Ο Κώστας Χατζής μου είναι συμπαθής γιατι τραγουδά και λέει τα πράγματα όπως πολύ λίγοι, πια.
Θα έβαζα το thread στην Μουσική κατηγορία, αλλά αφορά τόσα πολλά πράγματα, τόσους διαφορετικούς ανθρώπους, τόσα διαφορετικά βιώματα.
Είναι ενα κομμάτι που ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα, πριν κανα χρόνο, αλλά στο συγκεκριμένο βίντεο, το οποίο ήταν αφιερωμένο στον Μικη, προσέξτε τα πρόσωπα όλων.
Τις εκφράσεις τους, το αδιέξοδο, την συμπόνοια, αλλά πάνω απο ΌΛΑ την παραδοχή σε αυτά που εξιστορεί ο Κώστας Χατζής, καθώς τους κοιτάει κατάματα.
Με αφορμή το thread "Που πάει η χώρα" και τα όσα διαδραματίζονται στην χώρα μας, αλλά και παγκόσμια, σας επισυνάπτω ενα τραγούδι που όταν το ακούω με πιάνει ταχυκαρδία...ίσως απο την λαχτάρα να ζήσουμε σε μιαν άλλη γη.
Κυρίες και κύριοι ο Κώστας Χατζής......
Η Γη ακομα ζει
http://www.youtube.com/watch?v=pMNdiMZd1nk
Στίχοι
Πριν από χρόνια σ´ένα μακρινό μου ταξίδι
σε μια έρημη ακτή κάπου στην Αφρική
συνάντησα έναν ταξιδιώτη από άλλον πλανήτη
που μέσα στο διάστημα είχε χαθεί.
Με ρώτησε πώς το λένε αυτό το αστέρι
που από κακή του τύχη είχε βρεθεί.
Του είπα είναι ο τρίτος πλανήτης από τον ήλιο
και πώς εμείς τον λέμε Γη.
Με κοίταξε με αληθινή απορία
μου είπε νόμιζε πώς ο πλανήτης αυτός είχε χαθεί,
τα μακρινά τους αστεροσκοπεία
είχαν σημειώσει μια μεγάλη καταστροφή.
Τότε του μίλησα για τη Χιροσίμα και για το Ναγκασάκι,
μ' έπιασε το παράπονο κι έκλαψα σαν παιδί.
Του είπα 6.000 χρόνια οι άνθρωποι πολεμάνε, κύριε
άνθρωπος μ' άνθρωπο, λαός με λαό μαζί.
Του είπα 6.000 χρόνια οι άνθρωποι πολεμάνε, κύριε,
αλλά η γη ακόμα ζει ακόμα ζει, ακόμα ζει.
Αυτός μου μίλησε για το μακρινό του πλανήτη
Μου είπε πως τον κυβερνάνε 12 σοφοί.
Μετά με ρώτησε για τις δικές μας κυβερνήσεις
πόσοι σοφοί κυβερνάνε τη γη.
Εδώ του είπα είναι αλλιώς τα πράγματα, κύριε,
δεν κυβερνάνε πάντοτε σοφοί
Πολλές φόρες κυβερνάνε οι αλητήριοι
αρκετές φόρες κυβερνάνε κι οι τρελοί.
Τότε του μίλησα για το Νέρωνα και για τον Χίτλερ
για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και για τους ναζί
του είπα πώς σκοτώνανε οι ΕΣ-ΕΣ τους ανθρώπους
χίλιους χίλιους σαν τα πρόβατα, κύριε,
αλλά η γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει.
Κοίταξε γύρω του τη θάλασσα, τα πανέμορφα δάση,
Μου είπε είναι το πιο όμορφο αστέρι που έχω δει.
Με ρώτησε αν μπορούσε να κόψει ένα κλωνάρι από ένα δέντρο
και μια πέτρα να πάρει μαζί του για να θυμάται τη Γη.
Πήρα την πέτρα από τα χέρια του
και τη φίλησα με αγάπη.
Απόρησε και με ρώτησε γιατί.
Του είπα δεν υπάρχει μια πέτρα σε αυτόν τον πλανήτη, κύριε,
ανθρώπινο αίμα να μην έχει ποτιστεί.
Πολύ αίμα έχει χυθεί εδώ πάνω, κύριε,
αλλά η γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει.
Ας κοιτάξει ο ένας στα μάτια τον άλλο και μετά, ας δούμε τι πήγε στραβά...καλή σας ημέρα.
Θα έβαζα το thread στην Μουσική κατηγορία, αλλά αφορά τόσα πολλά πράγματα, τόσους διαφορετικούς ανθρώπους, τόσα διαφορετικά βιώματα.
Είναι ενα κομμάτι που ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα, πριν κανα χρόνο, αλλά στο συγκεκριμένο βίντεο, το οποίο ήταν αφιερωμένο στον Μικη, προσέξτε τα πρόσωπα όλων.
Τις εκφράσεις τους, το αδιέξοδο, την συμπόνοια, αλλά πάνω απο ΌΛΑ την παραδοχή σε αυτά που εξιστορεί ο Κώστας Χατζής, καθώς τους κοιτάει κατάματα.
Με αφορμή το thread "Που πάει η χώρα" και τα όσα διαδραματίζονται στην χώρα μας, αλλά και παγκόσμια, σας επισυνάπτω ενα τραγούδι που όταν το ακούω με πιάνει ταχυκαρδία...ίσως απο την λαχτάρα να ζήσουμε σε μιαν άλλη γη.
Κυρίες και κύριοι ο Κώστας Χατζής......
Η Γη ακομα ζει
http://www.youtube.com/watch?v=pMNdiMZd1nk
Στίχοι
Πριν από χρόνια σ´ένα μακρινό μου ταξίδι
σε μια έρημη ακτή κάπου στην Αφρική
συνάντησα έναν ταξιδιώτη από άλλον πλανήτη
που μέσα στο διάστημα είχε χαθεί.
Με ρώτησε πώς το λένε αυτό το αστέρι
που από κακή του τύχη είχε βρεθεί.
Του είπα είναι ο τρίτος πλανήτης από τον ήλιο
και πώς εμείς τον λέμε Γη.
Με κοίταξε με αληθινή απορία
μου είπε νόμιζε πώς ο πλανήτης αυτός είχε χαθεί,
τα μακρινά τους αστεροσκοπεία
είχαν σημειώσει μια μεγάλη καταστροφή.
Τότε του μίλησα για τη Χιροσίμα και για το Ναγκασάκι,
μ' έπιασε το παράπονο κι έκλαψα σαν παιδί.
Του είπα 6.000 χρόνια οι άνθρωποι πολεμάνε, κύριε
άνθρωπος μ' άνθρωπο, λαός με λαό μαζί.
Του είπα 6.000 χρόνια οι άνθρωποι πολεμάνε, κύριε,
αλλά η γη ακόμα ζει ακόμα ζει, ακόμα ζει.
Αυτός μου μίλησε για το μακρινό του πλανήτη
Μου είπε πως τον κυβερνάνε 12 σοφοί.
Μετά με ρώτησε για τις δικές μας κυβερνήσεις
πόσοι σοφοί κυβερνάνε τη γη.
Εδώ του είπα είναι αλλιώς τα πράγματα, κύριε,
δεν κυβερνάνε πάντοτε σοφοί
Πολλές φόρες κυβερνάνε οι αλητήριοι
αρκετές φόρες κυβερνάνε κι οι τρελοί.
Τότε του μίλησα για το Νέρωνα και για τον Χίτλερ
για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και για τους ναζί
του είπα πώς σκοτώνανε οι ΕΣ-ΕΣ τους ανθρώπους
χίλιους χίλιους σαν τα πρόβατα, κύριε,
αλλά η γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει.
Κοίταξε γύρω του τη θάλασσα, τα πανέμορφα δάση,
Μου είπε είναι το πιο όμορφο αστέρι που έχω δει.
Με ρώτησε αν μπορούσε να κόψει ένα κλωνάρι από ένα δέντρο
και μια πέτρα να πάρει μαζί του για να θυμάται τη Γη.
Πήρα την πέτρα από τα χέρια του
και τη φίλησα με αγάπη.
Απόρησε και με ρώτησε γιατί.
Του είπα δεν υπάρχει μια πέτρα σε αυτόν τον πλανήτη, κύριε,
ανθρώπινο αίμα να μην έχει ποτιστεί.
Πολύ αίμα έχει χυθεί εδώ πάνω, κύριε,
αλλά η γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει.
Ας κοιτάξει ο ένας στα μάτια τον άλλο και μετά, ας δούμε τι πήγε στραβά...καλή σας ημέρα.