Η μυρωδιά του βινυλίου - Grand "Fuckin" Funk

Re: Απάντηση: Re: Η μυρωδιά του βινυλίου - Grand "Fuckin" Funk

Stellios papa said:
τι ειναι αυτα βρε Γρηγορη ...
αυτα ειναι κλασσικο ροκ για τα νεα παιδια που δεν ξερουν

Κλασσικο Rock ειναι ενα !

και ο Νοτης πολυ σωστα το ειπε

ροκ ειναι οι Grdful Dead και ο James Brown
oi CCWR και οι ΚΙΝΚς
oi CREAM και οι Steppenwolf
oi Byrds και οι Αnimals
oi WHO kai oi Yarbirbs η τινα και ο ike
oi Jefferson

Rock ειναι αυτοι που αλλαξανε τον κοσμο
οι Σκαθαροι ..

μονο ατο ειναι το κλασσικο ροκ

για τ αλλα να βρειτε αλλο ονομα !


:drummer::flowers:-bye-
Click to expand...
Στέλιο μου, ζητώ συγνώμη για το ατόπημα.
Όσο ζει κανείς μαθαίνει! ;)
 
ε οχι και καλός δίσκος το Shinin' On... Που είχαν το θράσος να διασκευάσουν Kοφιν-Κινγκ
 
Nikos F said:
...
βεβαια οι grand funk ειναι ''υπευθυνοι'' και για μια απο τις μεγαλυτερες πατατοδιασκευες ever...
το δευτερο και τελευταιο τους νο 1 μια σαχλη διασκευη του locomotion .... αρκετα σαχλο ηταν και το original
δεν χρειαζοταν την hard rock εκδοχη τους...:HTEHETH63:
Click to expand...


by proxy said:
ε οχι και καλός δίσκος το Shinin' On... Που είχαν το θράσος να διασκευάσουν Kοφιν-Κινγκ
Click to expand...
... και εγώ πιστεύω ότι η παρακάτω εκτέλεση ήταν η οριστική και ανεπανάληπτη.

http://www.youtube.com/watch?v=C5OoQadZTPk

Do it nice and easy, now, don't lose control
A little bit of rhythm and a lot of soul
So come on, come on, do the Loco-motion with me​

Άλλωστε η King και ο Goffin το έγραψαν για να το τραγουδήσει ή Little Eva. Τώρα, φίλτατε Νίκο, εάν ήταν σαχλό, θα μου επιτρέψεις να πω ότι ήταν πιασάρικο και χαριτωμένο στα πλαίσια του ήχου των girl groups. Είχαν τότε όλα αυτά τα κοριτσόπουλα μια φρεσκάδα και έναν ενθουσιασμό που η βαρβατίλα του κλασικοροκά αλλοίωνε, εξανέμιζε και οδηγούσε το κομμάτι σε ένα άλλο δρόμο πέρα από τις προθέσεις των συνθετών του. Και όλα αυτά τα θηλυκά με τα καλλίγραμμα κορμάκια, τις αιθέριες φωνούλες και τις τεράστιες ενορχηστρώσεις που πολλάκις έκρυβαν παρανοϊκούς προαγωγούς, σόρρυ παραγωγούς, σαν τον Φιλ Σπέκτορ, έγραψαν ιστορία και επηρεάσαν όσο τίποτε άλλο την σοου μπιζ...

ΥΓ. Καλό πρωινό καφέ στις παρέες (ξέρουν αυτές...) που σε πείσμα των καιρών, βρίσκονται και τον απολαμβάνουν! :music-smiley-005:
 
Last edited:
αυτον τον καημένο Goffin τον κάναμε λίγο φέρετρο πιό πάνω, αλλά φταίει η διασκευή των G.F που έβαλε το καρφί ....
 
ναι το σαχλο (γαι την μικρη ευα) ηταν μαλλον βαρυ
αλλωστε εγω το ακουσα πανω απο μια δεκαετια αργοτερα
και δεν ημουν εκει στα 60's να τα ζω πρωτο χερι...
 
Re: Απάντηση: Re: Η μυρωδιά του βινυλίου - Grand "Fuckin" Funk

Stellios papa said:
τιποτε το ιδιαιτερο
απλα οτι δεν εχουν γραφτει πολλα για τα mainstream
ονοματα του Rock
Click to expand...

Αυτό ακριβώς εννοούσα. Πιστεύω ότι αποφεύγουμε το meinstream γιατί το θεωρούμε δεδομένο και ίσως οπισθοδρομικό, αλλά υπάρχουν και παιδιά που θα μπορούσαν να ανακαλύψουν πράγματα και δίσκους μεσα από εδώ.
 
Re: Απάντηση: Re: Η μυρωδιά του βινυλίου - Grand "Fuckin" Funk

Νότης said:
Αυτό ακριβώς εννοούσα. Πιστεύω ότι αποφεύγουμε το meinstream γιατί το θεωρούμε δεδομένο και ίσως οπισθοδρομικό, αλλά υπάρχουν και παιδιά που θα μπορούσαν να ανακαλύψουν πράγματα και δίσκους μεσα από εδώ.
Click to expand...
Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.
Παρακολουθώντας εδώ και κάμποσο καιρό το φόρουμ (καινούριος εγγεγραμμένος) ως απλός επισκέπτης, μπορώ να σας πω ότι όντως μου έκανε κι εμένα εντύπωση αυτό.
Πάντως πολλές φορές πρέπει να έχουμε υπόψιν το πώς το mainstream ώθησε όλα τα υπόλοιπα προς μια κατεύθυνση που ευνόησε γενικά τη μουσική. Θα χρησιμοποιήσω ένα τετριμμένο επιχείρημα, αλλά ισχύει. Φανταστειτε το σκληρό ήχο, χωρίς τους Black Sabbath. Δύσκολο κατ'εμέ.
Από κει και πέρα, μου αρέσει πολύ η ανακάλυψη χαμένων συγκροτημάτων και δεν έχω κάποιο παράπονο, αλλά τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο, ούτε το mainstream. Σε 20 χρόνια κανένα παιδί δε θα ξέρει τους Rolling Stones. Justin Bieber και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Είμαι περίεργος πάντως πώς θα εξελιχθεί το πράγμα.
 
Re: Απάντηση: Re: Η μυρωδιά του βινυλίου - Grand "Fuckin" Funk

dimxr said:
Σε 20 χρόνια κανένα παιδί δε θα ξέρει τους Rolling Stones. Justin Bieber και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Είμαι περίεργος πάντως πώς θα εξελιχθεί το πράγμα.
Click to expand...

δηλαδή είναι mainstream οι stones και δεν είναι οι GrandFunk η οι Sabbath?
και.....
ο Justin bieber πού.....ακριβώς κολλάει?
 
Οι πραγματικες αξιες ομως ακομα και να ξεχαστουν για λιγο και ξεπεσουν απο την προσοχη του κοινου θα ερθει η στιγμη που θα αναστηθουν
βλεπε Beatles που πριν απο δεκα-εικοσι χρονια αν ρωτουσες ενα δεκαπενταχρονο μαθητη δεν ηξερε τα ονοματα τους ενω οι σημερινοι ξερουν τους στιχους των τραγουδιων τους απεξω...

αυτη ειναι η διαφορα με τους Bieber της καθε εποχης

καλως ηρθες dimxr!
 
Re: Απάντηση: Re: Η μυρωδιά του βινυλίου - Grand "Fuckin" Funk

dimxr said:
Πάντως πολλές φορές πρέπει να έχουμε υπόψιν το πώς το mainstream ώθησε όλα τα υπόλοιπα προς μια κατεύθυνση που ευνόησε γενικά τη μουσική. Θα χρησιμοποιήσω ένα τετριμμένο επιχείρημα, αλλά ισχύει. Φανταστειτε το σκληρό ήχο, χωρίς τους Black Sabbath. Δύσκολο κατ'εμέ.
Click to expand...


Θα έλεγα το αντίθετο ακριβώς: θεωρώ μαγικό τον τρόπο που το mainstream απορροφά -και ενσωματώνει- "περιθωριακά" εκφραστικά ιδιώματα κάποια χρόνια μετά και πόσο το επηρρεάζουν αυτά τα τελευταία.
Το Πως δηλαδή οι πιο ακραίες εκφραστικές εσχατιές -εννοώ αυτές που πραγματικά κόμισαν κάτι καινούργιο- μετά από κάποιο διάστημα γίνονται καθομιλούμενη στο συλλογικό καρδιοχτύπι που καταγράφει η ποπ.
Θα μπορούσα να αναφέρω άπειρα παραδείγματα. Θα σταθώ όμως στους Silver Apples: κανείς δεν τους ήξερε στην εποχή τους. Οι Suicide πήραν τη σκυτάλη. Το συνέχισαν κάποια γκρούπ της ηλεκτρο-ποπ.
Και η ...χάρη της έφτασε μέχρι τον Bruce Springsteen: τους λήστεψε στο 'State Trooper' (Nebraska) - σήμερα, επανορθώνει (μερικώς): στον τελευταίο του δίσκο διασκευάζει το 'Dream Baby Dream'.
Μέτρια έως κακά - αλλά αυτό δεν έχει πια την παραμικρή σημασία.
 
Μεγάλε, τα παραδείγματα σου, όπως πάντα, καθημερινά... βγαλμένα από την ζωή ... silver apples ... κανείς δεν τους ήξερε στην εποχή τους .... χμμμμ .... εγώ δεν τους ξέρω ούτε σήμερα ...

Για αυτό όμως σε αγαπάω τόσο πολύ !
 
Top Bottom