«Αν εξαιρέσουμε τους λίγους ψεκασμένους αρνητές, μια μεγάλη μάζα των ανεμβολίαστων (περίπου ένας στους πέντε) ανήκει στους ποικίλης έντασης εμμονικούς σκεπτικιστές.
Κανένας σκεπτικισμός δεν είναι, συνήθως, αθεμελίωτος. Ναι, το εμβόλιο εγκρίθηκε με εσπευσμένες διαδικασίες. Ναι, δεν έχει παρέλθει πολύς καιρός από τη χρήση του. Αλλά δεν υπάρχει βεβαιότητα στη ζωή. Όπως παρατηρεί ο Αριστοτέλης, με ειδικές αναφορές στην ιατρική και την πολιτική, σε όλα «τα πρακτά» δεν ισχύουν απόλυτοι κανόνες αλλά «επί τω πολύ».
Η ανθρώπινη εμπειρία είναι γνωσιακά επισφαλής. Η κοινωνία δεν είναι εργαστήριο στο οποίο μπορεί να διακριβωθεί η αιτιότητα. Δεν μπορούμε να ζητούμε μεγαλύτερη βεβαιότητα από αυτή που μπορεί να μας προσφέρει η ιατρική.
Ως λογικοί σκεπτικιστές, όμως, μπορούμε να ζητούμε ισχυρά τεκμήρια. Ότι δεν ξέρουμε κάτι απόλυτα, δεν σημαίνει ότι δεν γνωρίζουμε τίποτα. Τα εμβόλια ενσωματώνουν έγκυρη βιοϊατρική γνώση, έχουν περάσει από αυστηρές κρίσεις και έχουν δείξει, μέχρι σήμερα, ότι είναι άκρως αποτελεσματικά, με ελάχιστες παρενέργειες —με λίγα λόγια, είναι αρκούντως καλά.
Πρέπει να αποδεχθούμε την ατέλεια της γνώσης μας για να ζήσουμε ικανοποιητικά. Ο λογικός σκεπτικισμός είναι νοητική αρετή: βρίσκεται στο μέσον μεταξύ ευπιστίας και άρνησης. Ο εμμονικός σκεπτικισμός είναι παράλογος γιατί οδηγεί στην άρνηση: μηδενίζει την ατελή αλλά αρκούντως καλή γνώση στο όνομα της απόλυτα αληθούς, πλην ανέφικτης γνώσης».
Χαρίδημος Τσούκας