Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα όσα μας εχουν παραδοθεί από τις προηγούμενες γενιές ως κληρονομιά βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα και ότι δεν αποτελούν χαλκεύματα με σκοπό την τόνωση του εθνικού φρονήματος. Κι αυτό υπάρχει, όποιος δεν το αποδέχεται είναι άσχετος.
Φυσικά και εκεί που τελειώνει η πραγματικότητα αρχίζει η προπαγάνδα. Και φυσικά υπερβολές και ακρότητες υπήρχαν για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες σκοπιμότητες και το ίδιο υπάρχουν και τώρα.
Μπορεί ο Ιμπραήμ να μη σήκωσε και φίλησε τον Παπαφλέσσα μετά τη μάχη στο Μανιάκι, αλλά η απόδοση φόρου τιμής σε νεκρούς ήρωες (που δεν το συνήθιζαν οι Οθωμανοί) είναι γεγονός.
Μπορεί ο Λεωνίδας να μη είπε ακριβώς Μολών λαβέ, αλλά πολέμησε και σκοτώθηκε κάνοντας πράξη αυτό ακριβώς.
Μπορεί ο Παύλος Μελάς να μη σκοτώθηκε από τουρκικό βόλι, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένας αξιωματικός του ελληνικού στρατού, γαμπρός του πρωθυπουργού, ήλθε και σκοτώθηκε στη Μακεδονία για να προωθήσει την ελληνική υπόθεση.
Και βρήκε γραικομάνους....
Μπορεί όλοι οι Πόντιοι να μην ήταν ακραιφνείς Έλληνες και χριστιναοί φανατικοί, αλλά ελάτε να τα πείτε αυτά στο Uzunkol ή σε άλλα χωριά της κοιλάδας του Οφ 115 χλμ. μετά την Τραπεζούντα μέσα στα βουνά, που θα σου μιλήσουν στα ποντιακά και θα σε συγχτιρίσουν κανονικά (και είναι πολύ βαριά βρισιά το άι σιχτίρ στην Τουρκία, δεν είναι όπως εδώ) που εσύ έχεις κατάληξη επιθέτου σε -ίδης και δεν ξέρεις τίποτε από αυτή τη γλώσσα, ενώ αυτός την ξέρει καλά και με κίνδυνο της ζωής του.
Ή μπορεί να χλευάζεις του Μπαφραλήδες και τους Κερασούντιους, ή τους Καππαδόκες που ήταν τουρκόφωνοι, αλλά πώς θα νιώσεις όταν δείς τα παλιά τα σπίτια με το κρυφό δωμάτιο, το εντελώς αφανές, που ήταν για την κρυφή χριστιανική λατρεία τους τρομερούς αιώνες;;;
Μπορεί να είναι υπερβολή ότι το σύνολο της ελληνικής μειονότητας καταπιέζονταν από τον Εμβέρ Χότζα τα δύσκολα χρόνια της κυριαρχίας του, αλλά πώς θα νιώσεις όταν μέσα στο μάθημα εκφράζεις επιφυλάξεις γι αυτό και κάποιο παιδί θα έλθει μετά να σου πει, ότι αυτό είναι χριστιανάκι, βαφτίστηκε από ξυρισμένο παπά σε λεκάνη, και ότι επειδή το κάρφωσε κάποιος στη Σιγκουρίμι, είδε τον μπαμπά του πάνω στα σύρματα την ώρα που τον περνούσε το ρεύμα;
Τί μπορείς να πεις εσύ (ένας Έλληνας αστυνομικός των συνόρων με τη μαγκιά σου) σε ένα παιδί που έρχεται το 1991 από τα βάση της Σιβηρίας (Όμσκ), που δεν ξέρει λέξη ελληνικά, αλλά έχει ως μοναδικό όνομα το Ελλάδα; Τί να πεις όταν σου λέει αυτό το παιδί ότι έμειναν εκεί στην παγωμένη πόλη 20 χρόνια γιατί ο μπαμπάς δήλωνε Έλληνας;
Κι από την άλλη βλέπεις κι άλλους εθνικούς μύθους, που θεωρούνται θέσφατα, να καταρρίπτονται από την πραγματικότητα. Πώς θα νιώσετε όταν θα επσικεφθείτε το χωριό Μπελογιάννης στην Ουγγαρία ;;; Τί περιμένετε να δείτε από το σύμβολο του Ελληνισμού στη μακρινή χώρα; Ριγείτε, έτσι δεν είναι;;;; Για δείτε όμως τί λέει η πινακίδα του κεντρικού δρόμου. Δεν λέει Ζαχαριάδης, ή Άρης ή κάτι παρόμοιο. Λέει Delcsev utca, δηλαδή οδός Γκότσε Ντέλτσεφ... ναι , του αποστόλου της μακεδονική υπόθεσης, του εθνικού ήρωα των γειτόνων.... και ο διπλανός δρόμος λέει paparigasz utca (δηλ οδός Παπαρήγα) και η πλατεία Szent Konstantin park (δηλ. Πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου)
Έτσι είναι πάντα. Υπάρχει η πραγματικότητα, αλλά υπάρχει και ο μύθος και η υπερβολή. Αυτά τα δυο όμως δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα. Όπως η επωνυμία του δρόμου, που με έκανε να πετάξω στην άσφαλτο τη φωτογραφική μηχανή από τα νεύρα μου, δεν μπορεί να σβήσει την εποποιί ατου ΚΚΕ στην Ουγγαρία και των μελών του ακόμη περισσότερο, έτσι δεν μπορεί καμιά υπερβολή να σβήσει την πραγματικότητα.
Αν κάποιος θέλει να προβάλλει τις ακρότητες για να πλήξει την πραγματικότητα, τότε είναι σαν να κλείνει το χείμαρρο. Όταν θα βρέξει πολύ θα σε παρασύρει στη θάλασσα με τα άλλα σκουπίδια.
