Το είχα δει, δεν ξέρω τι έγινε. Σήμερα πάλι τα περι μινιμαλ που μας χαλάει (δις) , ε άσε να ξέρουμε εμείς τι μας χαλάει. (δεν λέω να κάνεις κάτι αλλά πως μου "ακούστηκε")
Το πιο αγαπημενο μου απ'ολα τα αγαπημενα. Και τα λιγα που πραγματικα μου δημιουργουν το αγχος της παρουσιας του Κακου (με κεφαλαιο).
Παντως απο ολες αυτα τα τζακετς (μαλον τζακετς παρα αφισες αλλα εχουμε ξεφυγει απο πολλου απο την εννοια αφισα), μονο το μεσαιο αποδιδει καποια προσεγγιση στο πνευμα του φιλμ.
Νομιζω μαλιστα οτι τα αλλα το αδικουν.
καλυπτει και την κλασσικη αφισα (εικονα + κειμενο) αλλα και την αφηρημενη (μονο εικονα, πολλες φορες στα ορια του απροσδιοριστου)
η οποια σκοπο ΔΕΝ εχει να φερει το κοινο σε μια ταινια που (πια) δεν προβαλλεται ... αλλα να την ανασυρει απο την μνημη οσων την ειδαν
με τροπο πρωτοτυπο και ισως επαναπροσδιοριστικο (μιας υποθεσης που ΔΕΝ αλλαξε). Αλλωστε καλη τεχνη ειναι αυτη που ψαχνει διαρκως
... τον επαναπροσδιορισμο της !