Διαβασα το μισό περίπου και αν δεν θα έλεγα ότι το έχω παρατηρήσει γενικά σαν μεγάλο πρόβλημα (ίσως επειδή βάζω πάντα Αγγλικους υπότιτλους), νομιζω ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, τουλαχιστον, το θέμα προκύπτει από το όλο concept των ταινιών σήμερα.
Οι περισσότερες «ενδιαφέρονται« μόνο για την εικόνα και πως να εντυπωσιάσουν τον θεατή με αποτέλεσμα οι διάλογοι να είναι μικρης σημασίας.
Τα μεγάλα studios στοχεύουν μόνο στο να «χαζευει« ο θεατής για 1,5 ώρα, να μη πρέπει να σκεφτεί τιποτα, να μην τον «ενοχλεί« τίποτα. Και οι διάλογοι απαιτούν κάποια συγκέντρωση και προσπάθεια.
Εδω η Disney πετσοκόβει ακόμα και τον ηχο / εφέ, για να μην «ενοχλεί«, τι να λέμε τώρα…
Οταν δε μιλάμε για Hollywood blockbusters, τα σενάρια είναι συνήθως τόσο γελοία που οι διάλογοι δεν έχουν συνήθως πραγματικό λόγο ύπαρξης (συνηθως περιορίζονται στα κλασικά και 1000ειπωμενα κλισεδιαρικα αστειακια).
Αλλά είναι και γενικά το concept άρπα κόλα που παρατηρειται ακόμα και σε μεγάλες παραγωγές (και δεν περιοριζεται μόνο στον ηχο).
Γενικα ομως, η έλλειψη καλών σεναρίων, είναι θεωρώ η μεγάλη αιτία του προβλήματος.
Το αν γίνεται κάτι από άποψη (πχ Νολαν) είναι άλλη ιστορία (αν και προσωπικά, την ιστορία με τον Νολαν δεν θα την είχα πάρει χαμπάρι αν δεν την είχα διαβάσει).
Παντως οι υπότιτλοι είναι ενα μεγάλο κακό που δυστυχώς το έχουμε συνηθίσει αλλά κόβει ένα τεράστιο κομμάτι της απόλαυσης.
www.slashfilm.com
