Έπρεπε να παρθούν αποφάσεις με τα δεδομένα που υπήρχαν τότε. Και η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ήξερε με σιγουριά τίποτα.
Διαβάστε το παρακάτω άρθρο, περιγράφει με απλοϊκό τρόπο τι -μάλλον- γνωρίζουμε, γιατί όπως καταλήγει το άρθρο χωρίς randomized control trials σε βάθος χρόνου όλα έιναι υποθέσεις.
Μερικά παραδείγματα:
- Φταίει η πολύ μεγαλύτερη δόση του moderna που τα πάει τόσο καλά σε σχέση με το pfizer;
- Αν το J&J γινόταν εξαρχής σε 2 δόσεις μήπως θα ήταν με διαφορά το καλύτερο;
- Για ποιο λόγο η Moderna προτείνει τη μισή δόση για αναμνηστική δόση;
- Είμαστε σίγουροι ότι η προστασία σχετική με τα T-cells είναι όντως δυνατότερη στα εμβόλια με αδενοϊούς;
- Είμαστε σίγουροι για το πόσο πρέπει να περιμένουμε ανάμεσα στις 2 δόσεις και μετά πόσο ακόμη για την αναμνηστική;
- Μας ενδιαφέρει περισσότερο το να μη κολλήσουμε ή μας ενδιαφέρει περισσότερο να μην μπούμε νοσοκομείο και φυσικά το απευκτέο; Δηλαδή είμαστε οκ με ένα εμβόλιο που πετυχαίνει το δεύτερο σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου αλλά "θυσιάζει" το πρώτο; (φυσικά αν αποτύχει και στα δύο απαιτείται υπενθυμιστική δόση).
και τόσα μα τόσα άλλα ερωτήματα που μάλλον θα μπορέσουμε να τα απαντήσουμε νωρίτερα από 3 με 5 χρόνια από τώρα.
Καλό είναι να μην ξεχνάμε πως συμβατικά, τα εμβόλια έχουν ένα κύκλο ανάπτυξης μεταξύ 5 και 10 ετών πριν βγουν στην αγορά και στις δοκιμές που γίνονται όλα αυτα τα χρόνια απαντάνε στα παραπάνω και είναι πολύ πιο σίγουροι για το τελικό προϊόν.
It’s possible that a good deal of the difference in the shots’ performance can be summed up with a simple phrase: More is better.
www.theatlantic.com
www.reuters.com
www.nature.com
www.news-medical.net
www.popsci.com
