Αναμικτες οι εντυπωσεις απο το restoration ....
Στις σκηνες με τους πιθηκους και τον τραχιακο σταθμο θα προτιμουσα το original score.
ΟΜΩΣ, στις σκηνες μεσα στο Discovery .... ισως, το score του Alex North να ακουγεται πιο αισιοδοξο, πιο χαρμοσυνο,
πιο ελπιδοφορο. Ετσι οπως αρχιζει το Gayane Ballet Suite (Jupiter Mission - 18 months later) ειναι πολυ καταθλιπτικο
(σχεδον πενθιμο) ! Και πως να μην ειναι αφου ειναι adagio (υπαρχουν ακομα βαρυτερα adagio, οπως το Adagio in
G minor του Albinoni). Θα πρεπε, κατα την ταπεινη μου αποψη, το πολυμηνο ταξιδι μεσα στο διαστημα να περιεχει
και μια νοτα αισιοδοξιας (ισως και εναν υφερποντα ηρωισμο ???) ωστε να μην νιωθει ο θεατης οτι ο ηθοποιος οδευει
προς τον αφανισμο του. Βεβαια, το διαστημα ΕΙΝΑΙ ο πιο αφιλοξενος χωρος που μπορει να υπαρξει για οργανικα οντα,
ΑΛΛΑ .... χρειαζεται να περαστει αυτος ο ρεαλισμος ΚΑΙ μεσα στο score ???
(δεν λεω περισσοτερα .... θα γαυγισει ο Yπερηχητικος ....

)