Λοιπόν, έχοντας διανύσει 30 περίπου ώρες σε πρόχειρη θέση, σήμερα τα nχεία μπήκαν σε βάσεις, αφιερώθηκε χρόνος στη σωστή τοποθέτηση και οι πρώτες ακροάσεις έχουν αρχίσει...
Λογικά, το όποιο στρώσιμο έχει γίνει, οποτε κάπου εδώ είμαστε ηχητικά.
Πού ακριβώς;;;
Πρόκειται για ωραίο ηχείο, με ανοιχτό ήχο, μεγάλη στερεοφωνική εικόνα, πολύ λεπτομέρεια, ρυθμικό και πολύ διασκεδαστικό.
Στη μεσαία περιοχή έχουμε σαφώς το πιο δυνατό σημείο. Εξαιρετική τονικότητα, πλούσιες χροιές με πολλή πληροφορία, ακρίβεια και απόλυτη έλλειψη χρωματισμών. Συνεπώς φωνές και φυσικά όργανα είναι απόλαυση.
Η ανάλυση - και το μικρό μέγεθος - κάνουν τα ηχεία διάφανα. Κυριολεκτικά τα ξεχνάς και ακούς τη μουσική. Μου κάνει εντύπωση που αν δε τα κοιτάξεις δεν εντοπίζεις την πηγή του ήχου - έρχεται από παντού.
Πολύ πληροφορία και στα πρίμα. Αρχικά πλιστεψα ότι θα "δαγκώνει" το ηχείο αλλά δεν το έχω εισπράξει. Δε ξέρω σε σκληρές εγγραφές πως θα παίξει. Λογικά θα τις αποκαλύπτει.
Βλέποντας τα ηχεία είναι πολύ εύκολο να αμφισβητήσεις την όποια ικανότητα αναπαραγωγής χαμηλού. Στην πράξη όμως εκπλήσεσαι ευχάριστα. Δε θα κουνήσουν τζάμια ή τοίχους φυσικά, έχουν όμως αξιοπρεπές χαμηλό, ρυθμικό, γρήγορο και ταιριαστό με το χαρακτήρα του ηχείου. Ευτυχώς περίεργα "φουσκώματα" στη χαμηλομεσαία για εντυπωσιασμό απουσιάζουν. Μια χαρά.
Όλα καλά λοιπόν. Ένα όμορφο και χορταστικό ηχειάκι που δένει πολύ με τον παλαίμαχο PM66 KI και που δικαιολογεί όλα όσα είχα ακούσει για την EPOS γενικά, αλλά και για το ίδιο το ELS 3.
Ας συνεχίσω με τον υπέροχα βραχνό κύριο Chris Rea τώρα...