Ηρθε η μεγάλη στιγμή - αγορά ηχείων - ματσάρισμα με A-S1100
- Thread starter Nikos6699
- Start date
καλορίζικα και καλοάκουστα!Όχι απλά τα άκουσε ο νηματοθέτης, αλλά σε μια στιγμή αυθορμητισμού (αλλά και -ομολογεί- εξάντλησης από το ψάξιμο τόσους μήνες), τα πήρε κιόλας!
Απλώς είχα πει να περιμενω λίγο να περάσουν κάποιες μέρες και να ρθει και το ΣΚ να σχηματίσω πιο εμπεριστατωμένη άποψη και μετά να γράψω.
Αλλά ας πω τώρα τα πρώτα συμπεράσματα και εδώ είμαστε, αέναη η διαδικασία
Δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με το που το έβγαλα από το κουτί και είπα μπράβο ρε η σούπερ αγορά (όπως είχα πει ας πούμε όταν έβγαλα τον Yamaha). Είναι αρκετά μπερδεμένα τα συμπεράσματα και υπάρχουν θετικά και αρνητικά.
Το βασικό θετικό είναι ότι πλέον έχω μπάσο, τεράστια η αλλαγή στα χαμηλά. Κι ακόμη πιο σημαντικό, ΔΕΝ μπουμάρουν, που ήταν και το τεράστιο άγχος μου! Χωρίς καν να παιδευτώ να τους βρω θέση (ακόμη και χθες το βράδυ που δεν είχα βάλει καν τις ακίδες και τα πιατάκια και τα δοκίμαζα κάπως πρόχειρα), δεν μπουμάρουν. Ισως άμα το τσιτώσεις πολύ, αλλά και πάλι, καμία σχέση με τα Proac που είχα δοκιμάσει σπίτι μου και έγινε σεισμός.
Επίσης, κατάλαβα στην πράξη τι εννοούμε ξεκούραστο ήχο. Είναι όντως πολύ ξεκούραστα, νομιζω ότι μπορώ να ακούω για μέρες χωρίς να παραπονεθώ (χθες άκουσα κάνα τετράωρο, οκ, μετά από ένα σημείο σε χαμηλές εντάσεις, σήμερα από το πρωί μέχρι το απόγευμα, κάνα οχτάωρο ψιλοσερί). Εκανε μια παρατήρηση και ένας φίλος που ήταν εδώ χθες και μου φάνηκε πολύ πετυχημένη. Ενώ τα είχαμε δυνατά, μπορούσαμε να μιλάμε, άκουγες μουσική και όχι θόρυβο.
Το βασικο αρνητικό είναι ότι περίμενα/ήθελα πιο κρυστάλλινο ήχο, να με ανατριχιάζουν τα «καμπανάκια». Οχι, δεν το άκουσα αυτό. Μην πω ότι με τα Mission (ίσως λόγω της έλλειψης μπάσου) να ήταν πιο εντυπωσιακός ο ήχος. Θα μου πείτε, θες και το σκύλο χορτάτο (ξεκούραστα) και την πίτα γερή (καμπανάκια). Ναι το ήθελα.... Στα reviews που είχα διαβάσει έλεγαν ότι τα Venere ειναι μια προσπάθεια της Sonus να ξεφύγει από τον dark ήχο της και να δώσει και έναν τόνο πιο αναλυτικό, πιο «μοντέρνο». Και όλοι έλεγαν ότι τα κατάφερε. Εγώ δεν το είδα....
Αυτο που με έχει μπερδέψει είναι η σκηνή. Υπάρχει μεγαλύτερη σαφήνεια, καλύτερο σώμα, αλλά νομιζω χάθηκε το ύψος της. Ας μην το συνεχίσω πάντως με τη σκηνή, θα σας μπερδέψω, δεν έχω ακόμη άποψη, ας μείνουμε για αρχή στα βασικά και ξεκάθαρα.
Εδώ τώρα τονίζω το ότι σε όλα τα reviews που διάβασα, όλοι μα όλοι υπερτόνιζαν ότι χρειάζεται break in. Σε ένα ελληνικό review είχα διαβάσει 40 ώρες, σε αγγλικά μίνιμουμ 100 και πρακτικά 200, ενώ ένας έλεγε για 300.
Πχ αυτό εδώ, που νομίζω ότι περιγράφει την κατάσταση:
The gentlemen from Sumiko recommended at least 100 hours of break-in, with more being better. My experience confirmed this recommendation. Out of the box, the treble frequencies on the Venere 2.5 sounded staccato, not bright but rather brittle, as though lacking completeness. The midrange was vague and there was a lack of cohesiveness between the drivers. This was cured in the first 100 hours of use; however, as told, additional time yielded additional improvement. This improvement continued to a lesser degree over the next couple hundred hours or so and was most noticeable in terms of smoothness and fine detail retrieval. Given my experience, I would recommend not making a judgement on the Venere 2.5 with anything less than 300 hours of use.
Αν ισχύουν αυτά που λέει, ελπίζω....
Να κάνω και μια (ως συνήθως, χαζή) ερώτηση. Πώς καταλαβαίνουμε στην πράξη αν ένας ενισχυτής ζορίζεται να οδηγήσει ένα ηχείο;
ΥΓ. Α, από κλασική, άκουσα μόνο Κάλας. Ισως να ήταν ο δίσκος που έπαιξαν καλύτερα από όλους όσους έβαλα.
με όλα αυτά που μου έτυχαν δεν μπορέσαμε να βρεθούμε και να ακούσουμε παρέα...
δεν πειράζει, θα βρεθούμε πιστεύω όταν φύγει το ζεστό καλοκαίρι...
θα κάνω και γω με την σειρά μου μια χαζή ερώτηση.. sonus faber πήρες τελικά;; την έχασα κάπως την μπάλα
Κάνε ένα πείραμα και βάλε τα πόδια στα ηχεία, ανάποδα. Δηλαδή τα κοντά εμπρός και τα μακρύτερα πίσω. Αντί να αλλάξεις ύψος ακρόασης δηλαδή να αλλάξεις την κάθετη κλίση των ηχείων. Και πες μας αν ακούς περισσότερο τα καμπανάκια.
Θεωρώ δεδομένο ότι κάνεις ακροάσεις χωρίς τη σίτα των ηχείων.
Δεν το λέω αυθαίρετα, το λέω βάση των μετρήσεων και του συμπεράσματος εδώ:
The highest level, which is an extension of the midrange characteristics, is on the + 7O axis, i.e. when we sit quite high up; if we sit lower, the energy in this range will drop even more, which will not necessarily be perceived as a deterioration - this is the place and such a modification that can contribute to better subjective impressions.
Theoretically, the picture we see is far from ideal, because the variability of the shape of the characteristic (along with the change of the axis) is not considered an advantage, but thanks to this we can experiment and choose the characteristic we want to hear.
And it will be easy in this case, because instead of changing the chair to a higher or lower one, it is enough to adjust the tilt of the speakers. For example, if you want to be on the axis marked in our measurements as + 7O, while sitting in a normal armchair, it is enough to place the columns more or less vertically (they are tilted "as is" by means of spikes of different length).
audio.com.pl
Θεωρώ δεδομένο ότι κάνεις ακροάσεις χωρίς τη σίτα των ηχείων.
Δεν το λέω αυθαίρετα, το λέω βάση των μετρήσεων και του συμπεράσματος εδώ:
The highest level, which is an extension of the midrange characteristics, is on the + 7O axis, i.e. when we sit quite high up; if we sit lower, the energy in this range will drop even more, which will not necessarily be perceived as a deterioration - this is the place and such a modification that can contribute to better subjective impressions.
Theoretically, the picture we see is far from ideal, because the variability of the shape of the characteristic (along with the change of the axis) is not considered an advantage, but thanks to this we can experiment and choose the characteristic we want to hear.
And it will be easy in this case, because instead of changing the chair to a higher or lower one, it is enough to adjust the tilt of the speakers. For example, if you want to be on the axis marked in our measurements as + 7O, while sitting in a normal armchair, it is enough to place the columns more or less vertically (they are tilted "as is" by means of spikes of different length).
SONUS FABER Venere 2.5
Po wrześniowym teście, w którym przedstawiliśmy najdroższe monitory Sonusa (Guarneri Evolution), prezentacja najnowszych, wolnostojących, ...
audio.com.pl
Χα χα δεν έχεις άδικο, Λάμψη έγινε το θρεντ
Ναι, δεν άντεχα άλλο το ψάξιμο, ήθελα να καταλήξω, έπεσαν μπροστά μου σε πιο χαμηλη τιμη λόγω παλιού μοντέλου και τα πήρα. Δεν ξέρω αν ήταν η σωστή κίνηση, θα δειξει....Εχω δει ότι κάνεις μετακόμιση. Αντε με το καλό να τακτοποιηθείς και εδώ είμαι εγώ, με χαρά και πάντα ανοιχτή πρόσκληση!
Α, ευχαριστώ πολύ! Θα το δοκιμάσω το Π/Σ/Κ που θα ναι μέρες ακρόασης και θα σου πω.Κάνε ένα πείραμα και βάλε τα πόδια στα ηχεία, ανάποδα. Δηλαδή τα κοντά εμπρός και τα μακρύτερα πίσω. Αντί να αλλάξεις ύψος ακρόασης δηλαδή να αλλάξεις την κάθετη κλίση των ηχείων. Και πες μας αν ακούς περισσότερο τα καμπανάκια.
Θεωρώ δεδομένο ότι κάνεις ακροάσεις χωρίς τη σίτα των ηχείων.
Δεν το λέω αυθαίρετα, το λέω βάση των μετρήσεων και του συμπεράσματος εδώ:
The highest level, which is an extension of the midrange characteristics, is on the + 7O axis, i.e. when we sit quite high up; if we sit lower, the energy in this range will drop even more, which will not necessarily be perceived as a deterioration - this is the place and such a modification that can contribute to better subjective impressions.
Theoretically, the picture we see is far from ideal, because the variability of the shape of the characteristic (along with the change of the axis) is not considered an advantage, but thanks to this we can experiment and choose the characteristic we want to hear.
And it will be easy in this case, because instead of changing the chair to a higher or lower one, it is enough to adjust the tilt of the speakers. For example, if you want to be on the axis marked in our measurements as + 7O, while sitting in a normal armchair, it is enough to place the columns more or less vertically (they are tilted "as is" by means of spikes of different length).
SONUS FABER Venere 2.5
Po wrześniowym teście, w którym przedstawiliśmy najdroższe monitory Sonusa (Guarneri Evolution), prezentacja najnowszych, wolnostojących, ...
Οσον αφορά τις γρίλιες, άκουσα και με και χωρίς. Εχω όντως την αίσθηση ότι ειναι καλύτερα χωρίς, αλλά δεν έδωσα και τόσο βάση, δεν ήταν κάποια συγκλονιστική διαφορά, ο χαρακτήρας δεν άλλαξε. Θα το ξανακάνω πάντως κι αυτό πιο επισταμένα το Π/Σ/Κ.
Να επαναφέρω και τη χαζή ερώτηση; Επειδή έγινε συζήτηση για το αν τα οδηγεί ο Yamaha, πρακτικά ποιες είναι οι ενδείξεις ότι δεν και κουράζεται;
Last edited:
mparaxir
AVClub Addicted Member
Εγω παντος με τα φοκαλ χωρις γρυλιες ακούω και ειναι καλύτερος ο ηχος ποιο καθαρός.
Οσο αφορά αμα τα οδηγει ο ενισχυτης θα δεις αμα δυναμωσεις ένταση αμα σου παραμορφωνει ο ήχος ετσι ξέρω εγω.
Αμα σου παραμορφωνει υπάρχει έλλειψη στα ρευματα.
analog-jimaras
AVClub Addicted Member
- 16 February 2012
- 2,608
Ειναι δεδομένο οτι τα ηχεία παίζουν καλύτερα χωρίς τις σιτες, τις οποίες οι κατασκευαστές τοποθετούν για προστασία των μεγαφώνων.
Φερνω για παράδειγμα τα Focal τα mezzo Utopia που έζησα μαζί τους για 7 χρόνια τα οποία είχαν σίτες απο μασίφ ξύλο.
Αν δεν τις εβγαζες δεν άκουγες τίποτα.
Τέλος κι εγω νομίζω (χωρις να εχω δει τα τεχνικά χαρακτηριστικα ηχειων κι ενισχυτη) οτι ο Yamaha -ειναι λίγος- για τα ηχεία.
Φερνω για παράδειγμα τα Focal τα mezzo Utopia που έζησα μαζί τους για 7 χρόνια τα οποία είχαν σίτες απο μασίφ ξύλο.
Αν δεν τις εβγαζες δεν άκουγες τίποτα.
Τέλος κι εγω νομίζω (χωρις να εχω δει τα τεχνικά χαρακτηριστικα ηχειων κι ενισχυτη) οτι ο Yamaha -ειναι λίγος- για τα ηχεία.
Last edited:
Οι σίτες θεωρητικά είναι ηχοπερατές και δεν επηρεάζουν τον ήχο.
Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις που είναι φτιαγμένες έτσι ώστε να συμβάλλουν στο τελικό κούρδισμα.
Σε τέτοιες περιπτώσεις ο κατασκευαστής προτείνει οπωσδήποτε ακρόαση με τις σίτες επάνω.
Υπάρχουν και περιπτώσεις που ο κατασκευαστής έχει υπολογίσει δύο διαφορετικά προφίλ ήχου με ή χωρίς τις σίτες.
Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις που είναι φτιαγμένες έτσι ώστε να συμβάλλουν στο τελικό κούρδισμα.
Σε τέτοιες περιπτώσεις ο κατασκευαστής προτείνει οπωσδήποτε ακρόαση με τις σίτες επάνω.
Υπάρχουν και περιπτώσεις που ο κατασκευαστής έχει υπολογίσει δύο διαφορετικά προφίλ ήχου με ή χωρίς τις σίτες.
Το πρόβλημα είναι στο πλάι, όχι εμπρός. Diffraction και baffle step. Αν η σίτα στο πλάι δεν έχει κενό, πολύ απλά δημιουργείς ένα επιπλέον εμπόδιο στον ήχο καθώς σίγουρα το εμπόδιο είναι πιο κοντά στο tweeter από τις ακμές της καμπίνας, οι οποίες επίσης δημιουργούν πρόβλημα.
Το πανί της σίτας είναι ηχοπερατό και είναι μικρή η διαφορά που κάνει στην απόκριση.
Το πανί της σίτας είναι ηχοπερατό και είναι μικρή η διαφορά που κάνει στην απόκριση.
Το σύνδρομο του ψαλιδίσματος..και αυτό πιστεύω πρώτα απ' τα 'ψηλά' θα το νοιώσεις.
Επίσης 'βρώμισμα' του ήχου, στένεμα σκηνής, ασάφεια σε κάποια μέρη και 'συμπύκνωση' των επί μέρους οργάνων (δύσκολο να το μεταφέρω αλλιώς).
Το στρώσιμο των ηχείων, και κυρίως η ακουστική μου εκπαίδευση, συνεχίζεται.
Σε γενικές γραμμές, η πρώτη εντύπωση δεν έχει αλλάξει, το πλέον βασικό χαρακτηριστικό τους είναι ότι είναι ξεκούραστα. Απλά όσο περνάνε οι μέρες συνειδητοποιώ πόσο εθιστικός είναι ο ξεκούραστος ήχος! Δέκα μέρες πλέον τα έχω, έχω περάσει τις 40 και πρέπει να πηγαίνω στις 50 ώρες ακρόασης, αν δεν δούλευα και είχα χρόνο θα μπορούσα να είχα ακούσει 150! Δεν μπορώ να ξεκολλήσω, άλλο ένα δίσκο λέω και μετά πας στο πισί για δουλειά... ΟΚ, σίγουρα είναι η χαρά του καινούριου, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, όσο περισσότερο ακούω, τόσο θέλω κι άλλο.
Είναι σαφές ότι, για τα δεδομένα μου και τις απαιτήσεις μου, έγινε πολύ μεγάλη αναβάθμιση. Υπάρχει αρμονία, ισορροπία, δεν πριμοδοτούνται όργανα, όπως και δεν χάνονται όταν γίνεται σαματάς, παραμένουν πάντα διακριτά, είναι ισότιμα. Αν επικεντρώσεις πχ στο μπάσο ή σε μια δεύτερη κιθάρα, μπορείς να το ακολουθήσεις χωρίς να το χάσεις ως το τέλος.
Αυτό που συνεχίζει να λείπει είναι το κρυστάλλινο, να σκάνε τα πιατίνια και να σκύβεις να μαζέψεις τα γυαλάκια από το πάτωμα. Να φέρω και ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Σχετικά πρόσφατα αξιώθηκα να πάρω σε βινύλιο το κλασικό Blow Up του Isao Suzuki. To είχα ως αναφορά και σε κάποιες από τις ακροάσεις μου, το μπάσο που ακούω ειναι νομίζω ό,τι καλύτερο άκουσα σε όλες τις ακροάσεις, τα πιατίνια όμως όχι, λείπει αυτό το συνταρακτικό/συγκλονιστικό. Ταυτόχρονα, από την άλλη πλευρά, σε κάποιες σκοτεινές εγγραφές, σαν να υπάρχει ένα μουντό πέπλο πάνω από τη μουσική, κάπως καταπιεσμένα, σεμνά ίσως τα έλεγε κάποιος reviewer. Εχω την εντύπωση βέβαια ότι όντως με τις ώρες σιγά σιγά βελτιώνεται, αλλά δεν το λέω με σιγουριά, πιθανότατα να είναι απλά ότι συνηθίζουν τα αυτιά μου. Και σε κάθε περίπτωση δεν νομιζω, όσο και να βελτιωθεί, να φτάσει σε αυτό που έχω θεωρητικά στο μυαλό μου, αυτός είναι ο χαρακτήρας τους.
Από την άλλη, υπάρχουν εγγραφές που πριν τα Venere ήταν τελείως απογοητευτικές, με οξύ, μεταλλικό και ψεύτικο ήχο. Να φέρω άλλο ένα παράδειγμα, υπάρχει μια επανέκδοση του κλασικού Live των Uriah Heep από τη Music on Vinyl το 2013. Οταν τον είχα πάρει, πρέπει να τον άκουσα δυο τρεις φορές και μετά απογοητευμένος τον ξέχασα κάπου μέσα στη δισκοθήκη μου – τα πλήκτρα τσίριζαν, τα φωνητικά δεν είχαν συναίσθημα κανένα, απωθητικό, είχα αποδεχθεί ότι πιάστηκα κότσος. Τώρα, με τα Venere, άλλος δίσκος τελείως, ήρθε ακριβώς εκεί που έπρεπε.
Σε κάθε περίπτωση, θα έλεγα πως είναι ηχεία που κάνουν για τον Ερρίκο των 55 χρόνων, αλλά δεν θα έκαναν με τίποτα για τον Ερρίκο των 18. Αν θες να κάνεις πάρτι, αν θες ηχεία που θα σε εντυπωσιάσουν (όπως για παράδειγμα τα Antal της Triangle που άκουσα στις ακροάσεις μου), που θα επιβληθούν με τη μία και με τσαμπουκά στον χώρο, που θα κάνουν επίθεση (με την καλή έννοια) στα αυτιά σου, δεν κάνουν τα Venere. Αν όμως θες να γυρνάς πχ από τη δουλειά, να βάζεις ένα ποτό, να βάζεις κι ένα δίσκο, να ξαπλάρεις στον καναπέ σου να κλείνεις τα μάτια και να χάνεσαι απλώς ακούγοντας μουσική, είναι απόλαυση.
Κάτι ακόμη πολύ χαρακτηριστικό τους, είναι καθαρά laid back. Ηταν ζητούμενο αυτό όταν έψαχνα, απλώς, επειδή ήδη το σύστημά μου ήταν laid back, νομίζω ότι σαν να υπερβάλαμε λίγο. Οχι πάντως κάτι σοβαρό.
Μία αλλαγή που πρέπει να σημειώσω είναι το θέμα της σκηνής. Οταν τα πρωτοέστησα, δεν με εντυπωσίασε, μου φάνηκε κάπως άδεια και χαλαρή και με έλλειψη ύψους. Με μια δυο μικροαλλαγές όμως, βρήκα νομίζω τη θέση τους. Αρχικά, τα χα βάλει κάπως μακριά, στα 2,70-2,80 απόσταση μεταξύ τους, αλλά διάβασα στο μάνιουλ που προτείνει απόσταση 1,50 έως 2,50. Τα πήγα λοιπόν στο 2,40-2,45 και η αλλαγή είναι εμφανής. Ακόμη δεν θα την έλεγα βέβαια εντυπωσιακή, αλλά πήρε ύψος και γενικά μια χαρά - βοηθά πολύ και ότι υπάρχει όντως καθαρή διάκριση των οργάνων, υπάρχει σώμα.
Να πω και κάτι για το εμφανισιακό. Στην πράξη, δεν μου φαίνονται τόοοσο όμορφα όσο στις φωτό και όσο λένε όλοι στα reviews. Ή μάλλον να το πω καλύτερα. Ομορφα είναι προφανώς, απλώς είναι πολύ... κυριλέ για τα κυβικά μου, θα ταίριαζαν πολύ περισσότερο σε ένα άλλο σπίτι και σε μια άλλη προσωπικότητα, όχι σε έναν πουροροκά . Εχουν όμως μια πολύ καλή μαγκίτσα. Ετσι όπως τα έχω τα ηχεία στον χώρο μου, μπροστά από τις δισκοθήκες, αναγκαζόμουν να μετακινώ τα Mission όταν ήθελα να ψάξω δίσκους στα χαμηλά ράφια. Τώρα, παρότι τα Venere ειναι φυσικά διπλάσια, έχουν τη μαγκιά αυτού του σχήματος λύρας, και καθώς στενεύουν πίσω, μπορείς να χώνεσαι χωρίς πρόβλημα.
A, ξέχασα. Το sweet spot. Εξαιρετικά. Ακομη κι αν κάθεσαι τελείως άκρη και είσαι φάτσα στο ένα ηχείο, ακους πολύ ικανοποιητικά. Η σκηνή προφανώς και μετακινείται, αλλά δεν χάνεις όργανα/πληροφορία. Με τα Mission, λίγο να έφευγες από τη μέση, έχανες το μισό κομμάτι. Πολύ σημαντικό αυτό για μένα, γιατί εγώ δεν κάνω ακροάσεις όπως ίσως πολλοί από εσάς, καθισμένος στο τέλειο σημείο και ακούγοντας. Ούτε βέβαια έχω dedicated χώρο ακρόασης, στο καθημερινό μου σαλόνι ακούω, εν κινήσει και κάνοντας κι άλλες δουλειές, ή καθήμενος με την καλή μου ή κάναδυο φίλους χαλαρά στον καναπέ.
ΥΓ1. Δεν δοκίμασα το κολπάκι που ανέφερε παραπάνω ο Pleo με την αλλαγή ακίδων. Ειπα να τα αφήσω να τρέξουν, να εξοικειωθώ με τον ήχο τους και μετά να αρχίσω τις αλλαγές, μην το κάνω το κεφάλι μου χάος...
ΥΓ2. Για τον Yamaha και πώς τα οδηγεί δεν μπορώ νομίζω να πω εγώ. Θα πρέπει να τα ακούσει ένα πιο έμπειρο αυτί. Κάποια στιγμή πάντως, κι αφού πρώτα εξοικειωθώ, θα τα παίξω και με τον Audiolab να δω διαφορές.
ΥΓ3. Κάτι βασικό. Επειδή το φόρουμ το διαβάζουν και πρωτάρηδες σαν εμένα, δεν αισθάνομαι καθόλου άνετα να κάνω «ρίβιου» και να μεταφέρω εμπειρίες, έχω απαίδευτο αυτί και μηδαμινή εμπειρία, προτιμώ να κάνω ερωτήσεις και όχι να δίνω απαντήσεις. Ας το χουν υπόψη τους λοιπόν οι πρωτάρηδες φίλοι και μην τα πάρουν όλα τοις μετρητοίς.
Σε γενικές γραμμές, η πρώτη εντύπωση δεν έχει αλλάξει, το πλέον βασικό χαρακτηριστικό τους είναι ότι είναι ξεκούραστα. Απλά όσο περνάνε οι μέρες συνειδητοποιώ πόσο εθιστικός είναι ο ξεκούραστος ήχος! Δέκα μέρες πλέον τα έχω, έχω περάσει τις 40 και πρέπει να πηγαίνω στις 50 ώρες ακρόασης, αν δεν δούλευα και είχα χρόνο θα μπορούσα να είχα ακούσει 150! Δεν μπορώ να ξεκολλήσω, άλλο ένα δίσκο λέω και μετά πας στο πισί για δουλειά... ΟΚ, σίγουρα είναι η χαρά του καινούριου, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, όσο περισσότερο ακούω, τόσο θέλω κι άλλο.
Είναι σαφές ότι, για τα δεδομένα μου και τις απαιτήσεις μου, έγινε πολύ μεγάλη αναβάθμιση. Υπάρχει αρμονία, ισορροπία, δεν πριμοδοτούνται όργανα, όπως και δεν χάνονται όταν γίνεται σαματάς, παραμένουν πάντα διακριτά, είναι ισότιμα. Αν επικεντρώσεις πχ στο μπάσο ή σε μια δεύτερη κιθάρα, μπορείς να το ακολουθήσεις χωρίς να το χάσεις ως το τέλος.
Αυτό που συνεχίζει να λείπει είναι το κρυστάλλινο, να σκάνε τα πιατίνια και να σκύβεις να μαζέψεις τα γυαλάκια από το πάτωμα. Να φέρω και ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Σχετικά πρόσφατα αξιώθηκα να πάρω σε βινύλιο το κλασικό Blow Up του Isao Suzuki. To είχα ως αναφορά και σε κάποιες από τις ακροάσεις μου, το μπάσο που ακούω ειναι νομίζω ό,τι καλύτερο άκουσα σε όλες τις ακροάσεις, τα πιατίνια όμως όχι, λείπει αυτό το συνταρακτικό/συγκλονιστικό. Ταυτόχρονα, από την άλλη πλευρά, σε κάποιες σκοτεινές εγγραφές, σαν να υπάρχει ένα μουντό πέπλο πάνω από τη μουσική, κάπως καταπιεσμένα, σεμνά ίσως τα έλεγε κάποιος reviewer. Εχω την εντύπωση βέβαια ότι όντως με τις ώρες σιγά σιγά βελτιώνεται, αλλά δεν το λέω με σιγουριά, πιθανότατα να είναι απλά ότι συνηθίζουν τα αυτιά μου. Και σε κάθε περίπτωση δεν νομιζω, όσο και να βελτιωθεί, να φτάσει σε αυτό που έχω θεωρητικά στο μυαλό μου, αυτός είναι ο χαρακτήρας τους.
Από την άλλη, υπάρχουν εγγραφές που πριν τα Venere ήταν τελείως απογοητευτικές, με οξύ, μεταλλικό και ψεύτικο ήχο. Να φέρω άλλο ένα παράδειγμα, υπάρχει μια επανέκδοση του κλασικού Live των Uriah Heep από τη Music on Vinyl το 2013. Οταν τον είχα πάρει, πρέπει να τον άκουσα δυο τρεις φορές και μετά απογοητευμένος τον ξέχασα κάπου μέσα στη δισκοθήκη μου – τα πλήκτρα τσίριζαν, τα φωνητικά δεν είχαν συναίσθημα κανένα, απωθητικό, είχα αποδεχθεί ότι πιάστηκα κότσος. Τώρα, με τα Venere, άλλος δίσκος τελείως, ήρθε ακριβώς εκεί που έπρεπε.
Σε κάθε περίπτωση, θα έλεγα πως είναι ηχεία που κάνουν για τον Ερρίκο των 55 χρόνων, αλλά δεν θα έκαναν με τίποτα για τον Ερρίκο των 18. Αν θες να κάνεις πάρτι, αν θες ηχεία που θα σε εντυπωσιάσουν (όπως για παράδειγμα τα Antal της Triangle που άκουσα στις ακροάσεις μου), που θα επιβληθούν με τη μία και με τσαμπουκά στον χώρο, που θα κάνουν επίθεση (με την καλή έννοια) στα αυτιά σου, δεν κάνουν τα Venere. Αν όμως θες να γυρνάς πχ από τη δουλειά, να βάζεις ένα ποτό, να βάζεις κι ένα δίσκο, να ξαπλάρεις στον καναπέ σου να κλείνεις τα μάτια και να χάνεσαι απλώς ακούγοντας μουσική, είναι απόλαυση.
Κάτι ακόμη πολύ χαρακτηριστικό τους, είναι καθαρά laid back. Ηταν ζητούμενο αυτό όταν έψαχνα, απλώς, επειδή ήδη το σύστημά μου ήταν laid back, νομίζω ότι σαν να υπερβάλαμε λίγο. Οχι πάντως κάτι σοβαρό.
Μία αλλαγή που πρέπει να σημειώσω είναι το θέμα της σκηνής. Οταν τα πρωτοέστησα, δεν με εντυπωσίασε, μου φάνηκε κάπως άδεια και χαλαρή και με έλλειψη ύψους. Με μια δυο μικροαλλαγές όμως, βρήκα νομίζω τη θέση τους. Αρχικά, τα χα βάλει κάπως μακριά, στα 2,70-2,80 απόσταση μεταξύ τους, αλλά διάβασα στο μάνιουλ που προτείνει απόσταση 1,50 έως 2,50. Τα πήγα λοιπόν στο 2,40-2,45 και η αλλαγή είναι εμφανής. Ακόμη δεν θα την έλεγα βέβαια εντυπωσιακή, αλλά πήρε ύψος και γενικά μια χαρά - βοηθά πολύ και ότι υπάρχει όντως καθαρή διάκριση των οργάνων, υπάρχει σώμα.
Να πω και κάτι για το εμφανισιακό. Στην πράξη, δεν μου φαίνονται τόοοσο όμορφα όσο στις φωτό και όσο λένε όλοι στα reviews. Ή μάλλον να το πω καλύτερα. Ομορφα είναι προφανώς, απλώς είναι πολύ... κυριλέ για τα κυβικά μου, θα ταίριαζαν πολύ περισσότερο σε ένα άλλο σπίτι και σε μια άλλη προσωπικότητα, όχι σε έναν πουροροκά
. Εχουν όμως μια πολύ καλή μαγκίτσα. Ετσι όπως τα έχω τα ηχεία στον χώρο μου, μπροστά από τις δισκοθήκες, αναγκαζόμουν να μετακινώ τα Mission όταν ήθελα να ψάξω δίσκους στα χαμηλά ράφια. Τώρα, παρότι τα Venere ειναι φυσικά διπλάσια, έχουν τη μαγκιά αυτού του σχήματος λύρας, και καθώς στενεύουν πίσω, μπορείς να χώνεσαι χωρίς πρόβλημα.A, ξέχασα. Το sweet spot. Εξαιρετικά. Ακομη κι αν κάθεσαι τελείως άκρη και είσαι φάτσα στο ένα ηχείο, ακους πολύ ικανοποιητικά. Η σκηνή προφανώς και μετακινείται, αλλά δεν χάνεις όργανα/πληροφορία. Με τα Mission, λίγο να έφευγες από τη μέση, έχανες το μισό κομμάτι. Πολύ σημαντικό αυτό για μένα, γιατί εγώ δεν κάνω ακροάσεις όπως ίσως πολλοί από εσάς, καθισμένος στο τέλειο σημείο και ακούγοντας. Ούτε βέβαια έχω dedicated χώρο ακρόασης, στο καθημερινό μου σαλόνι ακούω, εν κινήσει και κάνοντας κι άλλες δουλειές, ή καθήμενος με την καλή μου ή κάναδυο φίλους χαλαρά στον καναπέ.
ΥΓ1. Δεν δοκίμασα το κολπάκι που ανέφερε παραπάνω ο Pleo με την αλλαγή ακίδων. Ειπα να τα αφήσω να τρέξουν, να εξοικειωθώ με τον ήχο τους και μετά να αρχίσω τις αλλαγές, μην το κάνω το κεφάλι μου χάος...
ΥΓ2. Για τον Yamaha και πώς τα οδηγεί δεν μπορώ νομίζω να πω εγώ. Θα πρέπει να τα ακούσει ένα πιο έμπειρο αυτί. Κάποια στιγμή πάντως, κι αφού πρώτα εξοικειωθώ, θα τα παίξω και με τον Audiolab να δω διαφορές.
ΥΓ3. Κάτι βασικό. Επειδή το φόρουμ το διαβάζουν και πρωτάρηδες σαν εμένα, δεν αισθάνομαι καθόλου άνετα να κάνω «ρίβιου» και να μεταφέρω εμπειρίες, έχω απαίδευτο αυτί και μηδαμινή εμπειρία, προτιμώ να κάνω ερωτήσεις και όχι να δίνω απαντήσεις. Ας το χουν υπόψη τους λοιπόν οι πρωτάρηδες φίλοι και μην τα πάρουν όλα τοις μετρητοίς.
καλοριζικα και καλοακουστα.Δωστους λιγο χρονο,(στρωσιμο),παιξε με μικρορυθμισεις στην τοποθετηση και ...απολαυσε.Σιγουρα με τα παλια ,οσο καλα και να ηταν,δεν εχουν σχεση.Ειναι αλλη κατηγορια.Πολλες φορες αυτο που θελουμε να ακουσουμε,η δεν ειναι σωστο η δεν εχει ηχογραφηθει ετσι.Εαν βγαλεις το χαλι απο το πατωμα θα ακους καμπανακια απο παντου,αλλα αυτο σιγουρα δεν ειναι σωστο.Βεβαια το πως αρεσει στον καθενα να ακουει σιγουρα ειναι και λιγο υποκειμενικο.Οπως και ναχει παντως ειναι εξαιρετα ηχεια και εχεις φτιαξει ενα εξαιρετο συστημα.....Αστο να σε μαγεψει !!! Με γεια και παλι!! Κανε αυτο που ειπε ο pleo ειναι ακι αυτος τροπος ρυθμσεις των υψηλων,οπως και κατα ποσο θα στοχευουν στην θεση ακροασεις η οχι.toe in or toe out
χτες "μαζέψαμε" με τον Νίκο την μεταξύ τους απόσταση κατά 20cm και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό. (τώρα είναι στο 2,10μ)
όπως εξαιρετικό είναι και το δέσιμο με τον ενισχυτή.. ο οποίος έχει πολύ καλή επάρκεια ρεύματος και δεν ζορίζεται να τα οδηγήσει.
το τμήμα phono αξίζει ιδιαίτερης μνείας, θα έλεγα δεν έχω ακούσει κάτι καλύτερο σε ενσωματωμένο.
μια άτυπη κόντρα με το MF Lx2 LPS επιβάλλεται στην επόμενη επίσκεψή μου, αν και όπως είπα στον Νικόλα, ααααν ποτέ τον "γαργαλίσει" η τσέπη για κάτι τέτοιο θα πρέπει να πάει σε phono μεγάλης κατηγορίας.
πολύ αμφιβάλω αν το MF κάνει κάποια αξιοσημείωτη διαφορά.. (και ΑΝ κάνει την παραμικρή διαφορά)
τα εύσημα και στον φίλο του που ρύθμισε το πικάπ, ήταν πραγματικά ΑΨΟΓΟ !
το μόνο πρόβλημα στο σύστημα -που το ξέρει και ο ίδιος, ..η καθαριότητα των δίσκων
όπως εξαιρετικό είναι και το δέσιμο με τον ενισχυτή.. ο οποίος έχει πολύ καλή επάρκεια ρεύματος και δεν ζορίζεται να τα οδηγήσει.
το τμήμα phono αξίζει ιδιαίτερης μνείας, θα έλεγα δεν έχω ακούσει κάτι καλύτερο σε ενσωματωμένο.
μια άτυπη κόντρα με το MF Lx2 LPS επιβάλλεται στην επόμενη επίσκεψή μου, αν και όπως είπα στον Νικόλα, ααααν ποτέ τον "γαργαλίσει" η τσέπη για κάτι τέτοιο θα πρέπει να πάει σε phono μεγάλης κατηγορίας.
πολύ αμφιβάλω αν το MF κάνει κάποια αξιοσημείωτη διαφορά.. (και ΑΝ κάνει την παραμικρή διαφορά)
τα εύσημα και στον φίλο του που ρύθμισε το πικάπ, ήταν πραγματικά ΑΨΟΓΟ !
το μόνο πρόβλημα στο σύστημα -που το ξέρει και ο ίδιος, ..η καθαριότητα των δίσκων
lakiss51
Supreme Member
- 8 December 2006
- 4,922
Η σειρα venere δεν φημιζεται για τα... καμπανακια των υψηλων. Το sweet post ειναι εκτεταμμενο - στο "στουντιο" του αντιπροσωπου (και στο σπιτι μου με τα 3.0) ακουγες απο παντου ευχαριστα. Σωστα; χμ... αλλη ιστορια ειναι αυτη!
Θυμισε μου τι καλωδια ηχειων εχεις;
Θυμισε μου τι καλωδια ηχειων εχεις;
Βλαδίμηρε, κατά 30 τη μαζέψαμε την απόσταση, στο 2,40 (ίσως και 2,42-2,43) τα είχα Κι όντως έκανε διαφορά. Αυτό που είχα σχολιάσει σε προηγούμενο ποστ ότι οκ η σκηνή που φτιάχνουν αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο, το παίρνω πίσω.
Αυτό που θα κάνω τώρα μόλις ξεμπερδέψω από την πίεση που εχω στη δουλειά αυτές τις μέρες και κάτσω να ασχοληθώ είναι να τα πάω κάνα 10άρι πόντους πιο πίσω. Να τα δω κι εκεί, θα με βόλευε χωροταξικά. Η μεταξύ τους απόσταση πάντως κλείδωσε.
Καμπανάκια, ναι, το κατάλαβα/ήξερα από την αρχή. Ομως, και μάρτυράς μου ο Βλαδίμηρος, έχουν όντως ανοίξει με το στρώσιμο, χθες νομίζω ότι δεν μας έλειψαν καθόλου. Συνεχίζουν να μην ειναι τα καμπανάκια των Triangle (αναφέρω αυτά επειδή αυτά άκουσα και μου έμειναν), αλλά είναι πιο ισορροπημένος/φυσικός ο συνολικός ήχος, τόσο όσο. Τώρα είμαι κάπου στις 70 ίσως 80 ώρες, να δούμε και πώς θα συνεχίσει.
Για το sweet spot ειναι ξεκάθαρο, εξαιρετικά! Για το σωστό άκουσμα που λες, οκ, δεν μπορώ και να το κρίνω να σου πω την αλήθεια, αλλά το ευχάριστο είναι το κλειδί για μένα. Να κινείσαι μέσα στον χώρο και να το χαίρεσαι από παντού, να κάθομαι στο γραφείο μου και να ακούω χωρίς να ενοχλούμαι από κάτι. Έχω βρει την υγεια μου.
Καλώδια ηχείων έχω τα 4PR της Kimber, το εισαγωγικό μοντέλο, τα καφέ.
Κι όντως έκανε διαφορά. Αυτό που είχα σχολιάσει σε προηγούμενο ποστ ότι οκ η σκηνή που φτιάχνουν αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο, το παίρνω πίσω.Αυτό που θα κάνω τώρα μόλις ξεμπερδέψω από την πίεση που εχω στη δουλειά αυτές τις μέρες και κάτσω να ασχοληθώ είναι να τα πάω κάνα 10άρι πόντους πιο πίσω. Να τα δω κι εκεί, θα με βόλευε χωροταξικά. Η μεταξύ τους απόσταση πάντως κλείδωσε.
Καμπανάκια, ναι, το κατάλαβα/ήξερα από την αρχή. Ομως, και μάρτυράς μου ο Βλαδίμηρος, έχουν όντως ανοίξει με το στρώσιμο, χθες νομίζω ότι δεν μας έλειψαν καθόλου. Συνεχίζουν να μην ειναι τα καμπανάκια των Triangle (αναφέρω αυτά επειδή αυτά άκουσα και μου έμειναν), αλλά είναι πιο ισορροπημένος/φυσικός ο συνολικός ήχος, τόσο όσο. Τώρα είμαι κάπου στις 70 ίσως 80 ώρες, να δούμε και πώς θα συνεχίσει.
Για το sweet spot ειναι ξεκάθαρο, εξαιρετικά! Για το σωστό άκουσμα που λες, οκ, δεν μπορώ και να το κρίνω να σου πω την αλήθεια, αλλά το ευχάριστο είναι το κλειδί για μένα. Να κινείσαι μέσα στον χώρο και να το χαίρεσαι από παντού, να κάθομαι στο γραφείο μου και να ακούω χωρίς να ενοχλούμαι από κάτι. Έχω βρει την υγεια μου.
Καλώδια ηχείων έχω τα 4PR της Kimber, το εισαγωγικό μοντέλο, τα καφέ.
30εκ μαζέψαμε; ακόμα καλύτερα!Βλαδίμηρε, κατά 30 τη μαζέψαμε την απόσταση, στο 2,40 (ίσως και 2,42-2,43) τα είχα
Αυτό που θα κάνω τώρα μόλις ξεμπερδέψω από την πίεση που εχω στη δουλειά αυτές τις μέρες και κάτσω να ασχοληθώ είναι να τα πάω κάνα 10άρι πόντους πιο πίσω. Να τα δω κι εκεί, θα με βόλευε χωροταξικά. Η μεταξύ τους απόσταση πάντως κλείδωσε.
Καμπανάκια, ναι, το κατάλαβα/ήξερα από την αρχή. Ομως, και μάρτυράς μου ο Βλαδίμηρος, έχουν όντως ανοίξει με το στρώσιμο, χθες νομίζω ότι δεν μας έλειψαν καθόλου. Συνεχίζουν να μην ειναι τα καμπανάκια των Triangle (αναφέρω αυτά επειδή αυτά άκουσα και μου έμειναν), αλλά είναι πιο ισορροπημένος/φυσικός ο συνολικός ήχος, τόσο όσο. Τώρα είμαι κάπου στις 70 ίσως 80 ώρες, να δούμε και πώς θα συνεχίσει.
Για το sweet spot ειναι ξεκάθαρο, εξαιρετικά! Για το σωστό άκουσμα που λες, οκ, δεν μπορώ και να το κρίνω να σου πω την αλήθεια, αλλά το ευχάριστο είναι το κλειδί για μένα. Να κινείσαι μέσα στον χώρο και να το χαίρεσαι από παντού, να κάθομαι στο γραφείο μου και να ακούω χωρίς να ενοχλούμαι από κάτι. Έχω βρει την υγεια μου.
Καλώδια ηχείων έχω τα 4PR της Kimber, το εισαγωγικό μοντέλο, τα καφέ.
+1 στα 10εκ πιο πίσω.
τα καμπανάκια ήταν εξαιρετικά και αν "ψαχνόμουν" να γκρινιάξω θα έλεγα ότι ήταν υπέρλαμπρα.. (δεν ήταν, λέω ΑΝ ψαχνόμουν).
Βαγγέλη, ακούγαμε με AT VM540ML κεφαλή ανάμεσα στις καλύτερες ΜΜ και οι υψηλές είναι από τα δυνατά σημεία της. (όχι ότι πάει πίσω πιο κάτω...)
χαρακτηριστικό είναι ότι το βραδάκι έβαλα έναν δίσκο που άκουσα στου Νίκου ειδικά για τις υψηλές αλλά και για να δω την διαφορά των συστημάτων όσο το άκουσμα στου Νίκου ήταν φρέσκο.
τα καμπανάκια σε μένα με VM95EN αλλά και με ML ήταν λιγότερο λαμπρά.. λόγω ζέστης βαρέθηκα να αλλάξω σε κεφαλή ανάλογης απόδοσης, το αφήνω για άλλη φορά.
οι διακοπές είναι προ των πυλών και με το ζόρι θα ακούσω 30-40 λεπτά.
στου Νίκου έκατσα 3 ώρες, άρα κάτι πολύ καλό έχει φτιάξει σε ήχο -πέρα από την απόδοση του A/C του και το ελεύθερο στο καπνίζειν..
Ναι, το φανταζόμουν κι εγώ εξαρχής. Τα Mission και τον Audiolab είχα όταν τα χα πάρει, λογικότατο ακούγεται να κάνω και σε αυτά μια αναβάθμιση να έρθει ισορροπία στο σύστημα. Θα είναι η μεθεπόμενη κίνησή μου (η επόμενη είναι το πλυντήριο....
).Θα πρότεινες να μείνω σε Kimber παραπάνω μοντέλο, πχ τα TC; Ή έχεις κάτι άλλο στο μυαλό σου; Ρωτάω γιατί πρακτικά δεν έχω ακούσει άλλο καλώδιο, δεν έχω συγκριτικό, τώρα είναι στο πρόγραμμα να μου φέρει ο φίλος μου που μνημόνευσε παραπάνω ο Βλαδίμηρος να ακούσουμε τα δικά του, Van den Hul είναι, αλλά δεν ξέρω μοντέλο.
30εκ μαζέψαμε; ακόμα καλύτερα!
+1 στα 10εκ πιο πίσω.
τα καμπανάκια ήταν εξαιρετικά και αν "ψαχνόμουν" να γκρινιάξω θα έλεγα ότι ήταν υπέρλαμπρα.. (δεν ήταν, λέω ΑΝ ψαχνόμουν).
Βαγγέλη, ακούγαμε με AT VM540ML κεφαλή ανάμεσα στις καλύτερες ΜΜ και οι υψηλές είναι από τα δυνατά σημεία της. (όχι ότι πάει πίσω πιο κάτω...)
χαρακτηριστικό είναι ότι το βραδάκι έβαλα έναν δίσκο που άκουσα στου Νίκου ειδικά για τις υψηλές αλλά και για να δω την διαφορά των συστημάτων όσο το άκουσμα στου Νίκου ήταν φρέσκο.
τα καμπανάκια σε μένα με VM95EN αλλά και με ML ήταν λιγότερο λαμπρά.. λόγω ζέστης βαρέθηκα να αλλάξω σε κεφαλή ανάλογης απόδοσης, το αφήνω για άλλη φορά.
οι διακοπές είναι προ των πυλών και με το ζόρι θα ακούσω 30-40 λεπτά.
στου Νίκου έκατσα 3 ώρες, άρα κάτι πολύ καλό έχει φτιάξει σε ήχο -πέρα από την απόδοση του A/C του και το ελεύθερο στο καπνίζειν..
Δράττομαι της ευκαιρίας που λένε και θα πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλο το φόρουμ για το ενδιαφέρον, τη βοήθεια, τον χρόνο και τις γνώσεις σας. Αν σκεφτεί κανείς πού ήμουν όταν πρωτοήρθα στο φόρουμ και που είμαι τώρα, είναι πραγματικά φοβερό...