Η Ομίχλη - The Mist (2007)

jimdamian

AVClub Enthusiast
17 June 2006
1,296
Η Ομίχλη - The Mist (2007)

l_8ded3a1a309a404a905a45da4e840110.jpg


Σκηνοθεσία: Frank Darabont
Σενάριο: Frank Darabont (screenplay), Stephen King (novel)
Ηθοποιοί: Thomas Jane, Marcia Gay Harden, Laurie Holden, Andre Braugher, Toby Jones
Παραγωγοί: Frank Darabont,Liz Glotzer
Χώρα Παραγωγής: U.S.A.
Είδος: Θρίλερ / Τρόμου
Ελληνική Πρεμιέρα: 13-12-2007

το finale ειναι ολα τα λεφτα !!! Μην την χασετε !!!

Από τον Φρανκ Ντάραμποντ και τον Στίβεν Κινγκ έρχεται η θρυλική ιστορία τρόμου όπου το λεπτό στρώμα του πολιτισμού εξαφανίζεται, οι μάσκες πέφτουν και ο πραγματικός τρόμος αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μας.

Ο Ντέιβιντ Ντρέιτον και ο γιος του Μπίλι είναι ανάμεσα σε μια μεγάλη ομάδα τρομοκρατημένων κατοίκων, οι οποίοι βρίσκονται παγιδευμένοι στο τοπικό super market από μια παράξενη ομίχλη.

Ο Ντέιβιντ είναι ο πρώτος που αντιλαμβάνεται πως κάτι παραμονεύει στην ομίχλη...ανατριχιαστικά και θανατηφόρα πλάσματα από έναν άλλο κόσμο.

Η επιβίωση εξαρτάται από την συνεργασία των κατοίκων.

Κατά πόσο όμως αυτή είναι δυνατή δεδομένης της ανθρώπινης φύσης;

TRAILER http://www.imdb.com/title/tt0884328/trailers-me60516092

OFFICIAL WEB SITE http://www.themist-movie.com/
 
ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ

Μπαίνεις να δεις αυτή την κινηματογραφική μεταχείριση στην προ 27ετίας νουβέλα του Στίβεν Κινγκ προβλέποντας μία ακόμη ρουτινιάρικη διασκευή. Εγκαταλείπεις την αίθουσα αποσβολωμένος.

Δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι ένα από τα πιο πεσιμιστικά φιλμ, τελευταία, φέρει την υπογραφή του ίδιου ανθρώπου που πριν έξι χρόνια γλιστρούσε καλλιτεχνικά στο ουμανιστικό σιρόπι της προηγούμενης ταινίας του, «Κινηματογράφος Ματζέστικ».



Νιώθοντας ενδεχομένως ο ίδιος την ανάγκη να σβήσει από επάνω του τη σκιά ενός τέτοιου ολισθήματος καριέρας, ο Ντάραμποντ επιστρέφει στη λογοτεχνική πηγή που γέννησε τις δυο πιο πετυχημένες του ταινίες («Τελευταία Εξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ» και «Το Πράσινο Μίλι»), επιδεικνύοντας παράλληλα αξιέπαινο θάρρος στο να χειρίζεται ένα ιδιαιτέρως σκοτεινό υλικό.

Βουτώντας τη νουβέλα του Κινγκ σε έναν ατέρμονο κυνισμό και μια σκληρότητα που δεν βρίσκονταν εξαρχής στις σελίδες, ο Ντάραμποντ απομακρύνει την ταινία από τα ρηχά νερά του mainstream τρόμου για να τη μετατρέψει σε μια αργή καταβύθιση στην απελπισία.


Εξαιρώντας κάποιες ηχηρές σχηματικότητες, η «Ομίχλη» αιφνιδιάζει ευχάριστα όταν πλάθει μία άκρως ανησυχητική μικρογραφία της μοντέρνας Αμερικής ή χρησιμοποιεί το στοιχείο του υπερφυσικού ως καταλύτη για να αναζητήσει τον πραγματικό φόβο στην πιο κτηνώδη πτυχή της ανθρώπινης φύσης.

Εξορκίζοντας κάθε εμπιστοσύνη στην ικανότητα της ανθρωπότητας να πράττει το καλό, ο Ντάραμποντ παίρνει εξαιρετικό ρίσκο όταν κορυφώνει τα πάντα σε ένα αξέχαστο τελευταίο ημίωρο, πρωτόγνωρης απελπισίας για αμερικανική στουντιακή δημιουργία. Είναι ένα φινάλε προορισμένο να σοκάρει περισσότερο από κάθε τρομολάγνο εφέ στον κόσμο.
 
πρεπει λοιπον να την δω το συντομοτερο
μ αρεσει αυτο
οι μισοι την θεωρουν συγκλονιστικη και οι αλλοι super πατατα
θα δουμε συντομα ...

.
 
Απάντηση: Re: Η Ομίχλη - The Mist (2007)

ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ
Δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι ένα από τα πιο πεσιμιστικά φιλμ, τελευταία, φέρει την υπογραφή του ίδιου ανθρώπου που πριν έξι χρόνια γλιστρούσε καλλιτεχνικά στο ουμανιστικό σιρόπι της προηγούμενης ταινίας του, «Κινηματογράφος Ματζέστικ».

Ο κινηματογράφος Majestic για μένα είναι καταπληκτική ταινία και σίγουρα όχι το χάλι που γράφει ο κύριος κριτής. Βαρέθηκα πια τον κάθε μη πω τι να γράφει μια βλακεία σε κάποιο περιοδικό επειδή μπορεί. Άκου ουμανιστικό σιρόπι. Θα μας τρελάνουνε μου φαίνεται.Για το Αθηνόραμα μην πούμε καν.
Εγώ πάντως θα δω την ομίχλη καθώς όλες οι ταινίες του Νταραμποντ με έχουν ενθουσιάσει απίστευτα.
 
Καλά, μού γίνατε όλοι του "ποιοτικού" ξαφνικά..:bigcry:

Πέραν της πλάκας πάντως, επειδή λατρεύω το genre του Thriller σε όλες του τις μορφές και έχουν δεί τα ματάκια μου πολλές φόλες, κρατάω μικρό καλάθι και για την συγκεκριμμένη.(ακόμα να συνέλθω απ το 1408 που βαρέθηκα την τηλεόρασή μου..:twoguns:)
Αν απογοητευθώ, σιγά τα λάχανα.:ernaehrung004:
Αν με τρομάξει και με εκπλήξει, θα φύγω και ευχαριστημένος.:music-smiley-005:
 
To'δα χτες στα ster (xmmm ας μη μιλήσω περι αυτού)

Λοιπον το τέλος ειναι ο ορισμός του "εμεινα μακάκας" (για τον πρωταγωνιστή)
Εχει αργό ρυθμό και οφείλεται φαντάζομαι στην προσπάθεια να ειναι ποιο κοντά στην νουβέλα.

Ηθικά δειλημματα, δόση προσευχών, υπερφυσικά φαινόμενα, πρωτόγονα ενστικτα του πολιτισμένου άνθρωπου all mixed up σε καθαρά steven king προσέγγιση.

not bad θα έλεγα
 
Ρε παιδια το "παιξιμο" του πρωταγωνιστη (και των υπολοιπων) ειναι τοσο της πλακας σε σημειο που κατανταει αστειο αντι φοβιστικο!!
Τι σας αρεσε στο τελος. Τελειως αναμενομενο.
 
To τέλος ειναι ενας σημαντικός λόγος για να θυμάσαι αυτη την ταινία.
Αν ειχε αναμενομενο τέλος (όλα καλα όλα ανθηρα) τότε θα μιλάγαμε για πατάτα εφάμιλλη με το desperation (την ταινία)

εγώ πάλι πρώτη φορά βιωσα χειροκρότημα στην αίθουσα επειδή σκοτώθηκε κάποιος εν ψυχρώ. Τόσο ενοχλητική ήταν η Λουκά της ταινίας!!!
 
King και Darabont
Εδω κυριολεκτικα ξεφυγαν ...
Η ταινια ειναι αριστουργημα
ο Νταραμποντ μας κλειδωνει μεσα σε καποιον ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ στον παραδεισο του
καταναλωτισμου
Χορευει με την καμερα και μας καθηλωνει
Μεσα στο σπλατερ και στον τρομο δεχομαστε απανωτα ραπισματα
Η θρησκεια και η πολιτικη ο στρατος η επιστημη ...η μεταλαξη που κανουμε στον πλανητη
Που ειναι ο πολιτισμος μας ?

Ειμαστε ομηροι μιας αορατης απειλης που μονοι μας κατασκευαζουμε
Εχει κατι απο τα πουλια του χιτσκοκ
Μεχρι και απο παλιες be movies του 1930

Στις καλυτερες ταινιες τρομου ολων των εποχων

.