Η εξουσία σε απόγνωση

154437_275456262543752_100002381411458_601615_908870965_n.jpg


Δυό πολύ γνωστά θύματα βασανισμών ΕΣΑτζήδων...

Κάποιοι φαίνεται νοσταλγούν τον καιρό εκείνο.


Πως κατασκευάζαν βασανιστές...

http://www.zougla.gr/blog/article/630532

Η νομική πλευρά για την ΕΣΑ
http://www.greeklaws.com/pubs/uploads/3216.pdf
 
Last edited:
Απάντηση: Μια γνώμη ακόμα...

[...]
Να πω την αλήθεια, περίμενα ότι κάποιος θα διαφωνούσε και θα δικαίωνε αυτού του είδους τις συμπεριφορές. Ανεξάρτητα από τις καλές προθέσεις μας, η συγκεκριμένη πράξη βγαίνει έξω ακόμα και από αυτά τα όρια της δικής τους, της αστικής "δημοκρατίας". Την εξήγηση άλλωστε την έδωσε ο DIPIE.

[...]

Μα το πρόβλημα ξεκινά ακριβώς εκεί, στην αδυναμία συνειδητοποίησης των περισσοτέρων ότι η ανατροπή της κεντρικής εξουσίας πλέον δεν (θα) εξυπηρετεί αόριστους ή ορισμένους ιδεολογικούς/πολιτικούς στόχους (με αποτέλεσμα να υποστηρίζεται πιθανά από μειοψηφίες). Αντίθετα οι πρώτοι που θα έπρεπε να πρωτοστατήσουν σε μια ενδεχόμενη ανατροπή είναι οι ίδιοι οι υποστηρικτές αυτής της αστικής δημοκρατίας, οι μικρο-μεσοαστοί. Διότι αυτοί θίγονται κατά κύριο λόγο και κυρίως αυτοί είναι που πέφτουν από τα σύννεφα, όχι εμείς.
Π.χ. Εγώ μπορώ να υποθέσω και να προβλέψω ότι το Κράτος είναι ικανό να κατεβάσει οπλισμένο στρατιωτικό τμήμα στην παρέλαση για να ασκήσει αστυνομικά καθήκοντα. Πώς φαίνεται όμως η εικόνα σε κάποιον που συνήθιζε να πηγαίνει στην παρέλαση με το σημαιάκι του, το να τον σταματάνε στη Βουκουρεστίου, το να του ζητάνε ταυτότητα κάθε εκατό μέτρα και να το σημαδεύουν ελεύθεροι σκοπευτές;
Αν πάλι όλα αυτά φαντάζουν "δικαιολογημένα" από την πλειοψηφία των πολιτών, τότε προφανώς δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε αυτή την πλειοψηφία, σωστά;