Τι τις θέλω εγώ τις κοινωνικές συνευρέσεις; Είμαι τώρα αναγκασμένος, να κάνω μια παρουσίαση,
μόνο και μόνο γιατί κάποιος μου το ζήτησε.! Αλήθεια εγώ καθόλου
δεν ήθελα να γράψω, το ξαναλέω με βάλανε με το ζόρι, άρα για ό,τι διαβάσετε
μη κατηγορήσετε εμένα, γιατί είπαμε, εγώ δεν ήθελα.! Τέλος πάντων.
Είναι λέει μια κάποια Nina Simone που πρίν από 43 χρόνια ηχογράφησε έναν
δίσκο, που λέγεται: “Sings the blues” ,τι κοινότυπο αλήθεια! Σιγά κι άλλοι έχουν
τέτοιους τίτλους ίσως και καλύτερους (sings the big blues – sings the Southside blues
-sings the blues and crying) κλπ. Άρα από τίτλο είναι μάλλον ξεπερασμένη. Στο εξώφυλλο
φιγουράρει η ίδια σ’ένα πολύ κοντινό πλάνο, που φαίνονται και τα σπυράκια της.!
Αηδία δηλαδή. Θα μου πείτε και γιατί πρέπει να διαβάσουμε για ένα a priori ανοσιούργημα
που θα μας ‛’φάει’’ το χρόνο και τίποτ’ άλλο; Και επειδή θα το πείτε, γι αυτό κι εγώ κρατάω
ενός λεπτού σιγή, αποτίοντας φόρο τιμής σε μια Ιέρεια, σε μια σύγχρονη μούσα.!
Τέλος.
Το τοπίο τραχύ, με ακατέργαστους bluesy ήχους, που σε κάνει να παραδίνεσαι στην
ερημιά της μουσικής, της φωνής, της εκτέλεσης και να πιάνεις τον εαυτό σου να λέει:
O Yeah! O Yeah!. Οι session μουσικοί σε μεγάλη φόρμα καθοδηγούνται από τη Νίνα
και σου μεταφέρουν ένα εκπληκτικό συναίσθημα, με κάθε είδος ρυθμού που ξεκινούν.
Κυρίως ο Buddy Lucas που βάζει τη σφραγίδα του στο δίσκο με την φυσαρμόνικά του,
επιλογή φυσικά της N.Simone.
Τα κομμάτια είναι διαλεγμένα με σοφία, επειδή η N. Simone ήθελε να κάνει υπερήφανους
τους ανθρώπους της RCA που την πήραν από τη Phillips και της έδωσαν
νέες δυνατότητες εξέλιξης της καριέρας της. Υπάρχουν εδώ 5 original που έχει γράψει
η ίδια τους στίχους: a)Do I move you? b)Real real c)Backlash blues d)I want a little sugar
in my bawl e)Blues for mama και 7 φοβερές διασκευές, μεταξύ των οποίων και το
παραδοσιακό ‛’House of the rising sun’’ που ποτέ ως τότε δεν είχε ξανακουστεί σε γρήγορη
εκτέλεση. Η Simone το είχε ξαναηχογραφήσει το ’62 και το έκαναν οι Animals επιτυχία,
εκνευρίζοντάς την. Στο all time classic : ‛’Since I fell for you’’ του Buddy Johnson, δίνει και
την ψυχή της για ένα αποτέλεσμα πέρα από κάθε φαντασία, παίζοντας ταυτοχρόνως πιάνο.
Σ’ έναν τέτοιο δίσκο χωράει και ένα boogallo, είναι το ‛’Day and night’’ του κιθαρίστα Ruddy
Stevenson, εδώ η μπάντα παίζει σε ξεσηκωτικούς ρυθμούς, ενώ αμέσως μετά αλλάζει ύφος
με το ‛’In the dark’’ που σε κάνει να δαγκώνεις τα καλύμματα του καναπέ.! Στο ‛’My man’s
gone’’(από το Porgy and Bess του Gershwin) βγάζει το παράπονο που ίσως μόνο η Billy μπόρεσε να βγάλει.! Και για να τελειώνουμε με την παραγγελιά, ο δίσκος είναι μια καταστροφή για την ψυχική σας κατάσταση. Μόνο μην πείτε μετά, ότι δεν σας προειδοποίησα.!!!
RCA - 1967
Οι μουσικοί:
μόνο και μόνο γιατί κάποιος μου το ζήτησε.! Αλήθεια εγώ καθόλου
δεν ήθελα να γράψω, το ξαναλέω με βάλανε με το ζόρι, άρα για ό,τι διαβάσετε
μη κατηγορήσετε εμένα, γιατί είπαμε, εγώ δεν ήθελα.! Τέλος πάντων.
Είναι λέει μια κάποια Nina Simone που πρίν από 43 χρόνια ηχογράφησε έναν
δίσκο, που λέγεται: “Sings the blues” ,τι κοινότυπο αλήθεια! Σιγά κι άλλοι έχουν
τέτοιους τίτλους ίσως και καλύτερους (sings the big blues – sings the Southside blues
-sings the blues and crying) κλπ. Άρα από τίτλο είναι μάλλον ξεπερασμένη. Στο εξώφυλλο
φιγουράρει η ίδια σ’ένα πολύ κοντινό πλάνο, που φαίνονται και τα σπυράκια της.!
Αηδία δηλαδή. Θα μου πείτε και γιατί πρέπει να διαβάσουμε για ένα a priori ανοσιούργημα
που θα μας ‛’φάει’’ το χρόνο και τίποτ’ άλλο; Και επειδή θα το πείτε, γι αυτό κι εγώ κρατάω
ενός λεπτού σιγή, αποτίοντας φόρο τιμής σε μια Ιέρεια, σε μια σύγχρονη μούσα.!
Τέλος.
Το τοπίο τραχύ, με ακατέργαστους bluesy ήχους, που σε κάνει να παραδίνεσαι στην
ερημιά της μουσικής, της φωνής, της εκτέλεσης και να πιάνεις τον εαυτό σου να λέει:
O Yeah! O Yeah!. Οι session μουσικοί σε μεγάλη φόρμα καθοδηγούνται από τη Νίνα
και σου μεταφέρουν ένα εκπληκτικό συναίσθημα, με κάθε είδος ρυθμού που ξεκινούν.
Κυρίως ο Buddy Lucas που βάζει τη σφραγίδα του στο δίσκο με την φυσαρμόνικά του,
επιλογή φυσικά της N.Simone.
Τα κομμάτια είναι διαλεγμένα με σοφία, επειδή η N. Simone ήθελε να κάνει υπερήφανους
τους ανθρώπους της RCA που την πήραν από τη Phillips και της έδωσαν
νέες δυνατότητες εξέλιξης της καριέρας της. Υπάρχουν εδώ 5 original που έχει γράψει
η ίδια τους στίχους: a)Do I move you? b)Real real c)Backlash blues d)I want a little sugar
in my bawl e)Blues for mama και 7 φοβερές διασκευές, μεταξύ των οποίων και το
παραδοσιακό ‛’House of the rising sun’’ που ποτέ ως τότε δεν είχε ξανακουστεί σε γρήγορη
εκτέλεση. Η Simone το είχε ξαναηχογραφήσει το ’62 και το έκαναν οι Animals επιτυχία,
εκνευρίζοντάς την. Στο all time classic : ‛’Since I fell for you’’ του Buddy Johnson, δίνει και
την ψυχή της για ένα αποτέλεσμα πέρα από κάθε φαντασία, παίζοντας ταυτοχρόνως πιάνο.
Σ’ έναν τέτοιο δίσκο χωράει και ένα boogallo, είναι το ‛’Day and night’’ του κιθαρίστα Ruddy
Stevenson, εδώ η μπάντα παίζει σε ξεσηκωτικούς ρυθμούς, ενώ αμέσως μετά αλλάζει ύφος
με το ‛’In the dark’’ που σε κάνει να δαγκώνεις τα καλύμματα του καναπέ.! Στο ‛’My man’s
gone’’(από το Porgy and Bess του Gershwin) βγάζει το παράπονο που ίσως μόνο η Billy μπόρεσε να βγάλει.! Και για να τελειώνουμε με την παραγγελιά, ο δίσκος είναι μια καταστροφή για την ψυχική σας κατάσταση. Μόνο μην πείτε μετά, ότι δεν σας προειδοποίησα.!!!
RCA - 1967
- "Do I Move You" (Simone)
- "Day and Night" (Stevenson)
- "In the Dark" (Green)
- "Real Real" (Simone)
- "My Man's Gone Now" (Gershwin, Heyward)
- "Backlash Blues" (Hughes, Simone)
- "I Want a Little Sugar in My Bowl" (Simone)
- "Buck" (Stroud)
- "Since I Fell for You" (Johnson)
- "The House of the Rising Sun" (Traditional)
- "Blues for Mama" (Lincoln, Simone)
Οι μουσικοί:
- Nina Simone: vocal, piano
- Eric Gale: guitar
- Rudy Stevenson: guitar
- Ernie Hayes: organ
- Bob Bushnell: bass
- Bernard Purdie: drums, timpani
- Buddy Lucas: harmonica, tenor sax
Last edited:
.
αλλα μπρός στα :drummer::music-smiley-005::award: τι είν' ο πόνος..