμβήθρα του Σιλωάμ όταν θέλει κάποιος να πει με το ζόρι καλά λόγια για ένα δίσκο χωρίς περιεχόμενο και χωρίς μουσική .
Το μόνο περίεργο είναι πως χάρι σε αυτό το δίσκο , κατάφερα να γελάσω ακούγοντας μουσική , κάτι που δεν μου έχει συμβεί ποτέ και ειλικρινά εύχομαι να μην μου ξανασυμβεί . Δεν το βγάζω προς πώληση , διότι αισθάνομαι ότι θα κλέβω λεφτά από αυτόν που θα του το πουλήσω .

 

[Nikos F]

Δεν χρειάζεται να λέμε τα ίδια και πάλι , έτσι το μονο που έχω να προσθέσω είναι ότι η "αβαντγκαρντ" είναι το καταφύγιο των απανταχού ατάλαντων τσαρλατάνων

Μεγάλη κουβέντα αυτή ... αλλά κρύβει μέσα της ισχυρή δόση αλήθειας,
το ίδιο αισθάνομαι και για ορισμένους δήθεν prog. που έδρασαν στα 70's
και σε κάποιες φάσεις του δημιουργικού τους οίστρου χάνονταν στον κυκεώνα
του ''μεγαλόπνευστου'''' τους project , ξέρεις όταν το concept είναι μεγαλύτερο από την μουσική :violent-smiley-030: ονόματα δε λέμε

 

[supersonic]

Οι πρώτες νότες της Νίκο ήταν αρκετές να με μαγέψουν
Όπως ήταν αναμενόμενο γιά το δίσκο ήξερα σχεδόν εγκυκλοπαιδικά και μόνο την υπαρξή του.
Και φυσικά γιά την δεκαετία ενηλικίωσής μου ήταν με βούλα στα "από μακρυά και μην αγγίζετε"
Αλλωστε δεν νομίζω ποτέ να κυκολοφόρησε εδώ.

Θα αγοραστεί σε πρώτη ευκαιρία....

Ένα σαφέστατο statement γιά το τι θα επακολουθούσε γιά τα επόμενα 5 χρόνια.

Ανατρίχιασμα

 

[Δημήτρης Ν.]

John Cale - Circus Live (Box set – EMI I'ntl)

2 CDs και 1 DVD. Οι μουρλοί θα το προτιμήσουν στην έκδοση slippery case: πιο ...ευπαθής αλλά με εξωφυλλάκια από χαρτόνι και extra artwork.
Προέρχεται από την Ευρωπαϊκή περιοδεία, το 2006, με καινούργιο γκρούπ: ο Θεός ξέρει που τους ξετρύπωσε πάλι αυτούς τους “φονιάδες”. Μαζί ανατρέχουν σε μιά συγκλονιστική Μουσική ιστορία 40 χρόνων. Ο Αρχηγός είναι στα 60-φεύγα του, αλλά δεν καταλαβαίνει Χριστό. Δεσπόζει πάνω στη σκηνή, σαν δραματουργός, διακινεί το αλφαβητάρι από τα beats και κουμαντάρει τη γενική ατμόσφαιρα. Τριγύρω του, τα τραγούδια αλλάζουν καινούργια ρούχα συνέχεια, με το συγκινησιακό τους περιεχόμενο πάντα να αλλάζει διαστάσεις και πάντα να παραμένει αφόρητο. Το καταλαβαίνεις αμέσως, από την πρώτη στιγμή: δεν πρόκειται για απλές ...ανακατασκευές ή, έστω, αποδομήσεις. Είναι σαν, καθένα απ αυτά, να έχει υποστεί μια μαθηματική μετάφραση που το αποκαλύπτει σαν πολυδιάστατο τεχνούργημα, διαφορετικό με κάθε εκτέλεση. Εχει βέβαια να κάνει με την ικανότητα του Αρχηγού, να βρίσκει πάντα μουσικούς που δεν αναπαράγουν, απλώς, τις συλλήψεις του: μάλλον τους δίνουν σάρκα και οστά, τις πραγματώνουν, σαν μιά σειρά από ελεγχόμενους αυτοσχεδιασμούς, διαφορετικούς κάθε φορά. Aρχίζω να καταλαβαίνω την ψύχωση του Cale με τους ζωγράφους, τον Pablo Picasso, τον Mondrian, τον El Greco, τον Magritte: η μουσική του είναι γεμάτη από μικρές περισπούδαστες κατασκευές και επιτηδευμένες ψηφιακές φωτοσκιάσεις. Στωικά ζοφερή, γεφυρώνει το art metal με τις λούπες, τα ηλεκτρονικά beats, το cyberpunk των 2 τελευταίων άλμπουμ. Το Gun σέρνεται εδώ ληθαργικό, σαν να το αφηγείται ένας από τους αγύρτες που βρίσκει κανείς στα τραγούδια του Tom Waits. Τα Helen Of Troy και Woman είναι γεμάτα με στιλίστικα ατσάλινα riffs, το Mercenaries τελείως αλλαγμένο ακούγεται απειλητικό και αλλόκοσμο.
Ενας μεγάλος μάστορας την ώρα της δουλειάς, πάνω σ αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα.
Η ηχογράφηση είναι state of the art, σε σύγκριση τουλάχιστον με τα άπειρα live bootlegs που έχουν περάσει από τα χέρια μου κατά καιρούς.

Πω ρε μάγκα μου ... μουφυγε η μαγκιά . Τι δισκάρα είναι αυτή πάλι . Πως μπορεί ένας άνθρωπος 65 ετών να παίζει έτσι ; Απίστευτος . Οσοι δεν τον έχουν πάρει , να τον πάρουν πάραυτα ( είναι και πάμφθηνο ).Καλά το έγραφε κάποιος , κάπου : "περιμένω με μεγαλύτερο ενδιαφέρον τις νέες κυκλοφορίες του Cale από αυτές του Reed" . ( εγώ βέβαια δεν περίμενα ποτέ μου κάποια κυκλοφορία του Ρηντ - να σκεφτείτε ότι τον πρωτο δίσκο του Ρηντ τον αγόρασα προ τεσσάρων ετών - , σε αντίθεση με τον Cale του οποίου έχω 13, αλλά εγώ είμαι και περίεργος ).

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Heartbreak Hotel

εγώ βέβαια δεν περίμενα ποτέ μου κάποια κυκλοφορία του Ρηντ - να σκεφτείτε ότι τον πρωτο δίσκο του Ρηντ τον αγόρασα προ τεσσάρων ετών

Αφες αυτοίς, Κύριε, ότι ού γαρ οίδασι :grandpa:

 

[Δημήτρης Ν.]

φυσικά δεν εννοώ τους VU - πάντοτε τους αντιμετώπιζα ως Cale / Reed ( τάχουμε ξαναπεί ) . Πάντως και από αυτά που πήρα του Λουρίδη , μόνο το Transfomer με αρέσει , ίσως και το πρωτο του ( και θυμάμαι πάντα με νοσταλγία το άλλο λάιβ ( όχι το Rock'n'roll animal που λέγαμε ) που είχε και το Vicious ).
Cale kicks ass.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Heartbreak Hotel

Cale kicks ass.

Λές να του αρέσει του Μήτσου;
Μ έχει μπερδέψει...πάνω που πίστευα -λόγω Κάρλος- πως του αρέσουν τα μελίρρυτα, έθαψε ο αθεόφοβος το Paris 1919. Και να σκεφθείς ότι έπαιζαν εκεί και οι φίλοι του (Little Feat)...:speechless-smiley-0

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Heartbreak Hotel

Λές να του αρέσει του Μήτσου;
Μ έχει μπερδέψει...πάνω που πίστευα -λόγω Κάρλος- πως του αρέσουν τα μελίρρυτα, έθαψε ο αθεόφοβος το Paris 1919. Και να σκεφθείς ότι έπαιζαν εκεί και οι φίλοι του (Little Feat)...:speechless-smiley-0

να σου πω κι εμένα με μπερδεύει . Ημουν σίγουρος ότι θα του άρεσε το Paris 1919. Εκείνος όμως ... Και πάνω εκεί που λες ότι δεν ξεφεύγει από εκείνα που ξέρει εδώ και χρόνια , του αρέσει ο Vladislav Delay και οι Radiant.

 

[supersonic]

Re: Απάντηση: Heartbreak Hotel

- να σκεφτείτε ότι τον πρωτο δίσκο του Ρηντ τον αγόρασα προ τεσσάρων ετών - , σε αντίθεση με τον Cale του οποίου έχω 13, αλλά εγώ είμαι και περίεργος ).

εγώ πάλι τον πρώτο μου του Λουρίδη τον πήρα δεκατεσσάρων ετών...(πάνω κάτω...) και έπαθα κατι τις...

Γιά τον Cale τι να σας πω....
το 1919 sucks....
τώρα γιά το νέο...μιά δοκιμή θα με πείσει. (ίσως τώρα που εξηντάρησε να μου αρέσει... θα είναι αρκούντως ρετρο.)
άλλωστε έχουμε να δοκιμάσουμε και κάτι διπλούς μπέρυδες.