Ιμπεριαλιασμός εναντίον Ισλαμισμού και στην μέση οι υπόλοιποι.

Kosh

AVClub Fanatic
7 September 2006
101,106
Εκεί ψηλά.....


Στο Μάλι οι φανατικοί θέλουν να ξεριζώσουν τον σουφισμό


65AF29C01FEC71BC1FF363B851A9E7F7.jpg


Η χαρά της ζωής εξοργίζει τους ισλαμιστές: κάτοικοι του Τιμπουκτού γιορτάζουν με τραγούδια την αναστήλωση
του Μεγάλου Τεμένους της πόλης στο πλαίσιο παλαιότερου Φεστιβάλ της Ερήμου για την Ειρήνη​







Αγνοώντας τις διεθνείς εκκλήσεις οι ισλαμιστές αντάρτες του Μάλι συνεχίζουν το καταστρεπτικό έργο τους στο Τιμπουκτού, μια πόλη γεμάτη με διακηρυγμένα μνημεία παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς, αναγνωρισμένα από την UNESCO. Θυμίζουν όσα έκαναν το 2001 στο Αφγανιστάν οι Ταλιμπάν καταστρέφοντας τα περίφημα γιγαντιαία αγάλματα του Βούδα, από τον 6ο μ.Χ. αιώνα, στην επαρχία Μπαμιγιάν.

Η σκληροπυρηνική ομάδα Ανσάρ Ντίνε, η οποία υποστηρίζει μια συντηρητική και πουριτανική οπτική του ισλαμικού νόμου, θεωρεί τους ναούς και τάφους των σουφιστών αγίων του Τιμπουκτού ειδωλολατρικούς.

Παρ' ότι οι εχθροπραξίες των ισλαμιστών κορυφώθηκαν μόλις πρόσφατα, οι καταστροφές μνημείων των σούφι είχαν ξεκινήσει ήδη από τον Μάιο του 2012. Μαχητές οπλισμένοι και κασμάδες και καραμπίνες έχουν ήδη καταστρέψει πολλά από τα μαυσωλεία και τα μνημεία της πόλης, ενώ έχουν δεσμευτεί να μην αφήσουν κανένα όρθιο.

Αυτό συμβαίνει επειδή η ανθρωπιστική σουφιστική προσέγγιση του Ισλάμ, που θεωρεί τη μουσική, την ποίηση, τον χορό, τον διαλογισμό και μέσω αυτού την άμεση επαφή με τον Θεό απαραίτητα συστατικά της ζωής, απέχει παρασάγκας από τη μιλιταριστική, «απολυταρχική» και άτεγκτη θεώρηση των φανατικών υπέρμαχων της Σαρία.

Εξάλλου παραδοσιακά το ορθόδοξο Ισλάμ διαφωνούσε με τους Σούφι αναφορικά με τη λατρεία των αγίων, τις επισκέψεις σε τάφους, τις μουσικές τελετουργίες, τα θαύματα και την απόλυτη πνευματική κυριαρχία του σεΐχη-διδασκάλου ως αλάθητου ηγέτη των μαθητών του.

Από την άλλη πλευρά, οι Σούφι ύψωσαν τη φωνή τους ενάντια στην κοινωνική ανισότητα και προσπάθησαν ακόμη και θυσιάζοντας τις ζωές τους να μεταβάλουν τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες της κοινωνίας προς το καλύτερο.

Ετσι, για τους φανατικούς ισλαμιστές τα ίχνη του σουφισμού πρέπει να εξαφανιστούν ως «αιρετικά» από το Τιμπουκτού, μια πόλη στενά συνδεδεμένη με τους Σούφι, η οποία ήκμασε τον 13-14ο μ.Χ. αιώνα και αποτέλεσε φάρο πολιτισμού στην εποχή της.

Η διεθνής κατακραυγή ενώπιον αυτής της μισαλλόδοξης επιχείρησης για την εξαφάνιση του πολιτισμού και της ιστορίας μιας άλλοτε λαμπρής μουσουλμανικής πόλης υπήρξε άμεση. Πέρα όμως από τη φραστική καταδίκη των ισλαμιστών μαχητών, ελάχιστα μπορούν να γίνουν αυτή τη στιγμή.

Στις ημέρες μας οι ισλαμιστές κάνουν επέλαση στην πόλη σκορπίζοντας τον τρόμο σε έναν ήδη φοβισμένο πληθυσμό. Μια ομάδα ενόπλων της Ανσαρ Ντίνε κατέστρεψε μια από τις πόρτες του τζαμιού Σίντι Γιαχιά το οποίο κατασκευάστηκε τον 15ο μ.Χ. αιώνα. Σύμφωνα με την παράδοση αυτή η πόρτα θα άνοιγε μόνο την τελευταία ημέρα του κόσμου - μια τοπική πρόληψη τυλιγμένη σε μεσσιανικούς μύθους που οι ισλαμιστές ήθελαν να αποδείξουν ότι δεν είναι αληθείς. Ομως με την ιστορική πόλη τους να καταρρέει μπροστά στα μάτια τους, οι κάτοικοι του Τιμπουκτού φοβούνται ότι το τέλος δεν είναι μακριά.

Το ίδιο δυστυχώς δεν ισχύει μόνο για το Μάλι. Παρ' όλο που τα ειρηνικά κηρύγματα των Σούφι συνέβαλαν σημαντικά στην εξάπλωση του Ισλάμ στην Αφρική, τα τελευταία χρόνια ολοένα πιο σκληροπυρηνικοί σουνίτες ισλαμιστές πραγματοποιούν επιθέσεις σε μνημεία σουφιστών σε χώρες όπως η Λιβύη και η Αίγυπτος.

Στην άλλη πλευρά, στο Πακιστάν, οι Ταλιμπάν και τα παρακλάδια τους δεν αρκούνται στο να καταστρέφουν ναούς και μαυσωλεία των Σούφι, αλλά έχουν θανατώσει και πολλούς οπαδούς αυτής της ευγενούς και ανθρωπιστικής αντίληψης της μουσουλμανικής πίστης.
 
«Μοιάζει με επανάληψη του εμφυλίου στην Αλγερία. Μη νομίζετε ότι θα έχει χάπι έντ» γράφει ο Ρόμπερτ Φισκ σε ανάλυση στον «Independent». Ο βετεράνος ανταποκριτής της βρετανικής εφημερίδας στη Μέση Ανατολή εκτιμά ότι το πρόβλημα είναι ότι ο άγριος εμφύλιος στην Αλγερία (1990-1999) στην πραγματικότητα δεν τελείωσε ποτέ και ότι οι Γάλλοι δεν το έλαβαν αυτό υπ' όψιν όταν έστειλαν στρατό στο Μάλι.

«Οι εχθροί της Αλγερίας - και, φυσικά, οι εχθροί της Γαλλίας - χτύπησαν στην Αλγερία μετατρέποντας την έρημο εκεί σε άλλο ένα μέτωπο πολέμου. Ισλαμιστές αντάρτες κράτησαν ομήρους δεκάδες δυτικούς σε βάση της BP, στην Αλγερία. Αλγερινοί στρατιώτες άνοιξαν πυρ περικυκλώνοντας ομήρους και ισλαμιστές, λουτρό αίματος... Μου θυμίζει τον εμφύλιο της Αλγερίας στη δεκαετία του 1990. Και αν τον λάβουμε υπ' όψιν ως προηγούμενο, μην περιμένετε χάπι εντ », γράφει ο Φισκ.

«Το πρόβλημα είναι ότι εκείνος ο εμφύλιος με τα βασανιστήρια, τις σφαγές και τις θηριωδίες για τις οποίες δόθηκε γρήγορα χάρη - ανάμεσα στην εξουσία και τους ισλαμιστές, ανάμεσα στις Αρχές και τα γκρουπούσκουλα του τζιχάντ και της αλ-Κάιντα - δεν έχει τελειώσει πραγματικά.

Εκείνες οι άγριες μάχες στις οποίες σφαγιάστηκαν πολλοί δυτικοί, ιδίως Γάλλοι και Γαλλίδες, έγιναν στις παραθαλάσσιες πόλεις της Αλγερίας και στις κοιλάδες του Νότου, για τις οποίες ο γαλλικός στρατός είχε πολεμήσει ματαίως εναντίον των Αλγερινών εθνικιστών το 1954- 1962. Ποτέ στην έρημο.

Δεν κατάλαβαν οι Αλγερινοί ότι το μαλακό τους υπογάστριο θα ήταν αυτή η αχανής, άνομη έρημος; Επανειλημμένως τα τελευταία δέκα χρόνια η κυβέρνηση της Αλγερίας έχει διακηρύξει ότι νίκησε κατά κράτος, ότι οι ισλαμιστές παραδόθηκαν, ότι η αλ-Κάιντα στο Ισλαμικό Μαγκρέμπ είναι τελειωμένη, τουλάχιστον στην Αλγερία. Αλλά δεν ήταν αλήθεια. Οι βομβιστικές επιθέσεις δεν σταμάτησαν στο Αλγέρι και οι τεράστιες έρημοι στον Νότο δεν ήταν ποτέ ασφαλείς» τονίζει ο Φισκ.

«Οι Γάλλοι, με μια υπεροψία όμοια εκείνης των Αμερικανών και των Βρετανών στους δικούς τους μάταιους πολέμους κατά της "τρομοκρατίας", απλώς δεν σκέφτηκαν όταν έστειλαν τους στρατιώτες τους να πολεμήσουν στο Μάλι την περασμένη εβδομάδα την Αλγερία ως ένα πηγάδι που θα καταπίνει όλο και περισσότερους Γάλλους και άλλους ξένους», συνεχίζει ο δημοσιογράφος.

«Είναι εύκολο να αυξήσεις τα μέτρα ασφαλείας στο αεροδρόμιο Σαρλ Ντε Γκωλ, πολύ πιο δύσκολο να θυμάσαι την ιστορία και το πόσο ευάλωτα είναι αυτά τα αραβικά καθεστώτα που παίζουν τον ρόλο του συμμάχου, αλλά δεν έχουν κερδίσει ακόμη τους δικούς τους, εσωτερικούς "ισλαμιστικούς" πολέμους. Οι αντάρτες στο Μάλι είχαν ήδη απειλήσει δυτικούς στην Αλγερία αλλά κανένας, όπως φαίνεται, δεν τους πήρε στα σοβαρά. Ακόμη και όταν τα γαλλικά βομβαρδιστικά διέσχισαν τον εναέριο χώρο της Αλγερίας», καταλήγει ο Φισκ.


http://www.tovima.gr/world/article/?aid=493790
 
Τα δύο είδη του ισλάμ στο Μάλι εξηγεί σε συνέντευξή του προς τον «Monde» ο ανθρωπολόγος Ζιλ Ολντέρ, ερευνητής του CNRS και ειδικός στην αφρικανική αυτή χώρα -η οποία είναι πλέον διαιρεμένη, καθώς οι υποχωρούντες στα πεδία των μαχών ισλαμιστές του βορρά έχουν ανακηρύξει την ανεξαρτησία τους από τον πιο μετριοπαθή Νότο. Με δυο λόγια, ο «αγώνας για επικράτηση» στο Μάλι παίζεται ανάμεσα στο αφρικανικό και το αραβικό ισλάμ.

«Το ιστορικό σουνιτικό ισλάμ του Μάλι, με το οποίο ταυτίζεται το 80% του πληθυσμού, προτείνει ένα οικουμενικό δόγμα ικανό να προσαρμοστεί στους τοπικούς πολιτισμούς», λέει ο Ολντέρ. Αλλά «από το 1945, ο ουαχαμπιτισμός που ήρθε από την Σαουδική Αραβία επιτίθεται στην παράδοση αυτή με στόχο την "επαναραβοποίηση" του ισλάμ».

Μετά την ανεξαρτησία από τη Γαλλία το 1960, το σοσιαλιστικό καθεστώς έσπρωξε στο περιθώριο τους ουαχαμπίτες και επανέφερε την κοσμικότητα. Όμως η δικτατορία που το διαδέχθηκε οκτώ χρόνια αργότερα, ανέτρεψε την τάση αυτή ευνοώντας τους ουαχαμπίτες που την είχαν στηρίξει. Με την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1991, απαγορεύτηκαν τα θρησκευτικά κόμματα και οι μετριοπαθείς σουνίτες πήραν πάλι το πάνω χέρι.

Αλλά μετά το πραξικόπημα του 2012 (που έδωσε και την ευκαιρία στον Βορρά να αποσχιστεί), δημιουργήθηκε στο Νότο ένα υπουργείο Θρησκευτικών Υποθέσεων και Λατρείας το οποίο ανέλαβε στέλεχος του Ανώτατου Ισλαμικού Συμβουλίου του Μάλι _ που τελευταίως λειτουργεί σαν «ουαχαμπιτικό κόμμα» και προωθεί την ιδέα μιας ισλαμικής δημοκρατίας (ακόμη και πριν την επικράτηση των ακραίων ισλαμιστών στον Βορρά).

Στο νότιο Μάλι, πρώτα οι μετριοπαθείς σουνίτες αλλά στη συνέχεια και οι ουαχαμπίτες καταδίκασαν την καταστροφή των μνημείων του Βορρά από τους εξτρεμιστές _ αν και οι πρώτοι δεν επιθυμούν την επιβολή του νόμου της Σαρία στη χώρα ενώ οι δεύτεροι δηλώνουν διατεθειμένοι να συζητήσουν την εφαρμογή της Σαρία την οποία απαιτεί ο Βορράς.

Οι μετριοπαθείς σουνίτες «υπερασπίζονται ένα ισλάμ αφροκεντρικό, χωρίς κόμπλεξ απέναντι στους Αραβες και αυτόνομο σε σχέση με το κράτος», λέει ο Ολντέρ. Τόσο αυτοί όσο και οι ουαχαμπίτες χαιρέτισαν την γαλλική επέμβαση κατά των ισλαμιστών του Βορρά _ απηχώντας το λαϊκό αίσθημα στο νότιο Μάλι.

«Οι αντάρτες και οι προσπάθειές τους να καταλάβουν όλη τη χώρα δεν έχουν καμία λαϊκή υποστήριξη στο Νότο. Αλλά η επανίδρυση του κράτους με ισλαμική μορφή, ίσως. Στην πρωτεύουσα, Μπαμάκο, μια μεγάλη μειοψηφία του πληθυσμού έχει αυτή την προσδοκία», προσθέτει. Εν τέλει, ο ανταγωνισμός για την επικράτηση στο Μάλι διεξάγεται «ανάμεσα σε ένα ισλάμ που βιώνεται ως ανοιχτό προς την ποικιλία των πολιτισμών και ένα άλλο που βιώνεται με τρόπο αραβοποιημένο εξιδανικεύοντας τα πρώτα χρόνια του ισλάμ».



http://www.tovima.gr/world/article/?aid=495914