Όχι απλά τα άκουσε ο νηματοθέτης, αλλά σε μια στιγμή αυθορμητισμού (αλλά και -ομολογεί- εξάντλησης από το ψάξιμο τόσους μήνες), τα πήρε κιόλας!
Απλώς είχα πει να περιμενω λίγο να περάσουν κάποιες μέρες και να ρθει και το ΣΚ να σχηματίσω πιο εμπεριστατωμένη άποψη και μετά να γράψω.
Αλλά ας πω τώρα τα πρώτα συμπεράσματα και εδώ είμαστε, αέναη η διαδικασία
Δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με το που το έβγαλα από το κουτί και είπα μπράβο ρε η σούπερ αγορά (όπως είχα πει ας πούμε όταν έβγαλα τον Yamaha). Είναι αρκετά μπερδεμένα τα συμπεράσματα και υπάρχουν θετικά και αρνητικά.
Το βασικό θετικό είναι ότι πλέον έχω μπάσο, τεράστια η αλλαγή στα χαμηλά. Κι ακόμη πιο σημαντικό, ΔΕΝ μπουμάρουν, που ήταν και το τεράστιο άγχος μου! Χωρίς καν να παιδευτώ να τους βρω θέση (ακόμη και χθες το βράδυ που δεν είχα βάλει καν τις ακίδες και τα πιατάκια και τα δοκίμαζα κάπως πρόχειρα), δεν μπουμάρουν. Ισως άμα το τσιτώσεις πολύ, αλλά και πάλι, καμία σχέση με τα Proac που είχα δοκιμάσει σπίτι μου και έγινε σεισμός.
Επίσης, κατάλαβα στην πράξη τι εννοούμε ξεκούραστο ήχο. Είναι όντως πολύ ξεκούραστα, νομιζω ότι μπορώ να ακούω για μέρες χωρίς να παραπονεθώ (χθες άκουσα κάνα τετράωρο, οκ, μετά από ένα σημείο σε χαμηλές εντάσεις, σήμερα από το πρωί μέχρι το απόγευμα, κάνα οχτάωρο ψιλοσερί). Εκανε μια παρατήρηση και ένας φίλος που ήταν εδώ χθες και μου φάνηκε πολύ πετυχημένη. Ενώ τα είχαμε δυνατά, μπορούσαμε να μιλάμε, άκουγες μουσική και όχι θόρυβο.
Το βασικο αρνητικό είναι ότι περίμενα/ήθελα πιο κρυστάλλινο ήχο, να με ανατριχιάζουν τα «καμπανάκια». Οχι, δεν το άκουσα αυτό. Μην πω ότι με τα Mission (ίσως λόγω της έλλειψης μπάσου) να ήταν πιο εντυπωσιακός ο ήχος. Θα μου πείτε, θες και το σκύλο χορτάτο (ξεκούραστα) και την πίτα γερή (καμπανάκια). Ναι το ήθελα.... Στα reviews που είχα διαβάσει έλεγαν ότι τα Venere ειναι μια προσπάθεια της Sonus να ξεφύγει από τον dark ήχο της και να δώσει και έναν τόνο πιο αναλυτικό, πιο «μοντέρνο». Και όλοι έλεγαν ότι τα κατάφερε. Εγώ δεν το είδα....
Αυτο που με έχει μπερδέψει είναι η σκηνή. Υπάρχει μεγαλύτερη σαφήνεια, καλύτερο σώμα, αλλά νομιζω χάθηκε το ύψος της. Ας μην το συνεχίσω πάντως με τη σκηνή, θα σας μπερδέψω, δεν έχω ακόμη άποψη, ας μείνουμε για αρχή στα βασικά και ξεκάθαρα.
Εδώ τώρα τονίζω το ότι σε όλα τα reviews που διάβασα, όλοι μα όλοι υπερτόνιζαν ότι χρειάζεται break in. Σε ένα ελληνικό review είχα διαβάσει 40 ώρες, σε αγγλικά μίνιμουμ 100 και πρακτικά 200, ενώ ένας έλεγε για 300.
Πχ αυτό εδώ, που νομίζω ότι περιγράφει την κατάσταση:
The gentlemen from Sumiko recommended at least 100 hours of break-in, with more being better. My experience confirmed this recommendation. Out of the box, the treble frequencies on the Venere 2.5 sounded staccato, not bright but rather brittle, as though lacking completeness. The midrange was vague and there was a lack of cohesiveness between the drivers. This was cured in the first 100 hours of use; however, as told, additional time yielded additional improvement. This improvement continued to a lesser degree over the next couple hundred hours or so and was most noticeable in terms of smoothness and fine detail retrieval. Given my experience, I would recommend not making a judgement on the Venere 2.5 with anything less than 300 hours of use.
Αν ισχύουν αυτά που λέει, ελπίζω....
Να κάνω και μια (ως συνήθως, χαζή) ερώτηση. Πώς καταλαβαίνουμε στην πράξη αν ένας ενισχυτής ζορίζεται να οδηγήσει ένα ηχείο;
ΥΓ. Α, από κλασική, άκουσα μόνο Κάλας. Ισως να ήταν ο δίσκος που έπαιξαν καλύτερα από όλους όσους έβαλα.
![IMG_20210713_181929[1].jpg](https://d1det0hdqz4sg.cloudfront.net/data/attachments/143/143608-fbc8a3f8556e44d038133efeb363b0ab.jpg?hash=-8ij-FVuRN)
![IMG_20210713_181913[1].jpg](https://d1det0hdqz4sg.cloudfront.net/data/attachments/143/143609-9301bd07c160936b90bf1255b1d17d4e.jpg?hash=kwG9B8Fgk2)
