Α, ένας φίλος μου τα είχε ακούσει (πότε ήταν αυτό ρε παιδιά, το '70 πόσο; )
Και δουλεύουν! Αλλά πριν τα αγοράσετε, ρωτήστε πόσο έχει η φιάλη με το ήλιο, γιατί πρέπει να την αλλάζετε τακτικά...
Έχω μια καλή ιστορία για ένα παρόμοιο σύστημα που είχε φτιάξει ο Nelson Pass. Εκείνο δεν χρησιμοποιούσε ήλιο, αλλά ιόνιζε απ' ευθείας τον αέρα! Δεν θυμάμαι πόσα βολτ είχε, αλλά έμοιαζε σαν κουνουπιέρα (αυτές τις ηλεκτρικές που είχαν και έχουν ακόμα σε ταβέρνες). Με αντίσταση κάτω από 1Ω, είχε και δικούς του ενισχυτές πολλών kW. Τράβαγε τόσο πολύ ρεύμα που στην έκθεση που παρουσιάστηκε έγινε το εξής:
Όταν δυνάμωνε η μουσική, ο ενισχυτής τράβαγε τόση ισχύ που δημιουργούνταν πτώση τάσης στο δίκτυο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι έπεφτε η ταχύτητα του μπομπινόφωνου που χρησιμοποιούνταν για πηγή και προφανώς και η συχνότητα του ήχου. Όταν η μουσική χαμήλωνε σε ένταση το φαινόμενο αντιστρέφονταν και είχαμε αύξηση της συχνότητας.
Ένας άλλος διάσημος σχεδιαστής είπε ότι το συγκεκριμένο σύστημα του Pass ήταν ότι καλύτερο είχε ακούσει. Προειδοποίησε όμως ότι το όζον και τα οξείδια το αζώτου που παρήγαγε το σύστημα προκαλούν και μια ευφορία από μόνα τους. Κοινώς, σε μαστουρώνουν! Οπότε δεν είναι δυνατή η αντικειμενική κρίση.
Για να γυρίζω στα Plasmatronic, θα ήταν ενδιαφέρον να τα έχει κάποιος συλλέκτης, αλλά από κει και πέρα είναι προβληματικά για καθημερινή χρήση. Και ήταν και τότε -φαντάσου σήμερα που δεν θα υπάρχει ανταλλακτικό ούτε για δείγμα.
Η ιδέα όμως της απ' ευθείας διέγερσης του αέρα από το ηλεκτρικό σήμα είναι ευφυής!