Hμέρα Μνήμης:Γενοκτονία τών Ποντίων

Σπύρος Σούρλας

Σπύρος Σούρλας

AVClub Fanatic
17 June 2006
62,715
Χολαργός
Την σημερινή μέρα 19η Μαϊου τιμούμε τήν μνημη τών 323000 Ποντίων πού εξοντώθηκαν προσχεδιασμένα απο τις ορδές τών Νεοτούρκων απο το 1914 έως το 1923.
Πρίν απο τον Α.Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ελληνες τού Πόντου ανήρχοντο σε 700000 περίπου..
Μην περιμένετε επίσημες εκδηλώσεις Μνήμης για την αποδεδειγμένη Γενοκτονία τού Ποντιακού Ελληνισμού..
Στίς 13 Αυγούστου 1923 ο σφαγέας Κεμάλ δήλωνε:'Επιτέλους τούς ξεριζώσαμε´.
Ας μείνει άσβεστη η μνήμη τών θυμάτων...
Ειναι η καλύτερη απάντηση στού ιούς και στούς κάθε λογής υποταγμένους στην Νέα Τάξη σήμερα..
Παραπέμπω στο εξαιρετικό αφιέρωμα του Ιστορικού Βλάσση Αγτζίδη που υπάρχει στό πολύ ενδιαφέρον blog τού Ποντος και Αριστερά.
Αιωνία η Μνήμη.

http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/05/29/18-5-2007/
 
Σπύρος Σούρλας said:
Την σημερινή μέρα 19η Μαϊου τιμούμε τήν μνημη τών 323000 Ποντίων πού εξοντώθηκαν προσχεδιασμένα απο τις ορδές τών Νεοτούρκων απο το 1914 έως το 1923.
Πρίν απο τον Α.Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ελληνες τού Πόντου ανήρχοντο σε 700000 περίπου..
Μην περιμένετε επίσημες εκδηλώσεις Μνήμης για την αποδεδειγμένη Γενοκτονία τού Ποντιακού Ελληνισμού..
Στίς 13 Αυγούστου 1923 ο σφαγέας Κεμάλ δήλωνε:'Επιτέλους τούς ξεριζώσαμε´.
Ας μείνει άσβεστη η μνήμη τών θυμάτων...
Ειναι η καλύτερη απάντηση στού ιούς και στούς κάθε λογής υποταγμένους στην Νέα Τάξη σήμερα..
Παραπέμπω στο εξαιρετικό αφιέρωμα του Ιστορικού Βλάσση Αγτζίδη που υπάρχει στό πολύ ενδιαφέρον blog τού Ποντος και Αριστερά.
Αιωνία η Μνήμη.

http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/05/29/18-5-2007/
Click to expand...

Φοβερό άρθρο Σπύρο ... απλά ανατρίχιασα ... και ένιωσα άσχημα γιατί δεν
γνώριζα λεπτομερώς την στάση της Ελλάδας απέναντι στο θέμα που ήταν
το λιγότερο ντροπιαστική....

Αιωνία η Μνήμη.
 
Aιωνία η μνήμη όλων των θυμάτων της γενοκτονίας και του ξεριζωμού
Δυστυχώς ο μέσος Έλληνας δεν γνωρίζει , αλλά καμια φορά δεν δείχνει διατεθιμένος να μάθει για όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα.

Πέρα απο τους ακραίους ( εθνικιστές - διεθνιστές κτλ ) υπάρχει μια ιστορία που γράφτηκε και γράφεται με αίμα, είτε για τον δικό μας λαό είτε για άλλους λαούς.

Ευχαριστούμε κ.Σούρλα που μας θυμίσατε την επέτειο και μας δώσατε την ευκαιρία να διαβάσουμε και το σκληρό αυτό άρθρο.
 
Σε προσωπικό επίπεδο και αφού δηλώσω απολύτως υπερήφανος που είμαι Πόντιος (και από τους 2 γονείς από Τραπεζούντα) να ενημερώσω ότι το μόνο που λαμβάνω συνήθως από φίλους και γνωστούς είναι δούλεμα για την καταγωγή μου. Φυσικά είναι το καλοπροέρετο δούλεμα που έχει γίνει ένα με την λογική των Ποντιακών ανεκδότων. Εγώ απλώς θα πω μια ιστορία την οποία έμαθα από τους γονείς μου και πραγματικά δίχνει την αξία αυτών των ανθρώπων που διωχτήκανε, κατατρεχτήκανε, χάσανε τεράστιες περιουσίες και όταν ήρθαν στην Ελλάδα τους εκμεταλλευτήκανε ακόμα περισσότερο.

" Κατα τους διωγμούς από τους Τούρκους, η γιαγιά μου (από την μάνα μου), τότε μωρό και μαζί με τα αδέρφια της και την μάνα της, είχαν πάρει τον δρόμο της φυγής μαζί με πολλούς άλλους.
Σε κάποιο σημείο της διαδρομής σταματήσανε να πιούνε νερό. Η προγιαγιά μου είχε μαζί της ένα τσίγκινο μπωλ, με το οποίο έδωσε στα παιδιάς της να πιούνε.
Μια άλλη μητέρα της ζήτησε να το δανειστεί για να δώσει και αυτή στα δικά της.
Την ώρα λοιπόν που πίνανε, έκαναν επιδρομή οι Τούρκοι. Φυσικά η κάθε μάνα πήρε τα παιδιά της και έτρεξε να κρυφτεί.
Όταν έφυγαν οι Τούρκοι, οι μισοί είχαν φύγει απο τη μιαπλευρά και οι άλλοι μισοί από την άλλη. Έτσι η προγιαγιά μου δεν μπόρεσε να ξαναπάρει το μπωλ.
Τελικά οι δικοί μου αφού πρώτα πήγανε στον Καύκασο για μερικά χρόνια, καταλήξανε στον Βόλο.
Εκεί λοιπόν μετά από περίπου 20 χρόνια από την μέρα του διωγμού, η κυρία που είχε παρει το τσίγκινο αυτό χωρίς αξία μπωλ, κατάφερε να βρει (την έψαχνε για πολλά χρόνια) την προγιαγιά μου και να της το επιστρέψει.
Αυτό είναι και το μοναδικό αντικείμενο που διάλεξε η μητέρα μου να κρατήσει όταν πέθανε η προγιαγιά.
Το έχω δει και μπορώ να σας πω ότι προσωπικά όχι να ψάξω να το επιστρέψω δεν θα είχα ασχοληθεί, αλλά θα το είχα πετάξει κιόλας."

Η αξία και το ήθος αυτών των ανθρώπων δεν είχε όριο, και είναι κρίμα που σήμερα υπάρχουν ελάχιστα απομεινάρια και ακόμα και εμείς η λεγόμενοι απόγονοι, είμαστε μόνο λόγια.

Στις χαμένες πατρίδες που δεν θα ξαναδούμε και στους ανθρώπους που υποφέρανε για να έχουμε εμείς ύπαρξη.

Χαίρε αθάνατε Πόντε.
 
Re: Απάντηση: Hμέρα Μνήμης:Γενοκτονία τών Ποντίων

pontios said:
Σε προσωπικό επίπεδο και αφού δηλώσω απολύτως υπερήφανος που είμαι Πόντιος (και από τους 2 γονείς από Τραπεζούντα) να ενημερώσω ότι το μόνο που λαμβάνω συνήθως από φίλους και γνωστούς είναι δούλεμα για την καταγωγή μου. Φυσικά είναι το καλοπροέρετο δούλεμα που έχει γίνει ένα με την λογική των Ποντιακών ανεκδότων. Εγώ απλώς θα πω μια ιστορία την οποία έμαθα από τους γονείς μου και πραγματικά δίχνει την αξία αυτών των ανθρώπων που διωχτήκανε, κατατρεχτήκανε, χάσανε τεράστιες περιουσίες και όταν ήρθαν στην Ελλάδα τους εκμεταλλευτήκανε ακόμα περισσότερο.

" Κατα τους διωγμούς από τους Τούρκους, η γιαγιά μου (από την μάνα μου), τότε μωρό και μαζί με τα αδέρφια της και την μάνα της, είχαν πάρει τον δρόμο της φυγής μαζί με πολλούς άλλους.
Σε κάποιο σημείο της διαδρομής σταματήσανε να πιούνε νερό. Η προγιαγιά μου είχε μαζί της ένα τσίγκινο μπωλ, με το οποίο έδωσε στα παιδιάς της να πιούνε.
Μια άλλη μητέρα της ζήτησε να το δανειστεί για να δώσει και αυτή στα δικά της.
Την ώρα λοιπόν που πίνανε, έκαναν επιδρομή οι Τούρκοι. Φυσικά η κάθε μάνα πήρε τα παιδιά της και έτρεξε να κρυφτεί.
Όταν έφυγαν οι Τούρκοι, οι μισοί είχαν φύγει απο τη μιαπλευρά και οι άλλοι μισοί από την άλλη. Έτσι η προγιαγιά μου δεν μπόρεσε να ξαναπάρει το μπωλ.
Τελικά οι δικοί μου αφού πρώτα πήγανε στον Καύκασο για μερικά χρόνια, καταλήξανε στον Βόλο.
Εκεί λοιπόν μετά από περίπου 20 χρόνια από την μέρα του διωγμού, η κυρία που είχε παρει το τσίγκινο αυτό χωρίς αξία μπωλ, κατάφερε να βρει (την έψαχνε για πολλά χρόνια) την προγιαγιά μου και να της το επιστρέψει.
Αυτό είναι και το μοναδικό αντικείμενο που διάλεξε η μητέρα μου να κρατήσει όταν πέθανε η προγιαγιά.
Το έχω δει και μπορώ να σας πω ότι προσωπικά όχι να ψάξω να το επιστρέψω δεν θα είχα ασχοληθεί, αλλά θα το είχα πετάξει κιόλας."

Η αξία και το ήθος αυτών των ανθρώπων δεν είχε όριο, και είναι κρίμα που σήμερα υπάρχουν ελάχιστα απομεινάρια και ακόμα και εμείς η λεγόμενοι απόγονοι, είμαστε μόνο λόγια.

Στις χαμένες πατρίδες που δεν θα ξαναδούμε και στους ανθρώπους που υποφέρανε για να έχουμε εμείς ύπαρξη.

Χαίρε αθάνατε Πόντε.
Click to expand...

Χαιρε :worshippy:
 
Έχω πολλούς Πόντιους στο σόι μου κι εγώ ένα μικρό ποσοστό καταγωγής (τα καταλαβαίνω, αλλά δεν τα μιλάω, τουλάχιστον όχι άπταιστα).

Από την όση εμπειρία μπορώ να έχω από ανθρώπους, σίγουρα οι Πόντιοι είναι οι πιο φιλότιμοι άνθρωποι που ξέρω, σε βαθμό παρεξήγησης.


Αιωνία η μνήμη στα θύματα των φονιάδων...
 
23391-pontos2.jpg

23395-ge-vict-deported2.jpg

23397-genocide1.jpg
 
Σπύρος Σούρλας said:
Την σημερινή μέρα 19η Μαϊου τιμούμε τήν μνημη τών 323000 Ποντίων πού εξοντώθηκαν προσχεδιασμένα απο τις ορδές τών Νεοτούρκων απο το 1914 έως το 1923.
Πρίν απο τον Α.Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ελληνες τού Πόντου ανήρχοντο σε 700000 περίπου..
Μην περιμένετε επίσημες εκδηλώσεις Μνήμης για την αποδεδειγμένη Γενοκτονία τού Ποντιακού Ελληνισμού..
Στίς 13 Αυγούστου 1923 ο σφαγέας Κεμάλ δήλωνε:'Επιτέλους τούς ξεριζώσαμε´.
Ας μείνει άσβεστη η μνήμη τών θυμάτων...
Ειναι η καλύτερη απάντηση στού ιούς και στούς κάθε λογής υποταγμένους στην Νέα Τάξη σήμερα..
Παραπέμπω στο εξαιρετικό αφιέρωμα του Ιστορικού Βλάσση Αγτζίδη που υπάρχει στό πολύ ενδιαφέρον blog τού Ποντος και Αριστερά.
Αιωνία η Μνήμη.

http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/05/29/18-5-2007/
Click to expand...

Πραγματικά ανατριχιαστικό. Αυτό που με κάνει να θυμώνω περισσότερο κι απ'την κτηνωδία των Τούρκων, είναι οι χειρισμοί των δικών μας σαϊνιών εδώ... Υπήρχαν τόσα που μπορούσαν να διεκδικήσουν ή τουλάχιστο να προστατέψουν και αυτοί βάλαν πλώρη για την Άγκυρα... Τόσα ελληνικά εδάφη και πληθυσμοί και οι "ηγέτες" μας πήγαν στα βάθη της ανατολίας. Με αποτέλεσμα την καταστροφή. Λες και οι ίδιοι ήταν μέρος της "παρτίδας" ρε γαμώτο... Ίσως και να ήταν "δικαιη" η εκτέλεση των έξι στο Γουδί... Αλλά αυτό δεν επανορθώνει ούτε στο απειροελάχιστο τη ζημιά που έγινε, τις ζωές που χάθηκαν, τα πόσα πέρασαν όσοι άνθρωποι που επέζησαν.

Και τέλος, φίλε pontie... σου εύχομαι να κρατήσεις στην ψυχή σου για πάντα την ιστορία και το ήθος αυτών των καταπληκτικών ανθρώπων. Και με κάθε ευκαιρία να τα μοιράζεις και στους άλλους, όπως έκανες εδώ με την υπέροχη ιστορία που έγραψες...
 
Last edited:
Το να αντιπαραθέτεις τις πολεμικές κινήσεις των Ελλήνων και την πορεία προς τον Σαγγάριο όμως, στις παραπάνω θηριωδίες, εμμέσως δικαιολογεί ή προσφέρει εν πάση περιπτώσει εύκολο αντίλογο υπέρ των τελευταίων, κάτι το οποίο προσωπικώς θεωρώ απαράδεκτο. Είμαι βέβαιος πως εάν ψάξουμε, θα βρούμε και κάποιες δικαιολογίες ακόμη και για το Ολοκαύτωμα των Ναζί.

Και άντε και "δικαιολογήθηκε" η εκκαθάριση των Ποντίων, με τους κακόμοιρους τους Αρμένιους, τι γίνεται?
 
send said:
Το να αντιπαραθέτεις τις πολεμικές κινήσεις των Ελλήνων και την πορεία προς τον Σαγγάριο όμως, στις παραπάνω θηριωδίες, εμμέσως δικαιολογεί ή προσφέρει εν πάση περιπτώσει εύκολο αντίλογο υπέρ των τελευταίων, κάτι το οποίο προσωπικώς θεωρώ απαράδεκτο. Είμαι βέβαιος πως εάν ψάξουμε, θα βρούμε και κάποιες δικαιολογίες ακόμη και για το Ολοκαύτωμα των Ναζί.

Και άντε και "δικαιολογήθηκε" η εκκαθάριση των Ποντίων, με τους κακόμοιρους τους Αρμένιους, τι γίνεται?
Click to expand...

Μα μην παραποιείς αυτό που έγραψα, σε παρακαλώ. Δεν δικαιολόγησα τις κτηνωδίες των Τούρκων σε καμία περίπτωση. Απλά αναρωτιέμαι τί στο διάολο θέλαμε στο Σαγγάριο? Δεν μπορούσαμε να έχουμε κάνει τέτοιες κινήσεις που να προστάτευαν, αν θέλεις, αυτούς τους ανθρώπους από αυτό που τους βρήκε? Άλλωστε εκεί είχαμε πραγματικό λόγο να υπάρχουμε ως στρατός, ως κράτος και όχι στην Άγκυρα. Οι παραλληλισμοί σου είναι εντελώς εκτός του δικού μου σκεπτικού.
 
Μα δεν λέω ότι δεν έχεις δίκιο στις σκέψεις σου για τις κινήσεις του Ελληνικού Στρατού.
Όμως γιατί τις βάζεις εδώ? Τι σχέση έχουν με τη γενοκτονία?
Και μόνο η γειτνίασή τους τις θέτει σε σχέση λόγου-αντίλογου. Δεν σου έβαλα λόγια που δεν είπες, επεσήμανα απλώς αυτό που είπες εκεί που το είπες.
 
Η σχέση που έχουν με την γενοκτονία είναι πως ίσως να είχαμε λιγότερο ή και καθόλου οδυνηρά αποτελέσματα, αν είχαμε πράξει αλλιώς τότε. Αυτό δεν νομίζω πως τίθεται ως αντίλογος για τις κτηνωδίες των Τούρκων. Δεν δικαιολογώ τους Τούρκους σε καμία περίπτωση. Έτσι όπως (δεν) αντέδρασε (ποτέ) η επίσημη Ελλάδα, αυτοί οι άνθρωποι πήγαν σαν πρόβατα στη σφαγή. Δεν είναι κρίμα? Ένα πλοίο , λέει το άρθρο, φορτώθηκε με βοήθεια όλο κι όλο και δεν ξεκίνησε ποτέ από τον Πειραιά... Αντί να διαφυλάξουμε περιοχές με πληθυσμό ελληνικό, με οικονομικά και άλλα συμφέροντα, τρέχαμε στην Άγκυρα... Ομολογώ πως δεν νομίζω να έχει γίνει μεγαλύτερο λάθος στην παγκόσμια ιστορία από αυτό.
 
Έκατσα και διάβασα όλο το λινκ που έβαλε ο Σπύρος.

Τα περισσότερα τα ήξερα, αλλά δεν είχα ιδέα για πολλά ακόμα.
Δε μπορώ να καταλάβω, πώς αντέχει η ψυχή μερικών ανθρώπων να κάνουν τέτοιες φρικαλεότητες.

Τι στο καλό, τόσο πολύς φανατισμός πια...
 
19 Μαιου, ήμερα μνήμης για όλους τους Ποντίους η ήμερα πλησιάζει και η Ένωση Ποντιακής Νεολαίας Αττικής θα εχει εκδηλώσεις
στο σύνταγμα το επόμενο Σαββατοκύριακο και θα υπάρχει αίθουσα με πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Ας τους τιμήσουμε με την παρουσία μας
 
pontios said:
Σε προσωπικό επίπεδο και αφού δηλώσω απολύτως υπερήφανος που είμαι Πόντιος (και από τους 2 γονείς από Τραπεζούντα) να ενημερώσω ότι το μόνο που λαμβάνω συνήθως από φίλους και γνωστούς είναι δούλεμα για την καταγωγή μου. Φυσικά είναι το καλοπροέρετο δούλεμα που έχει γίνει ένα με την λογική των Ποντιακών ανεκδότων. Εγώ απλώς θα πω μια ιστορία την οποία έμαθα από τους γονείς μου και πραγματικά δίχνει την αξία αυτών των ανθρώπων που διωχτήκανε, κατατρεχτήκανε, χάσανε τεράστιες περιουσίες και όταν ήρθαν στην Ελλάδα τους εκμεταλλευτήκανε ακόμα περισσότερο.

" Κατα τους διωγμούς από τους Τούρκους, η γιαγιά μου (από την μάνα μου), τότε μωρό και μαζί με τα αδέρφια της και την μάνα της, είχαν πάρει τον δρόμο της φυγής μαζί με πολλούς άλλους.
Σε κάποιο σημείο της διαδρομής σταματήσανε να πιούνε νερό. Η προγιαγιά μου είχε μαζί της ένα τσίγκινο μπωλ, με το οποίο έδωσε στα παιδιάς της να πιούνε.
Μια άλλη μητέρα της ζήτησε να το δανειστεί για να δώσει και αυτή στα δικά της.
Την ώρα λοιπόν που πίνανε, έκαναν επιδρομή οι Τούρκοι. Φυσικά η κάθε μάνα πήρε τα παιδιά της και έτρεξε να κρυφτεί.
Όταν έφυγαν οι Τούρκοι, οι μισοί είχαν φύγει απο τη μιαπλευρά και οι άλλοι μισοί από την άλλη. Έτσι η προγιαγιά μου δεν μπόρεσε να ξαναπάρει το μπωλ.
Τελικά οι δικοί μου αφού πρώτα πήγανε στον Καύκασο για μερικά χρόνια, καταλήξανε στον Βόλο.
Εκεί λοιπόν μετά από περίπου 20 χρόνια από την μέρα του διωγμού, η κυρία που είχε παρει το τσίγκινο αυτό χωρίς αξία μπωλ, κατάφερε να βρει (την έψαχνε για πολλά χρόνια) την προγιαγιά μου και να της το επιστρέψει.
Αυτό είναι και το μοναδικό αντικείμενο που διάλεξε η μητέρα μου να κρατήσει όταν πέθανε η προγιαγιά.
Το έχω δει και μπορώ να σας πω ότι προσωπικά όχι να ψάξω να το επιστρέψω δεν θα είχα ασχοληθεί, αλλά θα το είχα πετάξει κιόλας."

Η αξία και το ήθος αυτών των ανθρώπων δεν είχε όριο, και είναι κρίμα που σήμερα υπάρχουν ελάχιστα απομεινάρια και ακόμα και εμείς η λεγόμενοι απόγονοι, είμαστε μόνο λόγια.

Στις χαμένες πατρίδες που δεν θα ξαναδούμε και στους ανθρώπους που υποφέρανε για να έχουμε εμείς ύπαρξη.

Χαίρε αθάνατε Πόντε.
Click to expand...

Xαίρε Μάριε έστω και μετά 3 χρόνια!

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ...ούτε εμείς ούτε τα παιδιά μας... ούτε τα παιδιά τους... Αυτές οι ιστορίες το εξασφαλίζουν...

«Η Ρωμανία κι' αν' πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο»
 
Καί έχεις και τον γνωστό και μή εξαιρετέο Τάσο Κωστόπουλο νά ''τεκμηριώνει'' μέ συνεντεύξεις του στούς γκρίζους λύκους τής Σαμπάχ οτι δεν υπήρξε γενοκτονια..

Ο γνωστός ''Ιός'' πού παριστάνει τον ''διεθνιστή'' και αποδεικνύεται ένας χυδαίος '' Εθνικόφρων'' τής άρχουσας τάξης τής Τουρκίας..

http://pontosandaristera.wordpress.com/2009/05/04/23-1-2009/
 
Πάντως αν κάποτε θελήσετε να διοργανώσετε μια εκδρομή προς τα μέρη εκείνα για τα γνωρίσετε από κοντά είτε στο δυτικό Πόντο (Σαφράμπολη, Κασταμονή, Παρθένιο, Ζογκουλντάκ, Σινώπη, Πάφρα, Σαμψούντα, Τσαρσαμπά, Αμάσεια), είτε στον ανατολικό (Κερασούντα, Οινόη, Κοττύωρα, Φάτσα, Τρίπολη, Τραπεζούντα, Αργυρούπολη, Σούρμενα, Ριζούντα) προτίθεμαι να σας ξεναγήσω....

(και να σας φωτογραφίσω).
 
Top Bottom